Μαρία Σπυράκη σε Δήμητρα Γαλάνη “Δεν τελειώνουν όλα με το χειροκρότημα…”

Δείτε την επιστολή της δημοσιογράφου στην μεγάλη ερμηνεύτρια.

Δείτε την επιστολή της δημοσιογράφου στην μεγάλη ερμηνεύτρια.

Δείτε την επιστολή της δημοσιογράφου στην μεγάλη ερμηνεύτρια.

Ευθύνες για απλουστεύσεις καταλογίζει η δημοσιογράφος του Mega Channel Μαρία Σπυράκη, στη Δήμητρα Γαλάνη ,με αφορμή τις δηλώσεις της ερμηνεύτριας κατά τη διάρκεια μιας συναυλίας στην οποία βρέθηκε και η δημοσιογράφος.

Η Δήμητρα Γαλάνη ανέφερε ότι “η Ελλάδα ζει μια δεύτερη δικτατορία”, κάτι που όπως φαίνεται εξόργισε τη δημοσιογράφο.

Η Μαρία Σπυράκη τοποθετήθηκε σχετικά με επιστολή της που δημοσιεύει στο aixmi.gr. Μεταξύ άλλων κάνει λόγο για “Έλληνες που αντιστέκονται”, για τους καλλιτέχνες που δεν πρέπει “να καταφεύγουν σε επικίνδυνες απλουστεύσεις”, και για μια Ελλάδα που δεν πρέπει να γίνει “η Μποτσουάνα του Βορρά, χωρίς ελέφαντες”.

 

Η επιστολή της Μαρίας Σπυράκη:

“Η αφορμή είναι μια συναυλία. Η Δήμητρα Γαλάνη, η ερμηνεύτρια, η δημιουργός, η φωνή που συνοδεύει τα όνειρά μας και θα ακούγεται ως την αθανασία, βγήκε επί σκηνής και είπε μπροστά σε τρεις χιλιάδες ανθρώπους ότι τώρα “ζούμε μια δεύτερη δικτατορία, τη δικτατορία της Ευρώπη”.

Είπε ότι “η πρώτη δικτατορία που γνωρίσαμε, ήταν εύκολη, γιατί οι συνταγματάρχες έπεσαν με ένα φου” και πως “τώρα είναι τα δύσκολα”. Ορισμένοι χειροκρότησαν . Οι πολλοί πάγωσαν. Κάποιοι θύμωσαν -κι εγώ μαζί τους.

Το γεγονός ότι ένας σπουδαίος καλλιτέχνης είχε την ευκαιρία να περάσει στην ψυχή μας, στη συλλογική μνήμη, στην Ιστορία, με το ταλέντο του και την ευλογία του Χατζηδάκη που του έδωσε τραγούδια του, δεν σημαίνει πως του αφαιρείται αυτόματα η ευθύνη για όσα δημόσια κηρύττει. Η δικτατορία του 1967, ούτε εύκολη ήταν, ούτε με ένα “φου” έπεσε, αγαπητή Δήμητρα.

Η Χούντα είχε ξερονήσια γεμάτα με πολιτικούς  κρατουμένους, είχε ΕΑΤ-ΕΣΑ, είχε καταστρέψει ψυχές και κορμιά ανθρώπων, είχε χαμένες ζωές , είχε σύρει την Ελλάδα στο περιθώριο του κόσμου και, στο τέλος, πρόδωσε και την Κύπρο.

Η “άλλη δικτατορία της Ευρώπης”, πάλι, προέρχεται από τη συλλογική πίεση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που χτίστηκε πάνω στα εκατομμύρια των νεκρών των δυο μεγάλων πολέμων. Η Ευρωπαϊκή Ένωση που σήμερα δοκιμάζεται, δεν είναι ούτε Χούντα ούτε μηχανισμός επιβολής λιτότητας. Είναι το σπουδαιότερο εγχείρημα στην Ιστορία του πολιτισμένου κόσμου -εγχείρημα που μπορεί να έχει  πολλά και σοβαρά προβλήματα, αλλά που στη διαδρομή του έδειξε ότι μπορεί να οδηγήσει στη συνύπαρξη λαούς, τους οποίους είχαν χωρίσει ποταμοί αίματος.

