Φατούρου Σπυριδούλα: ”Αν ο Θεός θέλει να μου την πάρει, Να μας πάρει Μαζί. Δεν την αφήνω ούτε για 1 λεπτό”

Σπυριδούλα Φατούρου

Συνέντευξη στην Άννα Τσιάλτα

ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ

 

Βρέθηκα στην Λάρισα στο Animus στο κέντρο Αποκατάστασης όπου βρίσκεται η Σπυριδούλα Φατούρου με το κορίτσι μας την κόρη της Ασπασία Μπόγρη.

Είναι εκείνο το κορίτσι που συγκλόνισε το πανελλήνιο όταν το 2013 πυροβολήθηκε από τον ίδιο της τον πατέρα στην κεντρική πλατεία του Άργους.

Από εκεί ξεκινάει ο Γολγοθάς της αφού πέθανε και ξανά γύρισε στην ζωή πολλές φορές

Η Μαμά της μου μιλάει για όλο αυτό που έζησαν… Μας εκμυστηρεύεται την κατάσταση και όλα όσα θέλει για το παιδί της !! Μια συγκλονιστική συνέντευξη – συζήτηση που πραγματικά με καθήλωσε και πιστεύω πως θα καθηλώσει και όλους εσάς για την ΑΔΙΚΙΑ του κράτους 

Μια Συγκλονιστική εξομολόγηση που θα σας καθηλώσει …  Ένα αμαξίδιο ζητάμε από το Κράτος … με 99% αναπηρία …. Έχουμε γίνει ζητιάνοι για τα αυτονόητα !!!

 

Χρειαζόμαστε ένα αμάξι για την Άσπα. Τι προδιαγραφές πρέπει να έχει;

Να είναι ασφαλές και σταθερό, να μην κουνάει υπερβολικά πίσω. Η Άαπα δεν στηρίζει το κεφάλι και κορμό, άρα χρειάζεται ένα αμάξι που όταν την μεταφέρω δεν θα πέφτει το κεφάλι της στο πλάι και με το κούνημα θα της προκαλεί εμετικές τάσεις.

Υπάρχουν τέτοια αμαξίδια στην Ελλάδα;

Ναι, τα φέρνουν κάποιοι αντιπρόσωποι κατόπιν παραγγελίας.

Έχει ενδιαφερθεί κανένας να το προσφέρει;

Κανένας.

Και ξεκινήσατε αγώνα για την απόκτησή του με τον «Στήριξη»;

Ήταν μια πρωτοβουλία του εθελοντικού συλλόγου «Στήριξη». Αποκατάσταση δεν είναι μόνο οι φυσικοθεραπείες και οι λογοθεραπείες. Ιδιαίτερα για ένα παιδί είκοσι χρονών. Χρειάζεται να βγει και μια βόλτα, να δει κόσμο. Δεν είναι αποτελεσματικό να είναι καθηλωμένη σε ένα κρεβάτι. Έχει βγει κάποιες φορές, αλλά δεν φτάνει μια φορά τον χρόνο.

Πιστεύεις πως οι βόλτες θα την βοηθήσουν;

Πώς να γίνει κοινωνικοποίηση σε αυτούς τους ασθενείς; Είναι στην κατάσταση που είναι και αν είναι συνεχώς κλεισμένη σε ένα δωμάτιο θα γίνει ακοινώνητη. Δεν θα γίνει η Ασπασία Κωσταλέξη. Μέσα στην αποκατάσταση είναι και τα ερεθίσματα του εγκεφάλου από τις εικόνες που βλέπει βγαίνοντας έξω. Ο «Στήριξη» λοιπόν ξεκίνησε έναν αγώνα για να προσφέρουν ένα ειδικό αμαξίδιο ΑΜΕΑ για την Άσπα. Ξεκινήσαμε με λαχειοφόρο αγορά. Τα στήσαμε όλα. Λαχνούς, αφίσες και προσπαθούμε να βρούμε σημεία πώλησης σε όλη την Ελλάδα. Βρήκαμε κάποια μέρη και  η κλήρωση θα γίνει σε δυο μήνες. Τυπώθηκαν 10.000 λαχνοί, των 3 ευρώ ο καθένας. Τα έσοδα, αν πουληθούν όλοι, θα είναι 30.000 ευρώ.

