Roger Earl (Foghat) • Hit Channel

HIT CHANNEL ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ: Μάιος 2017. Είχαμε την τιμή να μιλήσουμε με έναν σπουδαίο μουσικό: τον Roger Earl. Είναι περισσότερο γνωστός ως drummer και ιδρυτικό μέλος των Foghat. Έχει παίξει επίσης με τους Savoy Brown, Muddy Waters, John Lee Hooker και Jimi Hendrix. Πρόσφατα κυκλοφόρησαν το “Live at the Belly Up” live album. Το τελευταίο studio album των Foghat με τίτλο “Under the Influence” κυκλοφόρησε το 2016. Διαβάστε παρακάτω τα πολύ ενδιαφέροντα πράγματα που μας είπε:

Τι το ιδιαίτερο έχει το “Live at the Belly Up”;

Έχει τρεις live εκτελέσεις από το τρέχον CD μας, που είναι το “Under the Influence”. Έτσι, ηχογραφήσαμε live τρία τραγούδια από αυτό το album. Έχουμε μια εκτέλεση του “Eight Days on the Road” που είχαμε ηχογραφήσει live και παλαιότερα. Έτσι, ήταν πολύ διασκεδαστικό να παίζεις σε ένα club στη Δυτική Ακτή. Ήμουν πραγματικά ικανοποιημένος με το πώς ακούγεται. Είναι ακριβώς όπως παίχτηκαν.

Πόσο συναισθηματικό ήταν να παίζετε ξανά με τον Kim Simmonds (Savoy Brown –κιθάρα) στο “Under the Influence” album;

Ήταν φανταστικό να παίζεις με τον Kim. Στην πραγματικότητα το ηχογραφήσαμε στο Dark Horse Studio στο Nashville του Tennessee. Έπαιξε σε τέσσερα κομμάτια στο νέο album, το “Under the Influence” και ξέρεις ήταν υπέροχο να παίζεις με τον Kim. Ηχογραφήσαμε επίσης στο B.B. King’s στο Μανχάταν με τον Kim Simmonds και τον Scott Holt, τον κιθαρίστα που έπαιζε με τον Buddy Guy. Είναι επίσης μαζί μου σ’ένα άλλο συγκρότημα που λέγεται Earl & the Agitators. Αυτό πιθανότατα θα κυκλοφορήσει την περίοδο των Χριστουγέννων ή το νέο έτος με τίτλο “Foghat: Live at B.B. King’s”. Ήταν στην πραγματικότητα ένα partyγια την κυκλοφορία του “Under the Influence”. Γι’ αυτό και είχαμε εκεί τον Kim Simmonds και τον Scott Holt, επειδή και οι δύο έπαιξαν στο “Under the Influence”. Η συναυλία βιντεοσκοπήθηκε και ηχογραφήθηκε. Ο Bryan Bassett, ο κιθαρίστας μας εργάζεται στον ήχο της, τώρα που μιλάμε.

Πόσο σημαντικός ήταν ο ρόλος του Tom Hambridge (παραγωγός των Buddy Guy, Lynyrd Skynyrd, Susan Tedeschi) στο album “Under the Influence”;

