Τιτίκα Στασινοπούλου: ”Φοβήθηκα οτι μπορεί να μην ξαναμιλήσω, με την περιπέτεια της υγείας μου”

25/01/2012

Μια γυναίκα που θα ήθελες πολύ να την έχεις φίλη, μητέρα, αδελφή, γιατί με το μυαλό της, την προσωπικότητα της και το ταλέντο της, κερδίζει αμέσως την καρδιά σου, αλλά ακόμα πιο βαθιά ξέρει να αγγίζει με μοναδικό τρόπο την ψυχή σου.

Η Τιτίκα Στασινοπούλου, ανοίγει την καρδιά της, και μιλάει για όλα στην Άννα Τσιάλτα, για τα καλά, αλλά και τα περίεργα της δικής της ζωής. Μιλάει για την καριέρα της, για τους φίλους της, τις ταινίες, την τηλεόραση, την υγεία της, αλλά μας τονίζει πως μόνο ένας άντρας έχει σημαδέψει την ζωή της…ο μοναδικός άντρας της ζωής της, που δεν είναι άλλος από τον μονάκριβο γιο της!
Γεννημένη ηθοποιός. Πότε ξεκίνησε η επαφή σας με αυτό;
Έχω γεννηθεί ηθοποιός. Πιστεύω ότι είμαι από εκείνη την στόφα των ανθρώπων που έχουν γεννηθεί για κάνουν αυτό. Από τον πρώτο μου ρόλο σε ηλικία πέντε ετών, επάνω στην σκηνή βούρκωσαν τα μάτια μου και κατάλαβα ότι αγαπούσα μια αίθουσα… Αυτό ήταν για μένα. Ο πρώτος μου ρόλος ήταν να κάνω ένα παιδάκι τυφλό, δύσκολος και απαιτητικός σαν ρόλος αλλά η κατάσταση ήταν αυτό που ήθελα. Αυτό με γέμιζε και αυτό ήθελα να κάνω. Το άλλο κομμάτι του εαυτού μου, ήταν ένα κλικ λίγο πιο πάνω στην ευαισθησία, γιατί όλοι οι ηθοποιοί είναι ένα κλικ λίγο παραπάνω, και ότι κάνουν το κάνουν για αυτό το λίγο παραπάνω. ‘Όταν λοιπόν μια πραγματικότητα δίπλα σου σε πληγώνει φεύγεις, και το θέατρο είναι φυγή!!
Μεγαλώσατε με αυστηρή μητέρα εκπαιδευτικό, παρόλα αυτά ακολουθήσατε το όνειρο σας. Δύσκολο ή εύκολο;
Δύσκολο να μεγαλώνεις με μια αυστηρή μαμά, αλλά σαν σωστός εκπαιδευτικός τιμούσε την τέχνη. Πίστευε και ήθελε τα παιδιά της να ασχοληθούν με τις Τέχνες. Με έστειλε βέβαια στις καλόγριες για να βάλω μυαλό στο Γυμνάσιο, αλλά τελικά μάλλον δεν έβαλα και πολύ. (γέλια πολλά)
Ήσασταν καλή μαθήτρια στο σχολείο;
Ήμουν πολύ καλή σε αυτά που ήθελα, είχα σε όλα εικοσάρια αλλά στα μαθηματικά είχα μόλις δεκατέσσερα, και αυτό γιατί με λυπόταν η καθηγήτρια. Για να μην έχω άσχημο έλεγχο, και να μην μου χαλάει την βαθμολογία. Με σήκωνε στον πίνακα για να λύσω άσκηση και εγώ της απαντούσα, μήπως να κάνω μια Βουγιουκλάκη, μια Καρέζη , μου είναι πιο εύκολο από το να λύσω την άσκηση! (γέλια πολλά). Έτσι με λυπόταν γιατί ήξερε την αυστηρότητα της μητέρας μου και μου χάριζε αυτό τον βαθμό!
Βρεθήκατε στο εξωτερικό λόγω της απόσπασης της μητέρας σας. Συνεχίσατε τις σπουδές σας εκεί. Μιλήστε μου λίγο για αυτές.
