Αγάπη ή μυρμήγκια;

Ή και τα δυο μαζί;

Ή και τα δυο μαζί;

Ή και τα δυο μαζί;

Περίεργος τίτλος για να ξεκινήσω το Σαββατοκύριακο, αν σκεφτεί κανείς ότι διανύσαμε μια χαρωπή, ροζ εβδομάδα με Βαλεντίνους, Βαλεντίνες, λουλούδια, δηλώσεις, τραγούδια, υποσχέσεις και για ακόμα μια φορά, την ανάγκη όλων να πιστέψουμε σε εκείνον ή σε εκείνη που θα έρθει για να μείνει, για να στοιχειώσει (με την καλή έννοια) τα όνειρά μας και για να μας κρατήσει το χέρι σε μια διαδρομή αγάπης και κατανόησης.

Όχι, φέτος ο Άγιος Βαλεντίνος ήταν διαφορετικός. Αυτή την τόσο συζητημένη μέρα, την τόσο διφορούμενη, που άλλοι κράζουν κι άλλοι λιώνουν για να δώσουν ένα κόκκινο τριαντάφυλλο σε κάποιον, η θεατρική παράσταση “Historia de un amor ή τα μυρμήγκια” με την Πέμη Ζούνη και τον Κώστα Φιλίππογλου στο θέατρο Olvio, φάνηκε ως η ιδανική επιλογή για μένα, τον όχι και τόσο ρομαντικό κατά πολλούς, αυτόν όμως που έχει απεριόριστο ενδιαφέρον να καταλάβει τι είναι τελικά αυτό που μπορεί να ενώσει τα συναισθήματα και τις σκέψεις σε μια κοινή πραγματικότητα και πορεία.

Εξαιρετικός τίτλος, εξαιρετική κι η παράσταση γεμάτη επίπεδα και αλληγορία. Ο έρωτας, η αγάπη, τα κοινά βιώματα και οι διαφωνίες που πολλές φορές “ξεσκίζουν” την ευτυχισμένη καθημερινότητα, όλα επί τάπητος και επί σκηνής, με σκληρό αλλά και τόσο αληθινό τρόπο. Γιατί έτσι είναι η αγάπη. Μια σειρά από όνειρα, κοινές προσδοκίες και δυνατά συναισθήματα που έρχονται συνεχώς σε σύγκρουση με τα “μυρμήγκια” καθενός από τους δυο μας, το ανεξάρτητο εγώ μας, τον ανυπότακτο χαρακτήρα μας και τις σκοτεινές αλλά και τόσο ειλικρινείς στιγμές της αδυναμίας μας. Ζευγάρι. Δυο άνθρωποι που θέλουν να βρουν το σημείο εκείνο, όπου όλα αυτά θα μπερδευτούν γλυκά (αλλά όχι πάντα αναίμακτα) και θα κατορθώσουν να περάσουν μαζί σε ένα επόμενο επίπεδο επικοινωνίας, νοιαξίματος και συναισθηματικής μέθεξης, αγγίζοντας το όνειρο της διάρκειας και της ταύτισης.

Το ερώτημα είναι ένα, ιδού… Είσαι από αυτούς που επιδιώκεις τον έρωτα καθαρό από “ζωύφια” ή ανήκεις σε εκείνη την κατηγορία που μπορείς να αγαπήσεις και τις δυο ταυτόχρονες εκδοχές του άλλου; Τον καλό του δηλαδή εαυτό αλλά και τα “μυρμήγκια” του μαζί, που πολλές φορές σε προκαλούν να φύγεις μακριά από το όνειρο και να μην σπαταλήσεις ούτε λεπτό παραπάνω για να τα μετατρέψεις στην πιο ωραία και ειλικρινή ερωτική ιστορία που σου συνέβη ποτέ;

Βγαίνοντας από το θέατρο κατάλαβα πως μάλλον θα επιλέξω τη δεύτερη κατηγορία, ερχόμενος σε σύγκρουση με την παρέα μου, που με μεγάλο ενδιαφέρον παρακολούθησε επίσης την παράσταση και είχε έντονη γνώμη επί του ζητήματος. “Η ζωή είναι μικρή για τη σπαταλήσεις σε δυσκολίες και για να χάσεις τον εαυτό σου” μου είπε, “ο έρωτας και η αγάπη πρέπει κάποια στιγμή να πάψουν να είναι ταυτόσημες έννοιες με την αλλοτρίωση του χαρακτήρα σου και την άνευ όρων παράδοσή σου αποκλειστικά στις ανάγκες του άλλου”.

Διαφώνησα. Η ζωή είναι μικρή για να αρκεστείς στο κόκκινο τριαντάφυλλο και στη βαρετή ευκολία της εξιδανικευμένης εικόνας του εν δυνάμει συντρόφου σου. Ούτως ή άλλως, το μυρμήγκι είναι ένα έντομο που έχει αποτελέσει αντικείμενο μελέτης για την αμφίδρομη εκμάθηση που εφαρμόζει στις σχέσεις του με τα άλλα μυρμήγκια της αποικίας του. Το μυρμήγκι-καθοδηγητής επιβραδύνει ή αναπτύσσει το βήμα του, ανάλογα με την ταχύτητα και την ανάγκη του μυρμηγκιού-ακολούθου του. Κάπως έτσι δεν πρέπει να είναι και οι σχέσεις, ο έρωτας και η αγάπη;

Μην το φοβάσαι λοιπόν το “μυρμήγκι” του άλλου. Πολλές φορές η αγάπη χωρίς αυτό, δεν έχει νόημα ούτε ουσία, δεν προχωρά στο επόμενο στάδιο και δεν θα σου δώσει ποτέ την ευχαρίστηση ότι κόπιασες για να πάρεις τελικά αυτό που σου αξίζει. Την άνευ όρων κατανόηση και μια αγάπη που θα βουτήξει βαθιά κάτω από την επιφάνεια της καθημερινότητας και της εύκολης ταχύτητας των δηλώσεων και των πρώτων εντυπώσεων.

Εξαιρετική παράσταση. Να τη δεις. Καλό Σαββατοκύριακο.

“Historia de un amor” ή “Τα μυρμήγκια” στο θέατρο Olvio