Συνάντησα τον Tom Hambridge πριν από περίπου τέσσερα χρόνια. Βρισκόμουν στο Memphis στα Blues Music Awards και ήμουν παρουσιαστής. Παρουσίασα τον Buddy Guy σε τρία βραβεία εκείνο το βράδυ: για το καλύτερο album, το καλύτερο νέο blues τραγούδι και τον καλύτερο κιθαρίστα. Ο Tom Hambridge συνέγραψε όλα τα τραγούδια του album του. Συναντήθηκα με τον Tom Hambridge αργότερα εκείνο το βράδυ στο bar -στο οποίο είναι καλός- και ο Tom είπε ότι ήταν πάντα μεγάλος οπαδός των Foghat και ότι θα ήθελε πολύ να μας ηχογραφήσει μια μέρα. Μετά τον πήρα τηλέφωνο πριν από περίπου δύο χρόνια και έκανε φανταστική δουλειά στο album. Είναι σπουδαίος μηχανικός ήχου και παραγωγός. Επίσης, είναι απίστευτος drummer, κι έτσι τα πήγαμε πολύ καλά. Ήταν η πρώτη φορά που οι Foghat συνεργάστηκαν με παραγωγό εδώ και 20 χρόνια. Τα τελευταία 20 χρόνια κάναμε εμείς την παραγωγή στους δίσκους μας. Έδωσε στο συγκρότημα ένα πλεονέκτημα, αντί να έχουμε τον Bryan Bassett, τον lead slide κιθαρίστα μας, που έκανε παραγωγή και ήταν μηχανικός ήχου στα τέσσερα τελευταία album μας. Ήταν πολύ συναρπαστικό να δουλεύεις με τον Tom και όχι με κάποιον άλλο. Είμαι πολύ ευχαριστημένος με το πώς ακούγεται ο δίσκος. Θα μιλήσουμε ξανά αν θέλουμε να κάνουμε ένα νέο studio album.

Ποια είναι τα τρέχοντα projects με τα οποία ασχολείστε;

Έχω αυτό το άλλο συγκρότημα που ονομάζεται Earl & the Agitators και συμμετέχει ο Scott Holt που τραγούδησε σε τρία τραγούδια και έπαιξε κιθάρα σε 4-5 τραγούδια του “Under the Influence”. Αυτός και εγώ, σχηματίσαμε ένα συγκρότημα που ονομάζεται Earl & the Agitators. Έχουμε κάνει έξι συναυλίες. Ο Scott Holt είναι φανταστικός blues κιθαρίστας και απίστευτος τραγουδιστής. Δουλεύω με τον Scott Holt και έναν παραγωγό πάνω σε ένα album που θα κυκλοφορήσει φέτος.

Οι Foghat παραμένουν σε εξαιρετική φόρμα τόσο στο studio όσο και live. Ποιο είναι το μυστικό;

Δεν ξέρω. Παίζω drums για περίπου 60 χρόνια. Όλοι στο συγκρότημα είναι σπουδαίοι μουσικοί και μου αρέσει να παίζω. Θα roll-άρω μέχρι να γεράσω και θα rock-άρω μέχρι να πεθάνω. Ο κόσμος με έχει ρωτήσει: «Πότε πρόκειται ν’αποσυρθείς;» και απάντησα: «Ποτέ». Μου αρέσει να παίζω. Αυτή την στιγμή, έχουμε περίπου δύο εβδομάδες κενό, ασχολούμαι με το πηδάλιο του σκάφους μου και ξεσκονίζω μέχρι να επιστρέψω στο δρόμο.

Πόσο βοήθησε η παραγωγή του Dave Edmunds στο πρώτο album των Foghat (1972);

Ο Dave Edmunds είναι μια γαμημένη μεγαλοφυία! Νομίζω ότι το πρώτο μας album δεν θα ήταν με τίποτα τόσο καλό όσο ήταν, αν δεν δουλεύαμε με τον Dave. Γουστάρω πραγματικά τον Dave Edmunds για την δουλειά του στο πρώτο μας album. Αρχίσαμε να το ηχογραφούμε με εμάς στην παραγωγή. Και οι δύο δουλεύαμε στο ίδιο studio στο Rockfield της Ουαλίας. Ο Dave Edmunds δούλευε στο δικό του album. Είχε τη νυχτερινή βάρδια από τα μεσάνυχτα μέχρι περίπου το μεσημέρι της επόμενης μέρας, και στη συνέχεια αναλαμβάναμε εμείς στο studio. Αγωνιζόμασταν να ηχογραφήσαμε σωστά τα τραγούδια και τον ήχο και ρωτήσαμε τον Dave αν θα μπορούσε να μας βοηθήσει. Είπε: «Κανένα πρόβλημα». Ολοκλήρωσε το album του σε περίπου 3-4 εβδομάδες και άρχισε να δουλεύει μαζί μας. Ναι, μου άρεσε να δουλεύω με τον Dave. Όπως είπα και προηγουμένως, είναι μια γαμημένη μεγαλοφυία.

