Νίκος Παπάζογλου: Όσα και να έχω στην τράπεζα δεν θα τα πάρω μαζί μου. Προσφέρω για να βλέπω ευτυχισμένους ανθρώπους

Ο Κύριος Νίκος Παπάζογλου είναι ο ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ άνθρωπος που ασχολείται με την πολιτική και βάζει χρήματα από την τσέπη του προσφέροντας χωρίς να ζητάει τίποτα στους ανθρώπους που έχουν ανάγκη. Ένας άνθρωπος που έχει ζήσει την φτώχεια την πείνα και την ορφάνια αλλά δεν το έβαλε κάτω και συνεχίζει να είναι στην κορυφή. Με αυτή την αφορμή κάναμε μια όμορφη συνέντευξη γιατί πιστεύω πως κάποια πράγματα πρέπει να τα μαθαίνει ο κόσμος και να ξέρει όλη την αλήθεια που κάποιοι προσπαθούν να κρύψουν.

 

Είμαι ο Νίκος Παπάζογλου, το τελευταίο παιδί μιας τετραμελούς οικογένειας. Έμεινα ορφανός από πατέρα εφτά χρονών, το 1956.Τον χάσαμε από βρογχικό άσθμα αλλά και από μια μεγάλη στεναχώρια που πέρασε.

Είχε πόστο στην λαχαναγορά στην Πειραιώς και πήγε να πολεμήσει για την πατρίδα στην Πίνδο. Γύρισε με κρυοπαγήματα και άσθμα και δεν μπορούσε να πάει το πρωί στη δουλειά αφού δεν υπήρχαν τα σύγχρονα φάρμακα όπως σήμερα για να τα ξεπεράσει. Προσπάθησε να πάρει μια σύνταξη σαν ανάπηρος πολέμου μιας και ότι έπαθε ήταν επειδή είχε πάει να πολεμήσει. Για τρία μεροκάματα, που ήταν τότε τρεις δραχμές και τα τρία είχαν συνεννοηθεί με τον νονό μου να πει στο ΙΚΑ πως ο πατέρας μου είχε δουλέψει στην επιχείρησή του για τρεις μέρες και να βγάλει την σύνταξή του. Ενώ ήταν όλα κανονισμένα ο νονός μου δίστασε να το κάνει πριν ρωτήσει και την νονά μου. Εκείνη τον συμβούλεψε να μη το κάνει και βρει τον μπελά του και ο νονός μου την άκουσε. Μόλις το έμαθε ο πατέρας μου έπαθε εμβολή, έμφραγμα, πήγε στον Ευαγγελισμό στις 23 Δεκεμβρίου 1956 και τον χάσαμε. Είχαμε όμως μια μητέρα από σίδερο και ατσάλι.

Τέσσερα παιδιά…. Κορίτσια και αγόρια;

Όλα αγόρια. Μέναμε σε ένα δωμάτιο όλοι σε ένα σπίτι με αυλή, κοινόχρηστη τουαλέτα με άλλες δύο οικογένειες κι ένα κοινό μπάνιο που κάναμε μπάνιο με τις γκαζιέρες. Δουλεύαμε όλοι. Προσωπικά δούλευα από δέκα χρονών. Το πρωί πήγαινα στο σχολείο και το απόγευμα δούλευα σε κουρείο. Όταν τελείωσα το δημοτικό πήγα μαζί με τον τρίτο αδελφό μου στο νυχτερινό γυμνάσιο. Τον δεύτερο αδελφό μου τον πήρε κοντά του ο θείος μου, αδελφός του πατέρα μου που είχε στην Κολοκυνθού παραγωγή σε αγγούρια και ντομάτες.

Τον κράτησε κοντά του τρία χρόνια. Ο μεγάλος μου αδελφός δούλευε σε υαλοπωλείο. Ο αδελφός μου ο Γιώργος δούλευε σε φαρμακείο και ξεκινήσαμε από εκεί. Μετά ο αδελφός μου μεταπήδησε σε φαρμακαποθήκη και πήρε κι εμένα κοντά του σαν πιο μικρό. Έτσι από το 1963 ως το 1969 πηγαίναμε το πρωί δουλειά και το βράδυ σχολείο. Το 1969 πήγα εθελοντής στρατιώτης στο Λιμενικό. Σαν ανήλικοι δεν μπορούσαμε να κάνουμε επιχειρήσεις κι έτσι φέραμε τον μεγάλο μας αδελφό που ήταν είκοσι ένα και ανοίξαμε την πρώτη φαρμακαποθήκη, επίσημα και με υπεύθυνο φαρμακοποιό. Πήραμε και τα άλλα δυο αδέλφια κοντά

