Θανάσης Τσαλταμπάσης: Η άγνωστη ιστορία για την Αλίκη Βουγιουκλάκη – «Ήταν τόσο σημαντικό που μου είπε αυτά τα πράγματα»
Στην Αλίκη Βουγιουκλάκη αναφέρθηκε ο Θανάσης Τσαλταμπάσης, ο οποίος είχε κάνει το ντεμπούτο του στο σανίδι, όταν ήταν 9 ετών, στο πλευρό της σπουδαίας ηθοποιού. «Μαγεύτηκα από τη συνύπαρξη μου με την Αλίκη Βουγιουκλάκη γιατί είχα μεγαλώσει με τις ταινίες της. Ήταν περίεργο το να τη βλέπω κάθε μέρα, πόσο μάλλον να ανεβαίνω πάνω στη σκηνή μαζί της» είπε, μεταξύ άλλων, σε συνέντευξή του στο περιοδικό Λοιπόν.
Στην παράσταση συνεργάζεσαι και με πολλά παιδιά, τα οποία σίγουρα μαθαίνουν πολλά από σένα. Εσύ μαθαίνει κάτι από αυτά;
Φυσικά. Εγώ και όλοι οι υπόλοιποι μαθαίνουμε την επιστροφή στην αρχή μας. Μεγαλώνοντας πολλές φορές με την τριβή, την καθημερινότητα και την εμπειρία που έρχεται αλλά στερεί τον αυθορμητισμό, αρχίζεις και παλεύεις να βρεις την παιδικότητά σου. Όταν λοιπόν συναναστρέφεσαι με παιδιά καθημερινά επί τόσους μήνες, αυτό σου δίνει καινούργια βενζίνη για να ξαναδείς τον κόσμο με το αθώο μάτι ενός παιδιού. Κάτι που είναι πολύ δύσκολο για έναν ενήλικα με όλα αυτά που περνάει, τα οικονομικά προβλήματα, τα κοινωνικά και τα πολιτικά ζητήματα. Είναι δύσκολο να μπορέσει να σκεφτείς και να φανταστείς σαν παιδί. Νομίζω σε αυτό με βοηθούν πολύ τα παιδιά.
Κάποτε ήσουν και εσύ στη θέση των παιδιών αυτών και μάλιστα συνεργάστηκες με την Αλίκη Βουγιουκλάκη στην παράσταση «Η μελωδία της ευτυχίας». Τι θυμάσαι από εκείνη;
Ναι και εγώ 9 χρονών ξεκίνησα να παίζω στο θέατρο. Και κάθε φράση ενός μεγάλου τότε μπορεί να τη θυμάμαι μέχρι σήμερα, γι’ αυτό είμαι και πολύ προσεκτικός τώρα με τα παιδιά. Ξέρω ότι μπορεί κάτι που θα τους πω να τους επηρεάσει για μια ζωή. Με την Αλίκη Βουγιουκλάκη λοιπόν, τα θυμάμαι όλα, αλλά δεν θυμάμαι και τίποτα, πώς να το πω. Είναι σαν να το βίωσα σε όνειρο, σε ένα παραμύθι που οι φωτογραφίες αποδεικνύουν ότι ήταν πραγματικότητα. Μαγεύτηκα από τη συνύπαρξη μου με την Αλίκη Βουγιουκλάκη γιατί είχα μεγαλώσει με τις ταινίες της. Ήταν περίεργο το να τη βλέπω κάθε μέρα, πόσο μάλλον να ανεβαίνω πάνω στη σκηνή μαζί της. Ήταν απίθανο. Με την Αλίκη Βουγιουκλάκη ήταν σαν να έβλεπα έναν άλλον άνθρωπο στην κουίντα και μετά από τρία βήματα γινόταν ένας άλλος άνθρωπος πάνω στη σκηνή. Αυτή η ψευτιά σε εισαγωγικά εμένα με μάγευε. Ήταν σαν να μπαίνεις σε μια φούσκα.
Θυμάσαι κάποια συμβουλή που σου είχε δώσει;
Το μόνο που θυμάμαι, είναι μια φορά στην κουίντα που για κάποιον λόγο είχε φύγει η βοηθός της και έμεινα εγώ και εκείνη, με χάιδεψε και με ρώτησε πώς είμαι, αν έχουμε κόσμο στο θέατρο. Προσπάθησα να μην δείξω, ότι είμαι αγχωμένος και μιλούσα φυσικά. Ήταν τόσο απλό, αλλά τόσο σημαντικό για μένα ότι με χάιδεψε και μου είπε αυτά τα πράγματα.