Ζωζώ Σαπουντζάκη: Αποκαλύπτει τον άγνωστο έρωτα της με τον γιο του Ωνάση
H Zωζώ Σαπουντζάκη πάντα ήταν “γυναίκα φωτιά”. Όλοι οι άντρες την προσκυνούσαν την εποχή της μεγάλης της δόξας.
Ίσως ακόμα και σήμερα…
H Zωζώ Σαπουντζάκη πάντα ήταν “γυναίκα φωτιά”. Όλοι οι άντρες την προσκυνούσαν την εποχή της μεγάλης της δόξας.
Ίσως ακόμα και σήμερα…
H Zωζώ Σαπουντζάκη πάντα ήταν “γυναίκα φωτιά”. Όλοι οι άντρες την προσκυνούσαν την εποχή της μεγάλης της δόξας.
Ίσως ακόμα και σήμερα…
H Zωζώ Σαπουντζάκη πάντα ήταν “γυναίκα φωτιά”. Όλοι οι άντρες την προσκυνούσαν την εποχή της μεγάλης της δόξας.
Ίσως ακόμα και σήμερα…
Η “ντίβα” Ζωζώ, μίλησε στην εφημερίδα “News” και στο δημοσιογράφο Νίκο Νικόλιζα για τη ζωή της και αποκάλυψε πρώτη φορά τον άγνωστο έρωτά της με τον Αλέξανδρο Ωνάση.
Ένας έρωτας για τον οποίο η ίδια αποφεύγει να μιλά, καθώς το θεωρεί όλο αυτό μια εφηβική τρέλα του νεαρού τότε Αλέξανδρου.
“Ο Αλέξανδρος ήταν ένα πολύ γλυκό παιδί! Θυμάμαι τότε ερχόταν ο πατέρας του στο μαγαζί συνεχώς. Είχε γίνει ήδη ο θόρυβος για μένα», λέει και συνεχίζει τις σπαρταριστές λεπτομέρειες. «Ο Αλέξανδρος τότε ήταν μαθητής. Είχε έρθει, λοιπόν, ένα βράδυ με τον κολλητό του τον Βερνίκο στο κέντρο όπου εμφανιζόμουν εγώ, στην “Πεταλούδα”, στην πλατεία Αμερικής. Μαζί τους και ο Γιωργάκης που ακολουθούσε πάντα το νεαρό Ωνάση όταν έλειπε ο Αρίστος. Βγήκα τραγούδησα και ο νεαρός Ωνάσης δεν σταματούσε να ανοίγει σαμπάνιες και να πετάει λουλούδια. Όταν τέλειωσα το σόου, με παίρνει αγκαλιά. Και άρχισε να μου μιλάει, ώρες ολόκληρες. Από την επομένη ο Αλέξανδρος ερχόταν στο σπίτι μου στην Τζιραίων με σοφέρ με έπαιρνε και πηγαίναμε για ψάρι στου Αντωνόπουλου. Δεν μπορώ να ξεχάσω τα λόγια που μου έλεγε για τα παιδικά του χρόνια, για την Κάλλας και ότι δεν την χώνευε αλλά και τα δάκρυα που έτρεχαν από τα ματάκια του συχνά πυκνά για τη μάνα του, τότε που είχε χωρίσει με τον πατέρα του».
“Ο Αλέξανδρος ήταν ένα άβγαλτο παιδί γεμάτο συναισθήματα. Νεανικά συναισθήματα. Όταν πήγε να με φιλήσει πρώτη φορά έτρεμε…”.
Αργότερα, όταν εκείνος έπρεπε να την αποχωριστεί για να πάει στο Παρίσι, ποτέ δεν την ξέχασε. Αντιθέτως της έστελνε σχεδόν καθημερινά γράμματα. “Μου έστελνε πολύ όμορφα νεανικά γράμματα γεμάτα συναίσθημα”. “Δεν βλέπω την ώρα να τελειώσω το σχολείο να έρθω να σε συναντήσω” μου έγραφε σε ένα από αυτά.
“Όταν έφυγε από τη ζωή, αισθάνθηκα πολύ άσχημα. Έπαθα μεγάλη πλάκα” λέει η Ζωζώ και όπως τονίζει δεν συγκρινόταν ο Αριστοτέλης Ωνάσης με τον Σταύρο Νιάρχο.
“Μπορεί ο Νιάρχος να μου έστελνε σπιρτόκουτα γεμάτα χρυσές λίρες για ένα και μόνο τραγούδι, όμως δεν μπορεί κανείς να τον συγκρίνει με τον γλεντζέ Ωνάση. Ο Σταύρος ήταν μοναχικό άτομο, ο δε Αρίστος ο πιο γλεντζές”.