Αυτά είναι τα μυστικά για το Όσκαρ του 2015!

Τα πράγματα δείχνουν πολύ διαφορετικά από πέρσι όταν οι περιπέτειες μιας γυναίκας στο διάστημα (“Gravity”) είχαν κατακτήσει και τον καθ’ όλα γήινο κόσμο των βραβείων Οσκαρ. Στις φετινές υποψηφιότητες η διαστημική περιπέτεια δεν είχε και τόση τύχη (το “Interstellar” δεν μπήκε στις καλύτερες ταινίες και πήρε υποψηφιότητες μόνο σε τεχνικές κατηγορίες), αντ’ αυτής στο επίκεντρο βρίσκονται οικογενειακές ιστορίες, σάτιρα και κινηματογραφικές αφηγήσεις από τις αληθινές ζωέςδιάσημων ή λιγότερο γνωστών προσώπων.

Τα επόμενα, 87α Οσκαρ δείχνουν παράξενα και… ολόλευκα -και οι 20 υποψήφιοι ηθοποιοί είναι λευκοί-, έχουν αγγλική προφορά (οι μισές κορυφαίες υποψηφιότητες έρχονται από την Αγγλία), αλλά και τη Μέριλ Στριπ για 19η φορά υποψήφια. Ας δούμε, ποιοι, πώς και γιατί αναμένεται να είναι οι πρωταγωνιστές των Οσκαρ 2015, ποιοι οι απόντες και τι λένε τα στοιχήματα, που έχουν ήδη αναδείξει φαβορί και αουτσάιντερ ενόψει της μεγάλης βραδιάς της 22ης Φεβρουαρίου που θα παρουσιάσει ο Νιλ Πάτρικ Χάρις…

Η Αγγλία φέτος έχει ένα λόγο παραπάνω να παρακολουθεί με ενδιαφέρον τα Οσκαρ, καθώς τους έχει προσφέρει κάποιους από τους σημαντικότερους υποψήφιους στις πρώτες κατηγορίες.

Συνολικά πέντε Βρετανοί ηθοποιοί είναι υποψήφιοι στις κατηγορίες πρώτου ρόλου και μια από τις μεγάλες εκπλήξεις ήταν ότι δεν συμπεριλήφθηκε ανάμεσά τους και ένας έκτος, ο Τίμοθι Σπολ για το ρόλο του ως ζωγράφος JMW Turner στο “Mr Turner” του Μάικ Λι.

Υποψήφιοι ωστόσο είναι οι Μπένεντικτ Κάμπερμπατς, Εντι Ρεντμέιν στους άντρες και οι Κίρα Νάιτλι, Ρόζαμουντ Πάικ και Φελίσιτι Τζόουνς στις γυναίκες.

Μεγαλύτερη ελπίδα των Βρετανών για ένα Οσκαρ αυτή τη στιγμή θεωρείται οΡεντμέιν για το ρόλο του στην ταινία “The theory of everything”, όπου υποδύεται τον φυσικό Στίβεν Χόκινγκ.

Σε μια εποχή που σούπερ ήρωες, χόμπιτ και αστροναύτες απασχολούν τα μεγάλα κινηματογραφικά blockbusters, τα Οσκαρ φέρνουν στο επίκεντρο την επιστήμη, μέσα από δύο ταινίες που στηρίζονται σε αληθινά γεγονότα της ζωήςδύο διακεκριμένων επιστημόνων. Και οι δύο (“Theory of everything” και “The imitation game”) είναι υποψήφιες και στην κατηγορία της καλύτερης ταινίας και σε αυτήν του πρώτου ρόλου.

Η λάμψη του Χόλιγουντ στρέφεται στην επιστήμη για να παρουσιάσει στη μία περίπτωση του “The imitation game” τον Μπένεντικτ Κάμπερμπατς στο ρόλο του Αλαν Τούρινγκ, κορυφαίου μαθηματικού, κρυπτογράφου και καθηγητή της Λογικής, ο οποίος κατάφερε να σπάσει τους κώδικες επικοινωνίας των Ναζί, επηρεάζοντας καθοριστικά την έκβαση του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Ο Τούρινγκ θεωρείται ο πατέρας της επιστήμης των υπολογιστών αλλά και της τεχνητής νοημοσύνης, ωστόσο πέρα από όλα αυτά, η ζωή και το τέλος του σημαδεύτηκαν από το γεγονός ότι ήταν ομοφυλόφιλος. Ο Κάμπερμπατς που τον υποδύεται με μαγικό τρόπο, είναι στην πραγματικότητα μακρινός (17ος όπως έχει γραφτεί) ξάδελφός του.

