Αποκλειστική Συνέντευξη / Μάικ Νικολάτος: Η δόξα, η χλιδή, οι βασιλιάδες,η Βίσση,η Σέρ, η οικονομική κατάρρευση,οι απόπειρες και η Νέα Ζωή

Ήταν ο στυλίστας της Σερ επί 4 χρόνια, έπαιξε σε ταινία με τον Τζων Τραβόλτα και είναι αυτός που άλλαξε το λουκ της Άννας Βίσση την δεκαετία του 90!

Ο Μάικ Νικολάτος έχει μια αξιοζήλευτη καριέρα με ανθρώπους που πολλοί βλέπουν μόνο σε φωτογραφία… Έντυσε πολιτικούς, πριγκίπισσες, αστέρες και επέστρεψε στην Ελλάδα για να συνεργαστεί με τα μεγαλύτερα ονόματα της μουσικής και του θεάτρου.

Δούλεψε στο μεγάλο κανάλι CBS. Στην Αμερική. Με την επιστροφή του ζει την μεγάλη ζωή αλλά η μοίρα ου επιφυλάσσει μια οικονομική καταστροφή από τους Ολυμπιακούς αγώνες που τον κάνουν να σκέφτεται ακόμα και την αυτοκτονία.

Και το κάνει δυο φορές μάλιστα. Σε Μια συνέντευξη ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΗ μετά από μια ολόκληρη δεκαετία μας εξηγεί όλα αυτά που τον έφτασαν στον Άσσο αλλά και το σήμερα που ξαναβλέπει την ζωή με άλλα μάτια !!

Πάμε να ξεκινήσουμε λίγο από τα παλιά; Αν σε ρώταγε κάποιος «Ποιος είσαι;», πώς θ’ απαντούσες; Κάποιος που δεν σε ξέρει.

Ποιος είμαι; Ένας άνθρωπος που προσπάθησε στη ζωή του να κάνει αυτό που ήθελε. Το όνειρό του.

Ποιο είναι το όνειρό του;

Ξεκίνησα από μικρός, μεγάλωσα στην Αμερική και το όνειρό μου ήταν να γίνω κλασικός χορευτής. Κι έγινα. Για λίγο όμως γιατί έσπασα το πόδι μου και δεν μπορούσα να συνεχίσω. Είχα ίνδαλμα τον Νουρέγιεφ, τον οποίο γνώρισα. Έχω κάνει παραστάσεις στην Αμερική και μετά ήθελα να ακολουθήσω την μόδα. Μου άρεσε να ντύνω τις γυναίκες. Να τις περιποιούμαι, να τις βάφω, να τις χτενίζω, να τους φτιάχνω όλο το image. Έτσι ξεκίνησε η ζωή μου.

Και μπαίνει η μόδα στη ζωή σου.

Μπαίνει το αμερικάνικο κανάλι CBS όπου δουλεύω δέκα χρόνια σαν στυλίστας στο σόου της.                 Μια ηθοποιό που δεν ξέρει πολύς κόσμος στην Ελλάδα, αλλά έκανε μεγάλη επιτυχία με το Annie και άλλα πράγματα. Δουλεύω με την Raquel Welch, για 4 χρόνια, κι εν συνεχεία δουλεύω με την Cher. Έμενα στο Χόλιγουντ όλα μου τα χρόνια. Γνώρισα απίστευτους ανθρώπους.

Πώς είναι να ζει ένας Έλληνας στο Χόλιγουντ;

Επειδή μεγάλωσα εκεί, δεν μου έκανε εντύπωση, παρότι η ονομασία Χόλιγουντ, για τον πολύ κόσμο, δεν ξέρω τι μπορεί να σημαίνει. Είναι μια πόλη στην οποία ζουν πολλοί ηθοποιοί.  Είναι μια άλλη ζωή.

Η δική σου ζωή εκεί πώς ήταν; Μέσα στη χλιδή;

Πολύ. Είδες τις φωτογραφίες και ξέρεις. Κυκλοφορούσαμε με Bentley . Εμένα ποτέ δεν μ’ εντυπωσίασε αυτό το πράγμα στην ουσία. Επειδή μεγάλωσα μες τη χλιδή και σε καταπληκτικές εποχές.

