Ο Μίλτος Πασχαλίδης σε μία σπουδή στην απώλεια με τις «Περσείδες»
Σε μία σπουδή στην απώλεια, εμπνευσμένη από το μάταιο των ευχών, εντρυφά στις «Περσείδες» ο Μίλτος Πασχαλίδης.
Ο Μίλτος Πασχαλίδης προλογίζει με τις «Περσείδες» μία νέα και ιδιαίτερη δισκογραφική δουλειά όπου αναμένεται οσονούπω η άφιξή της.
Ένα δημιουργικό κρεσέντο στα τέλη του καλοκαιριού έδωσε στον ερμηνευτή και τραγουδοποιό το έρεισμα να εμπνευστεί έντεκα τραγούδια συν δύο ορχηστρικά θέματα, οδηγούμενος αποκλειστικά από την καρδιά του.
Η απώλεια και το μάταιο των ευχών συνθέτουν ένα μελαγχολικό μουσικό ταξίδι στο αδυσώπητο κενό που δημιουργεί η απουσία.
Αυτές είναι οι «Περσείδες» του Μίλτου Πασχαλίδη, «μια σπουδή στην απώλεια» και συγχρόνως τα δικά του πεφταστέρια σε ένα καινούριο σύμπαν.
Το εξώφυλλο του τραγουδιού (βλ. κεντρική φωτογραφία) φιλοτέχνησε ο γνωστός Έλληνας σκιτσογράφος Στάθης (Σταυρόπουλος).
Οι «Περσείδες» κυκλοφορούν από το Ogdoo Music Group, όπως θα συμβεί και με το δίσκο που προϋπαντούν.
Το σημείωμα του Μ. Πασχαλίδη για τις «Περσείδες»
«Πάντα με συγκινούσε το μάταιο των ευχών.
Ειδικά εκείνων των ευχών που πασχίζουν να ξορκίσουν την απώλεια.
Και η απώλεια είναι το μόνο που αξίζει να ειπωθεί.
Το δημιουργικό κομμάτι αυτής της εργασίας- 11 τραγούδια και 2 ορχηστρικά θέματα- στήθηκε το διάστημα από 14 έως 23 Αυγούστου 2016 σαν σε διαρκή πυρετό, καταργώντας εντός μου τη βεβαιότητα ότι χρειάζεται χρονική απόσταση από ένα γεγονός για να περιγραφεί αυτό με καθαρή ματιά και ψυχραιμία.
Εδώ δεν κυριάρχησε τίποτα απ’ τα δύο.
Μόνο η καθαρή καρδιά.
Όταν διαλύεται ένα σύμπαν, o μόνος τρόπος επιβίωσης είναι να φτιάξεις ένα άλλο για να έχεις κάπου να κατοικήσεις.
Αυτές είναι οι Περσείδες, οι κόρες του Περσέα.
Τα δικά μου πεφταστέρια.» – Μίλτος Πασχαλίδης, Οκτώβρης 2016
Μίλτος Πασχαλίδης – «Περσείδες» (Στίχοι – Stixoi – Lyrics)
Πάνω στο μπράτσο χάραξε η μέρα μιαν ευχή
Για το χορό που στήσανε στ’ αστέρια οι περσείδες
Τη νύχτα που ξαγρύπνησες μονάχη στο σκαλί
Τον ουρανό σου χάρισαν μα πάλι δεν τον είδες
Δεν πέφτουνε χρυσάφι μου τα κάστρα με ευχές
Ούτε ξυπνούν τα όνειρα στις μαύρες τις οθόνες
Δεν ξεγελούν τον ίσκιο τους οι μοναχές καρδιές
Φτιάχνουν χαρμάνι λησμονιάς μα ξημερώνουν μόνες
Ανοίγω τα χέρια μου, όλο τον κόσμο χώρεσα
Και τώρα πια χωράνε μόνο εσένα
Ανοίγω τα χέρια μου, όλο τον κόσμο χώρεσα
Και τώρα ποια χωράνε μόνο εσένα
Στο μπράτσο η μέρα χάραξε με πείσμα κι αντοχή
Δυο κρίνα φεγγαρόλουστα που φύτρωσαν στην πέτρα
Μη μου ζητάς να σ’ αρνηθώ ζωή μου και πληγή
Μέχρι να μου τελειώσουνε τα βέλη στη φαρέτρα
Ανοίγω τα χέρια μου, όλο τον κόσμο χώρεσα
Και τώρα πια χωράνε μόνο εσένα
Ανοίγω τα χέρια μου, όλο τον κόσμο χώρεσα
Και τώρα πια χωράνε μόνο εσένα