Περιμένατε την εμπορική επιτυχία του “Slow Ride” (1975) single;

Ναι. Στην πραγματικότητα, ο Nick Jameson ήταν ο παραγωγός μας εκείνη την εποχή και επίσης ο μπασίστας μας. Αυτός και εγώ ολοκληρώναμε την μίξη του “Fool for the City” album και κάναμε την μίξη του “Slow Ride” και του b-side “Save your Loving”. Ήμασταν στο Sharon του Vermont όταν ηχογραφούσαμε το album και πήγαμε στην Bearsville Records στη Νέα Υόρκη. Καλέσαμε τον Paul Fishkin, ο οποίος έκανε κουμάντο στην Bearsville Records. Θέλαμε να είναι το single μας. Ήταν η μοναδική φορά που επιμείναμε να έχουμε ένα τραγούδι ως single. Είπε: «Δεν θα μπορούσε να είναι το singleεπειδή έχει διάρκεια 8 λεπτά». Είπαμε: «Άντε γαμήσου. Θα είναι το επόμενο single». Νομίζω ότι το «έκοψαν» λίγο και έγινε 4 ½ λεπτά. Ναι, μου αρέσει να παίζω αυτό το τραγούδι. Φυσικά, το παίζουμε σε κάθε συναυλία και το απολαμβάνω .

Αισθάνεστε τυχερός που καταφέρατε να παίξετε με τον John Lee Hooker και τον Muddy Waters στο Palladium της Νέας Υόρκης το 1977;

(Γέλια) Έχεις διαβάσει το μάθημά σου, έτσι δεν είναι; Ναι, ήταν συναρπαστικό. Μεγάλωσα στο Λονδίνο και όλοι άκουγαν τους John Lee Hooker και Muddy Waters. Στην πραγματικότητα, όταν ηχογραφήσαμε αυτήν τη συναυλία ήταν τα 60α γενέθλια του πατέρα μου. Ήρθε από το Λονδίνο και έμενε μαζί μου. Τότε ο πατέρας μου και η μητέρα μου με είδαν με τον Muddy και τον John Lee Hooker. Επειδή όταν ήμουν νέος, έπαιζα τους δίσκους των Muddy Waters, Chuck Berry και John Lee Hooker. Τότε η μητέρα μου και ο πατέρας μου μπόρεσαν να δουν τον μικρότερο γιο τους να παίζει αυτή τη μουσική με τους ήρωές του. Ναι, ήταν συναρπαστικό. Είδα τον Muddy και τον John Lee Hooker αρκετές φορές. Νομίζω ότι χωρίς αυτούς τους δύο ανθρώπους, και χωρίς τον Chuck Berry, δεν θα υπήρχε καθόλου το rock ‘n’ roll. Ναι, ήταν φανταστικό να παίζω με τους μουσικούς μου ήρωες. Ήταν απολύτως φανταστικό. Ο Muddy ήταν πραγματικά υπέροχος άνθρωπος.

Πώς νιώσατε όταν ο Willie Dixon ήρθε στη συναυλία σας στο Chicago;