Μεγάλωσες σε μια οικογένεια με οικονομική άνεση;

Ναι. Βέβαια δεν μπορεί να συγκριθεί με τα μεγέθη που γνώρισα.

Καλά παιδικά χρόνια;

Πολύ καλά. Για μένα δεν μετρούσε που δούλευα για την Raquel Welch ας πούμε. Που ήταν μύθος. Δούλεψα στο  ξενοδοχείο NGN με τον Burt Bacharach, τεράστιος μουσικός.

Αυτά για σένα ήταν μια φυσιολογική δουλειά; Δεν ήταν κάτι διαφορετικό.

Ακούς Άννα Βίσση και λες είναι μύθος. Σκέψου ν’ ακούς Raquel Welch. Επειδή μεγάλωσα εκεί ,δεν μου έκανε την εντύπωση που θα έκανε σε έναν άνθρωπο που δεν ξέρει από αυτά τα πράγματα. Πήγαινα ας πούμε σε ένα κλαμπ και ήταν μέσα ο Omar Sharif.

Κι εσύ μιλούσες μαζί του;

Βέβαια. Είμαι ακόμα φίλος με τον γιο του.

Αυτό, αν το ακούσει κάποιος, θα σκεφτεί ότι ή είσαι πολύ ταπεινός και το λες μ’ αυτό το ύφος, ή ένας άνθρωπος που έχει καβαλήσει το καλάμι και απλά μας τα λέει για να μας τα πει.

Για να σου αποδείξω ότι είμαι ταπεινός, όλα αυτά τα χρόνια δεν έκανα τίποτα για να τα αποδείξω όλα αυτά. Μου ζήτησαν κάποια συνέντευξη, είδες ντοκουμέντα, κι αυτό τα λέει όλα.

Θα μπορούσες να φτάσεις στο σημείο να πιάσεις τον εαυτό σου να έχει καβαλήσει το καλάμι;

Ποτέ. Δεν το καβάλησα όταν έπρεπε. Και μιλάμε για τότε. Γιατί τώρα έχει ξεπεραστεί η ιστορία.

Οφείλεται στην παιδεία; Στο ήθος; Στον χαρακτήρα;

Σε όλα. Έχω γνωρίσει και ανθρώπους που δεν έχουν κάνει τίποτα, κι έχουν καβαλήσει το ζαχαροκάλαμο!

Υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι αυτή την εποχή που βιώνεις στην Ελλάδα;

Βέβαια και υπάρχουν. Αν κάποιος έχει ζήσει την δική μου ζωή, δικαίως θα το είχε καβαλήσει.

Πάμε στην εποχή που αποφασίζεις να γυρίσεις στην Ελλάδα; Ήταν απόφαση;

Ήταν αναγκαία απόφαση. Η μητέρα μου έκανε εγχείριση ανοιχτής καρδιάς στο Houston, γύρισε στην Ελλάδα, δεν ήθελε να ξαναγυρίσει στην Αμερική κι έπρεπε κάποιος να την προσέξει. Ξέρεις πώς παραπονιούνται οι μαμάδες.

Οι Ελληνίδες μαμάδες.

Οι Ελληνίδες μαμάδες. «Μετά από τέσσερα παιδιά, θα μείνω μόνη μου, θα πεθάνω μόνη μου….» και όλα αυτά τα πράγματα. Ήρθα και στην αρχή πηγαινοερχόμουν.

Τελικά πέθανε η μητέρα μου, αλλά χάρη στην Ρίκα Διαλυνά και την Κορίνα Τσοπέη που είναι φίλες κι αδελφές και οι δύο, άρχισα να δουλεύω, γιατί έπρεπε να δουλέψω, να κάνω κάτι. Η Ρίκα μου πρότεινε να κάνω τη δουλειά μου στο σήριαλ «Ο θάνατος του Τιμόθεου Κώνστα» με την Μιμή Ντενίση και τον Γρηγόρη Βαλτινό. Άρχισα στην μέση των γυρισμάτων, η παραγωγή σταμάτησε για κάποιον λόγο και θα συνεχιζόταν αργότερα. Η Μιμή Ντενίση μου γνώρισε την Άννα Παναγιωτοπούλου και κάνω την «Μαντάμ Σουσού»

Μπαίνει στη ζωή σου στην Ελλάδα η παραγωγή, το θέατρο.