Ξεκινά μια οικογενειακή επιχείρηση;

Ναι. Το 1969 με επωνυμία Φαρμακαποθήκη Ανδρέα Αυγερίδη και Σία. Το Σία ήμασταν εμείς, γιατί τότε ο νόμος έλεγε πως το 50% της επιχείρησης πρέπει να είναι στο όνομα του φαρμακοποιού και το υπόλοιπο σε επιχειρηματίες, εμπόρους που δεν είχαν άδεια ασκήσεως επαγγέλματος φαρμακοποιού. Αυτό κράτησε μέχρι το 1974. Τους τριάντα μήνες που υπηρέτησα την θητεία μου, μόλις τελείωνα από το Λιμενικό στις 2.30 το μεσημέρι, πήγαινα κατευθείαν στο γραφείο. Μαζεύαμε τις ελλείψεις, τα φάρμακά μας, τα συσκευάζαμε και τα πηγαίναμε με δρομολόγια ως τις εννέα το βράδυ στα φαρμακεία.

Είχε χρήματα αυτή η δουλειά;

Όχι. Ξεκινήσαμε εκ των ενόντων. Δανειζόμασταν χρήματα ακόμα και από περίπτερα και τα επιστρέφαμε μόλις εισπράτταμε. Σε περιπτώσεις  που δεν είχε έρθει η επιταγή από τα νησιά για παράδειγμα, δανειζόμουν από κάποιον άλλον και τα έδινα στον πρώτο. Αυτό ήταν για μας οδηγός. Ότι λες, πρέπει και να το κάνεις. Είχαμε κοντά μας και μεγάλους ανθρώπους που μας συμβούλευαν. Η μεγαλύτερη συμβουλή; Οι γυναίκες σας ποτέ στην επιχείρηση. Κι αν τις βρείτε μέσα στην επιχείρηση, να τις στείλετε σπίτι να μεγαλώσουν τα παιδιά τους. Αυτό το τηρήσαμε όλοι.

Πώς ξεκίνησε αυτή η μικρή επιχείρηση κι έγινε δύναμη;

Δουλεύαμε όλοι μαζί. Τρεις έξω να βρίσκουμε πελάτες και να κάνουμε τις διανομές και ο τέταρτος να κάνει τις τιμολογήσεις μέσα στην εταιρεία. Τότε γινόταν όλα χειρόγραφα, δεν υπήρχαν οι σύγχρονες μηχανογραφήσεις.

 

Πώς μπήκατε στον χώρο της βιομηχανίας;

Το 1974 πήραμε μια αντιπροσωπεία από Γερμανία σε δερματολογικά προϊόντα. Την είχε πάρει πριν κάποιος άλλος, δεν ήξερε να την κουμαντάρει καλά και ήρθε για βοήθεια σε εμάς.

Ποιο ήταν το κοφτερό μυαλό της επιχείρησης κι αυτός που ρισκάριζε;

Ο αδελφός μου ο Γιώργος κι εγώ. Εκείνος με τράβηξε όταν ξεφύγαμε από την φαρμακαποθήκη που δουλεύαμε και βγήκαμε από μόνοι μας έξω σαν πλασιέ αφού πουλήθηκε η φαρμακαποθήκη. Από το 1967 ως το 1969 που ήμουν δεκαεφτά χρονών, είχα δυο υπαλλήλους επίσης δεκαεφτά! Το1974 βγήκα στον στίβο του ιατρικού χώρου, ξεκινώντας με τέσσερα προϊόντα. Τότε άρχισα να ψάχνω για να διευρύνω την γκάμα. Το 1981 δημιουργήσαμε την Φαρμέξ, την σημερινή Α.Ε όπου σήμερα είμαι Πρόεδρος και Διευθύνων Σύμβουλος, γιατί τράβηξα όλο το κουπί.

Πώς είναι για έναν άνθρωπο να ξεκινάει κάτω από το μηδέν και να είναι σήμερα Πρόεδρος σε μια τόσο μεγάλη εταιρεία;

Πολλές φορές είναι συγκινητικό. Όλα τα αδέλφια αγαπάμε την πρόοδο και την παραγωγικότητα. Κοντά σε μας προ οδεύουν και άλλοι άνθρωποι.