Αυτό συνέβη άλλη φορά. Παίξαμε τρεις βραδιές στο Αμφιθέατρο του Chicago. Την πρώτη βραδιά, η κόρη του Willie Dixon ήρθε να μας δει και της φερθήκαμε σαν να ήταν πριγκίπισσα. Τη δεύτερη βραδιά που παίξαμε εκεί, ο Butch, ο οποίος ήταν ο γιος του Willie Dixon και αργότερα ο road manager του, ήρθε να μας δει. Αυτό που έκανε ο Willie ήταν να στείλει τα παιδιά του να μας δουν επειδή έπαιρνε όλα αυτά τα πνευματικά δικαιώματα από τους Foghat επειδή ηχογραφήσαμε το “I Just Want to Make Love to You” στο πρώτο μας album και έπαιρνε γι’αυτό ένα μάτσο λεφτά από πνευματικά δικαιώματα. Είχαμε μόλις κυκλοφορήσει το “Live” (1977) album και το “I Just Want to Make Love To You” κυκλοφόρησε ως single. Έτσι, έπαιρνε όλες αυτές τις τεράστιες επιταγές από αυτό το συγκρότημα που λεγόταν Foghat και δεν είχε ιδέα ποιοι ήταν αυτοί. Έστειλε τα παιδιά του και την τρίτη βραδιά ήρθε ο ίδιος ο Willie και έχω μια μεγάλη φωτογραφία μ’ εμένα και τον Willie Dixon που κρέμεται στον τοίχο στο studio μας στη Florida. Ήταν φανταστικός τύπος και μας προσκάλεσε στο σπίτι του στη νότια πλευρά του Chicago. Την επόμενη φορά που βρεθήκαμε στο Chicago, πήγαμε εκεί και μείναμε μέχρι τις 4 το πρωί παίζοντας μουσική. Ο Willie Dixon είναι υπεύθυνος για κάποια από την σπουδαιότερη μουσική που γράφτηκε ποτέ, με την Chess Records στο Chicagoμαζί με τους Muddy Waters, Chuck Berry και πλήθος άλλων καλλιτεχνών. Έχει επηρεάσει τόσους πολλούς καλλιτέχνες.

Είστε υπερήφανος για το κρασί των Foghat;

Το κρασί ήταν πάντα το αγαπημένο μου ποτό. Όλα τα σταφύλια προέρχονται από την κεντρική ακτή της California: το Monterey, την Santa Barbara, γύρω απ’ αυτή την περιοχή. Πηγαίνω και βοηθάω στο μάζεμα των σταφυλιών. Ο οινοποιός μας έχει ένα αγρόκτημα εκεί. Πηγαίνω εκεί κατά τον τρύγο, στα τέλη Αυγούστου. Πέρυσι, δεν πήγα γιατί δούλευα. Θα προσπαθήσω να πάω φέτος. Έχουμε έναν οινοποιό, που ονομάζεται Steve Rasmussen. Είναι στην βιομηχανία κρασιού για περίπου 30 χρόνια. Έχει τη δική του εταιρεία. Ναι, είμαι πολύ περήφανος γι’ αυτό και το κρασί είναι φανταστικό. Στην Ελλάδα, παράγετε σπουδαίο κρασί. Στην πραγματικότητα, δείπνησα σε ένα ελληνικό εστιατόριο πριν δύο βράδια στο μέρος όπου ζω τώρα, στο Port Jefferson στο Long Island. Θα ήθελα πολύ να πάω στην Ελλάδα. Οι Foghat δεν έχουν παίξει ποτέ εκεί. Θα ήθελα πολύ να πάω εκεί, αλλά κανένας διοργανωτής συναυλιών δεν μας ζήτησε πραγματικά να πάμε εκεί. Παίξαμε στο Sweden Rock Festival δύο ή τρεις φορές και στο Λονδίνο μια φορά. Αυτό είναι όλο. Θα ήθελα πολύ να έρθω στην Ευρώπη, ειδικά στην Ελλάδα. Η μεγαλύτερη κόρη μας έχει πάει πολλά χρόνια για διακοπές εκεί. Δεν έχω πάει ακόμα εκεί. Θα ήθελα πολύ να πάω στην Ελλάδα.

Είναι ο Fred Below (Willie Dixon, Little Walter, Chuck Berry) η μεγαλύτερη επιρροή σας στα drums;

Είναι μία από αυτές, ναι. Έπαιζε drums για την Chess Records. Κατόρθωσα να τον συναντήσω μια φορά στο Chicago. Συνήθιζε να παίζει εκεί. Ναι, ήταν φανταστικά. Δεν ήταν jazz drummer, αλλά προφανώς ο Chuck Berry εφυήρε το rock ‘n’ roll και έπαιζε μαζί του και με άλλους καλλιτέχνες της Chess Records για πολλά χρόνια. Μου αρέσουν επίσης κάποιοι drummers από τη Νέα Ορλεάνη. Υπάρχουν αρκετοί διάσημοι drummers. Υπάρχει κι ένας άλλος drummer που θα ήθελα να αναφέρω: ο Earl Palmer. Έπαιξε στους πρώιμους δίσκους του Little Richard που έκανε όταν ήταν στη Νέα Ορλεάνη. Είναι πιθανώς ένας από τους αγαπημένους μου drummers.