Η μητέρα μου πήρε απόσπαση, και βρεθήκαμε στο εξωτερικό. Συνεχίζω λοιπόν εκεί. Έχω σπουδάσει Κοινωνιολογία Θέατρο, και πάρα πολλά άλλα και δεν νομίζω πως θα σταματήσω να μαθαίνω. Το πρώτο μου μεταπτυχιακό το πήρα την ίδια εποχή με το γιο μου ! Ακόμα και τώρα βρίσκομαι στην μέση ενός διδακτορικού. Θέλω να μάθω και άλλες γλώσσες αλλά είμαι μεγάλο κορίτσι πια και έχω τόσες πολλές υποχρεώσεις που δεν προλαβαίνω.
Ο κόσμος δεν ξέρει ότι έχετε κάνει τόσες σπουδές, και μάλιστα ότι διδάσκετε στο πανεπιστήμιο. Γιατί;
Χρειάζεται να ξέρει; Δεν είμαι αγράμματη. Κανένας ηθοποιός δεν θα ΕΠΡΕΠΕ να είναι. Αν είσαι ακαλλιέργητος δεν μπορείς να κάνεις πολλά πράγματα. Πίστεψε με δεν χρειάζεται να ξέρουν. Όσα μαθαίνουμε το κάνουμε για εμάς, για αυτό που είμαστε.
Ελληνικός κινηματογράφος. Πως ήταν για εσάς που τον γνωρίσατε στις καλύτερες στιγμές του;
Δεν τον έζησα στο μεγαλείο του. Εγώ πιστεύω ότι τον έζησα λίγο προς το τέλος του, στην πτώση του. Δεν πουλάγαμε τις οχτακόσιες χιλιάδες εισιτήρια, πουλάγαμε διακόσιες. Βέβαια αυτό σήμερα δεν υπάρχει ούτε σαν ¨΄όνειρο νούμερο” , αλλά δεν ήταν και το μεγαλείο του, τότε. Εγώ είχα την ατυχία, γιατί ατυχία ήταν να ξεκινήσει τότε η δικιά μου γενιά, την εποχή που το σινεμά δεν ήταν στα καλύτερα του και η τηλεόραση ακόμα δεν είχε ξεκινήσει τόσο καλά. Είχαν ετοιμάσει τότε κάποια πράγματα για μένα, ο Φίνος και ο Σακελάριος, σατιρικά, γιατί σατιρική ηθοποιός είμαι. Αλλά ο θάνατος του Φίνου μας άλλαξε τα σχέδια…Έτσι λοιπόν δεν πρόλαβα να κάνω και τόσα πολλά. Δούλεψα βέβαια με τον Δαλιανίδη με τον Καραγιάννη, και άλλους αξιόλογους, αλλά δεν έκανα πολλές ταινίες, μη νομίζεις. Απλά ήμουν εκείνη που ίσως ακούστηκε πιο πολύ. Μην νομίζεις βέβαια, είχα δώσει και ένα περιθώριο στον εαυτό μου, είχα πει σου δίνω πέντε χρόνια, Τιτίκα, αν δεν ξεχωρίσεις σε αυτό το διάστημα, τότε φεύγεις. Ξέρω ότι είμαι θεατρίνα, έχω επίγνωση αυτού, και βλέπω και με μια σατιρικότητα τα πράγματα.
