Οι ζωές των άλλων @ Θησείον – Ένα θέατρο για τις τέχνες

Δεν είναι λίγοι εκείνοι που σκόπιμα αποφεύγουν να παρακολουθούν κινηματογραφικές μεταφορές στο θέατρο και αντίστροφα, κυρίως για να μην αλλοιώσουν στο μυαλό τους την ατμόσφαιρα της πρωτότυπης εκδοχής. Το φίλμ «Οι ζωές των άλλων» πέρα από το Oscar ξενόγλωσσης ταινίας που κατέκτησε και τα χιλιάδες εισιτήρια που έκοψε στην Ελλάδα, αποτελεί επιβεβαιωμένα μια ανάλογη περίπτωση που δεν δικαιώνει όμως τους καχύπτους. Η θεατρική μεταφορά αποδεικνύεται τόσο ατμοσφαιρική που παρασέρνει αβίαστα στην πλοκή του πολιτικοερωτικού θρίλερ που εξελίσσεται.

Η παράσταση πατάει νοηματικά εξολοκλήρου στην κινηματογραφική ταινία, αποφεύ-γοντας σκόπιμα μάλλον παρεκκλίσεις και πειραματισμούς. Η σύγκριση άλλωστε με το πρωτότυπο είναι αναπόφευκτη ειδικά για εκείνους (και είναι πολλοί) που έχουν δει και αγαπήσει την ταινία. Στην «Γερμανία του τείχους» το 1984 σε μια περίοδο που το παρακράτος ανακρίνει, βασανίζει και φυλακίζει ανενόχλητο αθώους και μη, πρωταγωνιστές της ιστορίας είναι ο διάσημος θεατρικός συγγραφέας Γκεόργκ Ντράιμαν και η ηθοποιός σύντροφος του Κρίστα-Μαρία Ζίλαντ που παρακολουθούνται από τον αξιωματούχο της Στάζι, Γκέρντ Βίσλερ. Μια παρακολούθηση που υποκινείται από τον υπουργό Μπρούνο Χέμπφ, που επιδιώκει την εύρεση οποιουδήποτε στοιχείου μπορεί να ενοχοποιήσει τον συγγραφέα και αντίζηλο του, αφού η ηθοποιός Κρίστα – Μαρία αποτελεί τον κρυφό ερωτικό του πόθο. H Αλίκη Δανέζη-Knutsen σκηνοθετεί μια παράσταση που επιμελώς περιστρέφεται γύρω από το κινηματογραφικό πρωτόλειο. Δίνει βέβαια μεγαλύτερη έμφαση στην ερωτική ιστορία και το θρίλερ του μυστηριώδους κειμένου, συνολικά όμως πετυχαίνει ένα ουσιαστικά ατμοσφαιρικό έργο που γοητεύει. Εντυπωσιακή είναι και η αξιοποίηση του σκηνικού χώρου που επιμελήθηκε με απαράμιλλη αισθητική η Κική Πίττα. Κάθε τετραγωνικό εκμεταλλεύεται μεθοδικά προκειμένου να αποδώσει άριστα και στον ίδιο χώρο, διαφορετικές σκηνές του έργου. Οι ερμηνείες του Μανώλη Μαυροματάκη (κατάσκοπος Βίσλερ) αλλά και του Κώστα Μπερικόπουλου (υπουργός Χέμπφ) είναι που ξεχωρίζουν, σε μια παράσταση που περισσότερο από οτιδήποτε άλλο καταφέρνει να αιχμαλωτίσει τον θεατή στην υποβλητική ατμόσφαιρα της.
|Γ.Ε.

O πρωταγωνιστής της παράστασης Μανώλης Μαυροματάκης μίλησε στο REVma -/+:

REVma -/+: Πόσο σας επηρέασε η ομολογουμένως εξαιρετική ερμηνεία του ηθοποιού στην ταινία «Οι ζωές των άλλων», το ρόλο του οποίου υποδύεστε;
Μανώλης Μαυροματάκης: Δεν το κρύβω πως με επηρέασε πολύ. Αν και είχε το στοιχείο της ελλειπτικότητας ήταν μια πολύ ολοκληρωμένη ερμηνεία. Στην αρχή μάλιστα αισθανόμουν αρκετά δεσμευμένος, ήταν άλλωστε και σκηνοθετική πρόθεση η παράσταση να μοιάζει στο έργο. Προσπάθησα όμως να βρω την δική μου συνεισφορά στο ρόλο αυτό.

REVma -/+: Τι είναι αυτό που ωθεί τον ήρωα που υποδύεστε στην ρωγμή της συμπεριφοράς του; Ανακαλύπτει κάτι; Απαλλάσσεται από κάτι άλλο; Αισθάνεται κάτι πρωτόγνωρο;
M.M: Το σκέφτομαι συνέχεια αυτό. Είναι κάτι που με απασχολεί ιδιαίτερα. Σίγουρα υπάρχουν πολλές πτυχές που τον ωθούν σε αυτή τη πράξη. Η κυριότερη είναι ίσως γιατί εξιδανικεύει την σχέση του ζευγαριού που παρακολουθεί. Ο πράκτορας της Στάζι που υποδύομαι βάζει στην άκρη τις σκοτεινές πλευρές της σχέσης της ηθοποιού και του συγγραφέα. Μια συνύπαρξη καθόλου ανιδιοτελής. Ο χαρακτήρας μου λοιπόν, επικεντρώνεται στην πίστη που έχει ο άντρας σε αυτή τη γυναίκα. Όταν παρακολουθούμε ένα ζευγάρι από έξω, πολλές φορές βλέπουμε μια εξιδανικευμένη κατάσταση, που ορισμένες φορές έχει τη δύναμη να μας γοητεύσει.

REVma -/+: Έχετε παρακολουθήσει ποτέ κάποιον στην ζωή σας;
M.M: Ναι. Μια υπόθεση προσωπικής φύσεως. Το μετάνιωσα όμως. Το πάθος είναι αυτό που σε κινεί σε μια τέτοια πράξη. Για ένα πολύ μεγάλο διάστημα έλεγα ότι δεν θα το έκανα ποτέ στον εαυτό μου αυτό. Θρέφεις τους φόβους σου κάνοντας κάτι τέτοιο, αντί να τους προσεγγίσεις για να τους αγαπήσεις. Σας διαβεβαιώνω πάντως πως δεν μου βγήκε σε καλό.

REVma -/+: Σας κατάλαβαν;
M.M: Το αποκάλυψα εγώ.