Σταμάτης Τζελέπης: ”Δεν βγάζεις λεφτά από αυτή την δουλειά. Ξέρω πρωταγωνιστές, που τους κυνηγάνε οι τράπεζες.

Ένας ηθοποιός χαμηλών τόνων. Ψηλός αγέρωχος ευγενικός μας άνοιξε την καρδιά του στο www.bizznews.gr και την Άννα Τσιάλτα και μίλησε για όλα. Την δουλειά την καριέρα τα λεφτά την αριστερά και όλα όσα τόσο καιρό δεν είχε πει. Ο Σταμάτης Τζελέπης σε μια εξομολόγηση από τις λίγες αφού μιλάει και λίγες φορές αποδεικνύοντας πως η δημοσιότητα δεν του αρέσει !!

Πώς ξεκίνησες το θέατρο;

Παίζω από το 1967. Κλείνω πενήντα χρόνια. Κατάγομαι από τη Μαλαισίνα, ένα φτωχό χωριό. Ο πατέρας μου ασχολιόταν με τις γεωργικές εργασίες. Είχα περάσει στο μικρό Πολυτεχνείο και σπούδαζα ηλεκτρονικός. Απέναντι από τη σχολή στα Εξάρχεια, υπήρχε ένα θεατρικό εργαστήρι.

Πώς σου μπήκε το μικρόβιο;

Κατεβαίνοντας την Πανεπιστημίου σταμάτησα μπροστα στο Θέατρο Σινεακ και κοιτουσα τις φωτογραφίες των ηθοποιών. Ήταν η Παξινού με τον Μινωτη στην παράσταση “Η Ήρα και το παγόνι”. Από περιέργεια εκοψα ενα εισιτήριο και μπηκα να δω την παράσταση.  Αυτος που με εντυπωσίασε ηταν ένας άγνωστος μέχρι τότε ηθοποιός που έλεγε την χαρακτηριστική φραση «Χάρμα, χάρμα, αριστούργημα!!!». Αυτός ήταν ο Σωτηρης Μουστάκας που ξεσηκωνε το θεατρο και ολοι βγαίνοντας από την παράσταση επαναλάμβαναν αυτή του τη φράση. Μεταξύ αυτών ήμουν κι εγώ. Αυτή ήταν η αφορμή για να ασχοληθώ με το θέατρο. Την επόμενη μέρα, αντί να πάω στη σχολή, πήγα σε ένα θεατρικό εργαστήρι. Μετέπειτα γράφτηκα στη δραματική σχολή του Πέλλου Κατσέλη και ολοκλήρωσα τις σπουδές μου στο θεατρικό εργαστήρι του Δημητρη Κωνσταντινιδη. Η πρώτη μου δουλειά ήταν στο Εθνικό Θέατρο. Στον Οθέλλο με τον Μάνο Κατράκη.

Για ξεκίνημα είναι συγκλονιστικό.

Στη σχολή ήμασταν είκοσι τρία άτομα και ήμουν συμμαθητής με την Τζέση Παπουτσή. Τερματίσαμε δύο. Η Τζέσυ κι εγώ. Κανένας άλλος. Ήμουν ντροπαλός και ακόμα ντρέπομαι στη σκηνή.

Αυτό  σου στέρησε πράγματα στην καριέρα σου;

Από επιλογή και όχι από χαρακτήρα.

Δεν είχατε θράσος;

Όχι.

Σε αυτή τη δουλειά θέλει θράσος.

Θέλει σκληρή δουλειά και συνέπεια.

Έκανες δουλειά με μεγάλα ονόματα, σημαντικούς σκηνοθέτες;

Έχω συνεργαστεί με όλους τους μεγάλους σκηνοθέτες και με αξιόλογους συνάδελφους στο θέατρο στον κινηματογράφο και στην τηλεόραση.

Η τελευταία σειρά που έκανα είναι « Το Δεληγιάννειο Παρθεναγωγειο”

Στο «Παρθεναγωγείο» κάνετε τον καθηγητή θρησκευτικών;

Ναι

Εσάς πώς σας βρήκε η κρίση;

Στο σπίτι….

Τελευταία ασχολήθηκα και με τη διαφήμιση, κι άλλα πράγματα. Τώρα ετοιμάζω μια δουλειά για τα Δωδεκάνησα.

Περιοδεία;

Ναι. Στην Κω, την Κάλυμνο, την Λέρο, Μαζί με την συνάδελφο Ελένη Τσεφαλά, που κάνει τέσσερεις ρόλους. Δυο χήρες, μια τραγουδίστρια και μια γραμματέα, που όλες έχουν να κάνουν με τον θάνατο, θα παρουσιάσουμε το «Για γέλια και για κλάματα» του Ζαχαρία Αγγελάκου. Είναι Ροδίτης και συνεργάζομαι κάθε Καλοκαίρι με αυτό τον θίασο από παλιά.