Έκανα ότι και στην Αμερική.

Με επίσης μεγάλα ονόματα της εποχής.

Ναι. Σου μιλάω για το 1985. Η μητέρα μου πέθανε το 1984. Η Παναγιωτοπούλου μου γνώρισε την Μίρκα Παπακωνσταντίνου, τον Γιώργο Κωνσταντίνου, τον Γιάννη Βούρο και κάνουμε το «Μη μου γυρνάς την πλάτη». Κάνω «Αλέξανδρο Δελμούζο», «Σταύρωση χωρίς ανάσταση», «Το παρελθόν μιας γυναίκας» με την Νόρα Βαλσάμη και τον Βαλτινό. Συνεχίζω θεατρικά.

Είσαι σε όλα αυτά ο άνθρωπος πίσω από τους καλλιτέχνες. Image maker και ενδυματολόγος. Πόσο μαγικό ή σημαντικό είναι να κρύβεσαι πίσω από την εικόνα ενός καλλιτέχνη;

Διαφορετικές εποχές. Υπήρχαν μόνο τα κρατικά κανάλια. Όταν δεν υπάρχουν ιδιωτικά κανάλια, γίνεσαι όνομα, σε θέλει ο ένας μετά τον άλλον γιατί έχεις αποδείξει την δουλειά σου. Το 1987 συνεργάζομαι στο θέατρο «Παρκ» με Φασουλή, Φέρτη, Παπακωνσταντίνου, Μπέζο, Παπαδόπουλο, Παπαδοπούλου, Κούρκουλα, Χρυσομάλλη. Δυο χρόνια, κάνω δυο παραστάσεις. «Ο χορός του Ζαλόγγου» και «Ελλάς γελάς αγελάς» σε παραγωγή Λειβαδά.

Είσαι μέσα στα καλύτερα ονόματα του του θεάτρου, της Τέχνης. Η μόδα υπάρχει στη ζωή σου τότε;

Αυτό κάνω συγχρόνως. Το ατελιέ μου το έκανα το 1989 γνωρίζοντας την Άννα Βίσση και τον Νίκο Καρβέλα. Δουλεύοντας εκείνη την εποχή με την Άννα Βίσση, ήταν σαν να δούλευα για την Julia Roberts ή την Barbra Streisand. Ήταν σταθμός στη ζωή μου η γνωριμία μου μαζί τους, γιατί παρά τον κόσμο που είχα γνωρίσει, ήμουν τεράστιος θαυμαστής της Άννας.

Ξαφνικά γίνεσαι το άλλο της μισό σαν συνεργάτης. Πες μου τα συναισθήματά σου.

Απίστευτα. Γιατί δεν ήταν πια η Άννα που πήγαινα να δω σε ένα μαγαζί που δούλευε. Κι ο Νίκος ήταν μεγάλος μέντορας. Για μένα ο Νίκος και η Άννα είναι ένα, άσχετα με την ιδιωτική τους ζωή. Σέβεται ο ένας τον άλλον και δεν μπορεί ο ένας χωρίς τον άλλον και το έχουν αποδείξει. Το ξέρει όλος ο κόσμος.

Ζεις την Άννα εκτός πίστας, φίλη, σημαντική για σένα και το κορίτσι της διπλανής πόρτας για σένα.

Αλλά δεν έπαψα ποτέ να εντυπωσιάζομαι. Δεν έπαψα ποτέ να την θαυμάζω και να την σέβομαι. Όπως και τον Νίκο. Όλοι ξέρουνε πως είναι ένας περίεργος τύπος που ή τον λατρεύεις ή δεν τον συμπαθείς καθόλου.

