Μάχη για την ζωή της δίνει η Λουκία Ρικάκη
«Ένα ροζ σύννεφο εγκαταστάθηκε στον εγκέφαλο. Ένα αρχαίο παράπονο που κατοικούσε εκεί μαζί μου και δεν έβρισκε τρόπο-χώρο να εκφρασθεί μέχρι που ήρθε η στιγμή και τα τίναξε όλα, διεκδίκησε τον χώρο του με μια ηλεκτρική εκκένωση, που λέγεται και επιληψία και τον κατέκτησε… Αυτή τη φορά έπρεπε να ακούσω. Δεν είχα και άλλη εναλλακτική».
«Ένα ροζ σύννεφο εγκαταστάθηκε στον εγκέφαλο. Ένα αρχαίο παράπονο που κατοικούσε εκεί μαζί μου και δεν έβρισκε τρόπο-χώρο να εκφρασθεί μέχρι που ήρθε η στιγμή και τα τίναξε όλα, διεκδίκησε τον χώρο του με μια ηλεκτρική εκκένωση, που λέγεται και επιληψία και τον κατέκτησε… Αυτή τη φορά έπρεπε να ακούσω. Δεν είχα και άλλη εναλλακτική».
«Ένα ροζ σύννεφο εγκαταστάθηκε στον εγκέφαλο. Ένα αρχαίο παράπονο που κατοικούσε εκεί μαζί μου και δεν έβρισκε τρόπο-χώρο να εκφρασθεί μέχρι που ήρθε η στιγμή και τα τίναξε όλα, διεκδίκησε τον χώρο του με μια ηλεκτρική εκκένωση, που λέγεται και επιληψία και τον κατέκτησε… Αυτή τη φορά έπρεπε να ακούσω. Δεν είχα και άλλη εναλλακτική».
«Ένα ροζ σύννεφο εγκαταστάθηκε στον εγκέφαλο. Ένα αρχαίο παράπονο που κατοικούσε εκεί μαζί μου και δεν έβρισκε τρόπο-χώρο να εκφρασθεί μέχρι που ήρθε η στιγμή και τα τίναξε όλα, διεκδίκησε τον χώρο του με μια ηλεκτρική εκκένωση, που λέγεται και επιληψία και τον κατέκτησε… Αυτή τη φορά έπρεπε να ακούσω. Δεν είχα και άλλη εναλλακτική».
Με αυτά τα λόγια και μέσω της προσωπικής της σελίδας στο Τwitter, επέλεξε να αποκαλύψει η γνωστή συγγραφέας Λουκία Ρικάκη, την κατάσταση την οποία βιώνει εδώ και καιρό!
Με τον δικό της μοναδικό, ποιητικό και ιδιαίτερο λόγο επέλεξε να ευχαριστήσει τους ανθρώπους που είναι γύρω της και συνεχίζοντας είπε: «Η ευλογία υπήρξε, ότι βρέθηκαν κοντά μου με συγκλονιστική γενναιοδωρία και αυταπάρνηση οι δικοί μου άνθρωποι και με αυτούς συστήθηκα με άλλον, νέο, πολύτιμο τρόπο. Όλους τους ευχαριστώ γι αυτή την παρουσία».
Ενώ συνέχισε περιγράφοντας την κατάσταση με γλαφυρό και ανατριχιαστικό τρόπο: «Αρχίζω να κοιτάζω διαφορετικά. Έτσι κι αλλιώς, όπως μου είπε ένας αγαπημένος γιατρός με τον οποίο συστήθηκα αναπάντεχα, η ζωή μου από εδώ και μπρος δεν θα είναι ποτέ πια ίδια. Ελάχιστες ημέρες έξω από το νοσοκομείο και η πρώτη ημέρα στο σπίτι μου το επιβεβαιώνει. Δεν περπατώ το ίδιο, περπατώ αλλιώς, δεν μιλώ το ίδιο, μιλώ αλλιώς. Δεν σκέφτομαι το ίδιο, σκέφτομαι αλλιώς. Αλλά ο Γιάννης, ο καλός μου, λέει αποφασιστικά ότι δεν υπάρχουν μόνιμα σύννεφα…»
Με δύναμη και χιούμορ προσπαθεί και παλέυει η Λουκία Ρικάκη δίνοντας σε όλους μας ένα μάθημα ζωής! Δεν έχουμε παρά να ευχηθούμε σύντομα όλο αυτό να είναι απλά μια ακόμα εμπειρία!