Xαρμολύπη

Tρένα, συζητήσεις, διαφωνίες, όλα μαζί. Συγκρούεσαι παθιασμένα με ανθρώπους που δεν γνωρίζεις καλά για να αποδείξεις αυτονόητες έννοιες, όπως την διαφορετικότητα. Δε νοείται να είσαι 28, να ζεις σ’ αυτό τον τόπο με όλες τις συνδηλώσεις του και να είσαι εμποτισμένος με πεπαλαιωμένες πολιτικές ιδεολογίες.

Tρένα, συζητήσεις, διαφωνίες, όλα μαζί. Συγκρούεσαι παθιασμένα με ανθρώπους που δεν γνωρίζεις καλά για να αποδείξεις αυτονόητες έννοιες, όπως την διαφορετικότητα. Δε νοείται να είσαι 28, να ζεις σ’ αυτό τον τόπο με όλες τις συνδηλώσεις του και να είσαι εμποτισμένος με πεπαλαιωμένες πολιτικές ιδεολογίες.

Tρένα, συζητήσεις, διαφωνίες, όλα μαζί. Συγκρούεσαι παθιασμένα με ανθρώπους που δεν γνωρίζεις καλά για να αποδείξεις αυτονόητες έννοιες, όπως την διαφορετικότητα. Δε νοείται να είσαι 28, να ζεις σ’ αυτό τον τόπο με όλες τις συνδηλώσεις του και να είσαι εμποτισμένος με πεπαλαιωμένες πολιτικές ιδεολογίες.

Είμαι apolitik, δεν επιθυμώ να εκφράζω πολιτικές γραμμές είτε αυτοβούλως είτε για να επωφεληθώ. Θέλω να δουλεύω πολύ, να έχω δημιουργικές ιδέες, να προσπαθώ διακώς να τις υλοποιήσω. Άλλοτε γυρνάς σπίτι απογοητευμένη, άλλοτε γελάς.

Φτάνει με τον άκρατο νεοπλουτισμό, την ημιμάθεια, τη δήθεν εξωστρέφεια, την καλοφτιαγμένη τέλεια εικόνα. Βαριέμαι το τέλειο. Θέλω το εξελισσόμενο. Τα ανοιχτά μυαλά στα ανθρώπινα, τα δίκαια, τα όμορφα.

Κανείς δε νοιάζεται για την περιπλανώμενη θλίψη; Για τους άστεγους; Τα εγκαταλελειμμένα παιδιά; Νέοι στην ηλικία μου με δύναμη στα χέρια τους κι όμως οι στόχοι τους, τα βραδινά ποτά. Κι μεις πίνουμε, αλλά καμιά φορά τα βράδια πονάμε.

Ζήστε ανθρώπινα, ποιοτικά, με χαρμολύπες και δυσβάσταχτες αποφάσεις.

Θέλω ο τύπος με τα λακκάκια να με παίρνει τηλέφωνο για να με ρωτάει αν φοβάμαι με τα θρίλερ που βλέπω. Τα απογεύματα, να βρίσκει κάτι έξυπνο να λέει και να χαμογελά όσο εγώ.