Η πρώτη επαφή με τον κινηματόγραφο πως ήταν; Σας άφησε κάτι; Θυμάστε;
Μια απίστευτη στιγμή πραγματικά που την θυμάμαι με πολύ γέλιο, γιατί καταλαβαίνω τελικά πόσο αλλιώς έβλεπα τότε τα πράγματα. Έχουμε πάει να γνωρίσουμε τον Καραγιάννη μόλις είχαμε αποφοιτήσει από το Εθνικό μαζί με τον Χατζησάββα.. Και δεν θα το ξεχάσω, μιλούσε στο τηλέφωνο τότε με την Καρέζη για κάποιο πρόβλημα της , και της μιλούσε με τόσο σκληρά και απαιτητικά λόγια που εγώ θύμωσα με τον τρόπο του και είπα συγνώμη εγώ φεύγω. Τι θα κάνω εγώ με αυτόν, μας χωρίζουν ωκεανοί. Έτσι απλά για να καταλάβεις πως είμαι! Βέβαια αργότερα δούλεψα μαζί του…Αλλά θα σου πω και κάτι ακόμα στην πρώτη μου επαφή με το στούντιο σε γύρισμα, για το οποίο θα γελάσεις πολύ. Θυμάμαι ήταν Δεκέμβρης, πολύ κρύο πολύ παγωμένο το στούντιο, να φανταστείς φόραγα ένα μοβ φορεματάκι, και τα χείλη μου είχαν γίνει το ίδιο χρώμα με το φόρεμα. Δεν ξέραμε τίποτα από την σχολή για το κινηματογράφο, δεν μας είχε ενημερώσει κανένας για αυτό. Ο σκηνοθέτης λοιπόν ο Καραγιάννης ήθελε να κάνει ένα γκρο πλάν, και μου ζητούσε να κοιτάξω τις τιφούζες (φώτα πάνω από μηχανή) και τον κοιτούσα σαν χαζή, αφού δεν γνώριζα τη λέξη ! μου φώναζε ”Τι με κοιτάς έτσι βρε βλάκα;”. Τα έχασα, έμεινα άφωνη, τι κάνω τώρα σκεφτόμουν που με θεωρεί χαζή; Τότε λοιπόν ο Γιώργος Παπαζήσης ο μετέπειτα και σύζυγος μου, μου είπε μια μεγάλη αλήθεια…. Μην τα παίρνεις όλα τόσο σοβαρά, αυτή η δουλειά δεν είναι τόσο σοβαρή, πάρτο απόφαση!!!! Έτσι κατάλαβα από την αρχή ότι δεν έπρεπε να πάρω αρκετά πράγματα στα σοβαρά!!
Δημοσιότητα αναγνωρισιμότητα, δεν την επιδιώξατε ποτέ, πάντα είχατε ένα χαμηλό προφίλ. Γιατί το κάνατε αυτό;
Ποτέ δεν ήθελα να πάρω στα σοβαρά όλες αυτές τις εκδηλώσεις που συνοδεύουν τη αναγνωρισιμότητα, δεν με αφορούσαν. Ένιωθα πως είναι ένα παιχνίδι, σαν μια σαμπάνια που μόλις την ανοίγεις κάνει μπράφ, πολλές φυσαλίδες στο σερβίρισμα και μετά.. τίποτα, μένει απλά εξατμισμένη σε ένα ποτήρι. Δεν θεωρώ ότι πρέπει να το κυνηγήσεις αυτό. Το ίδιο λέω και στους φοιτητές μου, μην πάρετε ποτέ στα σοβαρά αυτό το παιχνίδι, είναι μια κατάσταση που περνάει. Ουαί και αλίμονο αν γαντζωθείτε, αν εξαπατηθείτε από αυτό, θα χάσετε την ζωή σας. Κυνηγήστε το όνειρο σας, Μην ακούσετε κανέναν, να κάνετε το μεράκι σας, να ασχοληθείτε με αυτό που αγαπάτε και μην διαπραγματευτείτε με τα νούμερα!!
Βγάλατε λεφτά από το κινηματογράφο;
Όχι καθόλου! Λεφτά δεν έβγαλα από τον κινηματογράφο. Βέβαια εγώ έχω και μια άλλη θεωρία, ότι δεν θα πάρω τίποτα μαζί μου! Είμαι ευτυχισμένη όταν έχω μια καλή παρέα, και περνάω καλά. Θέλω λίγα πράγματα στην ζωή μου. Ζω με όλα, πολύ όμορφα. Βλέπω την ομορφιά παντού, ακόμα και στην ασχήμια. Γιατί υπάρχει και ασχήμια, αλλά εγώ θέλω να τα βλέπω όλα ωραία…καλά… και θετικά. Είμαστε γεροί και είμαστε όρθιοι, αυτό είναι το πιο βασικό στην ζωή μας. Όταν περάσεις δύσκολα μόνο τότε μπορείς να το καταλάβεις και να το εκτιμήσεις!
