Πάνος Χατζηκουτσέλης: ”Αυτό τον καιρό κάνω τον σπιτόγατο με πολύ μεγάλη επιτυχία”

08/12/2011

Ένας άνθρωπος που μοιράζει το γέλιο απλόχερα. Ένας ηθοποιός που μετρά σαράντα χρόνια καριέρας. Ένας αληθινός άνθρωπος που ξέρει να σε κάνει να γελάσεις, και με τον ίδιο μοναδικό τρόπο να κλάψεις. Τον γνωρίσαμε από τις θεατρικές αλλά και τηλεοπτικές δουλειές του και τον αγαπήσαμε γιατί είναι μαγικά αληθινός.

Ο Πάνος Χατζηκουτσέλης ανοίγει την καρδιά του στο περιοδικό ΧΑΪ και στην Άννα Τσιάλτα και μιλάει για όλα και για όλους με αφοπλιστική ειλικρίνεια! Εμείς τον ευχαριστούμε για αυτή την εξομολόγηση καρδιάς και του ευχόμαστε μόνο τα καλύτερα γιατί τα αξίζει!!!
Που σας συναντάμε αυτό τον καιρό επαγγελματικά;
Πουθενά! Παίζω τον σπιτόγατο με τεράστια επιτυχία!!! (πολλά γέλια)
Ποιοι ήταν οι ρόλοι στην θεατρική και τηλεοπτική σας ζωή που σας συγκλόνισαν πιο πολύ;
Ήταν όλοι τους παιδιά μου! Ωστόσο δεν μπορώ να μην ξεχωρίσω, όσο πατάει η γάτα τους ρόλους μου στο ΕΚΒΟΥΣ και στον ΑΜΠΙΓΙΕΡ, τον πρώτο ρόλο που έπαιξα στην Επίδαυρο στους Αριστοφανικούς ΣΦΗΚΕΣ, ένα υπέροχο νούμερο στην επιθεώρηση: …ΚΑΙ ΝΔ ΚΑΙ LIGHT, παρέα με την Άννα Παναγιωτοπούλου και τηλεοπτικά τον Παύλο στην ΑΝΑΔΥΟΜΕΝΗ, τον Μπάτλερ στην ΜΑΝΤΑΜ ΣΟΥΣΟΥ και φυσικά τον Παπαπέτρου στο ΕΚΕΙΝΕΣ ΚΙ ΕΓΏ!
Όμως ο ρόλος μου στη μουσική εκπομπή του Άγγελου Πυριόχου ΠΥΡ ΚΑΙ ΜΑΝΙΑ είναι μία από τις πιο αγαπημένες στιγμές που έζησα στην τηλεόραση αφενός γιατί συνυπήρξα με υπέροχα πλάσματα όπως η Μάρθα Καραγιάννη, η Κατιάνα Μπαλανίκα, η Ρένια Λουϊζίδου, ο Νίκος Δημητράτος, ο Φώτης Σεργουλόπουλος και ο Άγγελος Πυριόχος με τον οποίον κάναμε και την εκπομπή ΣΙΓΑ Τ’ ΑΒΓΑ – παρωδία των Trash TV καταστάσεων που κυκλοφορούσαν εκείνη την περίοδο.
Είστε από τους ανθρώπους που σας αρέσει η μοναξιά ή πάντα επιδιώκατε παρέα;
Ανάλογα με τα κέφια. Ευτυχώς ο καλός Θεός μου χάρισε πολύτιμους φίλους που με κατανοούν και με… ανέχονται!!!
Έχετε κάνει τηλεόραση με πολύ επιτυχία. Τι είναι αυτό που σας ενοχλεί στην τηλεόραση σήμερα.
