Εξομολόγηση Ελεονώρας Μελέτη: Ο θάνατος του άντρα που λάτρεψε και την τσάκισε!

Μπορεί να πέρασαν 13 χρόνια από το θάνατο του, αλλά η απώλεια του ακόμα και σήμερα «στοιχειώνει» την καρδιά και το μυαλό της.

Υπήρξε ένας άντρας που λάτρεψε. Τον αγάπησε όσο κανέναν άλλον στο κόσμο. Ήταν το πρότυπο της. Έμαθε πολλά από εκείνον. Τον νοσταλγεί συνεχώς. Της λείπει. Δεν το κρύβει. Η Ελεονόρα Μελέτη έγραψε στο προσωπικό της blog στο must on line, για τον άνθρωπο που σημάδεψε την ψυχή της και θα ήθελε να τον είχε δίπλα της. Τον παππού της το Γιάννη. Διαβάστε ένα απόσπασμα από τα συναισθήματά της.

«Τον λάτρευα τον παππού τον Γιάννη. Ήταν ο μόνος παππούς που γνώρισα καθώς ο πατέρας μου έχασε τους γονείς του αρκετά νέος. Ήταν αρχοντάνθρωπος ο παππούς Γιάννης και καλλονός. Από τους ωραιότερους άντρες που κυκλοφορούσαν τότε. Καλοβαλμένος, καθαρός, πάντα ντυμένος προσεγμένα και ακολουθώντας το δικό του στυλ, ζηλευτό, σαν αυτά που βλέπεις στα περιοδικά μόδας, «κοκέτης»θα έλεγα. Με απίστευτους τρόπους, αγέρωχο περπάτημα που απέπνεε υπερηφάνεια και δύναμη. Με απίστευτη αισθητική και γούστο. Από τις ιστορίες που μου έχει πει η μητέρα μου και η γιαγιά μου, ο παππούς Γιάννης, ήταν αυταρχικός οικογενειάρχης, δύσκολος χαρακτήρας, αλλά ο καλύτερος παππούς στον κόσμο.

Του είχα τεράστια αδυναμία.Γιατί ο παππούς μου αποτελούσε αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητας μου.Ήταν αθλητικός, ίσως γι αυτό και εγώ έχω τόσο έντονο το γονίδιο του αθλητισμού μέσα μου. Με έμαθε να κολυμπώ μόλις είχα κλείσει καλά καλά τον πρώτο χρόνο ζωής, και κάθε καλοκαίρι που περνούσαμε μαζί , στο χωριό , στην Κεφαλλονιά, ο αδελφός μου και εγώ ήμασταν η μοναδική ασχολία του.

Όταν πλέον μεγάλωσε και άρχισε να αρρωσταίνει, ήταν η πρώτη φορά που συνειδητοποίησα πως ο άνθρωπος είναι φθαρτός. Περαστικός, και πως ο θάνατος μας περιμένει όλους. Και είναι κρύος, απότομος , και δυστυχώς οριστικός ο θάνατος. Με σφάζει ακόμα σαν μαχαίρι στο στήθος η εικόνα του λίγο πριν φύγει…»

[superbox]”>