Ο στοιχειωμένος Πύργος της Πάρνηθας

Μυστηριώδη σύμβολα χωρίς καμία απολύτως ερμηνεία καλύπτουν τους τοίχους του μισοερειπωμένου κτιρίου όπου άλλοτε στεγαζόταν το σανατόριο στην Πάρνηθα. Ενα κτίριο που συμπληρώνει την τρίτη δεκαετία της εγκατάλειψής του και η φήμη του συνοδεύεται από ιστορίες κακοτυχίας, αρρώστιας, πόνου, θανάτου αλλά και σενάρια σατανισμού και «μεταφυσικών» φαινομένων.

Τα ανεξήγητα ετερόκλητα σύμβολα που ανακάλυψε η «Espresso» δεν είναι τα μόνα μυστικά που κρύβει αυτό το απόκοσμο και μυστηριώδες κτίριο. Κατά καιρούς πέρασαν από εκεί εκατοντάδες διαφορετικοί επισκέπτες ή κάτοικοι της περιοχής και όλοι άφησαν έστω και λίγα σημάδια της παρουσίας τους.

Χτισμένο λίγες στροφές πιο κάτω από το γνωστό καζίνο, το παλιό σανατόριο της Πάρνηθας αποτελεί ακόμη και σήμερα πόλο έλξης κάθε λογής «επισκεπτών», τόσο υπό το φως της ημέρας όσο και -κυρίως- μέσα στο σκοτάδι. Το εσωτερικό του είναι γεμάτο από στοίβες σκουπιδιών και παλιές εστίες φωτιάς. Από την κεντρική είσοδο κιόλας φαίνεται η κακή κατάστασή του, καθώς μπαίνοντας κάποιος παρατηρεί σκόρπια σπασμένα γυαλιά παντού στο δάπεδο.

Το σκηνικό ολοκληρώνουν μια αποσυντεθειμένη μοκέτα και δεκάδες «ενθύμια» που έχουν αφήσει οι επισκέπτες, κυρίως συσκευασίες ποτών, αναψυκτικών και καφέδων. Τη ζοφερή εικόνα ενισχύουν τα ζωικά κατάλοιπα στον περίβολο του κτιρίου, ανάμεσα στα οποία ακόμη και σκελετοί ελαφιών της περιοχής.

Εκτός από τα πιο απλά γκράφιτι στους τοίχους, κάποιοι έχουν αφήσει και πολύ πιο περίπλοκες αναπαραστάσεις και ιδεογράμματα -πιθανότατα κινεζικής προέλευσης-, τα οποία κοσμούν έναν τοίχο του πρώτου ορόφου. Ωστόσο μεγαλύτερο ενδιαφέρον προκαλεί ένα δωμάτιο στον τρίτο όροφο, που αποτελεί τον πιο καθαρό χώρο του κτιρίου… Μια πυκνή σειρά από ιδεογράμματα είναι γραμμένα με μαύρο χρώμα στον τοίχο. Η «Espresso» προσπάθησε να αποκρυπτογραφήσει τη σημασία τους, αλλά κανένας δεν μπόρεσε να δώσει μια ικανοποιητική απάντηση…

Σύμφωνα με την υπηρεσία της Εκκλησίας της Ελλάδος που είναι υπεύθυνη για τις αιρέσεις, με εξαίρεση την πεντάλφα, τα σύμβολα αυτά δεν είναι σατανιστικά, ούτε ανήκουν σε κάποια αίρεση. Τουλάχιστον όχι σε κάποια γνωστή… Οι ιερείς εκτιμούν ότι ίσως πρόκειται για αραβικά ή εβραϊκά σύμβολα. Ομως κάπου εκεί η άκρη του νήματος χάνεται.

Η πρεσβεία της Αλγερίας, στην οποία απευθυνθήκαμε, απάντησε ότι τα σύμβολα δεν είναι αραβικά, ούτε σχετίζονται με οποιαδήποτε αραβική διάλεκτο, αλλά πιθανότατα είναι ινδικά. Απευθυνθήκαμε και στην πρεσβεία της Ινδίας, από την οποία μας απάντησαν ότι «πρέπει να είναι… αραβικά»!
Το περίεργο είναι ότι τα ιδεογράμματα δεν είναι ούτε κινεζικά ούτε ιαπωνικά, ούτε κάποιας γνωστής γλώσσας. Και το ερώτημα είναι ποιοι και για ποιο λόγο μπήκαν στον κόπο να αφιερώσουν ώρες ολόκληρες, ζωγραφίζοντας σύμβολα στους τοίχους ενός έρημου κτιρίου, χωρίς αυτά να έχουν κάποιο συγκεκριμένο νόημα;

«Κατέγραψαν επικοινωνία με άλλο κόσμο»
Ορισμένοι από αυτούς που έχουν επισκεφτεί κατά καιρούς το κτίριο κάνουν λόγο για περίεργους ήχους που ακούγονται κατά τη διάρκεια της νύχτας, πόρτες που χτυπούν, αλυσίδες που σέρνονται, φωνές, κλάματα. Ο Γιώργος Δημακόπουλος, επικεφαλής και δημιουργός της ομάδας paranormal research crew, εξηγεί στην «Espresso» ότι έχουν ανέβει αρκετές φορές εκεί και μάλιστα την τελευταία φορά -τον περασμένο Απρίλιο- μαζί με μια ομάδα Αμερικανών ερευνητών του μεταφυσικού.

