Ντοκουμέντα για την Γενοκτονία των Ποντίων: Η απάντηση στην Μαρία Ρεπούση

Αν η ένθερμη αρνήτρια της Γενοκτονίας των Ποντίων, βουλευτής της ΔΗΜΑΡ και καθηγήτρια του Πανεπιστημίου Μαρία Ρεπούση, διάβαζε, όχι ποντίους συγγραφείς, αλλά ξένους ή ακόμα τον μεγάλο Άγγλο πολιτικό, Ουίνστον Τσόρτσιλ, να δηλώνει ευθαρσώς, ότι στην Τουρκία συνετελέσθη και εκτελέσθη ολοκαύτωμα εις βάρος των Ελλήνων του Πόντου για πολιτικούς λόγους, θα αναθεωρούσε την άποψη της. Πέραν όμως της δηλώσεως του Τσόρτσιλ, υπάρχουν και πολλές μαρτυρίες ξένων, που θα θέσουμε υπόψη της Μαρίας Ρεπούση, ώστε να την βοηθήσουν «επιστημονικά» και να πεισθεί, αν έγινε ή όχι η γενοκτονία των 353.000 Ποντίων την περίοδο 1914-1922.

Δεν υπάρχει ελληνική προσφυγική οικογένεια, που να μην έχει νεκρούς στο μακρύ κατάλογο της γενοκτονίας. Χιλιάδες οι μαρτυρίες, όσοι και οι νεκροί μας. Αλλά μεγαλύτερη αξία έχουν για τους ξένους και φαντάζομαι και για την Μαρία Ρεπούση, οι μαρτυρίες τρίτων, μη Ελλήνων. Επιγραμματικά θα αναφέρω μαρτυρίες τριών αμερικανών και δύο σοβιετικών, που την εποχή εκείνη των εγκλημάτων, ήταν φίλοι και σύμμαχοι του Κεμάλ.

Α) Ταγματάρχης Όουελ, Επικεφαλής της Αμερικανικής Επιτροπής που έζησε τα γεγονότα και τα κατέγραψε σε εκθέσεις στην κυβέρνησή του. «Απο τις τριάντα χιλιάδες εκτοπισθέντες Έλληνες, εκ των παραλίων του Πόντου το 1921 στο Χαρπούτ, έφτασαν μόλις 5.000! Οι άλλοι εκτελέστηκαν ή πέθαναν στο δρόμο της εξορίας. Μετρήσαμε καθ’ οδόν 3.000 πτώματα κατά μήκος των οδών, βορά των σκύλων, των λύκων και των γυπαετών, διότι οι Τούρκοι απαγορεύουν στους συγγενείς τους να τους θάψουν! Τούρκοι αξιωματικοί και στρατιώτες προβαίνουν σε ανήκουστους βιασμούς γυναικών και παρθένων, τας οποίας εγκαταλείπουν ημιθανείς για να αποθάνουν επι των οδών «για να ψοφήσουν εκεί», όπως έλεγαν. Είναι απερίγραπτος ο κυνισμός τους, που ομολογούν οτι μέσα απο τις μάζες των εκτοπισμένων συλλαμβάνουν γυναίκες και τις οδηγούν στα χαρέμια τους».

Β) Ο αμερικανός γερουσιαστής Κίνγκ, συνέταξε έκθεση στην οποία απαριθμούσε τα εγκλήματα των Τούρκων και με βάση αυτήν, η Αμερικανική Γερουσία εξέδωσε ψήφισμα με δριμύ κατηγορώ κατά των τουρκικών ωμοτήτων. Έλεγε το ψήφισμα: « Η Γερουσία εκφράζει αποστροφή και κατάκρισιν της βαρβάρου και αγρίας καταδιώξεως των Ελλήνων του Πόντου υπό της κυβερνήσεως του Κεμάλ Πασά. Η Γερουσία ζητεί παρά του προέδρου των ΗΠΑ όπως φέρει τας θηριωδίας του Πόντου είς την προσοχήν των Ευρωπαϊκών δυνάμεων και εις το Συμβούλιον της Κοινωνίας Των Εθνών» Αυτά έλεγε τότε η Γερουσία…