Κάνατε μια σοβαρή επέμβαση, στις φωνητικές σας χορδές για την οποία δεν έχετε μιλήσει ποτέ. Πως το αντιμετωπίσατε όλο αυτό;
Θα σου πω. Μια δύσκολη ιστορία στην ζωή μου ήταν αυτή. Έπρεπε να κάνω αυτή την επέμβαση στις φωνητικές μου χορδές, από την οποία βέβαια δεν θα μίλαγα για ένα μεγάλο διάστημα, και τότε ήξερα ότι ίσως να μην ξανά μιλούσα και ποτέ. Είπα τότε στον εαυτό μου, δεν πειράζει, τι πράγματα μπορείς να κάνείς όταν δεν μιλάς; Πως θα φανείς χρήσιμη όταν δεν μπορείς να μιλήσεις; Θα γράψεις ,θα επικοινωνήσεις με κάποιον άλλο τρόπο. Δεν έκανα αυτό το ” Ωωχ, και τώρα τι θα κάνω, πως θα το αντιμετωπίσω;” Όχι μες στην κατήφεια και την μιζέρια, δεν με πήρε από κάτω, είπα θα το αντιμετωπίσω, θα το παλέψω και θα νικήσω. Έτσι πρέπει να είναι η ζωή, να βλέπουμε τα πράγματα μόνο από την καλή τους μεριά.
Τηλεόραση έχετε κάνει. Την χορτάσατε ή σας λείπει;
Τηλεόραση έχω κάνει. Κάποιο φεγγάρι έχω κάνει πιο πολύ, κάποιο πιο λίγο. ‘Ίσως με χρειαζόντουσαν πιο πολύ τότε. Άλλωστε εγώ Άννα μου, δεν ανήκω σε καμιά “παρεούλα” , είμαι ανεξάρτητη είμαι ελεύθερη. Είναι πολύ ακριβό αγαθό η ελευθερία μας. Επειδή λοιπόν θεωρώ ότι είμαι σε πολλά πράγματα δυνατή, αλλά ταυτόχρονα και σε πολλά αδύναμη, είμαι πολύ καλύτερα έτσι και χαίρομαι που έχω καταφέρει, και δεν εντάσσομαι σε καμία ομάδα. Είναι πολλά πράγματα που δεν εκτιμώ, όπως την ανεντιμότητα, την ψευτιά, και το δήθεν, άρα δεν είμαι η κατάλληλη για κάποια πράγματα!
Πως έχετε μπει τόσο ενεργά στην τεχνολογία και αγαπάτε το facebοok και έχετε επικοινωνία με τον κόσμο;
Αυτό είναι μια μεγάλη ιστορία. Μου το ζήτησαν οι φοιτητές μου. Για αυτούς είμαι το Τιτικάκι τους. Δεν μπορούσα όπως καταλαβαίνεις να τους χαλάσω το χατίρι και έτσι έγινα μέλος όλης αυτής της παρέας που λέγεται facebook. Οι φοιτητές μου ξέρουν ότι πάντα είμαι εδώ για εκείνους το τηλέφωνο μου είναι πάντα ανοιχτό, και μπορούν να συζητήσουν μαζί μου τα πάντα. Όσο για το facebook, το διαχειρίζομαι μόνη μου, και απαντώ σε όλους εγώ προσωπικά. Δεν θα κάνω δεύτερο και τρίτο προφίλ γιατί θέλω να έχω την προσωπική επαφή μου με όλους. Θέλω να έχω μια έντιμη σχέση με τους ανθρώπους αυτούς. Δεν κάνω δημόσιες σχέσεις, έχω προσωπική επαφή μαζί τους. Βρήκα παλιούς μου φίλους, έκανα καινούργιους και πραγματικά χαίρομαι πολύ για αυτό. Μέσα από αυτό το μέσον που πολλοί δεν εκτιμούν εγώ ξανά βρήκα την επαφή με την αδερφή μου. Πολύ σημαντικό αυτό για μένα!
Μιλήστε μου λίγο για αυτό, αν θέλετε να το μοιραστείτε μαζί μας, γιατί καταλαβαίνω ότι είναι ένα πολύ προσωπικό σας κομμάτι.
