Αλήθεια, εσείς πόσο κοστολογείτε μια ανθρώπινη ζωή;

Σε κανέναν. Ξέρεις σε πόσους έχει δώσει οριστικά ταξιδιωτικά έγγραφα; Σε κανέναν. Αλληλεγγύη και ανθρωπισμός στα λόγια. Φασαρία και τυφλές κατηγορίες για τις άλλες χώρες της ΕΕ που υποδέχονται και φιλοξενούν μόνιμα τους πρόσφυγες, ενώ εμείς πετάμε χαρταετό και ποζάρουμε στις κάμερες. Το σύνολο αιτήσεων στην ΕΕ έχει φτάσει τις 1,3 εκ. Ακόμη και στην Ουγγαρία του ακροδεξιού Ορμπάν έχουν κατατεθεί 178 χιλ. αιτήσεις ασύλου. Πριν λίγους μήνες ο πρθ έλεγε ότι «το πραγματικό πρόσωπο της Ευρώπης είναι αυτό που δείχνει η Μυτιλήνη. Και όχι το πρόσωπο εκείνο στα σύνορα της Ουγγαρίας που κάποιοι βάζουν τρικλοποδιές σε πρόσφυγες που κουβαλάνε μωρά παιδιά». Από τότε τα πράγματα έχουν αλλάξει δραματικά. Αυτοί που κατηγορούμε μάλλον αποδεικνύονται περισσότερο αλληλέγγυοι στην πράξη από τους κήνσορες επαγγελματίες «αλληλέγγυους». Μέχρι και 17 βουλευτές του Σύριζα καταθέτουν ερώτηση στη Βουλή για «Φαινόμενα αισχροκέρδειας σε βάρος προσφύγων» από συμπατριώτες μας. Στην Ελλάδα έχουν κατατεθεί μόλις 11.300 αιτήσεις ασύλου. Και η κυβέρνηση μιλά συνέχεια για φιλοξενούμενους και προσωρινούς, και όχι για ένταξη και μόνιμη εγκατάστασή τους. Δεν τους θέλει στη χώρα.

Η πολιτική των Συριζανέλ στο μεταναστευτικό είναι αντίστοιχη με την πολιτική Ρουβά-Μαριάνας-Πατούλη-μητροπολιτών και λοιπών celebrities: φωτογραφίσεις, χαμόγελα, ωριαία ευαισθησία, θωρακισμένη mercedes, και γεια σας. Μέχρι εκεί. Η ανάγκη να αποδείξεις ότι είσαι ευαίσθητος, ότι είσαι διαφορετικός μπροστά στις κάμερες και μετά επιστρέφεις στην ασφάλεια του Μαξίμου. Κάπως σαν την Υπατία το 2011, τα κάνεις κουκουρούκου και μετά αφήνεις το πρόβλημα στους άλλους. (Μόνο που τώρα, αν πεθάνει κανείς από το κρύο, στις τέντες και τα χαρτόκουτα στην Ειδομένη οι κυβερνώντες δεν θα έχουν πού να κρυφτούν). Η χώρα-ταξιτζής, πουλάμε ευαισθησία με αυστηρό υφάκι και κατηγορούμε τους άλλους ότι δεν δέχονται τους πρόσφυγες που τους στέλνουμε, ενώ εμείς δεν θέλουμε να κρατήσουμε κανέναν. Αλλά ο Ρουβάς εκπροσωπεί μόνο τον εαυτό του, και θα επηρεάσει θετικά μερικά πιτσιρίκια, και δεν έχει πει τόσα χυδαία ψέματα όσα ο πρθ μας. Όταν στις 30/10 κοκορευτόταν στη Βουλή «Δεν διεκδικούμε, λοιπόν, ούτε ένα ευρώ. Δεν διεκδικούμε ούτε ένα ευρώ για να κάνουμε το καθήκον μας, το ανθρώπινο καθήκον μας απέναντι σ’ αυτούς τους ανθρώπους που πεθαίνουν στην αυλή μας». Ξεχνούσε την «ΑΠΟΦΑΣΗ(ΕΕ) 2015/1601 ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ της 22ας Σεπτεμβρίου 2015 για τη θέσπιση προσωρινών μέτρων στον τομέα της διεθνούς προστασίας υπέρ της Ιταλίας και της Ελλάδας» λίγες ημέρες πριν όπου η ταρίφα έλεγε ότι «Για κάθε μετεγκαθιστώμενο πρόσωπο σύμφωνα με την παρούσα απόφαση: α) το κράτος μέλος μετεγκατάστασης εισπράττει κατ’ αποκοπή ποσό 6.000 ευρώ· β) η Ιταλία ή η Ελλάδα εισπράττουν κατ’ αποκοπή ποσό τουλάχιστον 500 ευρώ». Οπότε απαντώντας στη δική του ερώτηση «Αλήθεια, εσείς πόσο κοστολογείτε μια ανθρώπινη ζωή; Πόσο κοστολογείτε ένα παιδί, ένα παιδάκι πέντε χρονών που πνίγεται στις θάλασσες του Αιγαίου και εμείς πρέπει να πάρουμε για να το σώσουμε; Πόσο κοστολογείτε ένα πιάτο φαΐ, μια ανθρώπινη αγκαλιά, μια κουβέρτα για να ζεστάνει αυτά τα παιδιά;» Το κόστος που είχε συναποφασίσει ο πρθ μαζί με τους υπόλοιπους Ευρωπαίους ηγέτες ήταν 500 ευρώ κατ’ αποκοπή.

