Ο Λάμπρος Κωνσταντάρας απαντά στους “συναδέλφους”

Oι περισσότεροι πάθαμε σοκ χτες μόλις είδαμε λίγο πριν το κλείσιμο της ημέρας να κυκλοφορεί φωτογραφία με τον Μιχάλη Ασλάνη στο πάτωμα του σπιτιού του νεκρός.

Όλοι το σχολιάσαμε και πραγματικά ντραπήκαμε που κάνουμε αυτή τη δουλειά γιατί κάποιοι δήθεν συνάδελφοι έπρεπε να κάνουν καλύτερα και σωστότερα τη δουλειά τους απο εμάς. Οι περισσότεροι έχουμε φωτογραφικό υλικό από τα πρώτα κιόλας λεπτά στα χέρια μας και φυσικά είναι στην κρίση του καθενός πως θα λειτουργήσει… Κάποιος έβγαλε την συγκεκριμένη φωτογραφία και κάποιος την πούλησε!

Ο γνωστός δημοσιοηγράφος Λάμπρος Κωνσταντάρας απαντά με τον καλύτερο τρόπο πιστεύω μέσα από κείμενο που δημοσίευσε πριν λίγο στο zappit.gr για αυτό που έγινε χτες και δημιούργησε αίσθηση στον δημοσιοηγραφικό χώρο. Η φωτογραφία που βλέπετε παραπάνω είναι η φωτογραφία που επέλεξε για να βάλει στο κείμενο του ο Λάμπρος.

Διαβάστε τι έγραψε:

Πρώτη φορά μια αποτρόπαια φωτογραφία, μου δημιούργησε τόση αηδία και τόση οργή, που να θέλω να βρω τώρα τον υπάνθρωπο που την τράβηξε και προσπάθησε να την πουλήσει στα ΜΜΕ.

Το άψυχο σώμα του Μιχάλη Ασλάνη, θα είναι το τελευταίο καρέ που θα μείνει από έναν πολύ γλυκό και αληθινό άνθρωπο, που πάλεψε με τα προβλήματά του με ό,τι έχει και δεν έχει, αδικήθηκε, χτυπήθηκε, ληστέφθηκε υλικά και συναισθηματικά…. Και που στο τέλος, πετάχτηκε λες και ήταν σακί, στο σκουπιδοφάγο των ΜΜΕ. Ένα άψυχο κορμί, που ηλίθια μυαλά το πήραν σε φωτογραφία και το έκαναν “είδηση”.

Αποφάσισαν αυτοί οι αχρείοι, ότι ο κόσμος θα έχει να θυμάται αυτήν την εικόνα του Μιχάλη Ασλάνη. Ημίγυμνος, άτσαλα πεσμένος και μελανιασμένος. Μία άθλια φωτογραφία που τράβηξε όποιος τον βρήκε πρώτος. Ήταν ο “κολλητός” του ; Ήταν αστυνομικός ; Είναι εύκολο να μάθουμε ποιός την τράβηξε και ποιός είχε την φαεινή ιδέα να…βγάλει και κανένα φράγκο. Αλλά άλλο τόσο γελοίοι είναι και αυτοί που την πήραν και την δημοσίευσαν…

Ήθελα να ξέρω τι προσέφερε στην ενημέρωση του κόσμου, αυτή η φωτογραφία ; Να δούμε πως ξεψύχησε ; Δεν ντραπήκατε ρε λίγο να μην σεβαστείτε έναν άνθρωπο και επειδή ήταν αυτός που ήταν, να βγάλετε φόρα παρτίδα αυτό το αποτρόπαιο καρέ ;

Τελικά καλά κάνουν και μας βρίζουν όλους, αλλά όπως σε όλα τα επαγγέλματα υπάρχουν καλοί και κακοί. Υπάρχουν αυτοί που τη δημοσίευσαν και αυτοί που οργίστηκαν στη σκέψη και μόνο ότι τους το πρότεινε κάποιος… Το συνάφι, βγαίνει τραυματισμένο, από αυτούς τους λίγους επικίνδυνους, ηλίθιους που είπαν το “ναι”. Η συνείδησή τους, φαίνεται ως εκεί φτάνει. Η δημοσιογραφική τους δεοντολογία -αν υπήρχε ποτέ- πήγε περίπατο. Η ανθρωπιά, έσβησε.

Ένας άνθρωπος έφυγε από τη ζωή και εμείς βγάλαμε την τελευταία του ανάσα σε φωτογραφία και τη δημοσιοποιήσαμε. Να πάτε στο δίαολο λοιπόν, γιατί οι Έλληνες δεν είναι έτσι. Πάντα σεβόμασταν τους νεκρούς, φίλους και εχθρούς. Πάντα τηρούσαμε τον φόρο τιμής. Σκύβαμε το κεφάλι και προσευχόμασταν για αυτόν που έφυγε και για όσους άφηνε πίσω.

Τόση ντροπή ; Τόση ξεφτίλα ; Ε όχι ρε! Εγώ βάζω το ένα χέρι μου μπροστά στην άθλια φωτογραφία που δημοσίευεις τραγικέ τύπε και με το άλλο σε μουντζώνω. Είσαι άθλιος και θα σε φτύσω στα μούτρα. Μπορεί τώρα, μπορεί σε 10 χρόνια.

Αλλά θα το κάνω, γιατί ακόμα και τότε, στο μυαλό όλων μας θα υπάρχει η τελευταία εικόνα του Μιχάλη Ασλάνη που μας μετέδωσες. Αλλά όπως λέει η λαϊκή ρήση, ο “Θεός είναι μεγάλος…”

ΥΓ: EΣΗΕΑ που σαι ; Καλόν ύπνο…