Όσο κοστίζει ένα αμαξίδιο.

Σχεδόν. Εμείς θα θέλαμε να μας το προσφέρει κάποια εταιρεία. Γιατί τα χρήματα που θα μαζευτούν, θα πέσουν όλα στην κατάστασή της. Αγοράζοντας ένα αμαξίδιο, δεν σημαίνει ότι σταματούν τα έξοδα της αποκατάστασής της. Η αποκατάσταση συνεχίζεται, είτε βρισκόμαστε σε ένα κέντρο, είτε σε ένα σπίτι.

Σπυριδούλα, πώς τα βγάζετε πέρα κάθε μήνα; Έχετε επιδόματα;

Η Άσπα, μετά από κόπο, κατάφερε να πάρει το εξω ιδρυματικό του ΤΕΒΕ, όχι από τον ΟΓΑ. Ο πατέρας της ήταν στο ΤΕΒΕ και το δικαιούται. Αλλά πώς τα βγάζεις πέρα με 780 ευρώ;

Σε ένα κέντρο που κοστίζει 3.000 ευρώ τον μήνα;

Τα έξοδά της, κάθε μήνα, είναι 4.000 ευρώ. Δεν είναι μόνο το Κέντρο, αλλά και τα έξτρα που κανένας δεν σκέφτεται. Μόνο όσοι βιώνουν τέτοιες καταστάσεις καταλαβαίνουν. Τα φάρμακα δεν καλύπτονται γιατί είναι ιδιωτικό κέντρο.

Σου λέω για τα φάρμακα, γιατί μπορούμε να απευθυνθούμε σε φαρμακευτικές εταιρείες.

Είναι πολλά, αλλά και οι βιταμίνες της.

Σίγουρα, αρκεί να υπάρχει θέληση.

Έχεις απευθυνθεί σε εταιρείες;

Όχι, γιατί δεν έχω χρόνο. Τι μπορείς να κάνεις όταν είσαι έγκλειστος σε ένα δωμάτιο;

Μπορούμε να το κάνουμε εμείς αυτό;

Βεβαίως, γιατί όχι;

Φαντάζομαι πως θα υπάρξει εταιρεία που θα δώσει για όσο διάστημα θέλει τις βιταμίνες που είναι ακριβές.

Πανάκριβες. Παίρνει τις Lamberts και άλλα σκευάσματα. Θα μπορούσες να πεις να μην τις παίρνει. Θα έλεγες να της μαγειρέψω για να πάρει τα συστατικά. Πολύ σωστή σκέψη, αν είσαι έξω από τον χορό. Μιλάμε για ένα περιστατικό που είναι στην ομάδα των βαρέων πασχόντων. Όσο καλή διατροφή και να έχει. Αυτοί οι άνθρωποι θέλουν βοήθεια.

Τι περιμένεις από την Άσπα;

Να σηκωθεί όρθια.

Θα τα καταφέρουμε;

Το θέλω. Το ελπίζω και το προσεύχομαι. Νομίζω ότι κάποια στιγμή θα γίνει. Δεν θέλω να σκέφτομαι ότι θα μείνει για πάντα έτσι. Δεν το δέχεται το μυαλό μου. Το έχω ξαναπεί κι ας είναι σκληρό. Αν ο Θεός αποφασίσει να την κρατήσει έτσι, δεν μπορώ να κάνω κάτι, είναι θέλημά του. Αλλά παρακαλώ, αν είναι να φύγουμε, επειδή είμαι μόνη μου, να φύγουμε με διαφορά πέντε λεπτών. Πρώτα η Άσπα και μετά εγώ. Να μη φύγω πρώτη. Η έννοια μου είναι τι θα γίνει αν φύγω πρώτη, αλλά δεν έχουμε υπογράψει και συμβόλαιο με τον Θεό.