Στην περίπτωση του “The theory of everything” έχουμε την ιστορία ενός πολύ πιο γνωστού -και εν ζωή- σήμερα επιστήμονα, του κορυφαίου φυσικού, Στίβεν Χόκινγκ. Και εδώ η ευφυία και η επιστημονική ερευνητική αναζήτηση του \ήρωα βρίσκονται στο κέντρο της ταινίας, όμως μεγάλο μέρος της ιστορίας αφορά την εκδήλωση της ασθένειας που του άλλαξε τη ζωή, αλλά δεν κατάφερε να υποτάξει το λαμπερό πνεύμα του. Η ταινία χαρακτηρίζεται από τη μοναδική ερμηνεία του Εντι Ρεντμέιν και από συγκίνηση που έκανε ακόμα και τον ίδιο τον Στίβεν Χόκινγκ να κλάψει σε μια από τις πρώτες προβολές της. “Βλέποντας την ταινία, υπήρξαν φορές που νόμιζα πως έβλεπα τον εαυτό μου”σχολίασε συγχαίροντας την ερμηνεία του Ρεντμέιν. Επιπλέον ρεαλιστικά στοιχεία προσθέτει το γεγονός ότι ο Χόκινγκ έχει δανείσει στην παραγωγή προσωπικά αντικείμενα, και τη φωνή του για τις τελευταίες σκηνές της.

Υστερα από μια χρονιά που στιγματίστηκε από ακραίες ρατσιστικές αντιθέσεις, τα Οσκαρ 2015 δίνουν κάθε αφορμή και αιτία για κριτική με τις υποψηφιότητες των ηθοποιών, στις οποίες όλοι -και οι 20- είναι λευκοί! Είναι η πρώτη φορά από το 2011 και η δεύτερη από το 1998 που στους ηθοποιούς δεν υπάρχει υποψήφιος διαφορετικής προέλευσης.

Στις υποψηφιότητες δεν βρίσκεται ούτε ο Ντέιβιντ Ογιελόβο (Βρετανός Νιγηριανής προέλευσης), ο οποίος έπαιζε ως φαβορί για την ερμηνεία του στο ρόλο του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ Τζ. στη “Selma”, ούτε η σκηνοθέτης της ίδιας ταινίας Αβα Ντι Βερνέι (αντιθέτως η ταινία είναι υποψήφια στις καλύτερες),όπως επίσης δεν συγκαταλέγεται καμία γυναίκα στις κατηγορίες καλύτερης σκηνοθεσίας και σεναρίου.

Το γεγονός εντοπίστηκε και έγινε αντικείμενο ευρείας -αρνητικής- κριτικήςαπό τα media σε βάρος της Ακαδημίας, σε βαθμό που χρειάστηκε να βγει η πρόεδρός της, Τσέριλ Μπουν Αϊζακς για να διευκρινίσει ότι τα μέλη της είναι αφοσιωμένα στην διερεύνηση τρόπων που θα βοηθήσουν να αυξηθεί η διαφορετικότητα.

Η κατηγορία των καλύτερων ταινιών της χρονιάς περιλαμβάνει οκτώ υποψηφιότητες (δεν βρέθηκαν 10 που να πληρούν κάποιο συγκεκριμένο όριο στη βαθμολόγηση των μελών της Ακαδημίας), οι μισές εκ των οποίων στηρίζονται σε αληθινές ιστορίες.