Πιστεύετε ότι οι σελίδες κοινωνικής δικτύωσης όπως το Youtube και το Facebook βοηθούν νεότερους ακροατές να μάθουν για τη μουσική των Foghat;

Νομίζω ότι βοηθούν. Στην πραγματικότητα, η μικρή μου κόρη, η Jessica, μας βοηθάει με τα social media. Αλλά μερικά απ’ αυτά, τα σιχαίνομαι (γέλια). Οπότε, η Jessica είναι υπεύθυνη για τις σελίδες κοινωνικής δικτύωσης, όχι εγώ.

Έχετε ευχάριστες αναμνήσεις από τις περιοδείες με τον Steve Marriott και τους Humble Pie; Το crew σας είχε κάποια προβλήματα με το crew των Humble Pie.

(Γέλια) Ναι, ο Stevie Marriott ήταν απολύτως φανταστικός. Νομίζω ότι οι Humble Pie πιθανότατα ήταν ένα από τα πιο αγαπημένα μου συγκροτήματα. Μου άρεσε να παίζω με τον Stevie Marriott. Ήταν ένα απίστευτο rock ‘n’ roll συγκρότημα. Θα σου πω αυτή την ιστορία. Νομίζω ότι ήταν κατά την πρώτη περιοδεία των Foghat το 1972 ή το 1973 και ανοίγαμε για τους Humble Pie. Νομίζω ότι θα μπορούσε να ήταν σε μια συναυλία του Bill Graham στη Δυτική Ακτή. Το crew τους μας δημιουργούσε προβλήματα σε σχέση τα φώτα, την σκηνή και τον ήχο. Το ανέφερα στον road manager μας εκείνη την εποχή και πήγε και μίλησε στον Stevie Marriott. Ήμασταν στη σκηνή προσπαθώντας να στήσουμε και ο Stevie βγήκε και είπε (σ.σ: αμετάφραστο): “Give fuckin’ Foghat whatever the fuck fuckin’ Foghat want! Stop fuckin’ with Foghat!” Μετά από αυτό όλα ήταν καλά. Ο Stevie Marriott μου ήταν συμπαθής. Συνηθίζαμε να κάνουμε πολύ παρέα και να παίζουμε μουσική. Ήταν κάτι το ιδιαίτερο. Είχε απίστευτη φωνή και επίσης ήταν σπουδαίος κιθαρίστας.

Μπορείτε να μας περιγράψετε την οντισιόν σας για τους Jimi Hendrix Experience;

Ήταν μια βροχερή μέρα στην πόλη του Λονδίνου. Ήμασταν λίγο έξω από το Piccadilly Circus και επρόκειτο να κάνουμε πρόβα σε ένα club που λεγόταν Birdland. Είχα μια πρωϊνή δουλειά εκείνη την εποχή ως γραφίστας και δανείστηκα το αυτοκίνητο του πατέρα μου για να μεταφέρω το drum kit μου. Στεκόμουν έξω επειδή το club δεν ήταν ανοιχτό. Ήταν η ώρα του μεσημεριανού. Ο Jimi βγήκε και άρχισε να μιλά για τα τραγούδια που έγραψε το προηγούμενο βράδυ. Δεν πήρα την δουλειά. Προφανώς, ο Mitch Mitchellτην πήρε. Ήταν κάτι το ιδιαίτερο το να παίζεις μαζί του. Κατόρθωσα πραγματικά να παίξω με τον Jimi δυο φορές εδώ στις Ηνωμένες Πολιτείες με τους Savoy Brown. Ο Jimi ήταν κάτι το ιδιαίτερο για μένα. Ήταν ωραίος άντρας και απίστευτος κιθαρίστας. Ξανάγραψε το βιβλίο του πώς παίζεται η κιθάρα. Ήταν μια θλιβερή μέρα όταν τον χάσαμε.

