Αποκλειστικό /Δημήτρης Ρόκκος: ”Ευγνωμονώ τον πατέρα μου που είναι σκληρός και απαιτητικός μαζί μου. Με κάνει καλύτερο άνθρωπο”

Είναι ο πρωτότοκος γιος του Στέλιου Ρόκκου. Είναι ο Δημήτρης Ρόκκος που ακολουθεί τα βήματα του μπαμπά του αλλά πάνω από όλα έχει τα δικά του όνειρα και τις δικές του Φιλοδοξίες. Στην πρώτη του Αποκλειστική συνέντευξη μιλάει για όλα. Ένα παιδί προσγειωμένο όμορφο και ταλαντούχο μας εκμυστηρεύεται τα καλύτερα του για την μουσική τον έρωτα τις γυναίκες αλλά και την αδυναμία του μπαμπά Στέλιου Ρόκκου!! Απολαύστε τον στην πρώτη του συνέντευξη γιατί σύντομα θα τον ακούτε παντού.

Να μιλήσουμε για σένα, να μάθει ο κόσμος πώς μπήκε η μουσική στη ζωή σου; Πώς ξεκίνησες με τη μουσική, εκτός του ότι υπάρχει στο DNA σου;

Δεν ήταν μόνο η μουσική, αλλά και ο αθλητισμός παράλληλα. Τα έκανα και τα δυο από τα εφτά μου, γιατί ήταν τα δυο πράγματα που γούσταρα να κάνω από πιτσιρικάς και να ασχοληθώ σοβαρά.

Σε κέρδισε η μουσική όμως;

Στην πορεία, γιατί ως έφηβος έδινα περισσότερη βάση στον αθλητισμό. Λόγω του μπάσκετ το είχα δει πιο σοβαρά με τον αθλητισμό. Τελικά όμως με κέρδισε η μουσική γιατί είδα πως αυτό είναι το όνειρό μου και αυτό θέλω να κάνω. Ο αθλητισμός ήταν ένα χόμπυ, αν και τα πήγαινα κι εκεί εξίσου καλά. Κάποια στιγμή πρέπει να αποφασίσεις τι θα κάνεις.

Σε επηρέασε το γεγονός ότι προερχόσουν από μουσική οικογένεια;

Δεν είχε να κάνει καθόλου με αυτό. Μεγάλωσα με τη μαμά μου. Τον πατέρα μου τον έβλεπα τα Σαββατοκύριακα. Τις περισσότερες επιρροές λοιπόν τις είχα από τη μεριά της μαμάς. Ο θείος μου, ο αδελφός της μητέρας μου, ο Κώστας, με μύησε στην μέταλ και την ροκ. Κάποια στιγμή είχα δει μια βιντεοκασέτα των Metallica και είπα «αυτό θέλω να κάνω». Λειτούργησε υποσυνείδητα. Στα εφτά μου έκανα κλασική κιθάρα. Στα 13-14 κάναμε με τους κολλητούς μου μια μπάντα, παίξαμε στο school wave , βρήκαμε κι άλλες μπάντες, έμπλεξα και με άλλα συγκροτήματα, κι εκεί που ήμουν στο μεταίχμιο μουσική ή αθλητισμός, έψαχνα και δουλειά τότε γιατί από τα δεκάξι μου ήθελα να ανεξαρτητοποιηθώ από τους γονείς μου, δεν ήθελα να παίρνω λεφτά από τη μάνα μου, ντρεπόμουν, δε γούσταρα, χτυπάει μια μέρα το τηλέφωνο και ακούω τον πατέρα μου να μου λέει «πιτσιρίκο γουστάρεις να δουλέψουμε παρέα;» και λέω καλή φάση. Δεν το είχα πάρει τότε στα σοβαρά. Στα δεκαεννιά πού να κάτσεις να σκεφτείς δουλειά, πρόβες και τέτοια.