Είχαμε χαθεί λοιπόν για διάφορους λόγους της ζωής, και όμως όλο αυτό έγινε η αιτία να ξανά βρεθούμε μετά από χρόνια. Την πρωτοβουλία την πήρα εγώ, έτσι είναι κάποια πράγματα στην ζωή χρειάζεται να τα κάνουμε πιο δραστικά. Είμαι μόνη μου στο σπίτι λοιπόν, και έχω πέσει από την σκάλα, και έχω μείνει ακούνητη, χτυπημένη και αβοήθητη, χωρίς να μπορώ να κάνω κάτι. Ζήτησα βοήθεια από τον αγαπημένο μου Αρχάγγελο Μιχαήλ, βέβαια γιατί πιστεύω πολύ στην χάρη Του. Μέσα από αυτό το συμβάν, κατάλαβα ότι δεν θέλω άλλο να είμαι μόνη μου! Ο γιος μου έχει την δική του οικογένεια, και κάνει πολλά ταξίδια με την δουλειά του στο εξωτερικό. Έτσι λοιπόν συνειδητοποίησα ότι κάτι δεν έχω κάνει σωστά, και είπα, “Τιτίκα ξεκίνα τον επαναπροσδιορισμό”. Το γεγονός βέβαια ότι είχαμε χαθεί, δεν σήμαινε ότι δεν την σκεφτόμουν, δεν την αγαπούσα, την είχα πάντα στην ζωή μου, στις προσευχές μου, στο μυαλό μου και ήθελα πάντα να είναι καλά, και όλα στην ζωή της να είναι τέλεια!
Έτσι αποφάσισα να κάνω ένα frιend request και.. μου ήρθε αμέσως η απάντηση και να! Είμαστε πάλι μαζί, ακόμα πιο πολύ αγαπημένες. Είμαι πολύ ευτυχισμένη και σε απόλυτη σύνδεση με τις… ρίζες μου.
Να πάμε στο σήριαλ “Δυο ξένοι”, που άφησε εποχή. Πως το αποφασίσατε τότε να συμμετέχετε σε ένα σήριαλ;
Είχε βγει μία βρώμα τότε, διότι όταν δεν μπορούν να σε πολεμήσουν για το ταλέντο σου, ή με άλλους τρόπους σε πολεμούν ύπουλα. Λέγανε τότε λοιπόν ότι η Τιτίκα λέει συνέχεια όχι σε σήριαλ, είναι δύσκολη, κτλ. Όταν όμως με πήραν τηλέφωνο, και μου είπαν ότι έχουμε ένα κείμενο, αλλά μήπως εσύ, δεν το θέλεις; Γιατί να μην το θέλω; Παίρνω λοιπόν το κείμενο το διαβάζω, και λέω ναι, μου αρέσει και θα το κάνω. Να δούμε το οικονομικό, μου λέει ο παραγωγός, και του λέω δεν με νοιάζει μου αρέσει και θα το κάνω. Ήταν καταπληκτικό το κείμενο, και τελικά και τα επεισόδια έγιναν περισσότερα και πήγε πολύ καλά αλλά δυστυχώς δεν προχώρησε παραπάνω. Να λέμε όμως και το δίκαιο, γιατί εγώ τα εύσημα τα δίνω όταν πρέπει. Ήταν ένα καταπληκτικό σενάριο, τα παιδιά αυτά είναι εξαιρετικά ταλέντα, και μιλάω για τους Ρήγα – Αποστόλου, είναι οι σύγχρονοι Σακελλάριος – Γιανακόπουλος. Γελάς με τα κείμενα τους είναι ευχάριστα, είναι γραμμένα με ταλέντο και μεράκι!
Θα σου εκμυστηρευτώ και κάτι, για αυτή την περίοδο. Ήταν λίγο μετά το δύσκολο χειρουργείο μου, και δεν είχα γίνει τελείως καλά. Ερχόταν μαζί μου η καλή μου φίλη Άντα, και μου έκανε νοήματα αν η φωνή μου ήταν λίγο πιο χαμηλή, έτσι ώστε να μην το καταλάβαιναν οι άλλοι. Κανείς δεν το καταλάβαινε, μόνο κάποιες φορές που ο Ρήγας φώναζε “ανέβασε Τιτίκα!”, μόνο τότε λίγο, φοβόμουν. Αλλά όπως σου είπα δεν καταλαβαίνω τίποτα, έχω καταφέρει να ξεπεράσω τους φόβους μου, πάω μπροστά και δεν κοιτάω πίσω!