Πέρα από τα “The theory of everything” και “The imitation game” που βασίζονται στις προσωπικές ιστορίες δύο επιστημόνων, στην κατηγορία της καλύτερης ταινίας υπάρχουν ακόμα: το “American Sniper” (“Ελεύθερος σκοπευτής”)του Κλιντ Ιστγουντ, που αφηγείται την ιστορία του Κρις Κάιλ, ελεύθερου σκοπευτή – θρύλου των ΗΠΑ που επέζησε τετραπλής θητείας στο Ιράκ -και δολοφονήθηκε αφού είχε ξεκινήσει η παραγωγή ταινίας με θέμα την αυτοβιογραφία του- με τον Μπράντλεϊ Κούπερ (για τρίτη συνεχή χρονιά υποψήφιο), και η “Selma” με θέμα την ιστορία του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ και τους αγώνες του την περίοδο του 1965 στην Αλαμπάμα.

Οι αληθινές ιστορίες πλειοψηφούν στην κατηγορία, όμως αυτές που οδηγούν την κούρσα των φετινών βραβείων, έχοντας συγκεντρώσει από εννιά υποψηφιότητες η κάθε μια είναι το “Birdman” και το “The Grand Budapest Hotel”.

Το “Birdman” (“Η απρόσμενη αρετή της αφέλειας”) του Αλεχάνδρο Γκονσάλες Ινιάριτου είναι μια σκοτεινή σάτιρα της σόου μπιζ με τον -βραβευμένο με Χρυσή Σφαίρα- Μάικλ Κίτον να δίνει μοναδική ερμηνεία στο ρόλο ηθοποιού που ελπίζει απεγνωσμένα για ένα come back (και στην πραγματικότητα το πετυχαίνει με τον Birdman).

Το “The Grand Budapest Hotel” είναι μια παράξενη κωμωδία του Γουές Αντερσον που αφηγείται τις περιπέτειες του θυρωρού διάσημου ευρωπαϊκού ξενοδοχείου και του πιστού του φίλου που δουλεύει στο λόμπι, αναπολώντας ταυτόχρονα την παρακμάζουσα αριστοκρατία της παλιάς Ευρώπης.

Το μεγάλο φαβορί, ωστόσο, δεν είναι καμία από όλες αυτές, αλλά το“Boyhood” (“Μεγαλώνοντας”), το οποίο θεωρούνταν εκ των προτέρων μια από τις σίγουρες συμμετοχές στην κατηγορία. Πρόκειται για ένα concept ζωής του Ρίτσαρντ Λινκλέιτερ, ο οποίος έχοντας στο μυαλό του ένα γενικό σενάριο,συγκέντρωνε κάθε χρόνο το ίδιο συνεργείο ηθοποιών και συνεργατών και έκανε γυρίσματα για 12 συνεχόμενα χρόνια. Με αυτό τον τρόπο η ταινία του παρακολούθησε την εξέλιξη της ζωής ενός αγοριού (Ελαρ Κολτρέιν) από την ηλικία των έξι έως τα 18, παράλληλα με τη ζωή της οικογένειάς του, της μητέρας του (Πατρίσια Αρκέτ) και του χωρισμένου πατέρα (Ιθαν Χοκ), αλλά και της αδερφής του, την οποία υποδύθηκε η κόρη του, Λορελάι Λινκλέιτερ.

Οι υποψηφιότητες ολοκληρώνονται με το “Whiplash”, το οποίο δίνει μια μουσική νότα στην κατηγορία, καταγράφοντας την ιστορία ενός τζαζ ντράμερ και τη σχέση του με τον τρομακτικό καθηγητή μουσικής του. Ο σκηνοθέτης και σεναριογράφος της, Ντάμιεν Τσέιζελ έχει πει ότι όταν έγραφε κάποιες από τις σκηνές της πρόβας με τους δύο κεντρικούς ήρωες ήταν σαν να έγραφε σκηνές πάλης, με διάλογο και μουσική αντί για όπλα. Κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων, ο Τζ. Κ. Σίμονς έσπασε δύο πλευρά, όταν ο Μάιλς Τέλερ τον κλότσησε στο πλαίσιο σκηνής…