Και ξεκινάς. Και μπήκες στην διαδικασία να σου αρέσει;

Ναι. Τότε ήμουν πολύ ψαρωμένος. Εκεί που έπαιζα με την μπάντα μου για φιλαράκια, άντε για τριάντα άτομα, ξαφνικά άρχισα να παίζω μπροστά σε εφτακόσια άτομα. Στην αρχή με τρόμαζε, είχα άγχος. Μου άρεσε από την πρώτη μέρα. Με άγχωνε γιατί άρχιζε να σοβαρεύει.

Πώς είναι η συνεργασία με Στέλιο Ρόκκο; Χωρίς να είναι ο μπαμπάς

Τον γνωρίζω πριν δουλέψω μαζί του. Είναι ένας άνθρωπος που έχει τρελές απαιτήσεις γιατί και ο ίδιος είναι τελειομανής. Του αρέσει να βάζει τον χαρακτήρα του κάθε μουσικού και στον δίσκο και στο live. Συζητάμε στο στούντιο, του λες την ιδέα σου και αν του αρέσει θα την κρατήσει. Αυτό συμβαίνει σπάνια σε ανθρώπους

Στα live πώς είναι;

Δεν έχει διαφορά στο στούντιο και στο live. Είναι το ίδιο απαιτητικός. Δεν είναι δύσκολος. Ξέρει τι θέλει, κι αυτό είναι το σημαντικό σε έναν καλλιτέχνη. Οι περισσότεροι δεν ξέρουν τι θέλουν.

Σε έχει αντιμετωπίσει σαν συνεργάτη ή σαν γιο του;

Και τα δύο. Την έχω γλυτώσει αρκετές φορές επειδή είμαι ο γιος του. Αλλά με έχει αντιμετωπίσει κάποιες φορές σκληρά και απαιτητικά, γιατί πάντα ένας πατέρας θέλει για τον γιο του το καλύτερο. Πιθανόν κι εγώ, αν κάνω γιο ή κόρη να είμαι χειρότερος. Δεν ξέρω.

Σε επηρέασε σαν προσωπικότητα το γεγονός ότι έχεις δουλέψει μαζί του;

Όχι. Όταν παίζουμε, προσπαθώ να τον κάνω να φανεί θεός. Η δουλειά μου δεν είναι να προβληθεί εκεί πάνω ο Δημήτρης αλλά ο Στέλιος.  Ο κάθε Στέλιος. Εφόσον είμαι κιθαρίστας, είμαι μουσικός του βάθρου και δεν έχω ρόλο του καπετάνιου, πρέπει ο καπετάνιος να βγει θεός. Η δική μου δουλειά είναι τελείως διαφορετική από τη δική του. Και μη ξεχνάς πως είμαστε δυο διαφορετικοί κόσμοι όσον αφορά τη μουσική.

Παραμένεις σταθερός στη μουσική;

Δεν έχει να κάνει με κόλλημα αλλά με βιώματα και παιδεία. Δεν έχω ούτε κλασική ούτε ρεμπέτικη παιδεία, αλλά αυτό. Να το κρύψω και να υποκριθώ ότι είμαι ένας λαϊκός τραγουδιστής, ένας λαϊκός κιθαρίστας; Δεν είμαι. Αν και δεν το αποκλείω. Στη φάση όμως που είμαι, με τα μυαλά που κουβαλάω και όση, μικρή, εμπειρία έχω στον χώρο, δεν ξέρω αν τώρα θα έκανα κάτι τέτοιο. Όχι γιατί δεν είμαι αυτό. Θέλω να είμαι αληθινός σε ότι κάνω.

Οι φίλοι σου, οι κολλητοί σου τι σου λένε για αυτή την επιλογή σου στη μουσική;

Τώρα μιλάς για μια χούφτα ανθρώπους. Αυτοί αγαπάνε τον Δημήτρη και όχι το αν είμαι ο Ρόκκος ή οτιδήποτε.