Τι άλλα συναισθήματα νιώσατε όταν από την φαρμακαποθήκη πάμε σε μια φαρμακοβιομηχανία;

Αντιπροσωπεία είναι η Φαρμέξ. Βιομηχανία προέκυψε αργότερα, το 1985, που αγοράσαμε με έναν συνέταιρο την Νόρμα Ελλάς η οποία είχε εργοστάσιο στη Θήβα. Μέχρι το 2005 συνεχίσαμε αυτό το εργοστάσιο στη Θήβα.

Μπήκατε σε έναν χώρο που είναι πιο πάνω, πιο δραστήριο, με περισσότερες επενδύσεις, πιο πολλές ευθύνες και περισσότερο προσωπικό

Αυτή η επιχείρηση πήγε καλά, αλλά το 2005 είχαμε έναν χημικό που ανεβοκατέβαινε συνέχεια στη Θήβα, απεβίωσε και από τότε μιας και δεν μπορούσαμε να είμαστε συνέχεια εκεί να ελέγχουμε τι γίνεται στο εργοστάσιο, το κλείσαμε και πήγαμε τα προϊόντα φασόν σε άλλες μεγάλες εταιρείες και είναι καλύτερα για μας γιατί δεν έχουμε σταθερό κόστος παραγωγής

Δεν είναι πια βιομηχανία, αλλά εμπορική εταιρεία

Ναι, με τη διαφορά πως τα σήματα που έχει, τα ονόματα, είναι δικά μας και μας τα κάνουν φασόν  κάποιες εταιρείες.

Πάμε στο κομμάτι Νίκος Παπάζογλου σαν άνθρωπος

Παντρεύτηκα το 1971. Με την πρώτη σύζυγό μου έχω κάνει δύο γιους εικοσιπέντε και είκοσι δύο χρονών.  Ήθελα να κάνω πολλά παιδιά όπως κι ο πατέρας μου αλλά τελικά δεν το έκανα.

Δεν ξαναπαντρευτήκατε;

Ναι και έκανα ακόμα ένα γιό. Είμαι υπεύθυνο άτομο και δεν έχει λείψει τίποτα σε καμιά από τις δυο γυναίκες μου.

Η πρώτη μου σύζυγος μένει σε μια μονοκατοικία στην οδό Παλμύρας που είχα δεντροφυτεύσει και φωταγωγήσει το 1989 με 2.800.000, έχουμε και μια εκκλησία εδώ που είχα δώσει 300.000 δραχμές σε μια αγιογράφο να φτιάξει τον τρούλο. Από εκεί ξεκινούν οι αγαθοεργίες. Επειδή μισώ την δυστυχία, ξέροντας τι σημαίνει, ότι μου περίσσευε το έδινα. Αν μου λείψουν κάποια στιγμή τα χρήματα, δεν ξέρω τι θα κάνω. Από δεκαπέντε χρονών επιχειρηματίας.

Πάμε στο κομμάτι αγαθοεργίες. Θεωρείστε από πάρα πολύ κόσμο ο Άγιος Νικόλαος.

Έχω τέτοιο όνομα;

Λένε πως είστε ένας άνθρωπος που δεν μπορεί την δυστυχία, έχει βοηθήσει πολύ κόσμο και ότι πάρα πολλές οικογένειες σας χρωστούν ακόμα και το ότι ζουν και βιώνουν καλά

Κάποιες στιγμές που είχαν δυσκολίες, βοήθησα

Βάζετε και πετρέλαιο στα σχολεία της Γλυφάδας για να ζεσταίνονται τα παιδιά

Όταν ο δήμος δεν είχε συμβάσεις και δεν μπορούσε να αγοράσει πετρέλαιο με απευθείας ανάθεση τι θα κάναμε τον Δεκέμβρη του 2014; Θα κρυώνανε τα παιδιά; Το 2010 και για τρία χρόνια είχα βάλει πούλμαν για να κατεβαίνουν τα παιδιά από την Άνω Γλυφάδα στην Βενιζέλου που είναι το 8^ο γυμνάσιο όπου είμαι πρόεδρος της σχολικής επιτροπής. Σαράντα πέντε παιδιά κάθε μέρα με δυο δρομολόγια. Πλήρωνα κάθε μήνα 4.500 ευρώ μέχρι να πάρει ο δήμος ένα πούλμαν. Μέχρι σήμερα δεν υπάρχει πούλμαν Έχω ευαισθησία με τα παιδιά.

