Ολεάννα @ Θέατρο Εμπορικόν

Αθόρυβα και διακριτικά στην αρχή, όπως και η στιγμή που εμφανίστηκε στον φετινό θεατρικό χάρτη. Μεθοδικά και με προσήλωση στην συνέχεια ερμηνεύοντας μελετημένα ένα εξαιρετικό κείμενο. Θριαμβευτικά στο τέλος, με δυο ηθοποιούς διαφορετικών εποχών που «ανταλλάσουν» και μοιράζονται το ταλέντο τους. Η Ολεάννα στην σκηνή του Θεάτρου Εμπορικόν, ένα από τα καλύτερα έργα του Ντέιβιντ Μάμετ, τυχαίνει να είναι μια από τις πιο ενδιαφέρουσες νέες παραστάσεις της περιόδου.

Γραμμένο το 1992 το έργο του Αμερικανού συγγραφέα είναι ένα ιδιοφυές παιχνίδι με δυο σκληρούς αντιπάλους, ένα σκορ που εξελίσσεται πόντο πόντο και ένα αποτέλεσμα χωρίς θριαμβευτή. Η Κάρολ επισκέπτεται το γραφείο του καθηγητή της στο πανεπιστήμιο απελπισμένη από την ανικανότητα της να παραδώσει μια καλή εργασία στο μάθημα του. Ο Τζών πετυχημένος εκπαιδευτικός, ένα βήμα πριν την μονιμοποίηση, διαχέει όλη την σοφία, την εμπειρία αλλά και την αλαζονικότητα του, απόρροια της εξουσίας που διαθέτει στην νεαρή του φοιτήτρια. Προσπαθεί να της εμφυσήσει ιδέες και να της μιλήσει για ιδανικά έξω από τα όρια της πανεπιστημιακής τους σχέσης. Η υπεροπτική του στάση οδηγεί την κοπέλα να καταθέσει έκθεση στην επιτροπή του πανεπιστημίου, στην οποία τον καταγγέλλει για σεξιστική συμπεριφορά, ελιτισμό και σεξουαλική παρενόχληση. Ένα παιχνίδι εξουσίας για την επικράτηση του ισχυρότερου ή του δικαιότερου, του πιο φιλόδοξου ή του πιο απελπισμένου. Ακριβώς όπως επιδιώκει ο Μάμετ στο κείμενο του, έτσι και η ταλαντούχα Ελένη Σκότη χτίζει σκηνοθετικά μια ιστορία που προσδίδει σωρεία από κατηγορίες και ελαφρυντικά και στους δυο ήρωες, χωρίς όμως κανένας να αθωώνεται τελικά. Στο έργο μέσα από την αναμέτρηση των ηρώων συγκρούεται και αναδεικνύεται παράλληλα ο ρόλος της εκπαίδευσης, η φιλοδοξία της υπεροχής σε ζωή αταβιστικής καθιέρωσης, ο σεξισμός, ο πουριτανισμός αλλά και η κοινωνική ασφάλεια. Υποδειγματικοί εκφραστές των παραπάνω συγκρούσεων και συναισθημάτων οι δυο ηθοποιοί του έργου. Ο Δημήτρης Καταλειφός από το πρώτο λεπτό αποσαφηνίζει την ερμηνευτική υπεροχή του. Υποδειγματικός Τζών χωρίς το παραμικρό ψεγάδι. Η Λουκία Μιχαλοπούλου ως Κάρολ από την άλλη εντυπωσιάζει σταδιακά και διαψεύδει τις όποιες αρχικές αμφιβολίες σε μια έντονη και υπολογισμένη ερμηνεία. Σημαντικοί αρωγοί στην παράσταση οι εμπνευσμένες μουσικές του χαρισματικού Σταύρου Γασπαράτου αλλά και οι φωτισμοί του Νίκου Βλασόπουλου που γέμισαν το αφαιρετικό σκηνικό του Γιώργου Γαβαλά. Αναζητήστε την «Ολεάννα». Πρόκειται για θεατρική εμπειρία που κουβαλάς για ώρες και μετά την παράσταση.
|Γ.Ε