Είναι σκληροί κριτές;

Δεν κρίνουν αν αυτό που κάνω θα πετύχει ή όχι. Δεν τους νοιάζει αυτό. Τους νοιάζει να κάνω αυτό που αγαπώ. Για μένα η μουσική είναι ο πιο γλυκός εθισμός. Δεν έχει σημασία αν αυτό το ακούσουν δέκα άνθρωποι ή δέκα εκατομμύρια άνθρωποι. Μακάρι να το ακούσουν δέκα εκατομμύρια άνθρωποι, γιατί αυτό είναι και μια επιβράβευση.

Σε ενδιαφέρει να φτάσεις στο σημείο να σε ακούσουν δέκα εκατομμύρια άνθρωποι;

Δεν είναι ο στόχος μου. Ο στόχος είναι να μη μπορώ χωρίς αυτό. Αν ξυπνήσω μια μέρα και δεν πιάσω την κιθάρα, δεν τραγουδήσω ή δεν ακούσω μουσική, θα είμαι δυστυχισμένος. Εννοείται πως θέλω και την επιβράβευση, γι’ αυτό βγαίνω και παίζω, γράφω σε δίσκους και έχω ξεκινήσει να δίνω κομμάτια. Αυτό είναι η επιβράβευση. Ο λόγος που τρέχεις στους Ολυμπιακούς ή παίζεις σε έναν αγώνα μπάσκετ, είναι γιατί πρώτα θες να παίξεις.

Έχεις ξεκινήσει να κάνεις μια πολύ δυνατή αλλαγή, μια εξόρμηση να κερδίσεις τον τίτλο του συνθέτη και του στιχουργού

Εντάξει, είμαι στα σκαριά. Δεν θέλω να παινεύομαι. Έχω ξεκινήσει εδώ και ένα μήνα. Έχω γράψει αρκετά κομμάτια. Το κάνω κάπως ιδιαίτερα. Οι περισσότεροι, πολλοί τέλος πάντων, παίρνουν έναν τραγουδιστή και γράφουν ένα κομμάτι στα μέτρα του, για να το πει αυτός. Εγώ ξεκινώ να γράφω μουσική και στίχους, κι όταν τελειώσει αυτό το πράγμα και πάρει μια μορφή σκέφτομαι ποιος μπορεί να το πει. Βρίσκω τους πιθανούς. Γιατί υπάρχουν και κομμάτια μου που δεν ξέρω ποιος μπορεί να το πει. Μπορεί να βγουν αργότερα. Θέλω αυτό που κάνω να έχει χαρακτήρα. Τον δικό μου χαρακτήρα. Κι εννοείται να έχει χαρακτήρα και ο αντίστοιχος που θα το πάρει

Έχεις συζητήσει για κάποια τραγούδια σου;

Ναι, είμαι σε συζητήσεις. Απλά δεν θέλω να πω ακόμα. Για ευνόητους λόγους θέλω πρώτα να γίνει.

Μεγάλα ονόματα;

Κάποιοι ναι, κάποιοι όχι. Αλλά δεν θέλω να μιλήσω τώρα, πριν γίνει

Γράφεις με βάση το συναίσθημα;

Ε πώς να γράψω; Με τη λογική; Είναι δύο διαφορετικοί κόσμοι.

Μπορεί να ξυπνήσεις ένα πρωί και να γράψεις κάτι ή να μην κοιμηθείς γιατί έχεις έμπνευση;

Συνήθως γίνονται και τα δύο. Εκεί που κοιμάμαι, ξυπνάω, πιάνω την κιθάρα, γράφω μια μελωδία, την ηχογραφώ και ξανά κοιμάμαι. Ξυπνάω το πρωί, γράφω ένα στιχάκι. Δεν θα κάτσω 3 με 7, θα πάρω την κιθάρα, θα γράψω ένα κομμάτι και θα πω «εντάξει, πήγε 7, τελείωσε». Είναι σε άσχετες στιγμές. Μπορεί να μιλάμε για ένα σοβαρό θέμα και να σου πω «Άννα κάτσε λίγο, μου ήρθε κάτι, να το γράψω…» Είναι λίγο περίεργο, αλλά αυτό συμβαίνει.