Πώς αλλάζει η ζωή σου με την Άννα; Πώς κάνεις την αλλαγή στην Άννα;

Η Άννα μέχρι τότε ήταν στο πιο κουλτουριάρικο. Είχε συνεργασίες με Νταλάρα. Ήταν, αν θες, στο πιο έντεχνο. Όταν γνωριστήκαμε, ήταν στο γράψιμο του δίσκου της «Φωτιά» του Καρβέλα και έβγαινε έξω από αυτό που ξέρανε μέχρι τότε για εκείνη. Προσπαθήσαμε να ξεκινήσει το νέο μαγαζί που άνοιξε τότε, το «Διογένης», με μια άλλη Άννα. Κάθε βράδυ, έξι μέρες την εβδομάδα, είχε χιλιάδες άτομα ουρά απέξω για να βρουν τραπέζι. Τις Δευτέρες έκανε και έξτρα. Ήταν μόλις είχε ξεκινήσει κι η ιδιωτική τηλεόραση. Ο Γιάννης Παπαθεοχάρης, ένα άτομο που αγαπώ και σέβομαι, αγαπούσε την τέχνη και τα άτομα που διάλεγε να είναι στο μαγαζί του.

Πώς αισθάνεσαι που είσαι ο εντός εισαγωγικών φταίχτης αυτής της αλλαγής; Γιατί η Άννα αυτή τη στιγμή είναι μύθος. Είναι η απόλυτη σταρ.

Την είχα βαφτίσει θεά στη Σκουφά, όπως την είδα στην πλατεία και της έμεινε. Λέει ότι είμαι ο νονός της. Έχοντας δουλέψει με σταρ του εξωτερικού, η Άννα έχει την ίδια ποιότητα. Αυτή τη στιγμή, στην ηλικία που είναι, δουλεύει και ξέρει τι θέλει. Όλο της το είναι, είναι το να τραγουδάει. Και για να τραγουδάς, πρέπει να κάνεις κάποια πράγματα. Γιατί κι η φωνή αλλάζει μεγαλώνοντας. Αν η Άννα ήταν από μικρή στην Αμερική, θα ήταν τεράστια σταρ.

Γιατί άραγε δεν έφυγε ποτέ;

Γιατί όταν ξεκίνησε το διαφορετικό στυλ από αυτό που είχε πριν, οι δισκογραφικές ήταν αλλιώς. Η Άννα γινόταν, κι είναι λίγο οξύμωρο να φύγεις από την πατρίδα σου. Το προσπάθησε, αλλά στην Αμερική οι δισκογραφικές θέλουν νέα άτομα να επενδύσουν. Γιατί επενδύουν τεράστια ποσά για να γίνει κάποια σταρ. Η Άννα το κατάφερε μόνη της στην Ελλάδα αλλά και σε άλλες χώρες που είναι πολύ γνωστή. Όταν πηγαίνει στην Αμερική, γίνεται χαμός. Όταν τραγουδάει στο Ράδιο Σίτυ ή στοAlbert Hall στο Λονδίνο. Την παρακολουθεί ο Robin Williams. Αλλά δουλεύει. Δεν είναι ότι το έχει και τελείωσε. Σχεδιάζει το κάθε πράγμα που θα κάνει. Αυτό είναι που λατρεύω πάνω της.

Πότε την είδες τελευταία φορά;

Προχθές. Δεν αφήνει το παραμικρό στην τύχη. Κι ο Νίκος βέβαια από δίπλα ακολουθεί. Φροντίζει πώς θα χτενιστεί, πώς θα βαφτεί, τι θα φορέσει. Τώρα είναι κι η κόρη της που δουλεύει για μια από τις στυλίστριες του Χόλλυγουντ που έκανε και το Sex in the city που πήγαινε και για όσκαρ ενδυματολογίας.

Σαν σχεδιαστής, συνεχίζεις την σχεδιαστική σου πορεία με το ατελιέ σου στο Κολωνάκι, όπου συνεργάζεσαι με πολλές γυναίκες που ήταν τα Top models της εποχής.