Η τηλεόραση υπήρξε ανέκαθεν ένας σάκος του μποξ, τον οποίον βάραγαν οι πάντες. Παλιές σειρές που σήμερα τις λατρεύουμε, στην εποχή τους αντιμετώπιζαν αδυσώπητη κριτική. Δεν ξέρω αν έχουμε την καλύτερη ή τη χειρότερη τηλεόραση του κόσμου. Σίγουρα όμως έχουμε την πιο πολυσυλλεκτική. Βρίσκει κανείς (σχεδόν) πάντα κάτι ενδιαφέρον να δει…Συνεπώς, όσο υπάρχει το τηλεκοντρόλ, δεν με ενοχλεί τίποτα.
Γιατί δεν προτιμούν παλιούς ηθοποιούς με τόση εμπειρία πλέον στα σήριαλ σήμερα;
Εμένα ρωτάτε; Μάλλον κάποιους άλλους θα πρέπει να ρωτήσετε. Εκείνους που αποφασίζουν!
Εσείς δεν θα μπορούσατε να παίζατε σε μια καθημερινή σειρά; Θα σας ενδιέφερε αυτή η συνεργασία; Δεχτήκατε κάποια πρόταση ή όχι;
Θα το τολμούσα. Δυστυχώς δεν έχω καμία πρόταση. Μπορεί να μην έχουν τα τηλέφωνά μου… (γέλια πολλά)
Έχετε βγάλει χρήματα από αυτή την δουλειά; Έχετε εξασφαλίσει κάποιο σταθερό εισόδημα μετά από τον κόπο τόσων χρόνων;
Να είσαι καλά που μ’ έκανες και γέλασα…Άννα μου! Να είσαι καλά! Όχι βέβαια δεν έχω βγάλει χρήματα, και δεν έχω και κάποιο εισόδημα όπως καταλαβαίνεις.
Τι θα αλλάζατε, αν είχατε στο χέρι ένα μαγικό ραβδί, και μπορούσατε να πάρετε εσείς τις αποφάσεις για τα πολιτιστικά και όχι μόνο, πράγματα στον τόπο;
.Και μόνον η σκέψη πως θα μπορούσα κάποτε να γίνω ‘παράγων’ με ανατριχιάζει. Όπως έλεγε και η γιαγιά μου: ‘Καιρός φέρνει τα λάχανα / Καιρός τα παραπούλια!!!’
Ποια είναι η γνώμη σας, όσον αναφορά το θέμα που έχει προκύψει για το κατά πόσο είναι ηθοποιός η Ζέτα Μακρυπούλια
Σέβομαι και εκτιμώ τις απόψεις των συναδέλφων μου, όμως δεν τις ασπάζομαι. Έχω δει την κυρία Μακρυπούλια, πέρα από την τηλεόραση και στο θέατρο και την βρήκα πολύ καλή. “Το έχει”, που λένε. Αν το καλλιεργήσει κι άλλο πιστεύω πως θα της το αναγνωρίσουν και οι πλέον δύσπιστοι!!
Στο κάτω – κάτω κι εμείς όταν κάναμε τα πρώτα μας βήματα στο σανίδι, δεν ήμασταν και τέλειοι. (Εδώ δεν είμαστε ακόμα και τώρα… Ενίοτε). Αν λοιπόν η κυρία Μακρυπούλια θελήσει να ασχοληθεί περισσότερο και πιο ‘επαγγελματικά’ με το θέατρο θα έχει λαμπρό μέλλον!!!
Έχετε φιλοσοφήσει καθόλου την ζωή σας; Αν ναι …ποια είναι η δική σας φιλοσοφία;
Αν όλοι οι άνθρωποι ήμασταν ίδιοι, σε δέκα λεπτά θα είχαμε αυτοκτονήσει από πλήξη!!!