Είστε ένας από τους μεγαλύτερους χορηγούς του συλλόγου με καρκίνο του μαστού

Όταν ζητάνε την βοήθειά μου το κάνω. Με καλλυντικά, με δώρα, στην πίτα των γιορτών τους βάζω μέσα δώρα, γιατί τα χρησιμοποιούν. Γενικά είμαι άνθρωπος που δίνω. Δεν παίρνω. Έτσι έμαθα.

Όταν δίνεις αγάπη, παίρνεις αγάπη

Πιστεύω πως ο Θεός, μπορεί να μείναμε ορφανά, αλλά δεν μας άφησε. Και την υγεία μας είχαμε και στη δουλειά μας προοδεύσαμε και από τους εχθρούς μας μας προστάτευε

Καταλαβαίνω πως δεν σας αρέσει ούτε η συναισθηματική μιζέρια.

Δεν μπορώ την γκρίνια. Κι αν μπορώ να την καλύψω με λεφτά, το κάνω

Πώς μπήκε στη ζωή σας η πολιτική;

Μου άρεσε από μικρός

Ενεργός είστε τα τελευταία χρόνια

Η γραμμή μου είναι η καθαρή, ελεύθερη οικονομία. Όπως έλεγε και ο Γκάντι, πλούτος χωρίς μόχθο, αγάπη χωρίς θυσία, εμπόριο χωρίς ήθος. Αυτά τα τηρώ κατά γράμμα. Είμαι ιδρυτικό μέλος της Νέας Δημοκρατίας, γιατί θεωρώ πως όλοι έχουν το δικαίωμα στην δυνατότητα να αναρριχηθούν όπως εγώ και τα αδέλφια μου, από το μηδέν. Να υπάρχει αρένα για όλους.

Όχι κάποιοι να τους πετάνε έξω, επειδή έχουν πιάσει το κάστρο. Αλλά με τις κλοπές, τις ψευτιές και τις αρπαχτές που γίνονται στην πολιτική. Έτσι λοιπόν το 1981 ήρθε μπροστά στο σπίτι μου μια λαϊκή. Δεν ήταν με ενοίκιο το σπίτι, αλλά δικό μου μέχρι να πεθάνω. Το παράπονό μου είναι πως αυτά που λέγανε κάποιοι, δεν τα τηρούσαν. Ρώτησα γιατί την φέρανε επί μονίμου βάσεως. Όλοι θέλουμε την λαική, αλλά όχι μπροστά στο σπίτι μας. Πήγα στον τότε δήμαρχο να παραπονεθώ και ζήτησα ισότητα. Έξι μήνες σε μένα, έξι κάπου αλλού. Με απέρριψε θρασύτατα. Του είπα «Αφού είστε δημοκράτης, εφαρμόστε κι εδώ την δημοκρατία». Στεναχωρήθηκε και με έδιωξε από την καρέκλα, λες και ήταν δική του. Από τότε πείσμωσα και είπα πως θα βρω την άκρη. Έψαξα τους νόμους, έμαθα τι προϋποθέσεις πρέπει να έχει μια λαϊκή κι άρχισα τις μηνύσεις. Μετά από πολλές μηνύσεις έφαγε μια καταδίκη με αναστολή. Δήμαρχος ήταν, την γλύτωσε.

Εκεί άρχισα να ασχολούμαι με τα κοινά.

Με τα κοινά της περιοχής σας; Της Γλυφάδας;

Ναι. Το 1989, επειδή κι ο κουνιάδος μου ήταν δημοτικός σύμβουλος, έδιωξε την λαϊκή και την πήγε πάνω στο Νεκροταφείο, κι εκεί είναι ακόμα. Και για να πω τα σώψυχά μου, δεντροφύτευα και φωταγώγησα τον δρόμο, για να μην ξαναπατήσει εκεί λαϊκή.

