Αγαπητό μου Γενέθλιο…

…μη με ξαναενοχλήσεις!

…μη με ξαναενοχλήσεις!

…μη με ξαναενοχλήσεις!

Κάθε χρόνο αναπόφευκτα έρχεται η μέρα εορτασμού των γενεθλίων. Για όλους μας. Έτσι γίνεται μέσα στο πέρασμα των εποχών επί σειρά ετών. “Χρόνια πολλά” και κεράκια και τούρτες και στρίπερ και δώρα και “happy birthday to you…” κ.ο.κ.

Εγώ αγαπημένο μου ημερολόγιο δε θέλω να γιορτάσω ξανά γενέθλια. Θέλω να μείνω στάσιμος στα 25. Μ’ αρέσει η μούρη μου, μ’αρέσει το σώμα μου, μ’αρέσουν οι αντοχές μου, τα μαλλιά μου, τα δόντια μου, τα γέλια μου, οι αφορμές των γέλιων μου, ο καιρός, οι φίλοι, ο έρως, τα ρούχα μου. Δε θέλω αυτά να μεταβληθούν και επίσης δε θέλω να πληρώσω για να μη μεταβληθούν. Θέλω και η μούρη και τα μαλλιά και τα γέλια μου να μείνουν φυσικά αμετάβλητα. Δεν ξέρω αν με πιάνεις…

Επίσης λατρεύω τα φαγητά της μάνας μου χωρίς να φαίνομαι γελοίος. Στα 25 μου έχω κάθε δικαίωμα να δηλώνω πως δεν ξέρω να βάζω πλυντήριο και πως κάθε μεσημέρι μου μαγειρεύει η μάνα και τρώμε παρέα χαζεύοντας μεσημεριανά χωρίς να έχω παραπανίσιες σκοτούρες.

Δεν μπορείς να φανταστείς αγαπημένο μου ημερολόγιο πόσο εύκολο είναι στα 25 μου χρόνια να κάνω σεξ και ναρκωτικά όλο το βράδυ ενώ το πρωί να δουλεύω. Αυτό το πράγμα είναι ανεκτίμητης αξίας πίστεψέ με.

Στα 25 μου χρόνια, επιπλέον, κάνω τρεις δουλειές, πληρώνομαι από τη μία και έχω χρόνο και χρήμα για να περάσω Χριστούγεννα στο Λονδίνο χωρίς να φαίνομαι αλλοπρόσαλλος ή σταρχιδιστής.

Το καταλαβαίνεις πως μπορώ να χρησιμοποιώ τη λέξη “σταρχιδιστής” και να χαμογελάω πονηρά ενώ την γράφω στο άρθρο μου χωρίς να μοιάζω στερημένος;

Δε θέλω άλλα γενέθλια.

Τα τελευταία μου ήταν τα χθεσινά. Στα 25 σταματώ.

Να μου εύχονται θέλω γιατί μ’αρέσουν οι “αγαπούλες”, τα μηνύματα τίγκα στο υπονοούμενο, τα δώρα, οι ευχές, τα ότι-να-ναι άτομα που σε θυμούνται από το γαλαξιακό μας σύστημα και όλα τα συναφή αλλά όποιος ρωτά ηλικίες και ζητά τούρτες με κεράκια δε θα θεωρείται φίλος.

Αυτό.

Δεν έχω να δηλώσω τίποτα άλλο.

Φιλιά στα μούτρα σου

Υ.Γ.(1) Στρίπερ στα γενέθλια δεν φέρνει ποτέ κανείς για δώρο αλλά το ‘γραψα έτσι –μπας και φιλοτιμηθεί κανείς στα επόμενα.

Υ.Γ.(2) Κι εκεί που νομίζεις πως θα περάσεις τα γενέθλια μόνος σου, σ’ένα μέρος που ποτέ δε συμπάθησες και μακριά από το στενό σου κύκλο…τσουουουπ…εμφανίζονται δυο φίλες με ένα κέικ σοκολάτας κι ένα κερί επάνω και σου τραγουδούν στα γρήγορα μέχρι να καθίσετε να το ξεκοιλιάσετε κι εσύ νιώθεις μια αγαλλίαση και μια αγάπη δίχως όρια. ΚΑΙ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ.