Η «γκάνγκστερ Nancy Sinatra» που θα λάτρευε ο Stanley Kubrick • Hit Channel

Τι συνδέει το «Ultraviolence» της Lana Del Rey με τον αξεπέραστο σκηνοθέτη Stanley Kubrick; Σίγουρα μία αριστουργηματική περιήγηση στο παρελθόν.

Η αιθέρια Lana Del Rey κυκλοφορεί στις 21 Ιουλίου το νέο δίσκο της με τίτλο «Lust For Life» ώστε να μας αποπλανήσει με 16 υπέροχα τραγούδια και εμείς στο Hit Channel μετράμε αντίστροφα αφιερώνοντας σε εκείνη όλη την εβδομάδα.

Για τις επόμενες ημέρες, θα πραγματοποιήσουμε μία μοναδική αναδρομή στην επιτυχημένη δισκογραφική πορεία της.

Έπειτα από την επιτυχία του «Born To Die» που την ενθρόνισε, η Lana Del Rey είχε σοκάρει το κοινό υποστηρίζοντας ότι δεν προτίθετο να ηχογραφήσει ξανά μουσική και να δημιουργήσει άλλο άλμπουμ.

Έχοντας αναθεωρήσει τη στάση της περί αποστασιοποίησης από τη δισκογραφία, η Αμερικανίδα τραγουδίστρια άρχισε τις προεργασίες για την επόμενη δουλειά της από τις αρχές του 2013, έως ότου έρθει ο Οκτώβριος εκείνης της χρονιάς και να ανατρέψει ξανά τα δεδομένα με ένα βαρύγδουπο «δεν ξέρω» για τις προοπτικές νέου δίσκου. Ήταν η εποχή όπου δεν μπορούσε να γράψει μουσική, όπως εξομολογήθηκε πρόσφατα.

Τελικά, η… «γκάνγκστερ Nancy Sinatra» (όπως έχει αυτό-αποκληθεί) έδειξε μία ακόμη μία άγρια πλευρά της με τον τρίτο προσωπικό δίσκο της που έφερε τον τίτλο «Ultraviolence» που κυκλοφόρησε τον Ιούνιο του 2014 από την Polydor Records / Universal, αποτελώντας ένα concept album με 11+3 τραγούδια.

Το «Ultraviolence» έκανε ντεμπούτο στην πρώτη θέση της κατάταξης του  αμερικανικού «Billboard 200» και έγινε το πρώτο Νο1 της Lana Del Rey στις Ηνωμένες Πολιτείες και ο δίσκος της με τις μεγαλύτερες πωλήσεις κατά την πρώτη εβδομάδα. Ανάμεσα στα 15 charts που αντίκρισε την κορυφή ήταν και το ελληνικό, ενώ βρέθηκε στο Top 10 σε 30 χώρες του πλανήτη.

Ο απολογισμός των πωλήσεων μετά από τις δύο πρώτες εβδομάδες κυκλοφορίας, διέκρινε το άλμπουμ ως το μεγαλύτερο ντεμπούτο από γυναίκα καλλιτέχνιδα στην αγορά των Η.Π.Α. για το 2014.

Για την παραγωγή του «Ultraviolence» η Lana Del Rey συνετάχθη με τον Dan Auerbach, τον τραγουδιστή των The Black Keys, ενώ υπήρξε επιπρόσθετη συνεισφορά από καταξιωμένους παραγωγούς όπως οι Paul Epworth, Greg Kurtsin, Daniel Heath και ο Rick Nowels, πυλώνας στο «Born To Die» και στις υπόλοιπες δουλειές της έως σήμερα.

Η Lana Del Rey και οι άλλες (γυναίκες)

Το «Ultraviolence» βασίστηκε σε στοιχεία του 20ου αιώνα, όμως βρήκε άνεση στη δεκαετία του 1970, με νοσταλγικά πατήματα στους psychedelic rock, dream pop και desert rock ήχους του. Το ατμοσφαιρικό πεδίο συμπλήρωναν blues rock, soft rock και indie rock στοιχεία.

Με τη Lana Del Rey να χειρίζεται την κλασική θυληκότητά της ως αισθητικό όπλο, στο άλμπουμ στοιχειοθετήθηκε ένα είδος που κάποτε πλαισίωνε το εξιδανικευμένο όραμα του γυναικείου πόθου και το γέμισε με όλες εκείνες τις άλλες γυναίκες: Τις γυναίκες που υπονοούνται στα τραγούδια τα οποία τραγουδούν οι άντρες, τις γυναίκες που χρησίμευαν ως βορά σε γενιές ανδρικών ερωτικών απογοητεύσεων.

