40 χρόνια έκλεισε το brand Manolo Blahnik

15/10/2012

Διαβάστε τι δήλωσε ο γνωστός σχεδιαστής.

40 χρόνια λοιπόν από τη δημιουργία του πρώτου καταστήματος Manolo Blahnik σε γαλλικό πολυκατάστημα και ο σχεδιαστής μίλησε σε μεγάλο περιοδικό λέγοντας:

Η σειρά “Sex and the City” σας έκανε ένα πασίγνωστο όνομα. Πως νιώθετε που σας αναγνωρίζουν όπου κι αν πάτε;

Η Sarah Jessica Parker είναι μία “αγία”, γιατί με βοήθησε πάρα πολύ να αγγίξω μία νέα γενιά γυναικών. Τώρα έχω πελάτισσες τις κόρες των πρώτων μου πελατών και τις εγγονές τους. Αλλά ακόμα δεν μπορώ να συνηθίσω ότι έγινα τόσο γνωστός. Δεν ξέρω. Κάποιες φορές είναι πολύ ευχάριστο, αλλά μερικές φορές είναι υπερβολικό. Δεν είμαι ηθοποιός! Δεν είμαι pop star! Δεν είμαι τίποτα. Είμαι απλά ένας άντρας που δουλεύει πάνω στην υποδηματοποιία. Έχε υπόψη σου, πως η Rose Bertin, η οποία ήταν η ενδυματολόγος της Μαρίας Αντουανέτα, κάθε φορά που πήγαινε στο παλάτι την ακολουθούσαν ουρές ανθρώπων. Αλλά τώρα είναι λίγο υπερβολικό. Με βοηθάει ως ένα βαθμό. Είναι καλό να πουλάς παπούτσια, αλλά ποτέ δεν πίστευα πως αυτό που κάνω είναι ‘genial’. Είναι κάτι που κάνω με πάθος και με τόση χαρά, το οποίο τελικά δεν έχει καμία σημασία. Σημασία έχει να κλείνεις συμφωνίες με τα εργοστάσια, ιδίως όταν έχεις ανθρώπους να σου λένε “δεν έχουμε το χρώμα, δεν μπορούμε να το βρούμε, είναι η κρίση, πρέπει να καταλάβεις”.

Ο όρος “κρίση” είχε μεγάλη επίδραση στις αποφάσεις σας;

Ναι! Υλικά, χρώματα. Ω Θεέ μου! Είναι σκληρό. Για παράδειγμα, στο Παρίσι πήγαινες στον Lesage. O κ. Lesage πέθανε πέρυσι και μέχρι τότε θα πήγαινες σε αυτόν και θα του έλεγες: “Νομίζεις πως είναι εφικτό; Πως θα τιμολογηθεί;” και πάντα θα σου έβρισκε μία λύση. Το αντίστοιχο συμβαίνει με την Ινδία, μόνο που δεν μπορείς να δεις ούτε τα σχέδια. Συνήθως χρειάζεται 2-3 μέρες για να φτάσουν. Κάποιοι άνθρωποι απλά φεύγουν. Είναι περίεργο. Συνεργαζόμουν με ένα εργαστήριο που κατασκεύαζε ζώνες κοντά στο Μιλάνο. Τώρα θα κλείσουν τα πάντα και θα μετακομίσουν λίγο πιο έξω από το Hong Kong. Το βρίσκω πολύ δύσκολο να το χειριστείς, με όλες αυτές τις προτεραιότητες, τις ανάγκες των πλούσιων ανθρώπων – ο Θεός να τους ευλογεί! – να ενδιαφέρονται για αυτό που κάνουμε. Αλλά είναι λυπηρό. Αν η κατάσταση αυτή δεν λυθεί γρήγορα, πολλοί άνθρωποι θα υποφέρουν.

Πότε ήταν η τελευταία φορά που είχατε έμπνευση;

Την τελευταία φορά που επισκέφτηκα το μουσείο Prado είδα μία έκθεση Τενεμπριστών ζωγράφων, όπως ο José de Ribera και ο Zurbarán, που φέρουν ένα είδος τρέλας. Από τη στιγμή που έφυγα, ήμουν σχεδόν σε έκσταση από την έμπνευση. Μου ήρθαν στο μυαλό χιλιάδες ιδέες, εξαιτίας αυτής της έμπνευσης. “Αυτό δεν είναι πιθανό, είναι γελοίο. Δεν θα πουλήσω ούτε ένα ζευγάρι. Ο κατασκευαστής θα τρελαθεί, αν του δώσω αυτές τις ιδέες και τις μείξεις χρωμάτων”, σκεφτόμουν. Ήταν αδύνατον. Έπρεπε να ρίξω τους τόνους.

Για ποιο διάσημο πρόσωπο ονειρεύεστε ακόμα να σχεδιάσετε παπούτσια;

Αλήθεια, δεν ξέρω! Νομίζω έχω καλύψει το “έδαφος». Θα λάτρευα να δημιουργήσω παπούτσια για την Pauline Borghese ή ίσως για τη Μαρία Αντουανέτα, τη Madame de Pompadour και όλες αυτές τις κυρίες.