Στις ταινίες, τα πρώτα στοιχήματα συνηγορούν ξεκάθαρα υπέρ του έργου ζωής του Λινκλέιτερ, “Boyhood”, που δίνεται με διαφορά ως πρώτο φαβορί, με δεύτερο το “The imitation game” και τρίτο το “The grand Budapest Hotel” (ακολουθούν “Birdman”, “Selma”, “The theory of everything”, “Whiplash” και τελευταίο το “American Sniper”). Οπως και ο ίδιος ο δημιουργός του (Ρίτσαρντ Λινκλέιτερ) είναι το πρώτο φαβορί στην κατηγορία της σκηνοθεσίας, με μεγάλη διαφορά από τον δεύτερο Αλεχάνδρο Γκονσάλες Ινιαρίτου (“Birdman”) και τους -ακόμα πιο πίσω- Μόρτεν Τίντουμ (“The imitation game”) και Γουές Αντερσον (“The Grand Budapest Hotel”).

Και φτάνουμε στις πιο λαμπερές κατηγορίες, αυτές των μεγάλων πρωταγωνιστών στις οποίες ήδη προβάλλουν κάποιες πολύ στιβαρές υποψηφιότητες. Ως μεγάλο φαβορί στις συνολικές συμμετοχές αυτή τη στιγμή δίνεται μια γυναίκα, η Τζούλιαν Μουρ για την ερμηνεία της στο «Still Alice» με θέμα την ιστορία μια γυναίκας (συζύγου και μητέρας), που διαγιγνώσκεται με απαρχές της νόσου Αλτσχάιμερ. Η 53χρονη ηθοποιός δείχνει πιο κοντά από ποτέ στο Οσκαρ που δεν κέρδισε για καμία από τις τέσσερις προηγούμενες υποψηφιότητές της (β’ ρόλου στο «Boogie Nights» και τις «Ωρες», α’ ρόλου στο «Τέλος μιας Σχέσης» και το «Far From Heaven»).

Η μόνη που θα μπορούσε να την απειλήσει -σύμφωνα με τις αποδόσεις- είναι ηΡιζ Γουίδερσπουν, η οποία πήρε τις καλύτερες κριτικές για την ερμηνεία της στο “Wild”, όπου υποδύεται μια γυναίκα που υποφέρει από εξαρτήσεις (ναρκωτικά) αλλά και από την απώλεια της μητέρας της και τη διάλυση του γάμου της, ωστόσο παίρνει τη γενναία απόφαση να πραγματοποιήσει ένα ταξίδι αυτογνωσίας στην άγρια φύση, διασχίζοντας με οτοστόπ το Pacific Crest Trail.Εδώ επίσης έχουμε αληθινή ιστορία. Η ταινία βασίζεται στο μπεστ σέλερ «Wild: From Lost to Found on the Pacific Crest Trail» που έχει γράψει η Σέριλ Στρέιντ -σκηνοθετεί ο Ζαν Μαρκ Βαλέ.

Ακολουθεί εξ αποστάσεως η υπέροχη Ρόζαμουντ Πάικ για την ερμηνεία της στο “Gone girl” (“Το Κορίτσι που εξαφανίστηκε”), που στάθηκε μια από τις πραγματικές αποκαλύψεις της χρονιάς σε μια ταινία, για την οποία οι θαυμαστές της περίμεναν περισσότερα από τα φετινά Οσκαρ.

Στους άντρες, το μεγάλο φαβορί είναι ο Μάικλ Κίτον για την ερμηνεία του στο “Birdman”, όμως από κοντά ακολουθεί ο Βρετανός Εντι Ρεντμέιν για την συγκινητική απόδοση του νεαρού Στίβεν Χόκινγκ στο “The theory of everything”. Τρίτος σύμφωνα με τις αποδόσεις δίνεται ο φοβερός και τρομερός Μπένεντικτ Κάμπερμπατς (“The imitation game”), ο οποίος είτε χάσει, είτε νικήσει αναμένεται να λάμψει τη βραδιά των Οσκαρ -και βέβαια να κάνει το κλασικό photobombing, το οποίο συνηθίζει να κάνει, όποτε βρίσκεται σε κόκκινο χαλί. Τελευταίος είναι ο για τρίτη συνεχή φορά υποψήφιος Μπράντλεϊ Κούπερ (για το “American Sniper”).

