Γιώργος Τσαλίκης: “Έχω περάσει κι εγώ περιόδους έπαρσης”

11/09/2011

Εξομολόγηση εκ βαθέων από το Γιώργο Τσαλίκη!

Όταν ξεκίνησε να τραγουδά στο Romeo ήταν ένας νέος τραγουδιστής για τον οποίο είχε κυκλοφορήσει η φήμη στα πηγαδάκια της Αθήνας ότι “κάνει κέφι στο μαγαζί”. Το σήμα καταταθέν του αργότερα ήταν η ατάκα “Σε-Σε” με τα χέρια ψηλά και ο Γιώργος Τσαλίκης απέδειξε ότι για να έχεις μια πορεία με διάρκεια χρειάζονται έξυπνες στρατηγικές κινήσεις. Σαν σκάκι. Σε συνέντεύξή του στο Radar του “Έθνους” ο Γιώργος Τσαλίκης μιλάει για όλα.
Όταν ήσουν πιτσιρκάς φανταζόσουν μια ανάλογη καριέρα;
Για ποια καριέρα μιλάμε; Ηθελα μόνο να κάνω πράγματα με τα οποία να είμαι χαρούμενος και ευτυχισμένος και αυτή είναι η πιο σημαντική καριέρα που μπορείς να κάνεις. Μικρός δεν φανταζόμουν τίποτα το ιδιαίτερο. Ελεγα ότι θα γίνω γιατρός και θα τραγουδάω στο θέατρο, γιατί δεν ήξερα ότι υπήρχαν και μπουζούκια.
Οι γονείς σου πώς αντιμετώπισαν τον συνδυασμό γιατρός-τραγουδιστής; Δεν αντέδρασαν;
Οχι. Για να καταλάβεις, η μαμά μού έμαθε η ίδια το πρώτο τραγούδι στην κιθάρα για να μου το δείξει επειδή ήμουν μικρός και δεν έφταναν τα δάχτυλά μου στις χορδές. Αλλά ακόμα και όταν ήταν να κάνω το πρώτο μου συμβόλαιο είχα πει ότι θα βγάλω το πρώτο μου single αφού πρώτα πάρω πτυχίο. Και κάπου εκεί κατάλαβαν ότι δεν είχαν πάρει τα μυαλά μου αέρα…
Πιστεύεις ότι χάθηκαν ευκαιρίες στην καριέρα σου;
Θυμάμαι ακόμα πως η πρώτη μου δουλειά στην Αθήνα ήταν στο Romeo όντας αδισκογράφητος και ήμουν στο ίδιο καμαρίνι με τον τραγουδιστή Αλέξη Σέρκο. Τότε μου είχε γράψει ένα τραγούδι και μου το είχε δώσει. Λεγόταν “Χαραμίστηκα”. Του είχα πει, λοιπόν, “επειδή θα κάνω έξι μήνες να βγάλω δίσκο, δεν το δίνεις σε αυτό τον καινούργιο τραγουδιστή που τραγουδάει στο Ποσειδώνιο, τον Γιάννη Πλούταρχο, που ξεκινάει τώρα και κάνει επιτυχία;” Το άκουσε όντως το τραγούδι ο Πλούταρχος, κράτησε τη μουσική και άλλαξε τα λόγια. Ηταν το “Αχ κορίτσι μου”.
Πώς εξηγείς το γεγονός ότι αυτήν τη δύσκολη περίοδο δούλευες τον προηγούμενο χειμώνα έξι μέρες την εβδομάδα, όταν άλλοι έκαναν διήμερα;
Δεν έχω κάνει κανένα κατόρθωμα. Ο κόσμος έχει ανάγκη τη διασκέδαση, ειδικά αυτή την περίοδο και για να την πληρώνει, πρέπει να γίνουν αλυσιδωτά πράγματα. Ενα βασικό είναι να συνειδητοποιήσει ο καλλιτέχνης τι περίοδο διανύουμε.
Πιστεύεις ότι οι καλλιτέχνες δεν έχουν επίγνωση της πραγματικότητας;
Η πραγματικότητα χρειάζεται περισσότερο κόπο και νερό στο κρασί μας και λιγότερο σταριλίκι. Θεωρώ ότι υπάρχουν συνάδελφοι που δεν είναι συνειδητοποιημένοι με την εποχή που ζούμε. Τους σέβομαι, τους κατανοώ γιατί εμείς οι καλλιτέχνες είμαστε φευγάτα όντα και δεν μπορούμε να είμαστε πάντα απόλυτα γειωμένοι, όμως το περιβάλλον πρέπει να είναι υγιές και να τους εξηγεί τις καταστάσεις. Εχω δει πολύ καλά παιδιά τα οποία έχουν φάει από το περιβάλλον τους τέτοια παραμύθα, που τους κάνει κακό και στη δουλειά τους, ενώ μάλιστα αυτήν τη συνειδητοποίηση την εισπράτουν σε χαστούκια.