Μπαλατσινού, Τσιντικίδου, Δάρα, Καγιά,Δούνια, Ντέλλου, Κάρτσωνα, Αντώναρου, τα περισσότερα ονόματα. Και την Σκλήβα η οποία δεν δούλεψε πολύ σαν μοντέλο.

Περάσανε όλες αυτές από το ατελιέ σου.

Όλες. Τώρα οι περισσότερες κάνουν δικές τους μπίζνες.

Συνεχίζεις με πολύ πετυχημένες επιδείξεις μόδας, με ρούχα εποχής, με ρούχα που ντύνουν πολλές επώνυμες κυρίες της Αθήνας, οικονομικά εύρωστες, κι έχεις μια πολύ καλή πορεία. Στη ζωή σου μπαίνουν και κάποιοι βασιλικοί γάμοι που έχεις κάνει εσύ. Θεωρώ ότι είσαι, αν όχι ο πρώτος, από τους πρώτους που κάνει βασιλικούς γάμους.

Απ’ όσο ξέρω, ναι. Έφτιαξα το νυφικό της πριγκίπισσας της Μαλαισίας, με σωματοφύλακες να μου δίνουν ένα ένα τα διαμάντια και τα μαργαριτάρια. Στοίχισε μια περιουσία κι έχω το αντίγραφο. Έντυσα και την πριγκίπισσα της Σουηδίας. Γνώρισα τον πρόεδρο των Duty free, τον Zack Parsons, Ολλανδός, ο οποίος, θέλοντας να πάρει τα Duty free της Μαλαισίας, έκανε δημόσιες σχέσεις και διοργάνωσε ένα απίστευτο γκαλά στη Μαλαισία, με την παρουσία του βασιλιά, της βασίλισσας και της πριγκίπισσας της Μαλαισίας και με καλεσμένους υπουργούς, βουλευτές. Ήταν η ορχήστρα του Γιώργου Κατσαρού. Με μακιγιέζ, κομμωτές, μια δουλειά που ετοιμαζόταν ένα χρόνο. Εμπειρία ζωής. Μετά το φινάλε της βραδιάς, λιποθύμησα.

Από την κούραση και το στρες.

Πήγα τέσσερις φορές στη Μαλαισία να συναντηθώ με τις κυρίες των τιμών για να ξέρω το πρωτόκολλο, να ξέρω τι χρώμα θέλει να φορέσει πρώτο ρούχο. Έπρεπε να μάθω την κουλτούρα και τα πρωτόκολλα τους. Ήταν ένα απίστευτο γεγονός και γνώρισα τον πρωθυπουργό και τους πρέσβεις της χώρας.

Έχεις κρατήσει σχέσεις με όλους αυτούς;

Αλληλογραφούμε σε γιορτές. Τώρα πια μέσω διαδικτύου. Και στην Αμερική όταν πηγαίνω, βρίσκω τους ανθρώπους μου.

Έχεις κρατήσει γνωριμίες κι έναν κύκλο που σ’ εκτιμούν, σ’ αγαπούν και για σένα είναι σχεδόν όλη σου η ζωή. Η επαγγελματική αλλά και η προσωπική, γιατί μέσα από τα επαγγελματικά, έκανες κάποιους φίλους.

Με κάποιους βλεπόμασταν κάθε μέρα. Τώρα πια δεν γίνεται. Ζήνα, Λιβιεράτος, Βίσση, Ρουβάς, Μαζωνάκης, μπορώ να πηγαίνω και να τους βλέπω όποτε θέλω.

Θέλω να σου λέω ένα ένα τα ονόματα αυτά και να μου λες τι είναι ο καθένας. Σάκης Ρουβάς.

Σταρ στο αντίθετο φύλο με την Βίσση. Εξελίχθηκε κι αυτός και δούλεψε πολύ. Γι’ αυτό και ο κόσμος του αναγνωρίζει τον σεβασμό που πρέπει να έχει.

Το 1992 τον έντυσες;

Ναι, τον έντυσα την πρώτη φορά που βγήκε στο Show Center με Κοντολάζο, Παππίου, Όλια Στεφανίδου και Δάκη. Ένα μεγάλο σχήμα με μεγάλη επιτυχία.