Δεν είστε στη φάση που ψάχνετε για λεφτά ή δουλειά. Ζείτε και με λίγα και περνάτε καλά;

Ξέρω να ζω και με πολλά και με λίγα.

Σήριαλ; Τηλεόραση; Έχει χτυπήσει το τηλέφωνο;

Όχι.

Γιατί;

Σε όλες αυτές τις καθημερινές σειρές που παίζονται, δεν υπάρχουν ρολίστες ηθοποιοί. Έχουν κατεβάσει τις ηλικίες και για οικονομικούς λόγους. Σειρές που υπήρχαν παλιά, όπως, «Ο πρίγκιπας» που έχω κάνει με τον Τασο Ψαρρα, «Η οικογένεια βλαμμένων» του Ψαθά, “Σιγά η πατρίδα κοιμάται” του Γιάννη Σμαραγδή, ” Αστυνόμος Θανάσης Παπαθανάσης” του Γιώργου Λαζαρίδη με πρωταγωνιστή τον Θανάση Βέγγο, ” Ο θησαυρός της Αγγελινας ” του Τάσου Ψαρρα, ” Η φανέλα με το νούμερο 9″ του Παντελη Βουλγαρη, ” Το χωριό εκπαιδεύεται” του Ερρίκου Θαλασσινού κ.α., δεν γίνονται πια.

Θα λέγατε «Ναι» σε κάποιο τηλεφώνημα για την τηλεόραση;

Ναι, αυτή είναι η δουλειά μας.

Αδίκησες πότε τον εαυτό σου;

Το έκανα, σε δυο ευκαιρίες που μου παρουσιάστηκαν για το εξωτερικό, λόγω φυσιογνωμίας, ομως δεν ήξερα αγγλικά. Η μια ήταν με τον  Ηλια Καζαν το 1988. Η άλλη  για μια ταινία που πρωταγωνιστούσε ο Ρόμπερτ ντε Νίρο, να κάνω έναν Τούρκο αστυνομικό, αλλά κι εκει έπρεπε να ξέρω καλα αγγλικά. Στην αρχη  πρότειναν να με ντουμπλάρουν αλλα κατέληξαν οτι με ήθελαν ‘ ζωντανά’…..

Άμα δεν ξέρεις καλά την γλώσσα, δεν μπορείς να αποδώσεις σωστά τον ρόλο, είναι αλήθεια αυτό.

Έχετε κάνει πολλές βιντεοταινίες;

Έχω κάνει. Αλλά και ένα αδύνατο σενάριο, αν το υποστηρίξεις και το παίξεις σωστά, βγαίνει. Μήπως και τα σήριαλ τώρα, βίντεο δεν είναι; Έχω κάνει και  δώδεκα κινηματογραφικές ταινίες που μετά γίνανε βίντεο. Επομένως ως προς τι η διάκριση;

Έκανα βιντεοταινία και παράλληλα έπαιζα Μπέκετ με τον Καζάκο το «Περιμένοντας τον Γκοντό». Έπαιζα τον δυσκολότερο ρόλο του παγκόσμιου ρεπερτορίου. Ήμασταν τέσσερις, ο Καζάκος, ο Φιλιππίδης, ο Μποσταντζόγλου που έκανε τον αφέντη κι εγώ τον δούλο.  Ο δούλος που ερμηνευσα εκπροσωπεί την καταπιεσμένη ανθρωπότητα.Επίσης έχω παίξει  Σοφοκλή, Αριστοφάνη, Σαίξπηρ, Μολιέρο κ.α. αλλά αυτά δεν τα λένε. Έχω πάρει το πρώτο βραβείο ερμηνείας, το 1994, στο «Ωχ, τα νεφρά μου» του Τσικληροπουλου.

Άρα, είναι επιλογή να είστε χαμηλών τόνων άνθρωπος.

Τα πάντα είναι επιλογή.

Πώς γίνεται, ένας άνθρωπος που έχει παίξει με τόσους σημαντικούς σκηνοθέτες, με καλές δουλειές και καλούς ρόλους, να μην είναι νούμερο ένα πρωταγωνιστής;

Με ενδιέφερε το θέατρο, να είμαι στη σκηνή. Έκανα τους μικρούς ρόλους, μεγάλους. Είσαι στον χώρο και ξέρεις πώς γίνονται οι πρωταγωνιστές. Κέρδιζα το κοινό και αυτό με ενδιέφερε. Είμαι μοναχικός σαν άνθρωπος.Δεν κάνω εύκολα παρέες.