Υπάρχουν ηθοποιοί τις πρώτης γραμμής, ένας εκ τον οποίον είστε και σεις που κάποια στιγμή βρέθηκαν στην άκρη. Εσείς βρεθήκατε σε ανάλογη θέση;
Μα σας είπα… Αυτήν την εποχή υποδύομαι τον σπιτόγατο…(γέλια)
Πράγμα που σημαίνει πως ανήκω στη χορεία των ανέργων ηθοποιών. Ίσως να ευθύνομαι και εγώ γιατί δεν είμαι και ιδιαίτερα κοινωνικός. Όχι πως δε με καίει που δεν εργάζομαι, αλλά από την άλλη σκέφτομαι ότι το θέατρο έζησε 2500 χρόνια πριν από μένα, θα αντέξει ακόμα μία σαιζόν μακριά μου. Ανέκαθεν εμείς οι ηθοποιοί έχουμε για καλύτερη φίλη την ανασφάλεια, με όσα αυτή συνεπάγεται… Θα δείξει !!!
Εσείς αγαπήσατε το θέατρο…αυτό πιστεύετε ότι σας αγάπησε;
Θα ήθελα να πιστεύω πως υπήρξε μια αμοιβαιότητα στη σχέση μας!
Είναι ένας δεσμός που κρατάει πάνω από 40 χρόνια άρα αντέχει. Το αγάπησα αυτό το επάγγελμα, να το πω; Λειτούργημα; Δεν έχει και τόση σημασία. Αυτό που έχει σημασία είναι πως σ’ αυτήν τη μεγάλη διαδρομή μου δόθηκε η ευκαιρία να παίξω πολλούς ρόλους σε όλα τα είδη του θεάτρου, να γνωρίσω σημαντικούς ανθρώπους και να γίνω κι εγώ καλύτερος… Και χαίρομαι διπλά γιατί βλέπω νέες φουρνιές ηθοποιών, πολύ ταλαντούχων, να παραλαμβάνουν τη σκυτάλη…
Έχετε μετανιώσει για πράγματα που έχετε κάνει ή έχετε μετανιώσει πιο πολύ για πράγματα που δεν κάνατε;
Δε θα έλεγα πως είμαι και… αμετανόητος… Ανόητος μπορεί. Είναι ελάχιστες οι φορές που μετάνιωσα γιατί ‘υπήρξα’ σε κάποια παράσταση κι έχει να κάνει περισσότερο με το καμαρίνι παρά με την παράσταση… Έχω μάθει να μη φτύνω ποτέ στο πιάτο από το οποίο έχω φάει και με ενοχλεί πολύ όταν βλέπω άλλους να το κάνουνε… Στο θέατρο κανείς δε μου έβαλε ποτέ το πιστόλι στον κρόταφο για να με αναγκάσει να κάνω κάτι που δεν ήθελα. Ό,τι έκανα, καλό ή κακό, το έκανα είτε γιατί έπρεπε να εργαστώ, είτε γιατί ήθελα να υπάρχω μέσα στο χώρο και προσπάθησα να υπηρετήσω τον κάθε ρόλο, όσο καλύτερα μπορούσα… Όσο για το αν έχω μετανιώσει για πράγματα που δεν έχω κάνει… Πολλές φορές αλλά, Ανάγκα Και Θεοί Πείθονται!!!
Η οικονομική κρίση σας έχει αγγίξει, όπως και τόσο κόσμο. Πως τα βγάζετε πέρα;
Προσπαθώντας και ελπίζοντας !!! Και το λέω αυτό γιατί δεν θέλω να επιτρέψω στον εαυτό μου να με πάρει εντελώς από κάτω. Εδώ υποφέρει το σύμπαν θα είναι άδικο να βγω εγώ και να κλαίγομαι… Έβλεπα τις προάλλες στη λαϊκή, μιαν ηλικιωμένη κυρία να μετράει τα ψιλά στο πορτοφολάκι της και να υπολογίζει τις τιμές των προϊόντων. Σου έρχονται κλάματα… Έχω περιορισθεί λοιπόν στα απολύτως αναγκαία και ο Θεός βοηθός!!
Σας ευχαριστούμε πολύ για την υπέροχη συνέντευξη και σας ευχόμαστε τα καλύτερα γιατί είστε από τους ανθρώπους που αξίζετε μόνο τα καλύτερα!!