Τετρακόσια μέτρα δεντροφύτευσα. Κι από εκεί που ήταν σκέτες πλάκες, γέμισε δέντρα. Στην πολιτική μπήκα το 1990. Σκέφτηκα να κάνουμε μια παράταξη και να πάρουμε εμείς την εξουσία στη Γλυφάδα. Την ξεκινήσαμε σε ένα υπόγειο, χωρίς υποστήριξη από κάποιο κόμμα.

Γιατί δεν μπήκατε αρχηγός της παράταξης;      

Είμαι επαγγελματίας, δεν είχα χρόνο να ασχοληθώ. Ούτε τώρα έχω. Αργότερα, βλέπουμε. Όταν πάρω σύνταξη.

Είστε ένας άνθρωπος που θέλει να ασχοληθεί με τα κοινά, γιατί γουστάρει αυτό που κάνει, θέλει να βοηθήσει, αλλά χωρίς να είναι την πρώτη θέση. Είστε ο μοναδικός άνθρωπος που ασχολείται με την πολιτική και κάνει έργο

Και έργο από την τσέπη μου. Βασικό. Σε ένα μήνα η παράταξη από 0 έχει πάει στο 15,2. Μας έδωσε μια γιαγιά μια μονοκατοικία σαράβαλο και την κάναμε αρχηγείο. Είπα στις επόμενε εκλογές πάμε για δημαρχία.

Η οργάνωση είναι εδώ, εσείς δραστηριοποιημένος, εξακολουθείτε να βοηθάτε την Γλυφάδα σαν πόλη και πάμε στο τώρα…

Ασχολήθηκα ενεργά, να βγω δημοτικός σύμβουλος, γιατί ξέρω ότι πέφτουν πολλά λεφτά στον δήμο, αλλά κάποια χάνονται στην διαδρομή και δεν πάνε στον προορισμό τους Ξεκαθάρισα πως αν δω κάποιον να βάζει χρήματα την τσέπη, θα τον καταγγείλω και δεν θα φύγω, παρά θα μείνω να γίνει χαμός. Είμαι απόλυτος. Είχαμε μια ευχή-κατάρα από την μητέρα μας. Να μην πουλήσετε ποτέ την ψυχή σας, όσο ψηλά κι αν ανέβετε. Να είστε πάντα ταπεινοί και να μη ξεχνάτε την δική σας δυστυχία.

Η γνώμη σας για τον τωρινό μας δήμαρχο;

Είναι νέος, είναι φιλόδοξος, πιστεύω πως αν ψηθεί καλά, μπορεί να αναρριχηθεί σε μεγαλύτερα σκαλοπάτια με πολύ επιτυχία. Αν ξεπεράσουμε τον σκόπελο που είμαστε τώρα. Πιστεύω πως χίλιοι Έλληνες, έχουν τα πεντακόσια δις που χρωστάει η Ελλάδα. Προσωπικά γνωρίζω πέντε. Αλλά πώς να επενδύσουν όταν αλλάζει συνέχεια το φορολογικό; Βλάκες είναι;

Τα παιδιά σας τα στριμώξατε να δουλέψουν;

Δουλεύουν.

Αγόρια κάνατε κι εσείς;

Ναι. Και τα εγγόνια μου αγόρια είναι. Πέντε αγόρια στην ουσία

Κανένα κορίτσι;

Ο μεγάλος μου αδελφός έχει δυο κόρες. Όλα τα υπόλοιπα αγόρια. Η δεύτερη γενιά, κάνει κορίτσια

Να σου πω κι αυτό. Παρέλαβα την τοπική πριν δυο χρόνια που έγινα πρόεδρος σε ένα ημιυπόγειο δώδεκα τετραγωνικά, την έφερα εδώ πριν ενάμισι χρόνο, την οργάνωσα, λείπουν τα κομπιούτερ. Έρχονται τα πιτσιρίκια και τους μαθαίνουν υπολογιστές. Παίζουν τάβλι, τους πήρα ντάμα και σκάκι. Αφού πιστεύουν στη Νέα Δημοκρατία, πρέπει να κάνει κάτι κι αυτή. Να σταματήσει κι αυτό με τα βιογραφικά που βλέπεις να έχουν τρία και τέσσερα πτυχία και ψάχνουν δουλειά. Πώς θα βρουν; Αν αυτά που εισάγουμε γίνουν παραγόμενα.

