Αν δε φαντάζεσαι πυρκαγιές με την φωτιά μην παίζεις

Περίμενε λιγάκι διότι νομίζεις ότι έφτασες στον προορισμό κι είσαι ακόμα μεσοπέλαγα, μόνος και δεν αρμενίζεις, αλλά θαλασσοπνίγεσαι. Περίμενε γιατί πίστεψες στ’ όνειρο, αλλά ήταν όντως όνειρο και κοιμάσαι τον ύπνο του δικαίου ή καλύτερα του αδικημένου.

Σου τάξανε όσα ήθελες. Άκουσες υποσχέσεις, είδες τον άλλο να σε συμπεριλαμβάνει στα σχέδιά του, πήρες τις αγκαλιές που λαχταρούσες, έλαβες μεθυσμένα μηνύματα πάθους χαράματα και κάτι, σε αποκάλεσαν «μωρό μου» και τ’ άλλα βρεφικά. Δικαίως αναφωνείς «Κλήρωσε και για μας!». Μη φας, θα φάμε γλάρο. Κερνάει ο έρωτάς σου. Κι είναι και βαρυστόμαχος, ρε γαμώτο.

«Κλασική περίπτωση βλάβης!» που έλεγε κι ο Τσάκωνας. Έχεις πέσει σε κλασική περίπτωση χομπίστα στον έρωτα. Σ’ εκείνα τα τυπάκια που τα κάνουν όλα σωστά, ρίχνουν τα σωστά τα δίχτυα, λένε τα πιστευτά τα κομπλιμέντα, σε βάζουν στη ζωή τους, μοιράζονται λεπτομέρειες και φόβους, σε ψάχνουν όταν χάνεσαι και χάνονται όταν είσαι δεδομένος.

Ο έρωτας γι’ αυτούς θα ‘ναι πάντα ένα παιχνίδι, μια ενασχόληση για τον ελεύθερό τους χρόνο. Απλά ο χρόνος τους είναι πάντα ελεύθερος και δε σκοπεύει να περιοριστεί για χάρη σου. Σκληρός ο γλάρος; Μάσα το καλά για να κατέβει.

Ήσουν σίγουρος ότι αυτή τη φορά όλα ήταν διαφορετικά. Όλα ήταν όπως θα ‘πρεπε να ‘ναι για να γραφτεί η αισθηματική νουβέλα σας. Μη στεναχωριέσαι όμως γιατί, έτσι όπως το πάει το καμάρι σου, δε θα γραφτεί νουβέλα, τόμοι θα γραφτούν.

Το Game of Thrones μπροστά σας είναι μια φθηνή παραγωγή με ελάχιστους κύκλους. Εσείς, αν δείξεις λίγη υποχωρητικότητα και κάνεις ότι δεν κατάλαβες τον χομπίστα που ‘χεις δίπλα σου, μπορείτε να γράψετε τη «Λάμψη» και το «Καλημέρα Ζωή» μαζί.

Θα ‘ρχεται και θα φεύγει. Θα τάζει και θα ξεχνάει. Θα απορείς και θα απορεί με την απορία σου. «Τι γίνεται μ’ εμάς τους δύο, Γιάνγκο;» θα ρωτάς σαν άλλη Βίρνα. «Τίποτα!» θα απαντάει. «Τι εννοείς τίποτα;» θα ζητάς διευκρίνιση και κάπως έτσι πέρασαν 10 χρόνια μια επιτυχημένης καθημερινής σειράς και μιας αποτυχημένης ζωής χωρίς καθημερινότητα.

Ψίχουλα σου δίνουν και ψάχνεις για φρατζόλα. Να ήσουν λιτοδίαιτος. Άντε πια μου γίνατε όλοι πλεονέκτες. Πού πήγαν ρε οι ολιγαρκείς; Οι βολικοί; Οι εύκολοι; Θέλετε τον έρωτα κανονικό, την αγάπη αδιαπραγμάτευτη και τη συντροφικότητα αξιοπρεπή. Ε, όχι! Μάζεψε τα ψίχουλα, πες «ευχαριστώ» και κάνε και γρήγορα γιατί θα τα αποσύρει ο άλλος και θα πάει να ταΐσει άλλο πεινασμένο σπουργιτάκι. Θα τον χάσεις βρε τον ευεργέτη!