Είμαστε όλοι εν δυνάμει ΑΜΕΑ. Κάτι μπορεί να μας συμβεί. Δεν έχω κανέναν και μην ψάχνουμε για συγγενείς και ξαδέλφια. Ναι, θα την στηρίξουν, αλλά μέχρι κάποιο σημείο. Αυτό το είχε πει και η Νένα για τον Χρήστο. Να πω να την αναλάβει η αδελφή μου. Αλλά δεν μπορείς να μεταφέρεις ένα τόσο σοβαρό θέμα σε έναν άνθρωπο. Όσο κι αν την αγαπάει, όταν πεθάνει η μάνα, αυτοί οι άνθρωποι είναι τελειωμένη υπόθεση. Δεν θέλω να την αφήσω πίσω. Σαν μάνα ονειρεύεσαι, παλεύεις, σκέφτεσαι ότι θα γίνει καλά. Μην φανταστείς όμως πως δεν περνάει από το μυαλό μου ότι μπορεί να μείνει έτσι. Σκέφτεσαι, χαμογελάς, μπαίνεις στο θέατρο του παραλόγου αλλά υπάρχουν και οι ρεαλιστικές στιγμές.

Σκέφτεσαι να δείτε κάποια πράγματα εκτός ιδρύματος;

Το όνειρό μου είναι να μεταφερθούμε σε ένα σπίτι. Θα ήθελα στο Ναύπλιο. Εκεί που μεγάλωσα, να ξαναγίνουμε πάλι οικογένεια, να συνεχίσουμε τη ζωή μας από εκεί που την αφήσαμε, κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες, με πρωταρχικό παράγοντα την ασφάλεια της Άσπας. Πρακτικά είναι ανέφικτο να γίνει. Όταν έχεις μόνο έξοδα και μοναδικό έσοδο ένα επίδομα.

Επίδομα αναπηρίας δεν έχει;

Μόνο το εξωιδρυματικό.

Δεν υπάρχει κάτι άλλο.

Έπαιρνε μια σύνταξη 380 ευρώ από τον ΟΓΑ κι όταν πήρα την σύνταξη χηρείας για να συνοψίσουμε τα χρήματα και να καλύψουμε κάποιες ανάγκες, επειδή το 25% ανήκει στο τέκνο, ο ΟΓΑ είδε ότι λαμβάνει αυτό το ποσό από άλλο ταμείο και της έκοψε την αναπηρική σύνταξη. Δεν μπορεί ο καθένας να παίρνει πολλές συντάξεις. Είναι νόμος.  Έτσι η Άσπα παίρνει το εξωιδρυματικό και το 25% της δικής μου σύνταξης, άλλα 120 ευρώ. Συνολικά παίρνει 900 ευρώ και ξοδεύουμε κάθε μήνα 4.000. Αυτοί οι ασθενείς κρέμονται από μια κλωστή. Μη κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας. Αν κάτι δεν πάει καλά, γίνεται ντόμινο. Άρα είσαι συνεχώς με εξετάσεις, αξονικές, εξειδικευμένες εξετάσεις, μπορεί να χρειαστεί και νοσηλεία, κι αν δεν έχεις χρήματα, δεν γίνεται τίποτα. Είναι τρέλα.

Ο κόσμος έχει στηρίξει πολύ την Άσπα.

Ο απλός κόσμος, ναι. Ο μεροκαματιάρης . Το είδες και στην συναυλία ποιοι άνθρωποι ήρθαν. Θέλανε οικονομική στήριξη, κι όμως δίνανε με χαρά τα 5 ευρώ.

Έχετε έναν λογαριασμό για την Άσπα; Γίνονται καταθέσεις;

Ναι, αλλά μπορεί κάποιοι να νομίζουν πως γίναμε πλούσιοι, αλλά δεν ισχύει. Ίσα ίσα τα βγάζουμε πέρα μήνα με τον μήνα. Ούτε μπορείς να ζητάς συνέχεια χρήματα από τον κόσμο. Πού να πρώτο δώσει; Είναι πολλές οι περιπτώσεις.  Και το κράτος πάντα απών. Τώρα περισσότερο από ποτέ. Κι ο κόσμος, από τη μια δεν έχει χρήματα και από την άλλη είναι επιφυλακτικός. Και μην ξανακούσω το περίφημο «Πήγαινε δούλεψε».