Σας λείπει ο Dave Peverett (κιθάρα, φωνητικά – πέθανε το 2000);

Ναι, μου λείπει ο Dave. Σχεδόν είναι ακόμα μαζί μας. Επειδή παίζουμε τα τραγούδια του και επειδή είχε τεράστια επιρροή σ’αυτό το συγκρότημα. Βρίσκομαι σ’επαφή με τον γιο του, τον Jason. Ναι, μου λείπει ο Dave. Υπάρχουν παντού φωτογραφίες του εδώ. Βρίσκεται πάντα εδώ.

Γιατί σταματήσατε ν’ αγοράζετε το περιοδικό Rolling Stone;

(Γέλια) Στην πραγματικότητα, δεν το ‘χω κόψει. Το παίρνω ακόμα πού και πού. Θέλω να πω, πώς γίνεται να μην έχεις τον Billy Gibbons (σ.σ: ZZ Top) στους κορυφαίους 100 κιθαρίστες; Έχουν κάποιους συνηθισμένους κιθαρίστες, αλλά δεν έχουν τον Billy Gibbons. Ο Billy Gibbons για μένα είναι σίγουρα στους 10 κορυφαίους κιθαρίστες όλων των εποχών. Είναι επίσης πολύ ωραίος τύπος. Τον έχω συναντήσει αρκετές φορές και έχουμε κάνει αρκετές συναυλίες μαζί. Νομίζω ότι το Rolling Stone έκανε λάθος που δεν είχε τον Billy Gibbons στους 100 κορυφαίους. Νομίζω ότι άλλαξαν γνώμη λίγο αργότερα.

Νιώθατε άνετα όταν περιοδεύατε με ένα progressive rock συγκρότημα όπως οι Rush;

Οι Rush; Είναι φανταστικό συγκρότημα. Ω ναι, μου άρεσε να περιοδεύω με τους Rush. Τα πηγαίναμε πραγματικά καλά. Όταν ήρθα για πρώτη φορά στην Αμερική πίσω στα τέλη της δεκαετίας του ‘60 με τους Savoy Brown, ένα από τα πράγματα που μου άρεσε ήταν ότι ειδικά ο Bill Graham, ένας διοργανωτής συναυλιών εδώ,  έβαζε διαφορετικά συγκροτήματα στην ίδια συναυλία. Μπορούσε να έχει τους Savoy Brown, τον Freddie King και την Harlem Choir ή την Big Band του Buddy Rich. Έβαζαν μαζί πολλά διαφορετικά συγκροτήματα. Μου άρεσε πολύ αυτό το είδος εκλεκτικής στάσης απέναντι στη μουσική.

Είστε ευχαριστημένος με την επιστροφή του βινυλίου;

Ω! ναι! Νομίζω ότι το βινύλιο ακούγεται πολύ καλά. Ένας φίλος μου έχει δημιουργήσει μια πολύ καλή επιχείρηση που παράγει βινύλιο. Ούτως ή άλλως, είναι φίλος μου. Είμαι πραγματικά ευχαριστημένος με το πώς ακούγεται. Βινύλιο! Κάνε οικονομία και περίμενε.

Δεν είναι κάπως περίεργο που ο Tupac Shakur και η Madonna βρίσκονται στο Rock ‘n’ Roll Hall of Fame και οι Foghat όχι;

Όχι, όχι. Δεν ανησυχώ για αυτό. Η Madonna είναι μια φανταστική καλλιτέχνιδα.

Αλλά δεν είναι rock ‘n’ roll.