Είσαι περίεργος γενικότερα;

Πώς με βλέπεις; Με βλέπεις να είμαι στα καλά μου; Δεν είναι θέμα «περίεργος». Είμαι άνθρωπος της ουσίας

Πιστεύεις ότι είσαι ένας ιδιαίτερος άνθρωπος; Εγώ σε θεωρώ ταλέντο. Εσύ το πιστεύεις;

Δε στέκομαι σ’ αυτό. Μπορεί να είμαι, μπορεί και να μην είμαι. Δε μ’ ενδιαφέρει. Αλλά μ’ ενδιαφέρει να μάθει ο κόσμος πως σαν μουσικός ασχολούμαι σοβαρά με το θέμα και να υπάρχει ένας σεβασμός σε αυτό. Γράφω κομμάτια, στίχους, ξεκίνησα φωνητική, γιατί κάποια πράγματα θέλουν βελτίωση, δεν θα πιάσω ένα μικρόφωνο και θα ξεκινήσω να τραγουδάω μόνο και μόνο επειδή έχω έξι γράμματα στην πλάτη μου. Είναι ότι χειρότερο μπορεί να κάνει κάποιος. Σαν άνθρωπος μου αρέσει να βελτιώνομαι. Όχι μόνο σαν καλλιτέχνης. Ξέρω τα μειονεκτήματά μου. Δεν θα αλλάξω για κανέναν. Αλλά θέλω να τα βελτιώσω. Για παράδειγμα είμαι πολύ νευρικός. Προσπαθώ να το βελτιώσω, να μην είμαι τόσο. Το ίδιο κάνω και στη μουσική. Να βελτιωθώ. Θέλω να γράφω κομμάτια και να κάνω λάθη. Να μαθαίνω πού κάνω λάθος και να το διορθώνω. Να κάνω το ίδιο με τους στίχους. Να φτιάξω τη φωνή μου. Γιατί αν πας σε ένα δάσκαλο, κερδίζεις χρόνο, μαθαίνεις πράγματα

Ο Στέλιος ήταν αυστηρός δάσκαλος;

Ήταν πάντα αυστηρός. Και τα τελευταία χρόνια καταλαβαίνω πως αυτό μου κάνει καλό. Το να έχεις έναν άνθρωπο που σου χαϊδεύει τ’ αυτιά και σου λέει πόσο καλός είσαι, δεν βοηθάει. Είσαι στάσιμος, παίρνουν τα μυαλά σου αέρα, βολεύεσαι και ξαφνικά φτάνεις μια ηλικία, στα σαράντα και λες «ωραία, τι έκανα;». Τίποτα. Αλλά εκεί δεν θα είναι ούτε κανένας μπαμπάς, ούτε καμιά μαμά να σε πάρουν από το χεράκι και να σου πουν «έλα αγόρι μου, πάμε». Είμαι σε μια ηλικία στα 26,27, έχω μια εμπειρία δέκα περίπου ετών στον χώρο ως μουσικός, αλλά παράλληλα ξέρω και άλλα μονοπάτια. Τώρα θέλω να αρχίσει να βγαίνει προς τα έξω και ο χαρακτήρας μου. Ως συνθέτης, ως στιχουργός, ως και τα δύο, ως τραγουδιστής…. Θα δείξει η πορεία

Ποια ήταν η πιο σκληρή κουβέντα του; Αυτή που σε ενόχλησε πιο πολύ; Πώς θα τον χαρακτήριζες; Πιο σκληρός δάσκαλος; Πιο σκληρός κριτής;

Εντάξει, πατέρας μου είναι. Εννοείται πως θα είναι σκληρός.

