Οι ερωτικές σχέσεις του παρελθόντος στο «τώρα»!
Πολλοί θεραπευόμενοι συχνά με ρωτούν σχετικά με το κατά πόσο πρέπει να θεωρείται αναμενόμενο και φυσιολογικό να αποκαλύπτουν το σεξουαλικό παρελθόν τους στο πλαίσιο της μεταξύ τους σχέσης. Κατά πόσο, δηλαδή, θα πρέπει ο ένας να γνωρίζει τις προηγούμενες ερωτικές σχέσεις του άλλου, καθώς και κατά πόσο είναι υποχρεωμένοι να μοιραστούν τέτοιες πληροφορίες στη νέα τους σχέση. Παραδόξως, πρόκειται για ένα θέμα το οποίο έχει διχάσει πολλές φορές την επιστημονική κοινότητα και όσους ασχολούνται με τη θεραπεία ζεύγους. Η απόλυτη ειλικρίνεια μοιάζει να είναι, τις περισσότερες φορές, ο καλύτερος τρόπος διαχείρισης του συγκεκριμένου ζητήματος στο νέο ζευγάρι. Εξάλλου, η συντροφικότητα είναι άμεσα συνυφασμένη με την ειλικρίνεια, έτσι δεν είναι;
Θα λέγαμε ότι είναι αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι η ενίσχυση της συντροφικότητας στις ερωτικές σχέσεις εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από το αίσθημα εμπιστοσύνης και την ειλικρίνεια που υπάρχει στο ζευγάρι. Ο άνθρωπος έχει την τάση να αισθάνεται πιο ασφαλής δίπλα σε ανθρώπους που νιώθει ότι τους «ξέρει». Είναι όμως απαραίτητο για την ποιότητα της σχέσης να γνωρίζει ο κάθε σύντροφος το σεξουαλικό παρελθόν του άλλου; Εάν προσπαθήσετε να εντοπίσετε κάποια επιστημονική μελέτη γύρω από το ζήτημα της αυτοαποκάλυψης στη σχέση, δεν θα βρείτε πολλά άρθρα, καθώς δύσκολα μπορεί να μετρηθεί με στατιστικούς όρους ώστε να προκύψουν συγκεκριμένα αποτελέσματα. Η κλινική εμπειρία, όμως, δείχνει ότι οι νέοι σύντροφοι, κυρίως, τείνουν να αυτοπαγιδεύονται σε ένα καθεστώς υπέρμετρης ειλικρίνειας, θεωρώντας την απαραίτητο δομικό στοιχείο της σχέσης.
Ας αναλογιστούμε, όμως, πώς θα μπορούσε να λειτουργήσει μια ενδεχόμενη αναφορά της γυναίκας, ενώπιον του συντρόφου της, σε κάποιον προηγούμενο σεξουαλικό παρτενέρ. Η αναφορά, ακόμα και η μεμονωμένη, στις επιδόσεις του προηγούμενου εραστή είναι δεδομένο ότι θα προκαλέσει μεγάλο άγχος στον τωρινό της σύντροφο.
Ο άνδρας θα θέσει αμέσως τον εαυτό του σε σύγκριση όχι μόνο με τον προηγούμενο, αλλά και με τον επόμενο εραστή της συντρόφου του, από τους οποίους αισθάνεται ότι κινδυνεύει αν δεν ανταποκριθεί στις δικές της επιθυμίες. Η συλλογιστική αυτή διαδικασία είναι και εκείνη που αποτελεί το γόνιμο έδαφος, ώστε να εμφανιστούν ακόμα και προβλήματα στη σεξουαλική του λειτουργία, όπως στυτική δυσλειτουργία, μειωμένη ερωτική επιθυμία, πρόωρη ή ακόμα και καθυστερημένη εκσπερμάτιση, δημιουργώντας μεγαλύτερα προβλήματα στο ζευγάρι.
Φαίνεται, επομένως, ότι η παντελής διαφάνεια στη σχέση αναφορικά με τις προηγούμενες ερωτικές εμπειρίες που πλέον ανήκουν στο παρελθόν έχει ένα προφανές μειονέκτημα, το να αισθανθεί ο ένας από τους δύο συντρόφους ότι συγκρίνεται, με αποτέλεσμα όλη αυτή η διαδικασία να γίνει επώδυνη και αγχωτική για τον ίδιο. Το ερώτημα που αναπόφευκτα εμφανίζεται, λοιπόν, αφορά το πού ακριβώς ξεκινούν και πού τελειώνουν τα όρια της ειλικρίνειας αυτής, ώστε να μην καταλήξει τελικά να επιδρά αρνητικά στη δομή της σχέσης. Το παρελθόν ανήκει στο παρελθόν και αυτό θα πρέπει να είναι απόλυτα σεβαστό και οριοθετημένο μέσα στη νέα σχέση.
Εάν ο σύντροφός σας κάνει ερωτήσεις σχετικά με την παρελθοντική σεξουαλική σας ζωή κάνοντάς σας να νιώθετε άβολα, μη διστάσετε να του επισημάνετε ότι δεν θέλετε ή και δεν είστε έτοιμοι να συζητήσετε το συγκεκριμένο θέμα, τουλάχιστον όχι τώρα, χωρίς βέβαια αυτό να σημαίνει ότι θα πρέπει να το κάνετε στο μέλλον αν εσείς δεν το επιθυμείτε.
Το παρελθόν ανήκει στο παρελθόν και όχι στο παρόν. Από την άλλη πλευρά, αν ο σύντροφός σας επιλέγει να μη μοιράζεται μαζί σας λεπτομέρειες για το παρελθόν του, ακόμα κι αν εσείς έχετε προβεί σε αποκαλύψεις, μη συσχετίζετε το ενδιαφέρον του προς εσάς και τη σχέση σας με την άρνησή του να μιλήσει για το χθες. Σε κάθε περίπτωση, οι παρελθοντικές ερωτικές εμπειρίες αποτελούν πάντα προσωπική υπόθεση, επομένως θα πρέπει να αντιμετωπίζονται με σεβασμό, μέσα στο πλαίσιο των ορίων που διαμορφώνονται σε κάθε σχέση, είτε φιλική, είτε ερωτική.
Συνέχεια άρθρου εδώ
Πηγή: protothema.gr