Φάουστ @ Δημοτικό Θέατρο Πειραιά

Ο Φάουστ του Γκαίτε αποτελεί συνήθως έργο αναμέτρηση για τους σκηνοθέτες. Όπως ο πρωταγωνιστής αναμετράται με τον εαυτό του, έτσι και οι σκηνοθέτες που καταπιάνονται με το έργο προσπαθούν συνήθως να ξεπεράσουν τον δικό τους εαυτό. Ακολουθούν συχνά το δρόμο της εκζήτησης και της φλύαρης φιλοσοφίας σε μια προσπάθεια να μην τους καταπιεί ένα κείμενο τόσο στιβαρά κλασικό. Η Κατερίνα Ευαγγελάτου σκηνοθετεί με την οπτική του σήμερα. Οι εικόνες της είναι παλμικά ζωντανές. Η αισθητική της αποπνέει μια σύγχρονη διεθνή ματιά ενώ τα μηνύματα που εκπέμπει είναι διαυγή και ξεκάθαρα. Στην δική της αναμέτρηση με τον Φάουστ, το δεύτερο μέρος της παράστασης, είναι αυτό που με περηφάνια θα μπορούσαμε να εξάγουμε ως σύγχρονη ελληνική τέχνη.

Αγαπημένο έργο της Ευρωπαϊκής λογοτεχνίας των αρχών του 19ου αιώνα, ο Φάουστ είναι ένα έργο περίπλοκο, με διαρκείς εναλλαγές κωμικών και τραγικών σκηνών. Ο πρωταγωνιστής γνωρίζει στο πρόσωπο του Μεφιστοφελή (τον χριστιανικό διάβολο), το alter ego του. Του πουλά την ψυχή του και αφήνεται στην απόλαυση του εσωτερικού διχασμού που του προσφέρουν οι συγκινήσεις της νέας εποχής. Ο Φάουστ κυνηγά την εμπειρία ζώντας την δική του Αναγέννηση όσο ο Μεσαίωνας ξεμακραίνει.

Η Ευαγγελάτου αποτυπώνει εικαστικά τις οριακές εμπειρίες στον πόνο, την ηδονή και την δύναμη που απολαμβάνουν οι ήρωες. Σαν να χτίζει την πλοκή με βάση τα σκηνικά (Εύα Μανιδάκη), τους φωτισμούς (Ελευθερία Ντεκώ), τη μουσική (Γιώργος Πούλιος) και τα κοστούμια (Βασιλική Σύρμα). Η σιδερένια οροφή που ίπταται υπερθεματίζει το δυϊσμό που χαρακτηρίζει την ψυχολογία του έργου. Ο Φάουστ δοκιμάζει τις αντοχές του άλλοτε στον επάνω και άλλοτε στον περιορισμένο κάτω κόσμο. Η παράσταση στο πρώτο μέρος είναι αργή και αδικεί την συνολική εικόνα. Το δεύτερο μέρος ωστόσο αποτελεί αισθητική απόλαυση. Εικονοκλαστικά οι σκηνές γεμίζουν σώματα που σπαρταράνε, άφθονο αίμα και διαρκείς συμβολισμούς. Ο ταλαντούχος Αργύρης Πανταζάρας στο ρόλο του Μεφιστοφελή, χτίζει την ερμηνεία του σε μια κοφτερή εναλλαγή συναισθημάτων, δίνοντας στην παράσταση έντονη ατμόσφαιρα μαύρης κωμωδίας. Είναι αφοπλιστικά ο απόλυτος πρωταγωνιστής. Δίπλα του ο Νίκος Κουρής ως Φάουστ ακολουθεί δυο βήματα πίσω και τερματίζει την δική του υποκριτική αναμέτρηση καθόλου ηττημένος, χωρίς ωστόσο δάφνες και λάφυρα. Η παράσταση διαβάζει τον Φάουστ από την ρεαλιστική του σκοπιά βασισμένο στην μετάφραση του Σπύρου Ευαγγελάτου. Η σκηνοθετική προσέγγιση βασίζεται αναμφίβολα στην εικόνα και αυτό υστερεί την παράσταση σε ερμηνευτικό σκάψιμο του κειμένου. Στοιχεία χοροθεάτρου και εικαστικής εγκατάστασης υψηλής αισθητικής κυριαρχούν ειδικά στο δεύτερο μέρος. Χωρίς δήθεν επιτήδευση και φιλοσοφική αμετροέπεια ο sold out Φάουστ της Ευαγγελάτου είναι ένα απολαυστικό θέαμα, που χαίρεσαι να βλέπεις. Ακόμη περισσότερο όταν γνωρίζεις ότι προέρχεται από την νέα γενιά Ελλήνων δημιουργών.
|Από τον Γιώργο Ευφραιμίδη