Ποιο είναι το νόημα της ζωής; Αυτό και πολλά άλλα ερωτήματα που δεν απαντά ο ”Προμηθέας”

09/06/2012

Η καινούρια ταινία του Ridley Scott, που έκανε προχθές πρεμιέρα και στη χώρα μας είναι ένα οπτικοακουστικό υπερθέαμα με αβέβαιο…προσανατολισμό.

Κάτι από “Allien”, κάτι από μεταφυσικό θρίλερ διαστήματος, πασπαλισμένο με άπλετες δόσεις τεχνολογίας, τρισδιάστατων εφέ και δύο από τους γοητευτικούς ηθοποιούς της γενιάς τους στο τιμόνι.

Ο “Προμηθέας” είναι η νέα ταινία-υπερπαραγωγή (θα το καταλάβεις μόλις φορέσεις τα 3D γυαλιά και δεις τα ασύλληπτα τοπία) που σίγουρα φέτος θα συζητηθεί πολύ, όπως είχε γίνει πριν από ένα χρόνο και με το “Inception”. Με λαμπερά ονόματα στο καστ, ανάμεσα στα οποία ξεχωρίζουν με διαφορά η Charlize Theron και ο hot Michael Fassbender, η νέα σκηνοθετική προσπάθεια του περίφημου σκηνοθέτη σίγουρα εντυπωσιάζει με την πρώτη θέαση το μέσο θεατή.

Θα δεις πράγματα που ειλικρινά δεν έχει ξαναδεί ποτέ σε ταινία στη μεγάλη οθόνη. Απίστευτες εικόνες, δυνατή μουσική και ηχητικά εφέ, ψηφιακά ολογράμματα ανθρωποειδών, τρισδιάστους χάρτες να δημιουργούνται στο λεπτό με τεχνολογία λέιζερ, σκηνογραφία που θα σε στείλει αδιάβαστο και καταιγιστική δράση από το μέσο της ταινίας και μετά. Σίγουρα είναι η πιο όμορφη ταινία που είδα τα τελευταία 5 χρόνια, όμορφη από την οπτική της τεχνολογίας αλλά και της μαεστρίας με την οποία αυτή έχει χρησιμοποιηθεί.

Μέχρι εκεί όλα καλά. Διότι και οι ηθοποιοί είναι σωστά κουρδισμένοι σ’ αυτό το παραλήρημα τεχνολογικής επίδειξης και λάμψης. Το πρόβλημα ξεκινά με την προσπάθεια του σεναριογράφου να εξηγήσει βασικά ερωτήματα, που ταλανίζουν και θα ταλανίζουν για πάντα την ανθρωπότητα, η οποία θα συνεχίσει πάντα να αναζητά τη φύση, την προέλευση και τον προορισμό της.

Ναι, καλά κατάλαβες. Ο “Προμηθέας” έχει απογειωθεί από τη Γη προς αναζήτηση των “μηχανικών”, των δημιουργών της ανθρωπότητας, με στόχο να ανακαλύψει την αιτία που “κατασκευάστηκε” το ανθρώπινο είδος. Το νόημα της ζωής και ο προορισμός της λοιπόν είναι το ζητούμενο της ταινίας, η οποία αποτυγχάνει παταγωδώς να αποκαλύψει ή τουλάχιστον… το χάνει στην πορεία. Μετά από μια ατμοσφαιρική πορεία προς την ανάλυση του θέματος, θα βρεθείς αντιμέτωπος με δράση τύπου άλιεν και το Χόλυγουντ σε όλο του το μεγαλείο.

Θα μου πεις, είναι κακό αυτό; Και βέβαια όχι, αλλά όταν από την αρχή μιας ταινίας έρχεσαι αντιμέτωπος με τόσο ουσιώδη και βασικά ερωτήματα, περιμένεις τουλάχιστον μετά από δύο ώρες, να έχεις πάρει μια γεύση για το πώς ο σκηνοθέτης και ο σεναριογράφος αντιλαμβάνονται την κατάσταση.

Εξαιρετικός ο Fassbender στο ρόλο του ρομπότ Ντέιβιντ, εξαιρετική και ώριμη η Theron στο ρόλο της αποστασιοποιημένης και εγωκεντρικής “σκύλας” που πλέον της πηγαίνει πολύ λόγω φυζίκ, δυνατή και η προσπάθεια της Noomi Rapace, την οποία γνωρίσαμε στο “Girl with the dragon tatoo”, η οποία αναδεικνύεται σε πρωταγωνίστρια της ταινίας με διαφορά.

Επιδερμική αναφορά στην επιστήμη και την πίστη πασπαλισμένη με την πιο ακραία χρήση τεχνολογίας και εφέ που είδες ποτέ… Αξίζει τον κόπο, αν δεν σε τσούξουν τα μάτια σου -όπως εμένα- με τα 3D γυαλάκια!