Έχοντας απαλλαχθεί από τα δείγματα  hip-hop που συνόδευαν το ντεμπούτο της, η Lana Del Rey βυθίστηκε πλήρως στον παλμό του 21ου αιώνα για να αναδείξει σε φετίχ την κουλτούρα του 20ου αιώνα.

Κατά μήκος του «Ultraviolence» τα ίχνη της παλιάς κουλτούρας αναδύονται στην επιφάνεια και εξαφανίζονται. Η Lana Del Rey ελέγχει με μαεστρία την τροχιά του δίσκου και γίνεται η «μπογιά» σαν έναν πίνακα που έχει ξεθωριάσει από τον καιρό. Φαντάζεται ξανά το παρελθόν με εκείνη στο επίκεντρο.

Οι γυναίκες rock stars του παρελθόντος ήταν αληθινοί άνθρωποι και δεν είχαν ζήσει ποτέ την ιστορία όσων τραγουδούσαν. Στον αντίποδα, η Lana Del Rey τραγούδησε μέσα σε αυτό το κενό. Χάρη στα λόγια, τη φωνή και την παρουσία της, έδωσε υπόσταση στην εσωτερική ζωή εκείνων των γυναικών.

Οι χαρακτήρες που περιβάλλουν τα τραγούδια του «Ultraviolence» μπορεί να φαίνονται τεχνητοί, αλλά η Lana Del Rey τους τραβά, τους διαχωρίζει και τους φέρνει στη ζωή.

Περπατά επάνω στη σκληρή γραμμή ενός μελοδράματος, απαιτώντας συναισθηματική επένδυση σε ιστορίες που ξεγυμνώνουν τη δική τους ψευδαίσθηση. Ο τρόπος που τραγουδά, σε κάνει να υποθέτεις ότι υπάρχει αληθινή αγάπη κάπου μέσα σε όλη τη γυαλάδα.

Η Lana Del Rey και ο Stanley Kubrick

Οι κριτικές που απέσπασε το «Ultraviolence» ήταν εξαιρετικές, ενώ μία δεκάδα μέσων ενημέρωσης το κατέταξαν στους κορυφαίους δίσκους του 2014.

Ένα από τα πιο γλαφυρά σχόλια που γράφτηκαν, ανήκει αν μη τι άλλο στο «Enterntainment Weekly», το οποίο σχολίασε για την αισθητική της Αμερικανίδας τραγουδίστριας:

«Ο (Stanley) Kubrick θα είχε λατρέψει τη Lana Del Rey, μία πολύ στιλιζαρισμένη «σκύλα» που ρομαντικοποιεί τη μοιρολατρεία σε σχεδόν πορνογραφικά επίπεδα, δημιουργώντας φανταστικές παρακμιακές στιγμές film-noir μελοδράματος. Είναι μία αισθητική που απαιτεί ολική προσήλωση τόσο από τον καλλιτέχνη όσο και από τον ακροατή και θα ήταν δύσκολο να γίνεις μέρος της, εάν (η Lana Del Rey) δεν παρέδιδε έναν τέτοιο πλήρως συνειδητοποιημένο κινηματογράφο.»

Ανάμεσα στα τραγούδια του «Ultraviolence» που ξεχώρισαν και έγιναν singles ήταν τα «West Coast», «Shades Of Cool», το ομώνυμο «Ultraviolence», «Brooklyn Baby» και «Black Beauty».

Η καινούρια δισκογραφική δουλειά της Lana Del Rey με τίτλο «Lust For Life» κυκλοφορεί στις 21 Ιουλίου από την Polydor Records / Universal, περιέχοντας 16 τραγούδια.

Εκτός από τη συνεργασία με τον The Weeknd στο ομώνυμο single και αυτές με τον A$AP Rocky σε δύο ολοκαίνουρια τραγούδια, θα ακούσουμε την τραγουδίστρια να συμπράττει επιπλέον με τη θρυλική Stevie Nicks τον Fleetwood Mac και με τον Sean Ono Lennon, γιο του John Lennon και της Yoko Ono.

Μην το χάσετε:
Δείτε όλες τις δημοσιεύσεις
της ενότητας «Εβδομάδα Lana Del Rey»