Γ) Η Εθελ Τόμπσον διάσημη, αμερικανίδα δημοσιογράφος αυτόπτης μάρτυς, έγραψε: «Καθ’ οδόν συναντούσαμε ομίλους γερόντων, παιδιών, σε μια ατέλειωτη πορεία μαρτυρίου, όπου έπεφταν νεκροί απο την εξάντλησιν και από τα χτυπήματα των συνοδών Τούρκων. Οι περισσότεροι εκλιπαρούν τον θάνατον. Στην πόλη Μεζερέχ, ξαφνικά ακούσαμε φωνές περίπου τριακοσίων μικρών παιδιών μαζεμένα σε κύκλο. Είκοσι τσανταρμάδες – χωροφύλακες που κατέβηκαν απο τα άλογά τους, χτυπούσαν σκληρά και ανελέητα τα παιδιά με τα μαστίγια και τα τρυπούσαν με τα ξίφη τους για να μην κλαίνε. Το θέαμα ήτο πρωτοφανές, φρικώδες! Τα παιδάκια έσκυβαν κι έβαζαν τα χεράκια τους πάνω στο κεφάλι για ν’ αποφύγουν τα χτυπήματα. Μία μητέρα που όρμησε για να σώσει το παιδί της, δέχτηκε το ξίφος στην καρδιά κι έπεσε κατά γης. Πάθαμε νευρική κρίση! Παντού βλέπαμε πτώματα γυναικών, παιδιών και γερόντων. Η Αμερικανική Υπηρεσία υπολογίζει τους Έλληνες που εξολόθρευσαν οι Τούρκοι στην Σεβάστεια, σε τριάντα χιλιάδες!»

Πάμε τώρα στην άλλη πλευρά, τη Σοβιετική.

Α) Ρώσος στρατηγός Φρούντζε, επίσημος στρατιωτικός απεσταλμένος του Λένιν και σύμβουλος του Κεμάλ, έγραψε αργότερα στο βιβλίο του με τίτλο: «Αναμνήσεις απο την Τουρκία»: «Από τις 200 χιλιάδες Έλληνες που ζούσαν στα παράλια του Πόντου, την Σαμψούντα, την Σινώπη και την Αμάσεια, έμειναν μόνο λίγοι αντάρτες που τριγυρίζουν νηστικοί στα βουνά. Όλη η πλούσια περιοχή ερημώθηκε. Οι Τσέτες του Τοπάλ Οσμάν έσπειραν τον πανικό στην πόλη Χάβζα. Έκαψαν, βασάνισαν και σκότωσαν όλους τους Έλληνες που βρήκαν μπροστά τους. Η διαδρομή απο την πόλη Καβάκ έως το Χατζηλάρ θα μείνει για πάντα στη μνήμη μου όσο θα ζω. Σε απόσταση 30 χιλιομέτρων συναντούσαμε μόνο πτώματα…» Και να φαντασθεί κανείς, αυτός που τα λέει χωρίς να μασά τα λόγια του, ήταν στρατιωτικός σύμβουλος των σοβιετικών, δίπλα στον Κεμάλ!

Β) Ο σοβιετικός πρέσβης στην Αγκυρα Αλάρωβ, έγραφε: «Οταν έμαθα για τις μαζικές σφαγές των Ελλήνων στην Σαμψούντα, συνάντησα τον Κεμάλ και έχοντας υπ’ όψη μου τη συμβουλή του Λένιν να μην θίξω την τουρκική εθνική φιλοτιμία, με προσοχή του ανέφερα το γεγονός. Ο Κεμάλ απάντησε ώς εξής: Ξέρω αυτές τις βαρβαρότητες κι έχω δώσει διαταγές να μεταχειρίζονται τους Έλληνες αιχμαλώτους με καλό τρόπο… Πρέπει να καταλάβετε το λαό μας. Είναι εξαγριωμένος. Ποιοί πρέπει να κατηγορηθούν γι’ αυτό; Ασφαλώς εκείνοι που θέλουν να ιδρύσουν «Ποντιακό Κράτος» μέσα στην Τουρκία». Για τον Κεμάλ τα γυναικόπαιδα και οι ανήμποροι γέροι ήταν αιχμάλωτοι πολέμου! Γι αυτό και τους εξόντωνε…

Είμαστε πλέον όλοι πεπεισμένοι, με ατράνταχτα αποδεικτικά στοιχεία, όχι μόνο των δικών μας αλλά κυρίως των ξένων, ότι η Γενοκτονία ήταν ένα καλά μελετημένο σχέδιο εξόντωσης όλων των χριστιανικών λαών της Μικράς Ασίας. Ένα σχέδιο εθνοκάθαρσης, που είχαν εκπονήσει οι Νεότουρκοι με τη σφραγίδα του Κεμάλ. Είχε αρχίσει το 1914 και ολοκληρώθηκε με την καταστροφή του 1922, με την εξόντωση 353.000 Ποντίων.

πηγή: maga.gr