Καλή η ανωτερότητα αλλά σαν το «άντε και γ@μήσου» δεν έχει!

Ανωτερότητα: γένος θηλυκό, είδος ουσιαστικό. Σύμφωνα με το λεξικό, ανώτερος είναι αυτός που είναι ψηλότερα από κάποιον άλλο, αυτός που δείχνει ιδιαίτερα ψυχικά χαρίσματα. Πόσοι υπάρχουν εκεί έξω; Ελάχιστοι. Αν πρέπει κανείς να είναι; Ναι, αλλά όχι πάντα, όχι παντού. Η ανωτερότητα έχει πολλά καλά, αρχικά κανείς δεν μπορεί να σου προσάψει τίποτα γιατί απλούστατα έχεις συμπεριφερθεί με αξιοπρέπεια.

Έχεις αποδείξει πως έχεις ήθη κι αρχές. Συνηθίζεται τα ανώτερα άτομα να είναι μορφωμένα. Άνθρωποι που έχουν κατανοήσει, έχουν διαβάσει και κατασταλάξει με το τι θα ασχολούνται. Στο τι και σε ποιον θα δίνουν στο εξής αξία καθώς και σημασία. Σε καταστάσεις που συμπεριφέρθηκες με ανωτερότητα στη ζωή σου να είσαι σίγουρος πως κάποια ημέρα θα αναγνωριστεί και θα έχουν να σε θυμούνται με μια εκλεπτυσμένη μυρωδιά.

Ωραία όλα αυτά ε; Για πες μου όμως λίγο εκείνη τη φορά που σε είχαν βγάλει έξω απ’ τα ρούχα σου, εκείνα τα βράδια που ο παλιός σου έρωτας ήταν λες κι έριχνε με φακό στις τέντες του σπιτιού σου το φως κι εσύ στροβίλιζες αριστερά και δεξιά. Εσύ που έσφιγγες το μαξιλάρι, που έκλαιγες πάνω του, εσύ ρε, που έμεινες ξάγρυπνος κάνοντας τεκέ το δωμάτιο. Εσύ που έφτιαχνες καφέ στις τρεις τα ξημερώματα, εσύ που δε νιώθεις πια το ποτό απ τα λίτρα που τότε κατέβαζες. Εσύ που έχεις κάνει τη νύχτα μέρα, που προτιμάς να χάνεσαι στη μοναξιά και στην ησυχία των ατελείωτων βραδιών ώστε το πρωί να κοιμάσαι και να μην τους βλέπεις.

Να μη βλέπεις τον κόσμο να ξεχύνεται στους δρόμους, να μην τους ακούς, να μην πρέπει να τους μιλήσεις. Εσύ που σε πόνεσαν πολύ, που σε έκαναν να στερέψεις από δάκρυα κι από συναισθήματα. Εσένα που σε πάγωσαν, συμπεριφέρθηκες με ανωτερότητα; Κι αν το έκανες, τι κατάλαβες; Πες μου ρε! Φώναξες στο άδικο, έβρισες; Κοίταξες στα μάτια εκείνον τον μαλάκα γκόμενο ή εκείνη τη μαλάκω τη δήθεν καθώς πρέπει που στο έπαιζε τόσο καιρό φίλη; Κι όταν το έκανες τους είπες ένα δυνατό «άντε και γαμήσου»;

Αθυρόστομη δηλώνει αυτή που διαβάζεις σήμερα μα θα σου εξηγήσω και θα καταλάβεις. Το «άντε και γαμήσου» είναι εκείνη η φράση που αν ζεις στην Ελλάδα θα ακούσεις δεκάδες φορές κατά τη διάρκεια ενός εικοσιτετραώρου. Όταν όμως αυτή η φράση εννοείται, φιλαράκο μου, άργησες πολύ. Τη λένε οι αγανακτισμένοι, εκείνοι που σου έδωσαν ό,τι είχαν και δεν είχαν. Αυτοί που κάποτε παρατούσαν τα πάντα για να τρέξουν σε εσένα μα τώρα προσπαθούν να τρέξουν μακριά από εσένα. Θα στην πουν και θα γεμίσει το στόμα τους, θα βρίσκονται σε έξαρση και μπορεί να σπάσουν και τίποτα παράλληλα. Στο ενδιάμεσο «και» της φράσης θα γίνει παύση και το ρήμα θα ακουστεί πιο δυνατά.

Καλές οι ανωτερότητες για τη μνήμη τους, καλές για το στόμα της κοινωνία μα με δαύτες τίποτα δεν εκδηλώνεται. Όλα εκείνα που έχεις να πεις, μένουν μέσα σου και βράζουν το στέρνο σου και σε κάνουν να ιδρώνεις. Και να φοβάσαι μην ξαναπάθεις ό,τι έπαθες. Βγάλε το από μέσα σου, απάλλαξε τον εαυτό σου έστω από ένα βάρος.

Πες ένα «άντε και γαμήσου» σε εκείνον το φίλο που σε πούλησε, που δεν ήταν τελικά άξιος της εμπιστοσύνης σου. Πες το σε εκείνον το συνάδελφο που μια ζωή κοιτάει την πάρτη του, σε εκείνες τις κάργιες που σχολιάζουν το τι φοράς, το πώς είσαι, το πώς φαίνεσαι. Πες το σε εκείνον που αγάπησες περισσότερο απ’ τη ζωή σου ρε κι εκείνος σε ξεφτίλισε σωματικά καθώς και ψυχικά. Σε εκείνον τον άνθρωπο που για λίγες στιγμές μαζί του έτρεχες στα κτελ, για εκείνον που οδηγούσες ώρες ατέλειωτες. Πες το σε εκείνον που σε ανάγκασε να ξαναπιάσεις το τσιγάρο.

Αν λοιπόν είχες την ευκαιρία μετά από τόσο πόνο, τόση απογοήτευση, τόσα χαμένα όνειρα κι ελπίδες να πεις ένα τελευταίο «άντε γαμήσου», τι θα έλεγες; Θα του έλεγες «άντε και γαμήσου» και σου τονίζω το «και» γιατί επέμεινες πολλά κι όπως μια πρόταση μετά το «και» δεν παίρνει κόμμα, αλλά τελεία, έτσι κι εσύ.

Το νιώθεις αυτό που διάβασες, ε; Θα το έλεγες, το είπες, μήπως ήρθε η ώρα να το πεις; Θυμάσαι και πονάς και δεν ξέρεις αν μισείς ή αν έστω έχει μείνει ένα ίχνος αγάπης μέσα σου. Αν αυτός ο άνθρωπος σου λείπει ή αν είναι η δύναμη της συνήθειας. Οι ανθρώπινες σχέσεις είναι σαν ένα επιτραπέζιο παιχνίδι, που είτε χάσεις είτε κερδίσεις πάντα θα θέλεις μια παρτίδα ακόμη. Το θέμα είναι μην μπερδευτείς στο ποιος είναι ο παίχτης και ποιος το πιόνι. Κάτι μπερδεύτηκε κι ήρθε η ώρα να το ξεμπερδέψεις, για αυτό δε θες άλλη παρτίδα.

Γι’ αυτό λοιπόν, κερνάς σε όλους όσοι αγάπησες στο παρελθόν, αλλά δεν άξιζαν να γίνουν μέλλον, ένα «άντε και γαμήσου» και τους διαγράφεις απ’ το παρόν σου.

via