Η κυβέρνηση δεν είναι ΜΚΟ, είναι ο διαχειριστής του κράτους. Ας αποφασίσει επιτέλους πόσους πρόσφυγες θα φιλοξενήσουμε και θα ενσωματώσουμε. Και το ίδιο να κάνουμε και εμείς οι πολίτες. Στην πρόσφατη σύνοδο των πολιτικών αρχηγών μόνο ένας από τους 6 είχε την τόλμη να ζητήσει «ότι ειδικά για τα παιδιά ηλικίας 6, 7, 8 χρονών που είναι ασυνόδευτα, θα πρέπει να υπάρχει δομή μόνιμη στη χώρα, όχι μόνο για την προστασία τους αλλά για την ενσωμάτωσή τους, για να τους κάνουμε Έλληνες». Αν συνεχίσουμε την πολιτική «πουλάμε αλληλεγγύη και τους στέλνουμε στην Ευρώπη να μη μας ξεμείνουν εδώ», τότε ας πούμε στους υπόλοιπους Ευρωπαίους συμπολίτες μας πόσους πρόσφυγες-μετανάστες κρίνουμε ότι πρέπει να φιλοξενήσουν αυτοί για να είμαστε ικανοποιημένοι εμείς! Για να έχει καλυφθεί το ανθρωπιστικό μας καθήκον. Και να πάψει το παραμύθι ότι όταν οι μετανάστες εγκλωβίζονται σε εμάς «είναι αποθήκες ψυχών, όταν τους στέλνουμε στην Αυστρία και τη Γερμανία εμείς κάναμε το καθήκον μας!» Εκεί δεν είναι αποθήκες ψυχών; Αποθήκες ψυχών νιώθουν όπου τους θεωρούν προσωρινούς και παρείσακτους και τους κάνουν μπαλάκι στους επόμενους. Και στη χώρα μας και όπου αλλού. Οι «εγκλωβισμένοι» πρόσφυγες και μετανάστες είναι περίπου 37χιλιάδες. Μια μικρή πόλη. Που δεν την θέλει κανείς. Αλλά που κατηγορούμε τους άλλους Ευρωπαίους ότι δεν τους θέλουν.