Πέγκυ Ζήνα.

Αγαπημένη. Την έφερε ο Λύρας στο ατελιέ μου να την ντύσω το ’96. Καταπληκτικό παιδί, όπως και ο Γιώργος. Της έλεγα πως όταν τραγουδάει live, είναι σαν να ακούω cd. Να σου πω και για την Καίτη Γαρμπή. Την ξέρω από τότε που κοριτσάκι ακόμα ήταν με την αδελφή της και τον Φλωρινιώτη. Όταν έκανε τον πρώτο της δίσκο, «Γυαλιά καρφιά» είχα κάνει όλο το styling και τα ρούχα για τον δίσκο. Την έχω ντύσει στα «Αστέρια» και στο «Στράτος» παλιότερα. Καταπληκτικό φιλαράκι και την έλεγα πόδια, γιατί έχει πραγματικά εκπληκτικά πόδια. Εξελίχθηκε κι αυτή κι έχει και αναγνωρίσιμη, ιδιαίτερη φωνή.

Χρήστος Δάντης.

Τον γνώρισα μαζί με την Άννα. Τραγουδούσε στα πρώτα του βήματα με την Λίτσα Γιαγκούση. Τους έντυνα και τους δυο και σε δουλειά, αλλά και στον γάμο τους. Θεός ο Δάντης.

Λάμπης Λιβιεράτος.

Αγαπημένο πρόσωπο. Τον ξέρω από τότε που ήταν να γίνει ηθοποιός. Μαζί με Παπακωνσταντίνου, Χρυσομάλλη και Αδαμάκη στο «Ξενοδοχείο Παράδεισος» όπου έκανε τον γιο. Ήταν 19 με 20 χρονών. Μετά άρχισε την πορεία του με τον Μαρίνο, την Άννα και τώρα είμαι πολύ χαρούμενος που ξέφυγε και πηγαίνει καλά. Έχουμε συχνά επαφές. Καταπληκτικό παιδί.

Έχεις κρατήσει με όλους σχέσεις;

Αυτό ευχαριστεί τον εαυτό μου. Οι φίλοι μου με σώσανε από την βαριά κατάθλιψη που είχα πέσει κι μ’ έριξε φοβερά. Δεν μιλάω οικονομικά, αλλά ψυχικά. Έχω καλούς φίλους που με σέβονται και τους σέβομαι.

Η ζωή που έζησες, η καριέρα που έστησες, γκρεμίστηκε κάποια στιγμή. Σε μια δύσκολη δεκαετία.

Το 2004. Και μια δουλειά δύσκολη που πρέπει να έχεις χρήματα. Δεν μπορείς να κάνεις μια επίδειξη με 2000 ευρώ. Θες τουλάχιστον 50000 και πάνω.

Έβγαλες χρήματα από αυτή τη δουλειά;

Δεν ήμουν ποτέ φιλοχρήματος. Δουλεύεις και βγάζεις. Όταν κάνεις υψηλή ραπτική, δεν είναι απαραίτητο ότι θα πουλήσεις τα ρούχα που βγάζεις. Τα ρούχα ράβονται πάνω σε μοντέλα. Αν κάποια πελάτισσα έχει το ίδιο σώμα με το μοντέλο, τα πουλάς. Τα περισσότερα ρούχα, συνήθως, μένουν στην ντουλάπα. Παρουσιάζοντας τα ρούχα σε μια κολεξιόν, δίνεις τις τάσεις της επόμενης χρονιάς. Κάνεις υπερβολές. Δεν μπορούν να φορεθούν από οποιαδήποτε. Κάποια φοριούνται. Τουαλέτες κεντημένες. Στην αλλαγή της χιλιετίας, έκανα ρούχα από σύρμα. Από μέταλλο. Δεν φοριούνται.

Έβγαλες λεφτά, αλλά και έχασες.

Δεν έχασα. Έδωσα για να πάρω. Σε μια επίδειξη θα χρειαστεί να ξανακάνεις ένα ρούχο στο σώμα της πελάτισσας, αν το θελήσει. Το αρχικό θα σου μείνει. Στην Μαλαισία ας πούμε, πούλησα ογδόντα κομμάτια.

