…που Χριστούγεννα σημαίνουν…

26/12/2011

Τι σημαίνουν τα Χριστούγεννα;;;; έλα μου ντε!!!

Αυτά τα Χριστούγεννα -Θες η βροχή που με κάθισε στο σπίτι; Θες η κίνηση στους δρόμους που με μετέτρεψε σε αγοραφοβικό; Θες ο μισθός που δε λέει να μπει στον λογαριασμό μου στην τράπεζα; Θες που συνάντησα την πρώην σχέση μου και έκτοτε έχω χάσει τη μπάλα; Όλα μαζί βάλ’ τα στο μίξερ- τα σκέφτηκα. Ναι. Αυτά τα Χριστούγεννα τα παρατήρησα.
Ο κόσμος γιορτάζει. Όλη η Γης γιορτάζει. Ο Δήμος της Αθήνας περιχαρής ανάβει δέντρο και από κάτω λυσσάνε οι επαναστάτες και μπινελικώνουν. Γιατί με το να μην ανάψουν τα λαμπάκια του δέντρου τι θα γίνει; Θα βγούμε από την κρίση; Απ’ την άλλη βέβαια τον ύπνο του δικαίου κι ετούτος. Καίγεται ο κώλος μας και αυτός ο Καμίνης θέλει φιέστες και «χαρωπά τα δυο μου χέρια τα χτυπώ-κλαπ κλαπ-».
Για να γίνω πιο γιορτινός όμως θα σου πω πως φέτος το σπίτι μύρισε γλυκά. Ω ναι!! Ο Πετρετζίκης μας έβαλε οικογενειακώς στις κουζίνες. Είναι κουλ για τους πιο νέους και είναι καυτός για τις μαντάμες! Τα φτιάχνει όλα με τσαχπινιά και με ρυθμούς γρήγορους χωρίς ποδιές και μπριγιάν σε όλα τα δάχτυλα –τύπου Βέφα. Οπότε αυτά τα Χριστούγεννα γεμίσαμε μελομακάρονα και κουραμπιέδες. Η μάνα μελομακάρονα και η θεία κουραμπιέδες. Τρίτη παράχθηκαν και Τετάρτη καταναλώθηκαν. Μιλάμε για ξέσκισμα. Γουρούνιασμα κανονικότατο. Αυτό είναι τα Χριστούγεννα. Ένα γουρούνιασμα. Όπου βρεθείς κι όπου σταθείς σε ταΐζουν. Μα έναν κουραμπιέ, μα μια δίπλα, μα ένα μπούτι κοτόπουλου, μα ένα κομμάτι πίτα, όλο και κάτι θα σε μπουκώσουν. Και άντε τώρα να πεις «όχι» στην ελληνίδα μάνα, γιαγιά, θεία, κουμπάρα, ξαδέρφη, μπατζανάκισσα, συννυφάδα. Δεν παίζει αυτό το ενδεχόμενο. Εκεί είναι σα να της πατάς τον κάλο. Θα σου χώσει στο στόμα ότι βρει μπροστά της!!!
Στο οικογενειακό τραπέζι όλα όμως κυμαίνονται ρόδινα. Είναι το γιορτινό κλίμα. Τρώμε και πάλι μέχρι σκασμού. Δε μιλάμε για φόρους και χαράτσια. Αναπολούμε ιστορίες. Ιστορίες χιλιοειπωμένες. Ιστορίες που κάθε χρόνο, στο ίδιο τραπέζι, με τους ίδιους ανθρώπους υπενθυμίζονται. Και κανείς δεν παραπονιέται. Όλοι γελούν και όλοι θυμούνται. Και παράλληλα τα πιρούνια φλέγονται. Πανικός σου λέω. Τι να σου κάνει μετά η σόδα; Ένα κουτάκι σόδα για αυτόν τον χαμό τι να φτουρήσει μάνα μου;
Καθ’ όλη τη διάρκεια βέβαια του φαγοποτιού η τηλεόραση ή το ραδιόφωνο παίζουν ακατάπαυστα. Σα συνοδεία. Εκεί όλα μετατρέπονται σε εφιάλτη!!!
Έχεις ανοίξει ποτέ την τηλεόραση ή το ραδιόφωνο Χριστουγεννιάτικα; Πόσο μπουζούκι να αντέξει μια ψυχή; Πόσο τσιφτετέλι να ακούσεις με τη μπουκιά στο στόμα; Και «πάμε παιδιά», και «δικό σας», και «σόλο τουμπερλέκι», και «κλαίει το κλαρίνο», και να γίνεται το σώσε. Έτσι γίνεται η τηλεόραση. Μετατρέπεται σε μία μπουζουκλερί μεταμεσονύκτια. Έτσι και το ραδιόφωνο. Καψούρα. Συνδέονται τα Χριστούγεννα με την καψούρα. Το χασάπικο ποτέ δε σταματά. Το ζεϊμπέκικο μετατρέπεται σε Χριστουγεννιάτικο χορό. Το τσιφτετέλι πιάνει θέση στο τραπέζι και τσιμπά. Οικογένεια το τσιφτετέλι. Μπαίνει στο σπίτι σου και στρογγυλοκάθεται. Θες –δε θες!!!
Τα Χριστούγεννα βέβαια έχουν και τα καλά τους. Έχουν αγάπη. Πολλή αγάπη. Άλλοι δεν έχουν να φάνε και άλλοι καταβροχθίσουν, άλλοι είναι μόνοι και άλλοι περικυκλωμένοι από κόσμο, άλλοι με στολισμένα δέντρα και άλλοι με ένα καντηλάκι να τρεμοπαίζει αλλά τα Χριστούγεννα πάντα έχουν αγάπη. Αγαλλιάζει η ψυχή σου ρε παιδί μου. Οπότε ας κόψουν όλα τα άλλα το λαιμό τους. Ας ξεκουραστούμε έστω και λίγο πριν φύγει αυτός ο χρόνος. Ας καθαρίσουμε το μυαλό μας και ας ανασυντάξουμε τα θέλω μας. Άρχισε η αντίστροφη μέτρηση για να διώξουμε το 2011;;;
Υ.Γ. Και καλά εγώ που βιώνω την απογοήτευση να ακούω την καινούρια Θεοδωρίδου-την άτιμη Νατάσσα πάντα στοχεύει σωστά- αλλά εσύ που δεν έχεις την καψούρα αγάπη μου, νιώθω πως σου τρυπά τα τύμπανα αυτή η πενιά μέσα στα βαλς των Χριστουγέννων και δεν το θέλω γιατί γίνομαι συμπονετικός αυτές τις μέρες.