Αν η Ευρώπη (και η Ελλάδα) καταλήξει στον αριθμό των προσφύγων που θα υποδεχτεί και θα ενσωματώσει, το πιο εύκολο ήταν και είναι απευθείας πτήσεις Συρία-Ευρώπη και όχι βόλτα απο Τουρκία και Αιγαίο και 3χίλιαρο στους διακινητές με τα σαπιοκάραβα. Οι βόλτες θανάτου από το Αιγαίο εξυπηρετούν μόνο τους διακινητές, και όσους οικονομικούς μετανάστες τρύπωναν με την ελπίδα να μην τους επαναπροωθήσουν πίσω. Το 2014 πέρασαν τα «κλειστά σύνορα» 85 χιλιάδες πρόσφυγες, υπολόγισε μετριοπαθώς με 3 χιλιάδες ευρώ το κεφάλι, οι διακινητές τσίμπησαν 255 εκ. ευρώ. Καλή μπάζα. Το 2015 με ανοιχτά σύνορα πέρασαν περίπου 900 χιλ., τα χρηματοκιβώτια φούσκωσαν λαλάκια, 2,7 δις ευρώ. Όλοι τους πίνουν στην υγειά της Τασίας από την Ελλάδα! Τα 3 δις που θα έδινε για αρχή στην Τουρκία η ΕΕ για να κόψει τις ροές, τα έχει πάρει ήδη ανεπίσημα από τους πρόσφυγες και μετανάστες για να διαπλεύσουν το Αιγαίο. Και θα τα ξαναπάρει από την ΕΕ για να τους δεχτεί πίσω ανταλλάσσοντάς τους με άλλους και με επιπλέον χρήματα. Το 2016 θα γιορτάσουν τα πλυντήρια για να κάνουν τα λαλάκια «νόμιμα». Αντί να κάνουμε μάγκες τους Τούρκους και να τους γεμίζουμε χρήμα, χωρίς να τηρούν τίποτα από ό,τι υπογράφουν, ας κάνουμε το καθήκον μας. Μέχρι εκεί που μπορούμε. Και μέχρι εκεί που θέλουν και οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι πολίτες. Και ας χρησιμοποιήσουμε τα χρήματα που θα δίναμε στη χωροφύλακα Τουρκία, να επιστρέψουν στην πατρίδα τους όσοι πρόσφυγες το επιθυμούν προκειμένου να συντηρήσουν και να εδραιώσουν την εκεχειρία που άρχισε να εφαρμόζεται και να ψηφίσουν για την πατρίδα τους στις εκλογές τους εκεί στις 13 Απρίλη.

Τα χρήματα για τη φροντίδα των προσφύγων έρχονται μέχρι το τελευταίο ευρώ από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Η ενσωμάτωσή τους βέβαια θα σημαίνει αύξηση κοινωνικών δαπανών και φορολογική επιβάρυνση στους πολίτες, προκειμένου το κράτος να μπορέσει να προσφέρει τα στοιχειώδη στους νέους πολίτες του. Και δεν μιλάμε για 2 γάλατα και 2 κιλά μακαρόνια, θα πρέπει οι πολίτες να βάλουμε το χέρι στην τσέπη και να χρηματοδοτήσουμε κατά ένα μεγάλο μέρος τη διαβίωση και την προσαρμογή των νέων πολιτών. Αν δεν είμαστε διατεθειμένοι να το κάνουμε, η όλη συζήτηση για αλληλέγγυα Ελλάδα κ.λπ. είναι μια ακόμη παράδοξη ελληνική γραφική δηθενιά. Την απάντηση την έχουν δώσει οι ίδιοι οι πρόσφυγες, από τους 1 εκ. που πέρασαν από τα εδάφη (της πιο όμορφης χώρας – με τους πιο έξυπνους κατοίκους – με την επαναστατική αριστερή κυβέρνηση, τον ήλιο και τα τσίπουρα) κανείς δεν επέλεξε να μείνει εδώ, προτιμούν το σκοτεινό ουρανό του οργανωμένου κράτους της Γερμανίας, της Σουηδίας, της Αυστρίας, ακόμη και την ακροδεξιά Ουγγαρία. Το πιο καταθλιπτικό συμπέρασμα για κάθε Έλληνα πολίτη είναι αυτό, ότι οι πρόσφυγες του πολέμου επιλέγουν να παλέψουν με τα κύματα του Αιγαίου όχι για να ζήσουν μαζί μας, με τους «αλληλέγγυους» Έλληνες «3 ευρώ η φόρτιση του κινητού», αλλά για να ζήσουν μαζί με τους Δανούς, τους Αυστριακούς, τους Γερμανούς. Μας απορρίπτουν. Αυτό είναι κυρίως που πρέπει να αναρωτηθούμε οι πολίτες.