Υπάρχουν άνθρωποι που είπαν κάτι τέτοιο;

Ναι.

 Νομίζω δεν χρειάζεται σχολιασμό. Ήταν και μάνα;

Ναι. Εδώ μιλάνε και μανάδες που περνάμε τον ίδιο Γολγοθά. Να μη μιλήσει κάποια που δεν γνωρίζει την κατάσταση; Έχει μια δικαιολογία.

Όχι, δεν δικαιολογείται. Από τη στιγμή που είσαι μάνα, δεν δικαιολογείται.

Ο κόσμος δεν γνωρίζει.

Τι σημαίνει να είσαι κλεισμένος εδώ;

Δεν γνωρίζει και καλύτερα να μη γνωρίσει ποτέ. Εσύ ήρθες από κοντά και είδες με τα μάτια σου πώς είναι . Θα άφηνες την Άσπα για να πας να δουλέψεις; Για να γίνεις λειτουργικός άνθρωπος; Δεν θα έβαζες κάποιον να την προσέχει; Είναι 99% ανάπηρη. Άρα, τα χρήματα που θα έβγαζες, θα τα έδινες στον άνθρωπο που θα την φρόντιζε. Θα την πρόσεχε όπως εσύ;

Όχι.

Πες με παράλογη, ιδιότροπη, όπως θες. Δεν αφήνω την κόρη μου για τίποτα και για κανέναν.

 Ήσουν ενεργό μέλος στη ζωή της πριν το γεγονός που συνέβη;

Δεν είχαμε την κλασική σχέση μαμάς-κόρης. Στην ουσία μεγαλώσαμε μαζί.

Είσαι πολύ νέα, κι αυτό ήταν αναμενόμενο και φυσιολογικό.

Προσπάθησα να την διαπαιδαγωγήσω με τρόπο που να έχει ισορροπίες στη ζωή της. Προσπάθησα να την κατανοήσω και να μην έχω μόνο τον τίτλο της μάνας. Εκείνη δεν καταλάβαινε, δεν είχε φτάσει στην ηλικία μου, άρα έπρεπε να κατέβω στη δική της. Τα είχα περάσει. Και τους έρωτες και τις αγωνίες και τα φλερτ, τις κοπάνες, όλα. Είχα αυτό τον τρόπο σκέψης, κι έτσι χτίσαμε την σχέση μας. Τώρα, δεν μου λείπει μόνο η κόρη μου. Γιατί, κακά τα ψέματα, είναι εδώ, αλλά δεν είναι. Μου λείπει και η φίλη μου, το παρεάκι μου. Δεν της δημιουργούσε πρόβλημα η παρουσία μου, αντίθετα την αποζητούσε. Όχι μόνο εκείνη, αλλά και οι φίλες της. Ερχόταν κι εκείνες να μιλήσουμε για γκομενικά, να πιούμε καφεδάκι, να καλαμπουρίσουμε. Ήθελα να βγάλω στην κοινωνία έναν άνθρωπο με ισορροπίες, σρχές και ουσιαστικές αξίες. Την έμαθα να αγαπάει την πατρίδα της και η πατρίδα της της γύρισε την πλάτη. Έχει δεχθεί δυο φορές προδοσία. Μια από τον πατέρα της που λάτρευε και μια από την πατρίδα της που επίσης λάτρευε. Γιατί η περίπτωση της Άσπας δεν είναι απλά ένα κοινωνικό πρόβλημα. Θεωρώ πως και το κράτος έχει ευθύνη. Δεν μπορεί ο καθένας να αγοράζει ένα όπλο και να αρχίζει να πυροβολεί.

Ήταν χωρίς άδεια οπλοφορίας και με αδήλωτο όπλο;

Ναι.

Άρα είναι καθαρά ποινικό αδίκημα.