Είχες πει πως είναι σκληρός δάσκαλος

Με την όμορφη έννοια. Μου κάνει καλό αυτό.

Δεν σου τράβαγε τ’ αυτιά

Ποτέ, ποτέ. Και είναι ένα από τα πράγματα που τον ευχαριστώ γι’ αυτό. Διορθώνω τα λάθη μου. Μερικές φορές λέω, «αυτό γιατί το είπα;» Το καταλαβαίνω λίγο αργότερα και το διορθώνω.

Πώς είναι να είσαι ο πρωτότοκος γιος ενός ανθρώπου που έχει καταξιωθεί αρκετά

Θα μπορούσα να ήμουν δεύτερος. Δεν τα σκέφτομαι αυτά. Δεν μου λένε τίποτα.

Μεγάλωσες απλά; Όμορφα; Χωρίς να πιστεύεις πως είσαι ο γιος κάποιου που είναι επώνυμος;

Δεν με ενδιέφεραν ποτέ αυτά. Όπως κατάλαβες, μου την σπάνε πολύ οι ματαιόδοξοι άνθρωποι. Εκείνοι που χρησιμοποιούν τη μουσική και μιλάω για την μουσική επειδή εκεί ανήκω, για να λύσουν κάποια θεματάκια που έχουν. Είτε για να φτιάξουν την εμφάνισή τους, είτε για να πάρουν ένα ακριβό αυτοκίνητο, είτε να πάνε διακοπές σε κάποιο νησί. Η μουσική πρέπει να είναι τρόπος ζωής. Αυτοί οι άνθρωποι δεν μου λένε τίποτα. Και η αλήθεια είναι πως πολλοί από αυτούς δεν αφήνουν τη μουσική να πάει μπροστά. Γιατί το κάνουν για άλλους σκοπούς.

Εσύ είσαι φιλόδοξος;

Φιλόδοξος ναι, ματαιόδοξος όχι

Θα έδινες ένα τραγούδι σου στον Στέλιο Ρόκκο;

Το έχω κάνει. Μουσική

Σε ποιο;

Δεν έχει σημασία. Παλιότερα είχα γράψει ένα θεματάκι σε ένα κομμάτι, του άρεσε πολύ και το πήρε. Αλλά δεν ήταν κάτι που παρουσιάστηκε πως το έφτιαξα για τον πατέρα μου.

Τώρα που κάνεις μεγαλύτερα βήματα και ξεκινάς κάτι δικό σου;

Θα χαιρόμουν να έγραφα ένα κομμάτι που θα του άρεσε και να του έλεγα να το πάρει. Ένας άνθρωπος που έχει γράψει τόσα κομμάτια. Πέρα από τραγουδιστής είναι και καλλιτέχνης. Καλλιτέχνης είναι τρία πράγματα. Πρέπει να αντιλαμβάνεται τη μουσική, να μπορεί να αναπαράγει μουσική με κάποιον τρόπο, με μια κιθάρα, ένα πιάνο, κάπως. Να σου παίξει κάτι. Το τρίτο είναι να μπορεί να δημιουργεί. Να σου παίξει ένα κομμάτι. Μια ιδέα του. Αυτό είναι ο καλλιτέχνης. Ο Αντώνης Βαρδής, ας πούμε, ήταν καλλιτέχνης. Αν και ακούω άλλο στυλ μουσικής, ο Βαρδής είναι…

Μια ιστορία από μόνος του. Θα έκανες τα πάντα, τα πάντα όμως, για να πετύχεις τον στόχο σου;

Όχι. Γιατί όταν λες τα πάντα, εννοείς και κακά πράγματα. Δηλαδή αν μπουν στη μέση οικογένεια, φίλοι και αυτά, όχι. Η οικογένεια είναι πάνω απ’ όλα.

