Η Άννα Αδριανού μιλά για την απώλεια του πατέρα της

Η απώλεια ενός αγαπημένου προσώπου και ειδικά ενός εκ των γονιών είναι κάτι πολύ δυσάρεστο.

Η απώλεια ενός αγαπημένου προσώπου και ειδικά ενός εκ των γονιών είναι κάτι πολύ δυσάρεστο.

Η απώλεια ενός αγαπημένου προσώπου και ειδικά ενός εκ των γονιών είναι κάτι πολύ δυσάρεστο.

Για την εμπειρία που βίωσε όταν έφυγε από τη ζωή ο Νίκος Βασταρδής, μίλησε η Άννα Αδριανού στο entertv:
«H φάση μετά από μια τέτοια απώλεια είναι δύσκολη αλλά και συγκλονιστική. Ο πατέρας μου ήταν μοναδικός άνθρωπος με ιδιαίτερη προσωπικότητα και η αγάπη που μας έδενε μεγάλη. Είχαμε ανάμεσα μας μια ακραία τρυφερότητα και μια πολύ βαθειά φιλία. Μου λείπει πολύ, δεδομένου ότι τον τελευταίο χρόνο, λόγω των προβλημάτων της υγείας του, έμενε σπίτι μου, μια συμβίωση πολύ όμορφη που πλούτισε ακόμα περισσότερο την ζωή μου και με δυσκολεύει να συνεχίσω χωρίς αυτόν. Ωστόσο, δεν πιστεύω ότι ο θάνατος είναι το τέλος αλλά μια αλλαγή μορφής και επιπέδου… μια πόρτα που οδηγεί κάπου αλλού. Πριν αρρωστήσει και «φύγει» μου είχε πει: «Δεν ξέρω τι θα υπάρχω πέρα από τον θάνατο, αλλά αν υπάρχω, θα σε βρω… Θα είμαι κοντά σου και θα σε προστατεύω…» Αυτό από τα χείλη ενός ανθρώπου που δεν ήταν θρησκευόμενος, είναι σπουδαίο. Και δεν το είπε για παρηγοριά αλλά το εννοούσε».
Ποιος ήταν όμως ο Νίκος Βασταρδής που δεν ξέραμε εμείς; Η Άννα Αδριανού εξομολογήθηκε:
«Ένας φιλόσοφος της ζωής που έβλεπε πάντα το ποτήρι μισογεμάτο κι έκανε κάθε δυσκολία, αφετηρία για κάτι καινούργιο και κάθε φόβο, ελπίδα. Όπως είπε και μια μαθήτριά του… ο Βασταρδής ήταν ένα άτομο παθιασμένο με την ζωή και την τέχνη του και μετέτρεπε σε οίστρο, την αγωνία του θανάτου και του αύριο. Ήταν επίσης βαθιά συμπονετικός με τους ανθρώπους, και αθώος… Αγνός στην ψυχή. Ποτέ δεν άκουσα από το στόμα του κάτι κακό ή πικρό για οποιονδήποτε. Είχε μεγάλη κατανόηση κι αγάπη για όλους και όλα. Και μπορούσε να χαρίσει το μοναδικό του παλτό σε έναν άστεγο, που θεωρούσε ότι το χρειαζόταν πιο πολύ από αυτόν».