Οι 7 φάσεις που περνάει κάθε γυναίκα μετά τον χωρισμό!
Το κατά πόσο ήθελε να χωρίσετε ή όχι παραδόξως δεν παίζει τον πιο σημαντικό ρόλο στο πώς βιώνει η πρώην, νυν ή μελλοντική σου σύντροφος το τέλος της σχέσης. Οι πίστες που ακολουθούν μετά το κομβικό σημείο «χωρισμός» είναι συγκεκριμένες, αλλά ναι, η διάρκειά τους είναι πολύ σχετική.
Η μοναδική περίπτωση που μια γυναίκα δεν αντιδρά και αισθάνεται τα παρακάτω κωμικοτραγικά είναι αν σε χωρίσει για κάποιον άλλο με τον οποίο θα αποφασίσει να είναι μαζί πριν τις 9 του «μακαρίτη» (εσύ είσαι αυτός), που αν είναι τέτοια, τι μας νοιάζει πώς νιώθει; Κοίτα εσύ να συνέλθεις.
Αν, όμως, το τέλος επέρχεται επειδή της ζητήθηκε ή από κοινού ή επειδή πληγώθηκε/προδόθηκε/κερατώθηκε, τότε τα πράγματα κυλούν κάπως…έτσι (τρικυμιωδώς):
ΥΓ. Πριν διαβάσεις ώστε να κατανοήσεις τι ακριβώς της συμβαίνει σ’ αυτή δυσάρεστη συνθήκη, ξεκαθαρίζουμε εκ των προτέρων ότι πιστεύουμε πως οι άντρες ξεπερνούν πιο αργά ένα χωρισμό. Οι γυναίκες, όμως, το βιώνουν πιο επώδυνα.
Φάση Νο 1: Κατάθλιψη
Πρόκειται για το στάδιο του οδυρμού, του θρήνου, της ατέλειωτης θλίψης. Συνήθως μία γυναίκα με το που χωρίζει κλαίει για μερικές μέρες. Θέλει τις φίλες της, τη μοναξιά της και τα χαρτομάντηλά της και το «ζει» πραγματικά. Την απόγνωση, τη σύγχυση, τη λύπη, τη μοναξιά, το φόβο της επόμενης μέρας. Επίσης μπορεί να γίνει ράκος αυτού του είδους ακόμα κι αν έχει αποφασίσει η ίδια να το λήξετε. Το δράμα μετά το χωρισμό ίσως είναι γραμμένο στο γυναικείο γονιδίωμα και δεν μας το λένε. Και άγχος, γι’ αυτό που θα έρθει από ‘δω και πέρα και δεν το γνωρίζει.
Όταν μια γυναίκα λέει πως ο χωρισμός είναι ένας «μικρός θάνατος», το εννοεί. Όλα σε θυμίζουν, στιγμές ξεχνάει το λόγο που χωρίσατε, σε συγχωρεί, σε θέλει πίσω μετά της τον ξαναθυμίζουν (οι φίλες της, μεγάλο κεφάλαιο) κι όλα αυτά μπορεί να γίνουν διαδοχικά μέσα σε μόλις 5 λεπτά και πολλές φορές μέσα στη μέρα. Ένα μπάχαλο γενικώς. Αν στείλει σ’ αυτή τη φάση, είτε βρίσκεται σε μεγάλη απελπισία- εξ’ ου και τα δακρύβρεχτα «σεντόνια», είτε βρίσκεται σε μεγάλη απελπισία αλλά και νιώθει και οργή, οπότε θα βρίσει. Ένα μπάχαλο γενικώς. Αυτή η φάση κρατάει από 3 μέρες- το υπεραισιόδοξο- μέχρι 3 βδομάδες.
Φάση Νο 2: Μούδιασμα και φρίκη
Εδώ βρισκόμαστε στη φάση που όντως συνειδητοποιεί τι ακριβώς έχει συμβεί και υποφέρει ουσιαστικά. Είναι τότε που τα δάκρυα έχουν στερέψει, ο εκνευρισμός έχει απομακρυνθεί και τίποτα δεν την κρατάει σε υπερένταση. Συνήθως εδώ χάνει και μερικά κιλά γιατί ούτε να φάει δεν θέλει και εννοείται πως δεν έχει καμία όρεξη να βγει έξω, εκτός αν τη σύρουν με το ζόρι που μπορεί και να κάνει κανένα σπασμωδικό ξέσπασμα του τύπου «είμαι καλά περνάω μια χαρά», αλλά σύντομα όλα θα μουδιάσουν και πάλι γιατί της λείπεις εσύ και η ζωή σας, με τα καλά και τα κακά της.
Σ’ αυτή τη φάση ακούει περισσότερο, μιλάει λιγότερο και συνεπώς γίνεται της υπεραναλύσεως από τις φίλες της, οι οποίες βλέποντάς την ακούνητη κι αμίλητη οφείλουν να γίνουν γιατροί/ψυχολόγοι/ανθρωπολόγοι/νοσοκόμες, να καλύψουν το κενό και τη σιωπή της με μακροσκελείς θεωρίες που κατά 99,9% καταλήγουν σ’ ένα «όλα για κάποιο λόγο γίνονται» και «θα βρούμε τον καλύτερο». Αυτή είναι η φάση που τρως το βρισίδι συνήθως και που θέλει να σε πάρει τις πιο πολλές φορές τηλέφωνο.