Μίμης Δομάζος: «Έβλεπες έναν άνθρωπο που κατέρρεε και έλεγε “όχι, είμαι μία χαρά”» – Νέες δηλώσεις του γιατρού που του έδωσε τις πρώτες βοήθειες

Κρίσιμες είναι οι τελευταίες ώρες για τον Μίμη Δομάζο, με τον παλαίμαχο ποδοσφαιριστή να δίνει μάχη με την υγεία του, έπειτα από καρδιακή ανακοπή που υπέστη την Τετάρτη (22/1), έξω από διαγνωστικό κέντρο στο Χαλάνδρι.

Ο «Στρατηγός» του ελληνικού ποδοσφαίρου, νοσηλεύεται στο νοσοκομείο «Ερυθρός Σταυρός» και μάλιστα σύμφωνα με το ιατρικό ανακοινωθέν μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο χωρίς σφυγμό και τού έγινε καρδιοαναπνευστική αναζωογόνηση.

Σημειώνεται, πως ο 83χρονος επισκέφτηκε το διαγνωστικό κέντρο κάνοντας μία σειρά εξετάσεων, καθώς τις προηγούμενες ημέρες είχε περάσει γρίπη και κορονοϊό. Οι εξετάσεις έδειξαν πως είχε υποστεί πνευμονικό οίδημα και έπρεπε να νοσηλευτεί. Κατά την έξοδό του, άρχισε να μην αισθάνεται καλά και στη συνέχεια κατέρρευσε.

Το πρωί της Πέμπτης (23/1), ο διευθυντής του ιατρικού κέντρου Παναγιώτης Παντελάκος, μίλησε στην εκπομπή του MEGA, «Buongiorno» μεταφέροντας πώς έζησε την στιγμή που ο Μίμης Δομάζος κατέρρευσε.

«Ο κύριος Δομάζος ήρθε σε εμάς, στο διαγνωστικό μας κέντρο με προγραμματισμένο ραντεβού για αξονική τομογραφία θώρακος, γιατί είχε covid. Συνοδευόταν από έναν συνάδελφο οδοντίατρο και από την κόρη του. Μετά την αξονική τομογραφία ήρθε στο γραφείο μου, καθίσαμε και μιλήσουμε μέχρι να βγει η διάγνωση του αξονικού τομογράφου, η οποία άμεσα έλεγε ότι πρέπει να μεταφερθεί στο νοσοκομείο, διότι είχε καρδιολογικό ιστορικό, πνευμονικό οίδημα και υγρό στους δύο πνεύμονες. Κάλεσα άμεσα τον καρδιολόγο και τους συναδέλφους, οι οποίοι έπρεπε να κινητοποιηθούν για να καλέσουμε το ΕΚΑΒ και την ώρα που κατέβαινε τα σκαλιά κατέρρευσε. Σε πέντε λεπτά, δέκα το πολύ ήρθε το ΕΚΑΒ και τον μετέφερε στο νοσοκομείο «Ερυθρός».

Στην παράκλησή μου να τον βοηθήσω , γιατί καταλάβαινα ως γιατρός ότι είχε δύσπνοια και ταχυκαρδία, είπα να τον μεταφέρουμε με μία καρέκλα από τις αναπηρικές. Εκείνος δεν δέχθηκε και είπε “θα κατέβω μόνος μου Παναγιώτη, έχω τη δυνατότητα”. Ήταν ένα σημείο, το οποίο προσωπικά με λύγισε. Ένας ζεστός, υπέροχος άνθρωπος που ήταν κοντά πάντα σε όλους και η τελευταία του εντύπωση και συγκίνηση, την οποία έζησα με πολλή ένταση, ήταν το πάθος που είχε για τη ζωή.

Έβλεπες έναν άνθρωπο και κατέρρεε και σου έλεγε “όχι, είμαι μία χαρά”», είπε ο Παναγιώτης Παντελάκος.