Ξέρεις όμως τι μου είπαν; «Κάνε μια καταγγελία και θα γύνει αυτεπάγγελτα μήνυση, να ψάξουν το σπίτι.» Το πιο πιθανό ήταν να μη βρισκόταν το όπλο, γιατί θα το είχε θάψει. Μόνο αν το βρίσκανε θα γινόταν μήνυση και το δικαστήριο θα γινόταν μετά από ενάμισι χρόνο. Ή που λέγανε να κάνω ασφαλιστικά μέτρα;

Είχε δώσει δείγματα;

Εννοείται πως είχε δώσει. Δεν φαντάστηκα βέβαια πως θα έκανε αυτό το πράγμα στην κόρη του. Λειτούργησε πολύ υπόγεια τελικά, όπως έκανε πάντα. Ήξερε πολύ καλά τι έκανε, γιατί ήξερε την σχέση μου μαζί της. Έρχεται λοιπόν το κράτος που για μένα δεν έχει συγκεκριμένο χρώμα, είτε μπλε, είτε πράσινο, είτε κόκκινο. Αλλά αυτή η κυβέρνηση ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι. Σου λέει ζήσε αυτό τον ασθενή, με αυτά τα χρήματα. Όχι ρε. Πάρτην εσύ. Σου δίνω 2.000 ευρώ τον μήνα και ζήσε την με αξιοπρέπεια και να την έχεις όπως την έχω τώρα. Βάζουν χέρι στα ΑΜΕΑ και κόβουν χρήματα από ένα παιδί με ειδικές ανάγκες. Να βοηθήσει ο κόσμος, αλλά ο κόσμος δεν μπορεί να δώσει μόνιμη λύση. Έχεις καθημερινά την έννοια να πληρώσεις το κέντρο, το ενοίκιο, τους θεραπευτές, πώς θα πάρεις τις πάνες, τα φάρμακά της, τα ρούχα της. Δεν χρειάζεται ρούχα αυτό το παιδί; Αμαξίδιο; Μηχανήματα αν μεταφερθεί σε σπίτι; Αυτές είναι οι αλήθειες.

Μπουρδέλο κράτος η Ελλάδα.

Το έχω πει και επώνυμα. Ας έρθει ο κύριος Τσίπρας να με ρωτήσει γιατί τα έχω μαζί του.

Θα μπορούσες να τον αντιμετωπίσεις από κοντά και να του πεις όσα αισθάνεσαι;

Εννοείται. Κοροϊδεύουν.

Θεωρείς ότι μπορεί ο εκάστοτε πολιτικός να σε αντιμετωπίσει;

Όχι. Εγώ μπορώ. Εκείνος όχι. Αν συνέβαινε στο παιδί του κυρίου Τσίπρα, θα ήταν εδώ και θα περίμενε το εξωιδρυματικό όπως ο Γιάννης, ο Στέλιος και το οποιοδήποτε παιδί; Θα ζούσε με 780 ευρώ;  Ή θα έκανε λαχειοφόρο αγορά για απόκτηση αμαξιδίου; Και θέλουμε να λέμε ότι βρισκόμαστε στην ευρωπαϊκή ένωση. Γιατί κύριε Τσίπρα το παλεύεις τόσο πολύ να είμαστε, ενώ ουσιαστικά δεν είμαστε; Γιατί σε κάποια άλλη χώρα της Ευρώπης, αυτό το αμαξίδιο θα το έδινε το κράτος. Με 99% αναπηρία εφ’ όρου ζωής. Έχω γίνει επί τρεισήμισι χρόνια ζητιάνα, για να πάρω τα αυτονόητα. Δεν έχω πρόβλημα με το Σύνταγμα, αλλά οι νόμοι που βγαίνουν με τα χρόνια, θα έπρεπε να είναι λίγο πιο ελαστικοί. Πριν από 30 ή 40 χρόνια, άτομο με τα προβλήματα της Άσπας, δεν ζούσε. Ξεκάθαρα. Γιατί δεν υπήρχαν οι μονάδες εντατικής θεραπείας, τα φάρμακα, οι γνώσεις. Εξειδικευμένοι γιατροί και κέντρα αποκατάστασης, φροντίζουν να παρατείνουν τη ζωή αυτών των ανθρώπων. Το βλέπετε βρε γελοίοι 300, κι εσείς τι κάνετε; Πετάτε αυτά τα άτομα στον Καιάδα. Να είσαι όμως άντρας, αν φοράς παντελόνια και να τους το πεις. Θα του βγάλω το καπέλο αν το κάνει. Να βγει και να πει «Μου είναι βάρος τα παιδιά σας ρε φίλε. Δεν μπορούν να  προσφέρουν κάτι, παρά ζητιανιά» Θα πούνε σε μένα για δεκαπέντε συντάξεις, όταν αυτοί τρώνε με δεκαπέντε κουτάλες; Είναι όλοι τους γελοίοι και κανένας τους δεν μπορεί να αντιμετωπίσει μάνα με παιδί ή σύζυγο με άτομο ΑΜΕΑ. Να μην πω ανάπηρο, γιατί κάποιοι προσβάλλονται. Τους ενοχλεί η λέξη. Η αναπηρία είναι στο μυαλό και όχι στο αμαξίδιο και είναι φοβερό να γίνεσαι μαιντανός. Να έχεις τα προβλήματά σου και να ψάχνεις τρόπους να κρατάς το γεγονός στην επιφάνεια, να το θυμάται ο κόσμος και να βοηθάει.