Έρχεται η δεκαετία που σου αλλάζει ριζικά τη ζωή με την οικονομική κατάρρευση.

Η κατάρρευση δεν ήρθε από τη δουλειά μου, αλλά από το κράτος. Από τους Ολυμπιακούς αγώνες από όπου δεν πληρώθηκα ποτέ. Είχα κάνει τότε και μια νέα επιχείρηση, ένα στούντιο ομορφιάς, με μπουτίκ αξεσουάρ, κομμωτήρια, τα πάντα.

Όλα όσα έκανα για τους Ολυμπιακούς, είχαν δοθεί σε εργοστάσιο. Χρειάστηκε να βγάλω από την τσέπη μου ένα τεράστιο χρηματικό ποσό, γιατί είχα εκδώσει επιταγές για να πληρώσω υλικά και εργοστάσιο, κι αν δεν τα έδινα, θα με κλείνανε φυλακή.

Όλα αυτά, το κλείσιμο της επιχείρησης και το στρες, με οδήγησαν στην κατάθλιψη. Όταν έχεις ζήσει την ζωή που έζησα και σου συμβούν αυτά, δεν ξέρεις πού να απευθυνθείς. Τι να έκανα; Να δανειζόμουν; Από ποιον; Και πώς θα τα έδινα πίσω; Δεν χρωστούσα ποτέ και τίποτα και ξαφνικά είμαι στον αέρα.

Διεκδίκησες τα χρήματά σου;

Βέβαια.

Με αγωγές;

Ναι και κέρδισα. Αλλά μέχρι στιγμής δεν έχω πάρει τίποτα.

Και μπαίνει στη ζωή σου η κατάθλιψη.

Κοντά τέσσερα χρόνια κοίταζα το ταβάνι. Δεν μπορούσα να σκεφτώ τίποτα. Δεν μπορούσα να καλύψω ούτε τις ανάγκες μου. Να έχω μεγάλα σπίτια, το αυτοκίνητό μου, τα πάντα όπως τα ήθελα. Γιατί όλα αυτά κοστίζουν, κι εγώ ήμουν επί ξύλου κρεμάμενος.

Στον άσσο αν το σκεφτείς λαϊκά κι ανθρώπινα.

Είχα ένα σπίτι ανάκτορο, με έπιπλα από Γαλλία, αλλά δεν μπορούσα να το συντηρήσω.

Πώς φτάνεις να κοιτάς το ταβάνι; Τι σκεφτόσουν;

Τίποτα. Έβλεπα το ταβάνι.

Είχες τάσεις αυτοκαταστροφής; Επιχείρησες να αυτοκτονήσεις;

Έκανα δυο απόπειρες, αλλά όταν κατάλαβα ότι δεν κατάφερνα να αυτοκτονήσω, είπα πως έπρεπε να μάθω να ζω με τα λίγα.

Και τα κατάφερες.

Γιατί έχω καλούς φίλους. Μέσω facebook και διαδικτύου ξαναβρήκα παλιούς φίλους που είχαμε χαθεί γιατί είχα αλλάξει και τηλέφωνα. Δεν μπορούσα βέβαια να πω σε όλους τι περνούσα, γιατί δεν ήθελα να με λυπούνται Δεν ήμουν χρηματόδουλος. Βοηθούσα όσο μπορούσα και ξαφνικά βρίσκομαι στο τίποτα. Έπαιρνα τις συγκοινωνίες και περπατούσα. Έμενα στο Πεδίον Άρεως και γύρναγα δέκα φορές το άλσος χωρίς να σκέφτομαι. Σαν να είχε σταματήσει ο εγκέφαλός μου. Άρχισε η κρίση και τα πράγματα γίνανε χειρότερα. Δεν είναι που χάνεις όσα έχεις, αλλά και το γεγονός ότι δεν υπάρχει προοπτική να ξεκινήσεις κάτι άλλο. Όπου πήγα να ζητήσω δουλειά δεν με πιστεύανε. Έμπαινα στο Caruso, στο Prince Oliver, καταστήματα που ψώνιζα, αφού είχα στείλει βιογραφικό .Με βλέπανε και ερχόταν να μ’ εξυπηρετήσουν. Ντρεπόμουν κι έφευγα.