Σήμερα υπάρχουν θεατράνθρωποι;

Ευτύχησα να παίξω με την Καρέζη και τον Καζάκο, Βασιλη Διαμαντοπουλο, τον Ανδρεα Φιλιππιδη, τον Μιμη Φωτοπουλο, τον Παπαγιαννοπουλο, τον Ντινο Ηλιοπουλο, τον Ρηγοπουλο κ.α. οι οποιοι ηταν Δασκαλοι. Τώρα διδάσκουν ηθοποιοί που γίνονται ‘ φίρμες’ απο την τηλεοραση και βγάζουν ηθοποιούς με το τσουβάλι…χωρίς αντίκρυσμα. Είχα δασκάλα την Παξινού, τον Κατρακη, τον Παντελη Ζερβο κ.α. Σήμερα, λείπει η ουσία. Η φαντασία, η ψυχή. Έφευγα με τα πόδια, έλεγα το κομμάτι σαράντα φορές, κι έφτανα σπίτι χωρίς να το καταλάβω. Ότι έχω κάνει, το πάλευα. Δεν το έκανα αρπαχτά. Ξεκίνησα με μια ατάκα και δεν έχω απωθημένα.

Κάνατε άλλες δουλειές;

Όχι. Πριν γίνω ηθοποιός, όπως όλοι, κάτι είχα κάνει. Οικοδομή, συνεργεία, αποθήκες. Αλλά από τη στιγμή που βγήκα στο επάγγελμα, έκανα μόνο αυτό. Κι αν δεν είχα δουλειά, πάλι τα κατάφερνα.

Κάνατε καλή οικονομική διαχείριση;

Δούλευα.

Βγάλατε λεφτά;

Δεν βγάζεις λεφτά. Ξέρω πρωταγωνιστές, πρώτα ονόματα που τους κυνηγάνε οι τράπεζες. Μπορεί να βγάλεις από δυο δουλειές, να κάνεις μια τρίτη και μετα ‘ νέκρα’. Λεφτά είχε κάνει η Βουγιουκλάκη. Ξέρω όλους τους παλιούς ηθοποιούς. Δεν κάνεις λεφτά. Η τηλεόραση πια δεν πληρώνει. Εσύ τα ξέρεις. Παίρνουν λεφτά αυτοί που είναι στα πάνελ;

Τα καθημερινά σήριαλ δεν πληρώνουν.

Έχετε μετανιώσει για κάποια πράγματα που κάνατε στη ζωή σας

Για τίποτα.  Ότι έχω κάνει, το άξιζα και το έκανα. Είναι όλα μέσα στην ζωή.

Αν είχατε ένα μαγικό ραβδί, τι θα αλλάζατε;

Τη μύτη μου!!!!!!!!

Πώς αντιδρά ο κόσμος όταν σας βλέπει; Σας αγαπάει.

Όσο είσαι στο γυαλί, είναι πιο εκδηλωτικοί. Όταν είσαι στην απέξω λένε «Τον ξέρω». Τα έχω περάσει αυτά. Να μου ζητάνε αυτόγραφα μέσα στη θάλασσα.

Θα μπορούσατε να έχετε καβαλήσει το καλάμι;

Είμαι ψηλός. Πως να το καβαλήσω;

Το κάνουν όμως πολλοί. Το καταφέρνουν. Και ψηλοί και κοντοί.

Άστο. Αυτοί θα την πατήσουν. Μετά σπάει το καλάμι και είναι στην κατάθλιψη. Θέλω να ζω ήρεμα και να περνάω ωραία.

Ποιο είναι το όνειρο που έχετε αφήσει και θέλετε να το ζήσετε;

Το ξεκίνησα τώρα και είναι τα ταξίδια. Δεν είχα ταξιδέψει.

Να κλείσουμε με μια ευχή στον κόσμο;

Να δούμε κάτι καλύτερο.

Πρώτη φορά Αριστερά;

Είμαι αριστερός από τότε που γεννήθηκα.

Αρα ψηφίσατε Τσίπρα;

Τον συμπαθώ, με όλον αυτό τον πόλεμο που του κάνουν. Ο καθένας που μπαίνει στην εξουσία, όποιος και να είναι, θέλει να κάνει κάτι. Αλλά υπάρχουν τα στεγανά. Πενήντα χρόνια στην εξουσία ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, κι έρχεται τώρα να μας σώσει η κυρία Γεννηματά και ο Γιωργάκης και ο Σημίτης; Σαν βρικόλακες εμφανίστηκαν ξανά προχθές. Σκάσανε μύτη. Να πάμε λίγο πιο πέρα. Να προχωρήσουμε. Τι έχουμε να χάσουμε; Ας δοκιμάσουμε και κάτι άλλο.