Αλέκος Συσσοβίτης: «Πέρασα μια διετία που δανειζόμουν από τους ανθρώπους γύρω μου»
Μιλάει για όλα, ακόμα και για το ότι δεν είχε τίποτα στην ζωή του και δανειζόταν!
Μιλάει για όλα, ακόμα και για το ότι δεν είχε τίποτα στην ζωή του και δανειζόταν!
Μιλάει για όλα, ακόμα και για το ότι δεν είχε τίποτα στην ζωή του και δανειζόταν!
Μιλάει για όλα, ακόμα και για το ότι δεν είχε τίποτα στην ζωή του και δανειζόταν!
Να μην έχει ακόμα και να φάει. «Από το 1997 μέχρι το 1999 πέρασα μια διετία, όπου πραγματικά δανειζόμουν από τους ανθρώπους γύρω μου, όταν το πράγμα έφτανε στο απροχώρητο». Ήταν μάλιστα κάτι που τον είχε ρίξει ψυχολογικά. «Σαφέστατα, αλλά επειδή έχω μια κράση φαίνεται αρκετά δυνατή, συνυπάρχω, συμπορεύομαι και συμπάσχω με την σκοτεινή πλευρά μου.
Γινόμουν απαισιόδοξος, έως και μηδενιστής μερικές φορές και κυνικός. Με έτρωγε το σκοτάδι μου αλλά πάντα υπήρχε κάτι αισιόδοξο μέσα μου». Όσο για το πώς λειτουργούσε απέναντι στον εαυτό του είπε στο περιοδικό «ΕΓΩ»: «Έβλεπα ότι ακόμη και αυτή η άχαρη και άγουρη περίοδος ήταν ένα μεταβατικό στάδιο, που έπρεπε να την υποστώ, να ωριμάσω μέσα από αυτό, να μην το αποποιηθώ.
Έπρεπε να αποδεχτώ τη μαυρίλα μου, την κατάθλιψή μου, την τάση μου να τα βλέπω όλα απαισιόδοξα. Κάτι μέσα μου, μου έλεγε ότι αυτό είναι αναγκαίο για τον άνθρωπο, ότι για να αποκτήσεις την αισιοδοξία σου, πρέπει να καταλάβεις την πραγματική σου σύσταση».