 Μέχρι πού θα έφτανες;

Θέλω να το κάνω με την αξία μου. Με τη δουλειά μου. Να μοχθήσω γι’ αυτό. Να μην κοιμάμαι.
Δεν είναι εύκολο αυτή την εποχή με τον σταυρό στο χέρι.

Εγώ πάω λίγο έτσι, γιατί απλά δεν θέλω να βλάψω κανέναν. Το παν για μένα είναι να μην γυρίσει ποτέ κανένας να πει πως είμαι κωλόπαιδο. Είναι σημαντικό για μένα. Εκείνους που πραγματικά πιστεύουν, τους καταλαβαίνω. Είναι κάτι πολύ βαθύ. Και τους γουστάρω που το κάνουν. Αυτούς που λένε πως πιστεύουν και είναι ότι να’ ναι…δεν τους γουστάρω καθόλου.

Έχεις φάει Σφαλιάρες από ανθρώπους που δεν περίμενες.

Φυσικά, αλλά δεν είμαι ούτε ο πρώτος, ούτε ο τελευταίος. Δεν μετανιώνω για κάτι. Ότι είναι, η ζωή το φέρνει. Το πιστεύω αυτό. Αν είσαι κακός άνθρωπος, αργά ή γρήγορα η ζωή θα στο φέρει και με πολύ άσχημο τρόπο. Γι’ αυτό και φροντίζω να είμαι εντάξει προς τον εαυτό μου, για να είμαι εντάξει και προς τους άλλους. Κι αν κάπου κάνω λάθος, κοιτάω να το διορθώνω επί τόπου

Ποιο είναι το μεγαλύτερό σου όνειρο;

Να μεγαλώσω σωστά τα παιδιά μου. Να τους περάσω αξίες. Να βγούνε μάγκες. Σίγουρα δεν σκέφτομαι να κάνω παιδιά τώρα. Αλλά επειδή μου λες για όνειρο ζωής. Αυτό νομίζω πως είναι το καλύτερο που μπορώ να κάνω ως πατέρας, ως άνθρωπος

Σκέφτεσαι να κάνεις οικογένεια;

Τώρα με τίποτα.

Μόνο καριέρα;

Τώρα ναι.

Με την οικονομική κρίση τα βγάζεις πέρα;

Δεν μπορώ να σου πω ότι πηδάω και από την χαρά μου. Οι άνθρωποι που δεν έχουν επηρεαστεί να είναι δέκα; Α όχι! Είναι και τριακόσιοι στη Βουλή. Τους ξέχασα. Δεν είναι μόνο οικονομικό το πρόβλημα, αλλά και ψυχολογικό. Οι άνθρωποι πια δεν είναι όπως ήταν μια δεκαετία πριν. Η οικονομική κρίση έκανε και καλό. Καταλαβαίνεις κάποια πράγματα που στην δεκαετία του ’90 και αρχές 2000 δεν έπαιρνες χαμπάρι. Ο κόσμος είχε λεφτά και όλα καλά.

Τα σχέδιά σου;

Τον Χειμώνα θα είμαστε στο Fever από τον Νοέμβρη για Παρασκευή, Σάββατο και τις Κυριακές θα είμαστε στη Θεσσαλονίκη στο Barbarella

Δυνατές συνεργασίες για τον Χειμώνα. Πώς αισθάνεσαι;

Όταν συνεργάζεσαι με τόσο δυνατά ονόματα και σε διάρκεια ετών είναι…. Για την Ελλάδα αυτό είναι ChampionsLeague. Είσαι μόνο χαρούμενος.

Έρωτας στη ζωή σου υπάρχει;

Όχι. Δεν έχει βρεθεί κάτι.