Η Ελλάδα έδωσε μάχη για να μπει στην Ευρωπαϊκή Ένωση -για να μην έχει ξανά ποτέ Χούντα, πρώτα και κύρια. Αυτά για την Ιστορία, διότι εμφανώς το κοινό νόμισμα έχει προβλήματα, διότι φανερά οι Βόρειοι θέλουν μόνο τα οφέλη και όχι τις ευθύνες που προκύπτουν από αυτό το εγχείρημα, διότι τελικά κανένας δεν κρύβει ότι μια “Ιφιγενεια” σαν την Ελλάδα μπορεί να είναι χρήσιμη για να ξεκινήσει η κάθαρση στην τραγωδία της  ευρωπαϊκής κρίσης χρέους.

Απέναντι σ´ αυτά υπάρχουν εκατομμύρια Έλληνες που  αντιστέκονται. Με πόνο, με θυσίες, με όση δύναμη διαθέτουν αυτό το πολύ δύσκολο καλοκαίρι. Πιστεύω ότι οι καλλιτέχνες, που φωτίζουν τις μέρες μας και ανοίγουν την ψυχή μας τις νύχτες, δεν δικαιούνται να καταφεύγουν σε επικίνδυνες απλουστεύσεις.

Κυρίως, δεν δικαιούνται να απευθύνονται σε νέους ανθρώπους -που δεν θυμούνται ή δεν έζησαν καν τραγικές ιστορικές περιόδους- και να ταΐζουν το θυμό τους χωρίς διέξοδο. Εκτός και αν πιστεύουν πως ως έθνος ανάδελφο, μοναχικό χωρίς την Ευρωπαϊκή Ένωση, με τη δραχμούλα στην τσέπη, μπορούμε να περνάμε ωραία και να μην έχουμε και κανέναν ανάγκη.

Αν αυτό πιστεύουν ας μας πουν πώς γίνεται να το εφαρμόσουμε, γιατί αυτό εμένα μου φέρνει προς Μποτσουάνα του Βορρά, χωρίς ελέφαντες…

Όσο πιο μεγάλος είναι ένας καλλιτέχνης τόσο πιο μεγάλη ευθύνη έχει, ειδικά σήμερα. Δεν τελειώνουν όλα με το χειροκρότημα στο τέλος της συναυλίας, αγαπητή Δήμητρα…”.

Από τις παραστάσεις που είχαν στο Παλλάς ακόμα, η Δήμητρα Γαλάνη με την Χαρούλα Αλεξίου έκαναν λόγο για μία δεύτερη δικτατορία κυρία Σπυράκη.

Προφανώς και η Δήμητρα Γαλάνη δεν εννόησε ούτε για μια στιγμή πως η πρώτη δικτατορία έφυγε κυριολεκτικά με ένα “φου” αφού μέχρι κι εγώ που είμαι 40 χρόνια μικρότερος της, γνωρίσω τις δυσκολίες και τις κακουχίες της περιόδου εκείνης. Η μεγάλη ερμηνεύτρια και κατά την ταπεινή μου γνώμη “κεφάλαιο του πολιτισμού” του τόπου ετούτου αναφερόταν στο πόσο πιο δύσκολη θα είναι η μάχη όλων μας με την δεύτερη αυτή και άτυπη δικτατορία εν συγκρίσει με εκείνη του 1967 καθώς από την απέναντι πλευρά κρύβεται μια ολόκληρη Ευρώπη.

Εγώ είμαι πολύ περήφανος που οι δύο σημαντικότερες Ελληνίδες ερμηνεύτριες αυτή τη στιγμή, η Χάρις Αλεξίου και η Δήμητρα Γαλάνη, στις φετινές τους παραστάσεις πέρασαν κοινωνικά μηνύματα και μίλησαν για την επικρατούσα πολιτική κατάσταση κάνοντας αναφορά σε μία “δεύτερη δικτατορία”. Αυτό ζούμε και εκείνες το εξέφρασαν. Απλά. Έτσι όπως πρέπει για να ξυπνήσει ο λαός.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση και το Μνημόνιο που μας επεβλήθη οδηγούν στην έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ κυρία Σπυράκη, σύμφωνα με έγκριτους οικονομολόγους και όχι οι απόψεις και οι απλουστεύσεις της Δήμητρας Γαλάνη.

Τώρα το αν θα γίνουμε Μποτσουάνα χωρίς ελέφαντες δεν το γνωρίζω αλλά η τριανδρία που κυβερνά και που με τόσο σθένος το κανάλι που εργάζεστε σιγοντάρει…κάπου εκεί θα μας βγάλει.

Ας κάνετε κανένα ρεπορτάζ της προκοπής αγαπητή μου και ας αφήσετε την κυρία Γαλάνη να κάνει τη δουλειά της πού τόσο άρτια καταφέρνει εδώ και δεκαετίες…