Και να τον χάσεις. Μια μέρα που κάποιο ψίχουλο θα σου ‘χει κάτσει στο λαιμό, μια μέρα που εσύ θα σερβίρεις παστίτσιο κι εκείνος θα κερνάει καναβούρι, μια μέρα που θα σ’ έχει ψαρέψει, αλλά δε θ’ ανάβει φωτιά για να σε μαγειρέψει, άνοιξε το βρομόστομά σου και θέσε το δίλημμα. Ή κανονικά ή καθόλου.

Κι εκεί θα καταλάβεις ότι δίλημμα δεν υπήρξε ποτέ. Στο ρουά ματ ο χομπίστας σταματάει την παρτίδα. Το παιχνίδι δεν έχει πλέον πλάκα. Βγήκες κι εσύ απαιτητικός βρε αδερφάκι μου και ξενέρωσε ο ερασιτέχνης.

Θα τις φας τις σάρκες σου. Θα αναρωτηθείς πόσο ντουγάνι ήσουν που δεν κατάλαβες το μοντέλο της συμπεριφοράς του. Θα φουσκώσει η ανασφάλειά σου κι επίμονα θα σε ρωτάει «Καλά, τόσο εύκολα μ’ αφήνει;». Θα νιώσεις και λίγο κορόιδο γιατί μια χαρά βόλευες όσο δε ζητούσες παρά μόνο ζητιάνευες.

Επαναλαμβανόμενες ιστορίες στις οποίες αλλάζουν μόνο τα ονόματα των εμπλεκομένων. Δεν είσαι η εξαίρεση γιατί οι ερωτο-ερασιτέχνες έγιναν πολλοί και κοντεύουν να οργανωθούν σε σωματεία.

Δίπλα τους θα μοιάζεις πάντα περίεργος για την αγάπη που σου περισσεύει και θέλεις να δώσεις, για την αποκλειστικότητα που ζητάς από έρωτα κι όχι από κτητικό βίτσιο και για το μέλλον που θέλεις να μοιραστείτε επειδή δε θέλεις να το φανταστείς αλλιώς.

Ψιλά γράμματα για δαύτους που κάποια στιγμή θα βαρεθείς να τα διαβάζεις μόνος. Θα αποκαλυφθεί στα μάτια σου η χυδαιότητα μιας ισορροπίας της μετριότητας με την οποία σε δένουν και θα καταραστείς το «Αγάλι αγάλι γίνεται η αγουρίδα μέλι». Γιατί δε θα γίνει μέλι όσο μελό κι αν γίνεις εσύ.

Κι ίσως να είχες ζυγίσει κι εσύ σωστά την κατάσταση απ’ την αρχή και να ήλπιζες ότι θα την ανατρέψεις. Μάλλον είχες καταλάβει ότι το θήραμα που κυνηγάς είναι μόνο για να παίξετε κανένα κρυφτό κι όχι για all in καταστάσεις στο πόκερ του έρωτα.

Κι ήξερες καλά ότι αυτό που κάνει καρδιά και σώμα να πάλλεται είναι ο επαγγελματισμός στον έρωτα, γιατί αυτό είναι ο έρωτας, ένα 24ωρο επάγγελμα με ακούραστες ώρες εργασίας και με την καλύτερη αμοιβή.

Ίσως γι’ αυτό να δοκιμάζεις τους ανθρώπους νωρίς. Αν μπορούν εύκολα χωρίς εσένα, για σένα είναι ευκολότερο να φύγεις από κάπου που δε χωράς. Κι αν τα φέρει, κάποια στιγμή, έτσι η ζωή και γίνει ο χομπίστας, επαγγελματίας, ας επωμιστεί το κόστος που είχε ο άσεμνος καιρός των παιχνιδιών του.

Εσύ, μην ξεχνάς, ήσουν ανέκαθεν επαγγελματίας.

via