Έχεις δίκιο, αλλά νομίζω ότι άλλαξε: Από Rock ‘n’ Roll Hall of Fame γίνεται Music Hall of Fame, με το οποίο δεν έχω πρόβλημα. Ίσως μια μέρα κάποιος θα πει: «Θα έπρεπε να βάλουμε μέσα τους Foghat», το οποίο θα ήταν ωραίο. Και αν δεν το κάνουν, αυτό είναι επίσης εντάξει. Είμαστε ακόμα εδώ, εξακολουθούμε να παίζουμε μουσική, ακόμα δημιουργούμε και περιοδεύουμε. Αυτό θέλουμε να κάνουμε αυτές τις μέρες. Αυτό είναι που πάντα ήθελα να κάνω από τότε που άρχισα να παίζω μουσική μέχρι την ημέρα που θα πεθάνω ως drummer: Να είμαι μέλος ενός συγκροτήματος. Βγαίνουμε, παίζουμε, κατεβαίνουμε, τρώμε. Η ζωη είναι ωραία. Έχουμε πολλούς νέους που έρχονται να μας δουν, κάτι που είναι απίστευτο.

Σας άρεσε η Άρσεναλ αυτή τη σεζόν;

(Γέλια) Σε κανέναν δεν φαίνεται ν’άρεσε. Υπάρχουν κάποιοι, ίσως εκατοντάδες οπαδοί. Παίζουν στον τελικό του FA Cup στις 27 Μαΐου. Είμαι οπαδός της Άρσεναλ από τότε που μπορώ να θυμηθώ τον εαυτό μου (σ.σ: ανέφερα τους Ginger Baker και τους Roger Waters, επίσης οπαδούς της Άρσεναλ). Γνωρίζω επίσης ότι είναι ο Roger Daltrey. Νομίζω ότι ο Arsène Wenger, ο προπονητής της, είναι σπουδαίος προπονητής. Δεν συμφωνώ με πολλούς οπαδούς που λένε ότι πρέπει να φύγει. Το να προπονείς έναν ποδοσφαιρικό σύλλογο είναι τεράστια ευθύνη, ειδικά έναν σύλλογο όπως η Άρσεναλ ή οποιαδήποτε ομάδα της Premier League. Ο κόσμος λέει ότι πρέπει να φύγει μόνο και μόνο επειδή η ομάδα δεν πάει τόσο καλά όσο πήγαινε. Είναι προπονητής της Arsenal εδώ και 20 χρόνια. Ο προπονητής έχει ευθύνη, αλλά αν οι παίκτες δεν κάνουν ό, τι μπορούν, δεν είμαι σίγουρος τι ρόλο παίζει ο προπονητής ενώ οι παίκτες βρίσκονται στο γήπεδο. Εκτός αυτού, είμαι ακόμα οπαδός και θα είμαι μέχρι την ημέρα που θα αφήσω αυτόν τον κόσμο.

Πώς είναι να ζεις στο Long Island για 44 χρόνια;

Το αγαπώ. Εδώ είναι το σπίτι μου. Εδώ είναι το σπίτι της κόρης μου. Αισθάνομαι πολύ περισσότερο Αμερικανός από Άγγλος επειδή μεγάλωσα στο Λονδίνο ακούγοντας αμερικάνικη μουσική. Αυτό είναι το μόνο που ήθελα να κάνω. Είχα την ευκαιρία να παίξω με τους μουσικούς μου ήρωες. Η Αμερική ήταν το μέρος για να το κάνω αυτό. Δεν είμαι σίγουρος πώς ο Πρόεδρος Τραμπ θα αισθάνεται για όλα αυτά (γέλια). Είναι ένα θαυμάσιο μέρος και έχω την απίστευτη ευκαιρία να είμαι εδώ μαζί με τόσο γενναιόδωρους ανθρώπους. Μπορώ να σου πω μερικές ιστορίες απ’ όταν ήρθα εδώ για πρώτη φορά. Ναι, εδώ είναι το σπίτι και μου αρέσει αυτός ο τόπος.

Ένα τεράστιο «ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ» στον κύριο Roger Earl για τον χρόνο του.

Βασική φωτό: Steve Reinis

Official Foghat website: http://foghat.net

Official Foghat Cellars website: http://www.foghatcellars.com

Official Foghat Facebook page: https://www.facebook.com/Foghat