Στους δεύτερους ρόλους, η Πατρίτσια Αρκέτ είναι η πρώτη -και στιβαρή- υποψηφιότητα του φαβορί για την καλύτερη ταινία και σκηνοθεσία “Boyhood” στον τομέα των ερμηνειών. Την απειλεί η Εμμα Στόουν για τον “Birdman”, ενώ βέβαια δεν θα μπορούσε κανείς να αγνοήσει το όνομα της Μέριλ Στριπ, στη 19η υποψηφιότητά της, για το “Into the woods” (“Στο δάσος”). Στους άντρες ως πρώτο φαβορί δίνεται ο Τζ. Κ. Σίμονς ακολουθούμενος από τους Εντουαρντ Νόρτον (“Birdman”) και Ιθαν Χοκ (“Boyhood”).

Οι εκπλήξεις, για την ακρίβεια οι ηχηρές απουσίες δεν λείπουν από τις φετινές υποψηφιότητες με πρώτες πρώτες αυτές δύο γοητευτικών κυριών. Η Τζένιφερ Ανιστον και η Αντζελίνα Τζολί αυτή τη φορά μοιράζονται τον τίτλο των φετινών αναπάντεχα “αποκλεισμένων” από τις υποψηφιότητες.

Η Ανιστον είδε την βραβευμένη ερμηνεία της σε έναν εντελώς κόντρα ρόλο στο “Cake” (μιας γυναίκας που υποφέρει από πόνους ύστερα από ένα ατύχημα) να μένει εκτός υποψηφιοτήτων, ενώ η Τζολί είδε την ταινία της, “Unbroken” να αγνοείται στις κύριες κατηγορίες της καλύτερης ταινίας και σκηνοθεσίας.

Στις θετικές εκπλήξεις της χρονιάς η είσοδος της Μαριόν Κοτιγιάρ (νικήτριας το 2008 για το “La Vie en Rose”) για την ερμηνεία της ως απελπισμένη σύγχρονη εργαζόμενη στο “Two Days, One Night”. Αντιθέτως, εκτός έμειναν επίσης η βραβευμένη με Χρυσή Σφαίρα για το ρόλο της στο “Big Eyes” Εϊμι Ανταμς,ο Τζέικ Γκίλενχααλ (η ερμηνεία του οποίου στο “Nightcrawler” έχει χαρακτηριστεί συναρπαστική), η Τζέσικα Τσαστέιν (“A Most Violent Year”), ο Κλιντ Ιστγουντ για τη σκηνοθεσία του “American Sniper” (που όμως είναι υποψήφιο για καλύτερη ταινία) και βέβαια η σκηνοθέτης της “Selma”, Αβα Ντι Βερνέι (της οποίας η ταινία είναι επίσης υποψήφια στις καλύτερες).

Αποκλεισμοί υπήρξαν πολλοί (οι φαν της Τζίλιαν Φλιν για παράδειγμα διαμαρτύρονται που το όνομά της δεν είναι στις υποψηφιότητες καλύτερου διασκευασμένου σεναρίου για το “The gone girl”), όμως η η μεγαλύτερη έκπληξη δεν ήταν καμία από τις προηγούμενες. Η πιο ηχηρή απουσία των φετινών Οσκαρ είναι αυτή της ταινίας των Lego, “The Lego Movie”, η οποία δεν συμπεριλαμβάνεται στις καλύτερες ταινίες κινουμένων σχεδίων της χρονιάς (είναι υποψήφια για το καλύτερο τραγούδι), γεγονός που προκάλεσε το μεγαλύτερο σοκ και τις περισσότερες αντιδράσεις -ξεσηκώθηκαν τα social media!

Ο Φίλιπ Λορντ, σκηνοθέτης της ταινίας που σύμφωνα με μεγάλο μέρος του κοινού ανήκει σε μια από τις καλύτερες της χρονιάς, σχολίασε στο Twitter του: “Δεν έγινε καμία τραγωδία. Συγχαρητήρια στο απίθανο συνεργείο και το καστ του The Lego Movie, που έκανε ένα κλασικό φιλμ”. Συνόδευσε την ανάρτηση με τη φωτογραφία ενός διαφορετικού Οσκαρ, φτιαγμένου φυσικά από Lego…