Η Πάολα μιλά για τη συνεργασία με το Σάκη Ρουβά και το «σύστημα»
Με αφοπλιστική ειλικρίνεια και χωρίς κανένα κόμπλεξ, η Πάολα αναφέρεται στις συμπράξεις μεταξύ «μεγάλων ονομάτων» και στο «σύστημα».
Τον εφετινό χειμώνα, η Πάολα σμίγει με το Σάκη Ρουβά στη σκηνή του «Κέντρο Αθηνών», σε μία συνεργασία που πολλοί έσπευσαν να τη χαρακτηρίσουν από την πρώτη στιγμή ως «ανατρεπτική».
Στο σχήμα δεν είναι μόνοι τους, καθώς συνοδεύονται από την Τάμτα και από νεαρότερους καλλιτέχνες, όπως ο Κωνσταντίνος Κουφός και η Τάνια Μπρεάζου.
Ποια είναι γνώμη της τραγουδίστριας για τη συνύπαρξη με τον κορυφαίο συνάδελφό της;
Σε συνέντευξή της στο περιοδικό «DownTown» της Κύπρου η Πάολα δηλώνει:
«Προέκυψε πολύ φυσιολογικά. Κοίτα, αυτό που λένε «ανατρεπτική» είναι η μεγαλύτερη μαλακία που έχω ακούσει. Τι πάει να πει ανατρεπτική; Δεν είναι καθόλου. Η μουσική ενώνει λαούς, κόσμο, ανθρώπους. Η μουσική είναι μία και τα διαφορετικά της είδη μπορούν να συμπράξουν όμορφα.»
Κατά πόσο είναι εύκολο να μοιράζονται την ίδια σκηνή δύο γνωστοί καλλιτέχνες, δύο «μεγάλα ονόματα», όπως συνηθίζουμε να λέμε;
«Όχι μόνο δύο, αλλά και πέντε μεγάλα ονόματα. Άκουσε, αγάπη μου γλυκιά, άμα δεν έχεις μέσα σου άλυτα προβλήματα, κόμπλεξ, ντιβιλίκια κι εγωισμούς, μπορείς να δουλέψεις με όλους.
Εγώ δεν έχω ανταγωνισμό με κανέναν. Και γιατί να έχω; Δεν είναι ότι το δούλεψα μέσα μου, αλλά έτσι είναι το σκαρί μου. Έτσι γεννήθηκα. Τι να πω, ότι δεν έχω προβλήματα μέσα μου; Χαζό είναι.
Ξέρω ανθρώπους που είχαν θέματα και τα δούλεψαν. Τους θαυμάζω, γιατί άλλαξαν προς το καλύτερο. Το θέμα είναι να είσαι καλά στην ψυχή σου.»
Βέβαια, παρότι καλλιτεχνικά είναι «μεγάλο όνομα», στη ζωή της δεν έχει ακολουθήσει αυτή τη γραμμή. Με αφοπλιστική ειλικρίνεια η Πάολα μιλά για το «σύστημα»:
«Σε ό,τι κάνω στη ζωή μου, δεν έχω ενοχές. Είμαι αυτή που είμαι κι όποιος γουστάρει. Είναι επιλογή αυτό. Εγώ δε θα μπορούσα με τίποτα να είμαι συστημική. Ξερνάω τώρα με αυτά. Είναι «δηθενιές». Σχέσεις για τα μάτια του κόσμου και, πίσω από την πλάτη σου, να σε θάβουν όλοι αυτοί που σε φιλούσαν πριν.
Βλέπω ανθρώπους στην πρώτη γραμμή, γνωστούς, που γελάω και τους φτύνω. Και βλέπω και άλλους, στην τρίτη ας πούμε γραμμή, που υποκλίνομαι για το ήθος και το ταλέντο που έχουν.»