Για τον Νίκο Σεργιανόπουλο, θα μας πείτε κάτι; Συνεργαστήκατε τόσο καλά μαζί, γιατί πιστεύετε ότι έφυγε τόσο άδικα;
Περάσαμε πολύ καλά με τον Νίκο, πολύ γλυκός πολύ συνεπέστατος σε όλα του. Μιλάω πάντα για την συνεργασία που είχαμε. Ο Νίκος όμως είχε έναν πολύ μεγάλο εχθρό. Τον ίδιο του τον εαυτό, τον Νίκο. Αυτό του τα προκαλούσε όλα. Πολύ καλός άνθρωπος, με πολύ καλή καρδιά. Δεν θα ξεχάσω ποτέ, που ήρθε κάποια στιγμή γιατί υπήρχε ένα κοριτσάκι τότε που έπασχε από καρκίνο, και θαύμαζε πάρα πολύ τον Νίκο, και όταν του ζήτησα να το δούμε ήρθε αμέσως, το αγκάλιασε και του έδωσε πάρα πολύ κουράγιο, αγάπη και δύναμη. Είχε πολύ αγάπη να δώσει, αλλά δεν πρόλαβε να την δώσει!
Σε μια τελευταία σας εμφάνιση στην τηλεόραση σας είδαμε στο σήριάλ “Με λένε Βαγγέλη” με τον Βασίλη Χαραλαμπόπουλο. Θα μου πείτε δυο λόγια για αυτή την συνεργασία;
Με ειδοποίησαν, είδα το κείμενο και μου άρεσε πολύ. Τον Βασίλη τον θαυμάζω, και για μένα είναι δύσκολο να θαυμάσω άνθρωπο. Είμαι άτομο χαλασμένο που λέμε, και δύσκολο. Για να θαυμάσω κάποιον πρέπει να είναι πολύ πάνω από το μέτριο. Και ο Βασίλης είναι πολύ πάνω! Είναι ένα από τα παιδιά που έχουν μεγάλη γκάμα, έχει πολύ καλό υπόβαθρο, έχει κάνει πολλά πράγματα και μπορεί να παίξει τα πάντα. Και όπως ξέρεις Άννα μου δεν έχουμε πολλούς τέτοιους ηθοποιούς σήμερα. Τον καμαρώνω και είναι μεγάλη μου χαρά να δουλεύω με τέτοιους ανθρώπους.
Οικονομική κρίση και πολιτική, η γνώμη σας;
Πιστεύω ότι οι πολιτικοί μας θα έπρεπε να τιμωρηθούν για εσχάτη προδοσία! Θέλω να πιστεύω πως η κρίση θα ξεπεραστεί, και όλοι μας θα βρούμε τα καλύτερα. Είναι ευχή αυτό και επιθυμία! Ας ανακατέψουμε λίγο την τράπουλα και ας πάμε το παιχνίδι από την αρχή!
Ο έρωτας τι ρόλο παίζει στην ζωή σας;
Αν δεν ερωτεύεσαι δεν ζεις! Ο έρωτας είναι τα πάντα, στην ζωή μας. Εγώ αν δεν ερωτευτώ κάτι, δεν το κάνω. Κάνω τα πάντα… όταν τα ερωτεύομαι!
Θα μου πείτε και δυο λόγια για τον άντρα της ζωή σας -που ξέρω πως είναι όλη σας η ζωή- για να κλείσουμε υπέροχα αυτή την συνέντευξη;
Ο άντρας της ζωής μου είναι ο γιος μου ο Δημήτρης. Κάθε μάνα αγαπάει το παιδί της, αλλά εγώ τον εκτιμώ και τον θαυμάζω! Γιατί πέρα από ωραίο παιδί, (γέλια) έχει και πολύ μυαλό. Ασχολείται με τις τηλεπικοινωνίες με δική του εταιρία στο εξωτερικό. Είναι αυτοδημιούργητος τα έχει κάνει όλα μόνος του, με πολλή αγάπη από εμάς, αλλά του αξίζουν τα εύσημα, γιατί κατάφερε να κάνει τα πάντα μόνος του! Είναι από αυτούς που εγώ θεωρώ άντρες… με όλη την σημασία της λέξης, και είμαι υπερήφανη που είμαι μάνα του!
πηγή: ΧΑΪ