Τι είναι αυτό που θα σε συγκινούσε σε μια γυναίκα για να την ερωτευτείς;

Να είναι αληθινή. Όπως εγώ θα αγαπήσω αυτήν, έτσι κι αυτή να αγαπήσει τον Δημήτρη. Να μην σκέφτεται άλλα πράγματα από πίσω. Αυτό. Τίποτε άλλο

Υπήρξαν γυναίκες που κοιτάξανε το πίσω από τον Δημήτρη;

Φυσικό κι επόμενο είναι. Και δεν είμαι ο πρώτος που του έχει συμβεί αυτό ή πως δεν θα μου ξανασυμβεί. Απλά όσο περνάει η ζωή, αρχίζεις και το αντιλαμβάνεσαι πιο νωρίς, το διαχειρίζεσαι διαφορετικά, γίνεσαι πιο ώριμος

Έρωτας ή χωρισμός είναι καλύτερος για σένα για έμπνευση;

Αναλόγως, δεν έχει να κάνει. Η έμπνευση μου έρχεται σε άσχετες στιγμές.

Πιστεύεις πως το καλύτερό σου κομμάτι θα το έγραφες στον χωρισμό σου ή σε έναν έρωτα;

Δεν μπορώ να σου απαντήσω σ’ αυτό γιατί είναι της στιγμής.

Λαμαρίνα έχεις δαγκώσει;

Με τα μυαλά που κουβαλάω τώρα και τις εμπειρίες που έχω, ναι. Μπορεί όμως κάποια στιγμή αργότερα να την δαγκώσω και να καταλάβω πως αυτό είναι. Κι αυτό σχετικό είναι

Πολλά σχετικά μου λες

Λατρεύω Αινστάιν. Είναι σχετικά γιατί ρωτάς έναν άνθρωπο που είναι 26 χρονών. Πόση εμπειρία μπορεί να έχει; Καταλαβαίνεις τι θέλω να σου πω; Δεν μπορώ να σου πω «ναι, το έχω κάνει». Αν ήμουν 46, θα στο έλεγα.

Έχεις καβαλήσει το καλάμι;

Μπααααα. Γιατί να το κάνω; Τώρα δεν είμαι κάτι. Δεν το έχω κάνει. Αν γίνω, γιατί να το καβαλήσω;

Πολλοί το κάνουν

Τι με νοιάζει τι κάνουν οι άλλοι;

Θα μου κάνεις μια ευχή που πιστεύεις πως μπορεί να πραγματοποιηθεί; Για να κλείσουμε την συνέντευξη αισιόδοξα και όχι ματαιόδοξα;

Μια ευχή του Δημήτρη που γουστάρει να πει

Ότι κάνουμε, να το κάνουμε με αγάπη, να μην κοροϊδεύουμε τον εαυτό μας, να αντιμετωπίζουμε τις δυσκολίες και να μην τις βλέπουμε σαν πρόβλημα, αλλά σαν κομμάτι του παζλ για να φτάσουμε κάπου. Να είμαστε πάντα αισιόδοξοι και να μην ξεχνάμε τι στόχο έχουμε

Και μια υπόσχεση. Το πρώτο τραγούδι που θα δώσεις σε μεγάλο λαικό τραγουδιστή, θα το μάθουμε πρώτα εμείς και θα το βγάλουμε σαν αποκλειστικότητα

Μακάρι να το πάρει παιδιά, γιατί θα είναι πολύ καλό αυτό

Σημαίνει ότι ετοιμάζουμε κάτι με μεγάλο λαϊκό

Μακάρι, αλλά δεν εξαρτάται μόνο από μένα. Θα το φτιάξω, θα το δώσω, από εκεί και πέρα είναι στο χέρι του αν θελήσει να το πει ή όχι. Δεν μπορώ να σου πω θα το πάρει ή δεν θα το πάρει

Φωτογραφίες Γιάννης Γκογκόπουλος 

Ευχαριστούμε το Su Casa – Εστιατόριο Μπάρ στην Γλυφάδα και τον Γιώργο Πολυδώρου για την ευγενική φιλοξενία στον χώρο και την φωτογράφηση!!!