Γιατί δεν πάτε στον Πρωθυπουργό να του δώσετε ιδέες;

Αυτή είναι τώρα η γκρίνια μας. Του Βαρβιτσιώτη δεν του αρέσει αυτό. Αν με βάλει στην Β. Αθηνών και εκλεγώ θα χάσει 5.500 ψήφους. Αλλά αυτοί που ασχολούνται μαζί μου, μου κάνουν διαφήμιση. Το ευχαριστιέμαι.

Κλείστε μου με κάτι ωραίο την συνέντευξη       

Ο κόσμος πρέπει να είναι ενωμένος. Με αγάπη και εμπιστοσύνη ο ένας στον άλλον μπορούμε να πάμε μπροστά. Αν έχουμε μίση, όπως βάλανε φυλακή τον Κολοκοτρώνη, θα πάμε κατά διαόλου

Μερικά λόγια για την δράση του !!! 

Ο Νϊκος Παπάζογλου είναι πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας Γλυφάδας και υποψήφιος εκ νέου στις εκλογές της 3ης Απριλίου για τη νέα προεδρία.
Πρόεδρος και Διευθύνων σύμβουλος της εταιρείας ΦΑΡΜΕΞ Α.Ε. και μέλος των επιχειρήσεων Παπάζογλου, ο οποίος απασχολεί 300 εργαζόμενους.
Ενεργό μέλος του Ελληνοαμερικανικού,του Γερμανικού και του Ιταλικού Εμπορικού Επιμελητηρίου Εμπορικού Επιμελητηρίου και ενεργό μέλος του ΔΣ του Συνδέσμου Ανωνύμων Εταιρειών και Ε.Π.Ε.

Έχει αναπτύξει έντονη κοινωνική δραστηριότητα στην τοπική κοινωνία της Γλυφάδας, με ενεργή συμμετοχή στα κοινά και ως πρόεδρος της Σχολικής Επιτροπής του 8ου Γυμνασίου Γλυφάδας, με δικές του δαπάνες, προσέφερε σημαντικές υπηρεσίες στο σχολείο, προκειμένου να βελτιωθούν οι συνθήκες εκπαίδευσης και υγιεινής διαβίωσης των μαθητών.

 

Δείγματα της προσφοράς του
• Η δεντροφύτευση και ο φωτισμός της οδού Παλμύρας χρηματοδοτήθηκε αποκλειστικά από το Νίκο Παπάζογλου το 1989.
• Με δικές του ενέργειες τοποθετήθηκε φωτεινός σηματοδότης στη διασταύρωση των οδών Σάκη Καράγιωργα και Κύπρου.
• Την τετραετία 2007-2010 ως πρόεδρος της σχολικής επιτροπής του 8ου Γυμνασίου Γλυφάδας, χρηματοδότησε την οργάνωση και την εύρυθμη λειτουργία του σχολείου με τις ακόλουθες προσφορές:
– Video Projector, τηλεοράσεις, ψυγείο, air conditions, σαλόνι υποδοχής, γραφεία, φοριαμούς, ηλεκτρονικό υπολογιστή, σχολικούς πίνακες, πλήρες φαρμακείο το οποίο εφοδιάζεται ανελλιπώς.
– Τα συστήματα απολύμανσης χεριών για μαθητές και καθηγητές είναι δική του προσφορά, ενώ παρέχει ανελλιπώς τα αναλώσιμα που απαιτούνται.
– Ενίσχυσε κατ’ επανάληψη τους οικονομικά αδύνατους μαθητές, προκειμένου να συμμετάσχουν στις σχολικές εκδρομές εσωτερικού και εξωτερικού.
– Χρηματοδότησε επί τρεις μήνες ιδιωτικό σχολικό λεωφορείο για τη μετακίνηση των μαθητών από την Άνω Γλυφάδα στο σχολείο τους.
– Πρόσφερε το απαιτούμενο αθλητικό υλικό για τα αθλήματα του ποδοσφαίρου, του μπάσκετ και του βόλεϊ.
• Επίσης λίαν προσφάτως πρόσφερε στο 1ο Γυμνάσιο- Λύκειο Γλυφαδας,
– 1 ηλεκτρονικό υπολογιστή, 1 Video Projector, μετακινούμενα φαρμακεία πλήρως εξοπλισμένα με ιατροφαρμακευτικό υλικό.
• Στο 6ο ΓΕΛ προσέφερε αθλητικό εξοπλισμό για τις ανάγκες του ποδοσφαιρικού τμήματος των αρρένων.