Το στρίψιμο της Βίδας @ Θέατρο Εν αρχή

Είναι αρκετοί εκείνοι που έχουν νιώσει την γοητευτική ανατριχίλα διαβάζοντας την διάσημη νουβέλα του Henry James, παρακολουθώντας την μεταφορά της στο θέατρο ή βλέποντας την κινηματογραφική απόδοση της ως «Οι άλλοι». Αυτή τη φορά, η πρόσφατη θεατρική διασκευή για δυο ηθοποιούς του Jeffrey Hatcher, μεταφέρει λίγη από την απόκοσμη ατμόσφαιρα του πύργου στο Μπλάι στα ελάχιστα τετραγωνικά της σκηνής του θεάτρου «Eν αρχή». Μια εξαιρετικά φιλότιμη προσπάθεια σε κάθε επίπεδο, που εισχωρεί γενναία στο βάθος του κειμένου αλλά δεν το διαπερνά ως το μεδούλι.

Στην δημοφιλή ιστορία φαντασμάτων του Αμερικανού συγγραφέα, κεντρική ηρωίδα είναι μια γκουβερνάντα, το όνομα της οποία δεν αποκαλύπτεται ποτέ. Όλα ξεκινούν όταν αναχωρεί από το Λονδίνο για το απόμερο Μπλάι μετά την πρόσληψη της από έναν ευγενή, για να αναλάβει τα δυο μικρά ορφανά ανίψια του. Στον επιβλητικό πύργο θα συναντήσει τον ιδιόμορφο δεκάχρονο Μάιλς, την σιωπηλή Φλώρα, την ηλικιωμένη οικονόμο κυρία Γκρόουζ αλλά και τα φαντάσματα που στοιχειώνουν το μυαλό της. Ένα έργο που ισορροπεί μεταξύ αμφιβολίας, τρέλας και παραλόγου σε ένα ομιχλώδες συνδυασμό με τα προσωπικά βιώματα του θεατή. Στοίχημα που κυνηγά σκηνοθετικά με προσήλωση σε όλη την διάρκεια της παράστασης ο Πάρης Μαντόπουλος. Προσεγγίζει και χτίζει μεν πετυχημένα μια αλλόκοτη ατμόσφαιρα, δυσκολεύεται όμως να αναδείξει με σαφήνεια το διφορούμενο στοιχείο στην συμπεριφορά της γκουβερνάντας που αποτελεί και την κεντρική ιδέα του έργου. Αξιόλογες οι ερμηνείες του Κωνσταντίνου Ρεπάνη όσο και της Άννας Μερτζάνη. Ο Θωμάς Μοσχόπουλος σπουδαίος αρωγός με την υποδειγματική του μετάφραση αλλά και η σκηνική απόδοση με τους τέσσερις καθρέπτες εντείνουν τον απόκοσμο χαρακτήρα του έργου. Ένα είναι δεδομένο. Λάτρεις των ψυχολογικών ιστοριών ή μη, φανατικοί του βιβλίου ή όχι, το «Στρίψιμο της βίδας» στο Θέατρο εν αρχή είναι από τις πιο αξιοπρεπείς παραστάσεις της περιόδου, που δεν απογοητεύουν και ξεπερνούν το μέτριο χρησιμοποιώντας λίγα και απλά υλικά.
|Γ.Ε