Είχες ποτέ τον φόβο να μην μείνεις χωρίς δουλειά;
Οχι, γιατί καμία δουλειά δεν είναι ντροπή. Δεν σου λέω ότι θα γινόμουν τώρα γιατρός, γιατί έχω μάθει πολλά ζεϊμπέκικα, αλλά αν έβλεπα ότι χρειαζόταν θα γινόμουν ένας πολύ χαρούμενος σερβιτόρος.
Θεωρητικά παντρεύτηκες μικρός – τουλάχιστον για τα δεδομένα της showbiz. Το γεγονός ότι έκανες το πρώτο σου παιδί στα 26 σου χρόνια θα μπορούσε να αποτελέσει τροχοπέδη στη δουλειά σου; Και το λέω αυτό γιατί εκείνη την περίοδο δεν ήταν της μόδας οι σταρ-οικογενειάρχες…
Αισθάνθηκα ότι ήταν η κατάλληλη στιγμή για να κάνω κάτι τέτοιο. Αν πίστευα ότι βιάζομαι, δεν θα το έκανα. Το ότι παντρεύτηκα ήταν όντως ενάντια στη showbiz και κανένας δεν ήταν σύμφωνος με αυτό τον γάμο. Μου έλεγαν πως “είναι η καλλιτεχνική μου καταδίκη, η καταστροφή μου”. Δεν το πίστεψα αυτό ούτε στιγμή και τους απαντούσα ότι “αν κάποιος περνάει καλά με έναν τραγουδιστή γιατί να τον νοιάζει αν είναι παντρεμένος;” Δεν με ένοιαζε να μην μπορώ να κάνω επιτυχία σαν επώνυμος αοιδός. Εγώ ήθελα να παντρευτώ τη γυναίκα που αγαπάω.
Σε μια ελληνική showbiz που ακόμα είχε το πρότυπο του διαθέσιμου άντρα, σου έκανε καλό ή όχι τελικά η εικόνα του παντρεμένου;
Για μένα ήταν τέλειο το να έχω τρία παιδιά. Ακόμα και για την καριέρα μου, γιατί η οικογένεια μου έδινε και μου δίνει μια γερή έδρα που από εκεί και πέρα μπορώ να κάνω ό,τι πειραματισμούς θέλω. Πάντα θα κάνω αυτό που αισθάνομαι και δεν θα ακούω κανέναν με το επιχείρημα “το έκαναν και άλλοι και καταστράφηκαν”. Ομως, εγώ δεν κάνω κάτι με στρατηγική, γι’ αυτό δεν είχα και ποτέ μάνταζερ. Δεν φταίνε αυτοί. Δεν μπόρεσα να στεριώσω μαζί τους γιατί δεν ήθελα να καταπιέζομαι.
Τι συνέβη πραγματικά με αυτό το κεφάλαιο;
Ηταν ένας άνθρωπος στη ζωή σου πολλά χρόνια που λειτουργούσε ως “μάνατζερ” και τον τελευταίο καιρό δεν συνεργάζεστε πια. Είχατε συνεργαστεί μια περίοδο και με τον Ηλία Ψινάκη… Ο Γιώργος όταν συνεργαστήκαμε δούλεψε με ψυχή και με πίστη από την αρχή. Δεν μου είπε “θα σε αναλάβω”, πίστεψε αυτό που έκανα και με βοηθούσε. Αυτό στην πορεία εξελίχθηκε. Ούτε με τον Ηλία είχε ποτέ κανένα πρόβλημα. Δεν μπορώ να του προσάψω τίποτα γιατί ήταν άψογος. Είμαι όμως μυστήριο τρένο όσον αφορά το τι πρέπει να κάνω και πώς να το χειριστώ, είμαι λίγο… χύμα στο κύμα για να έχω μάνατζερ.
