«Η Χώρα Μου»: Κώστας Τσίρκας & Μυρτώ Βασιλείου στο δεύτερο άκουσμα της σύμπραξής τους
Ο Κώστας Τσίρκας και η Μυρτώ Βασιλείου προτείνουν το δεύτερο single της δισκογραφικής συναναστροφής τους.
Ο συνθέτης Κώστας Τσίρκας επαναδραστηριοποιείται στο δισκογραφικό τοπίο, έντεκα χρόνια μετά τη συνάθροιση με τις ερμηνείες της Νατάσσας Μποφίλιου και τους στίχους του Γεράσιμου Ευαγγελάτου στο δίσκο «Εκατό Μικρές Ανάσες».
Μούσα του Κώστα Τσίρκα αποτελεί η Μυρτώ Βασιλείου,στην οποία εμπιστεύεται μία σειρά νέων τραγουδιών.
Σε ηλικία 21 ετών, η Μυρτώ Βασιλείου αιφνιδιάζει με την παρουσία της και τη φωνή της.
Το πρώτο άκουσμα της δουλειάς τους, που θα κυκλοφορήσει ολοκληρωμένη σε λίγες εβδομάδες, ήρθε με το «Ατέλειωτες Μέρες». Ένα φρέσκο και εξωτικό μουσικό κομμάτι, σε στίχους του Γεράσιμου Ευαγγελάτου, στο οποίο συνυπάρχουν αρμονικά κρουστά και μπαγλαμαδάκι.
«Αυτή είν’ η χώρα μου λοιπόν»
Το δεύτερο βήμα γίνεται τώρα με το τραγούδι «Η Χώρα Μου», μία «ταξιδιάρικη» δημιουργία με το ούτι να προσδίδει τη διαφορετικότητα στην πνοή. Η σύνθεση και οι στίχοι ανήκουν στον Κώστα Τσίρκα. Την ενορχήστρωση φρόντισε ο Ηλίας Βαμβακούσης.
Ο Γιάννης Παπαναστασόπουλος και η Κατερίνα Πασπαλιάρη σκηνοθέτησαν το video clip.
Στη δισκογραφική δουλειά με γενικό τίτλο «Μαζί Το Χειμώνα» που είναι καθ’ οδόν, ο Κώστας Τσίρκας συνθέτει σαφώς τα τραγούδια, προσθέτει σε μερικά από αυτά τους στίχους και ερμηνεύει άλλα τρία. Τα δύο εξ αυτών σε ντουέτο με τη Μυρτώ Βασιλείου. Ο Γεράσιμος Ευαγγελάτος γράφει τους στίχους σε τρία μουσικά κομμάτια.
Κυκλοφορεί από τη Feelgood Records.
Κώστας Τσίρκας & Μυρτώ Βασιλείου – «Η Χώρα Μου» (Στίχοι – Stixoi – Lyrics)
Μου είπες δε θα ‘ρθεις ξανά
δε βρήκες τρόπο να αντέξεις
το κρύο και την ερημιά
και τις ατέλειωτες σκέψεις
Πως δε γυρίζεις πια εδώ
που λιγοστεύει η αγάπη
σα μια σκιά να τριγυρνάς
στου πίσω κόσμου την άκρη
Αυτή είν’ η χώρα μου λοιπόν
δεν ξέρω αν έχω κάτι να αλλάξω
δεν ξέρω αν θα κρατηθώ
ποτέ μου, ποτέ μου να μη σε ψάξω
Αυτή είν’ η χώρα μου λοιπόν
μια φυλακή που καίει τα όνειρά σου
ποια ελπίδα με κρατάει εδώ
και ποια ζωή με σπρώχνει μακριά σου
Αυτή είν’ η χώρα μου λοιπόν
ένα παιδί που κλαίει στα σύνορά σου
με μνήμη λίγων ημερών
πασχίζει να κρυφτεί στην αγκαλιά σου
Και ψάχνω τρόπο τελικά
τον εαυτό μου αντέξω
να μάθω πώς να ξεπερνώ
να μάθω πώς να πιστέψω