Ξέρεις τι είναι το φαινόμενο του «πόρτα-πόρτα»;

Δεν είναι απαραίτητα αρσενικού γένους, όπως ίσως συνηθίζεται. Ούτε απαράμιλλης ομορφιάς, που δε ξέρουν πως να διαχειριστούν. Είναι άνθρωποι σαν εμένα, σαν εσένα, σαν οποιονδήποτε που μπορεί να συναντήσεις στο δρόμο.

Εντάξει, όλοι έχουμε περάσει και θα ξαναπεράσουμε τη φάση του «Δε θέλω σχέση, μόνο σεξ!». Κατανοητό. Το περίεργο με αυτούς τους ανθρώπους, όμως, είναι ότι δε βγαίνουν ποτέ από αυτή τη φάση. Σε όποια φάση της ζωής τους και να τους βρεις, δεν έχουν σχέση, παρά μόνο κάποιον τακτικό ερωτικό σύντροφο, ίσως. Εκτός αν θεωρείς σχέση το «Γεια, τι κάνεις; Θα έρθεις σπίτι μου το βράδυ;» και το τσιγάρο μετά το σεξ. Τότε, πάω πάσο. Αν, όμως, συμφωνείς μαζί μου πως όλο αυτό δεν είναι φυσιολογικό, τότε μπορείς να αναρωτηθείς κι εσύ μαζί με μένα «Πώς γίνεται ένας άνθρωπος να μην έχει ανάγκη τη συντροφικότητα;».

Μάλλον, δε γίνεται. Όλοι έχουμε λίγο-πολύ ανάγκη από κάποιον άλλο άνθρωπο. Όσο κι αν οι στόχοι μας (καριέρα π.χ.) μας φαίνονται πιο σημαντικοί από οτιδήποτε άλλο, πάντα θα θέλουμε κάποιον να μοιραστούμε τις χαρές και τις ανησυχίες μας. Και οι φίλοι δεν αρκούν.