Ποιο ήταν το κλικ του επανέρχομαι στην Ζωή;

Η γέννηση του ανιψιού μου. Του εγγονού του αδελφού μου. Είχα τον πατέρα του σαν παιδί μου, κι έτσι ένιωθα και το παιδί του. Όταν γεννήθηκε λοιπόν, είπα πως έπρεπε να ξαναγεννηθώ κι εγώ.

Συγκλονιστικό.

Άρχισα να κάνω επαφές. Ξαναβρήκα παλιούς φίλους, άρχισα να βγαίνω. Πήγα στο reunion που κάνανε τα παλιά μοντέλα. Ήταν όλα τα κορίτσια που είχαμε συνεργαστεί χρόνια και είχαμε δεθεί.

Όλα τα παλιά σου μοντέλα. Επανέρχεσαι και κάνεις κάποια πράγματα.

Δεν είμαι μικρός για να ξεκινήσω πάλι καριέρα, αλλά και στην ηλικία που είμαι πρέπει να κάνω διάφορα.

Έχεις ξαναμπεί δυναμικά με διοργανώσεις, με events. Ξαναπιάνεις τη ζωή από τα μαλλιά με όλες αυτές τις γνωριμίες που έχεις και σαν καλλιτέχνης και σαν άνθρωπος. Έχεις διοργανώσει κάποια events στην Αράχωβα, σε γνωστά, μεγάλα μαγαζιά. Τι άλλο κάνεις;

Επιδείξεις για να βρω παλιές πελάτισσες. Δεν έκανα ποτέ pret a porte. Τώρα καμιά δεν φοράει ρούχα υψηλής ραπτικής. Μόνο αν απαιτείται σε κάποιο γάμο. Έχουν περάσει αυτά.

Είσαι έτοιμος να επανέλθεις και στον σχεδιασμό;

Ναι. Το θέλω. Το ψάχνω. Δεν μπορώ να ξεφύγω. Πρέπει κάτι να κάνω για να ζήσω.

Εμείς τι να ευχηθούμε; Να πραγματοποιηθεί το επόμενο όνειρο;

Αυτό ελπίζω και σ’ ευχαριστώ. Εύχομαι να πάνε όλα καλά και να έχουμε, πάνω απ’ όλα την υγεία μας. Αν και μ’ αυτά που γίνονται, κι αυτή την χάνουμε. Κάτι θα γίνει όμως. Το νιώθω. Τώρα υπάρχει ζωή ξανά.

Ποια η δική σου ευχή από δω και πέρα;

Να υλοποιήσω κάποιες ιδέες που έχω, με αρκετή ψυχολογική υποστήριξη. Παίζει μεγάλο ρόλο να γελάει ο άνθρωπος, κι εγώ γέλαγα πάντα. Ήμουν η ψυχή της παρέας.

Να ευχηθώ η επόμενη συνέντευξή μας να είναι στην πρώτη σου μεγάλη επίδειξη, όπου θα έχουμε και την αποκλειστικότητα.

Το όνειρό μου; Έχω ένα αρχείο ρούχων από όλους τους καλλιτέχνες και από την Αμερική και από την Ελλάδα. Θέλω να κάνω μια πασαρέλα με αυτή, χωρίς να βγάλω λεφτά, αλλά για φιλανθρωπικό σκοπό. Λατρεύω τα παιδιά.

Αυτό να το οργανώσουμε.

Ίσως να είναι και μια καλή αρχή για να ξανά ξεκινήσω αυτό που είχα αφήσει χρόνια πριν.

Λοιπόν αυτό θα ευχηθούμε. Η επόμενη συνέντευξη να είναι λίγο πριν την press conference του φιλανθρωπικού γκαλά με αυτά τα ρούχα. Εδώ να φορέσουν τα ρούχα εκείνες για τις οποίες τα έχω φτιάξει.