Η Άσπα θεωρείται παιδί του κόσμου.

Είναι όλων και το αισθάνομαι. Αλλά είναι και πρόβλημα να βγαίνεις κάθε τόσο και να ζητάς. Ο κόσμος δεν έχει.

 Εσύ έχεις ζητήσει συγκεκριμένα πράγματα. Δεν έγινες ζητιάνα. Κι η Ζήνα που βοήθησε την Άσπα μέσα από την εκπομπή της ,το έκανε επειδή την γνώρισε, την έζησε.

Ναι. Την γνώρισε, την έζησε και προσπαθεί. Σκέψου τον εαυτό σου ρε Άννα, που ζεις μια φυσιολογική ζωή. Πώς θα σου φαινόταν, αν όλα γύριζαν τούμπα; Σε ένα κράτος που δεν σου παρέχει τίποτα και είσαι αναγκασμένος να βγαίνεις στις τηλεοράσεις και στις εφημερίδες κάθε τρεις και λίγο; Να σκέφτεσαι πως μπορείς να πάρεις αυτά που χρειάζεσαι; Κι εγώ, φυσιολογικός άνθρωπος ήμουν, την ζωή μου είχα. Πρέπει να στρέψουν το πρόσωπό τους σε αυτούς τους ασθενείς. Δεν φτάνουν τα 780 ευρώ. Ας σηκωθεί αύριο η κόρη μου και δεν θέλω ούτε ένα ευρώ. Γιατί θα είναι άξια να δουλέψει και να προσφέρει στον εαυτό της. Τα χρήματα δεν φτάνουν όχι μόνο για την Άσπα, αλλά για κανένα παιδί στη θέση της. Η αποκατάσταση δεν είναι μόνο ένα, δυο πράγματα. Κι όταν μιλάμε για το παιδί σου, θες να του προσφέρεις το καλύτερο. Δεν είναι παραλογισμός, αλλά ούτε ιδιοτροπία.

Πώς θα έκλεινες την συνομιλία μας;

Δεν θα πω ότι ντρέπομαι που είμαι ελληνίδα. Δεν ντρέπομαι καθόλου. Είμαι περήφανη, όπως κι η Άσπα, κι ας μας φέρονται έτσι. Απορώ γιατί δεν ξεσηκωνόμαστε. Και θα πω κι αυτό. Η Άσπα θα σηκωθεί όρθια.

Πρέπει ο ένας να βοηθάει τον άλλον, αφού δεν υπάρχει κράτος. Να στηρίζει ο ένας τον άλλον. Αύριο μπορεί να συμβεί στον οποιονδήποτε.

Ένα μεγάλο ευχαριστώ. Σε όλους σας. Στον κόσμο και στους δημοσιογράφους που βοήθησαν τόσα παιδιά. Δεν είναι μόνο τα άσχημα που ακούγονται. Και είμαι περήφανη που γνώρισα τέτοια άτομα.