Χρησιμοποιώντας μια συσκευή ηχογράφησης που πιάνει ήχους από συχνότητες μη αισθητές στο ανθρώπινο αυτί, κατέγραψαν μεταξύ άλλων μια σειρά από EVP (Electronic Voice Phenomena) που, όπως υποστηρίζουν, δείχνουν επικοινωνία με την «άλλη πλευρά». Εν ολίγοις υποστηρίζουν ότι είναι οι φωνές των ανθρώπων που έχουν φύγει από τη ζωή και στοιχειώνουν έναν χώρο! Ωστόσο η «Espresso» τόσο στη μεσημεριανή όσο και στη νυχτερινή περιπλάνησή της στο κτίριο τα βρήκε όλα… ήσυχα!

Και όμως, η Πολιτεία αγνοεί την ύπαρξη του κτιρίου
Εδώ και δεκαετίες η Ελληνική Πολιτεία έχει παρατήσει το κτίριο στην τύχη του. Είναι χαρακτηριστικό ότι οι ιθύνοντες του Ταμείου Αξιοποίησης της Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου (ΤΑΙΠΕΔ) με τους οποίους επικοινώνησε η «Espresso» αναζητώντας πληροφορίες για το ιδιοκτησιακό καθεστώς του απάντησαν ότι δεν γνώριζαν καν την ύπαρξή του! Το παλιό σανατόριο δεν ανήκει ούτε στην Εταιρεία Ακινήτων Δημοσίου (ΕΤΑΔ). Ποιος είναι ο ιδιοκτήτης παραμένει άγνωστο…

Το ερειπωμένο σήμερα κτίριο στην Πάρνηθα άλλαξε τρεις φορές λειτουργία, πάντα όμως στο πλαίσιο του Δημοσίου που σήμερα αγνοεί την ύπαρξή του! Χτίστηκε στα μέσα του 1912 για να λειτουργήσει ως μια πτέρυγα του νοσοκομείου Ευαγγελισμός η οποία θα στέγαζε φυματικούς, με το σκεπτικό ότι το καλό κλίμα της Πάρνηθας θα τους βοηθούσε. Χιλιάδες άνθρωποι νοσηλεύτηκαν και εκατοντάδες πέθαναν εκεί, καθώς δεν υπήρχαν ακόμα φάρμακα για τη φυματίωση. Από το 1960 και μετά το σανατόριο έκλεισε και έδωσε τη θέση του στο ξενοδοχείο Ξενία, το οποίο με τη σειρά του μετατράπηκε σε σχολή τουριστικών επαγγελμάτων του ΕΟΤ, που λειτούργησε έως το 1985, οπότε και έκλεισε οριστικά.

Το πάρκο των ψυχών
Ακριβώς απέναντι από το ερειπωμένο κτίριο λειτουργεί εδώ και έναν χρόνο το περίφημο «πάρκο των ψυχών». Η μόνιμη έκθεση ξύλινων γλυπτών που απεικονίζει πρόσωπα και πράγματα εμπνευσμένα από τη ζωή στο σανατόριο ήταν μια ιδέα που σχεδιάστηκε και υλοποιήθηκε από τον γλύπτη Σπύρο Ντασιώτη. Οπως εξηγεί στην «Espresso» ο κ. Ντασιώτης, η ιστορία του σανατορίου τού ασκούσε μια ιδιαίτερη έλξη, ειδικά από τον καιρό που ο ίδιος εργαζόταν στο δασαρχείο της Πάρνηθας. Επειδή, όπως επισημαίνει, η ιστορία επαναλαμβάνεται και «τότε έρχεται πιο αμείλικτη και σκληρή από κάθε άλλη φορά», αποφάσισε να θυμίσει στους παλιούς και να διδάξει στους νεότερους την ιστορία του ανθρώπινου πόνου του σανατορίου.

Ετσι, σχεδίασε τα γλυπτά του πάνω στους καμένους κορμούς που απέμειναν από την καταστροφική πυρκαγιά της Πάρνηθας το 2007. Με αυτόν τον τρόπο, όπως αναφέρει, επιχείρησε να συνδέσει τον ανθρώπινο πόνο των εγκλείστων με τον πόνο της κατεστραμμένης φύσης. Τα γλυπτά είναι είκοσι και στην είσοδο του πάρκου υπάρχει μια πινακίδα που εξηγεί τι ακριβώς παριστάνει το καθένα. Χαραγμένα υπάρχουν και κάποια λόγια του ποιητή Γιάννη Ρίτσου, από την «Εαρινή Συμφωνία», τα οποία έγραψε ως έγκλειστος στο σανατόριο.