Δεν είναι λίγο προκλητικό οι τραγουδιστές που αμοίβονταν πάντα με πολύ μεγάλα ποσά να μιλάνε για μειώσεις που ούτως ή άλλως ακόμα και οι μειωμένοι μισθοί είναι πολύ μεγαλύτεροι απ’ ό,τι σε οποιοδήποτε άλλο βιοποριστικό επάγγελμα;
Για έναν τραγουδιστή, έτσι όπως έχουν γίνει τα πράγματα, είναι αμφίβολη η διάρκεια της δουλειάς και βεβαίως σε κάποια επαγγέλματα δεν αποτιμάται το κόστος, γιατί μιλάμε για ψυχή και η ψυχή δεν αποτιμάται. Οταν τραγούδησα στο Romeo μετά την ταφή του κουνιάδου μου του Γιώργου, αν με ρωτήσεις πόσο κάνει αυτή η βραδιά δεν υπάρχουν τα χρήματα να την κοστολογήσεις. Κι επίσης τα χρήματα που παίρνει κάποιος για μια δουλειά είναι άμεσα συναρτώμενα με τα χρήματα που αποδίδει. Δεν γίνεται να τραγουδάς σε ένα μαγαζί που πάει πολύ καλά και να μην πληρώνεσαι ώστε να πλουτίζουν οι επιχειρηματίες. Και μην ξεχνάς ότι είναι μια δουλειά όπου από λάθος χειρισμούς μπορεί ένας τραγουδιστής ή να μην ξαναπάρει τα ίδια χρήματα ή να μην ξαναδουλέψει. Επομένως, όλα είναι σχετικά….
Πώς διαχειρίστηκες τις στιγμές ύφεσης και καμπής που είχες στην καριέρα σου;
Αυτό που λές “ύφεση” είναι αυτό που αντιλαμβάνεστε εσείς. Υπήρξαν θεωρητικά τέτοιες στιγμές γιατί έδινα την ενέργειά μου αλλού, όπως όταν έκανα θέατρο ή τηλεόραση. Και χωρίς να είναι εγωιστικό, σου λέω ότι τότε έκανα έναν αγώνα. Από την άλλη, συμβαίνει στους καλλιτέχνες κάποιες φορές να έχουν τέτοιες στιγμές, είτε μην αποφεύγουν λάθη είτε να περνούν μια περίοδο έπαρσης.
Εσύ είχες τέτοιες στιγμές;
Εχω περάσει περιόδους έπαρσης όπου δεν συνειδητοποιούσα την κατάσταση. Οταν ήρθε η πρώτη επιτυχία, μην ξεχνάς, ήμουν παιδί, αλλά ευτυχώς είχα αφενός καλούς γονείς αλλά και η ζωή μου έδωσε τέτοιες σφαλιάρες και μου έδειξε ποια είναι τα σοβαρά πράγματα. Το τραγούδι λέει “η ζωή συγχωρεί τους πολύ τολμηρούς, τους τρελούς και τις αξίες”. Τα δύο πρώτα τα έχω, ίσως γι’ αυτό με συγχώρεσε η ζωή, για το τρίτο θα δείξει ο χρόνος και η πορεία μου αν αξίζω.
Μετά την εμπειρία του “Δέστε τους” θα ξαναέκανες τηλεόραση;
Στην τηλεόραση δεν πέρασα καλά γι’ αυτό έφυγα. Αν δεν είχα τόλμη, δεν θα το έκανα. Είτε πήγε καλά είτε όχι, ήταν ένα φροντιστήριο και θα με αδικούσα αν σου έλεγα “ποτέ ξανά”.
Είσαι πάντα πολύ επικοινωνιακός και ιδιαίτερα εξωστρεφής. Υπάρχουν, όμως, στιγμές μοναξιάς;
Μου αρέσει να επικοινωνώ, αλλά τα εσώψυχά μου τα λέω στους πολύ δικούς μου. Εχω στιγμές όπου θέλω να μείνω μόνος μου, να προσευχηθώ, να διαλογιστώ… Οταν έχεις περάσει δυσκολίες που δεν μπορείς να δικαιολογήσεις, ειδικά όταν χάνεις ανθρώπους σε μικρή ηλικία, θα πρέπει είτε να τα απορρίψεις όλα, είτε να ψαχτείς για να δώσεις κάποιες απαντήσεις. Εγώ ξεπέρασα τη φάση του “δεν υπάρχει τίποτα” κι είμαι στη φάση που “θέλω να βρω τις ισορροπίες μου μέσα από μια ανώτερη δύναμη”.
Σε κάποια επαγγέλματα δεν αποτιμάται το κόστος, γιατί μιλάμε για ψυχή. Οταν τραγούδησα στο Romeo μετά την ταφή του κουνιάδου μου, του Γιώργου, αν με ρωτήσεις πόσο κάνει αυτή η βραδιά δεν υπάρχουν τα χρήματα να την κοστολογήσεις.