Αποκλειστικό: Παύλος Μάμαλος ”Σκέφτηκα λίγο πριν τους Ολυμπιακούς μέχρι και τέλος να βάλω στην ζωή μου”

Σήκωσε για την Ελλάδα 238 κιλά και κατέκτησε το Χρυσό Ολυμπιακό μετάλλιο

Έκανε περήφανους όλους τους Έλληνες και δάκρυσαν μαζί του, δίπλα του στο αναπηρικό καροτσάκι κάνοντας όλη την πατρίδα του όπως δηλώνει να τον αγαπήσει. Ο Παύλος Μάμαλος σε μια αποκλειστική συνέντευξη στο www.bizznews.gr μιλάει για όλα!

Για την ζωή του τα παιδικά του χρόνια την αρρώστια που τον καθήλωσε, το χρυσό, την οικογένεια του την γυναίκα που τον στήριξε και κατάφερε να του δώσει έμπνευση για το χρυσό. Παρόλο που η Ελλάδα δεν τον στήριξε εκείνος είναι πιο πολύ Έλληνας από όλους. Έφτασε να κάνει κακό στον εαυτό του για να γλυτώσει από τα βάσανα της ανεργίας αλλά ο Θεός δεν τον άφησε γιατί τον αγαπάει. Ο Υπουργός του είπε ότι θα προσπαθήσει να τον βάλει στο Ναυτικό …. Αυτό είναι το μεγαλύτερο του όνειρο και θέλει να το πραγματοποιήσει !!

Απολαύστε τον !!!

  

Πώς μπήκε στη ζωή σου η γυμναστική; Πώς ξεκίνησες να ασχολείσαι πιο ενεργά με τα βάρη;

Η γυμναστική είναι η καθημερινότητα μου τα τελευταία 26 χρόνια. Πρέπει να ήταν αρχές του 2000 όταν ένας δικός μου άνθρωπος μέσα από το ιδιωτικό γυμναστήριο, όπου γυμναζόμουν τότε, αναγνώρισε τις δυνατότητες μου, με παρότρυνε να συμμετάσχω στους Παραολυμπιακούς αγώνες του 2004 στην Αθήνα, και με έπεισε. Δοκιμάστηκα σε αρκετά αθλήματα όπως  σφαίρα, ακόντιο και δίσκο, δεν ήμουν όμως γι αυτά, εμένα με τραβούσαν τα «σίδερα». Έτσι με κέρδισαν τα βάρη. Το πρώτο χρυσό μετάλλιο ήρθε στην Αίγυπτο τον Ιανουάριο του 2004, όπου και έπιασα το στόχο για τους Παραολυμπιακούς με 207kg, κατακτώντας εκεί την 6^η θέση.

Ο προπονητής σου,  πιστεύει σε εσένα και σε εμπιστεύεται, μαζί του και όλη η Ελλάδα. Εσύ πιστεύεις στον εαυτό σου;

Πιστεύω στον εαυτό μου, πιστεύω πως η αγάπη μου και η σκληρή δουλειά, μαζί με την αγάπη και τη στήριξη του κόσμου, μου δίνουν δύναμη να αγωνίζομαι μέρα με την ημέρα και πιο σκληρά. Λίγη ξεκούραση τώρα, για να πάρουμε τα πάνω μας να συνεχίσουμε τη δουλειά γιατί μας περιμένει το Ασιατικό πρωτάθλημα στο Ντουμπάι τον Φεβρουάριο, η Μαλαισία τον Απρίλιο και το Μεξικό τον Σεπτέμβρη.

Πως σου φαίνεται όλη αυτή η δημοσιότητα, γυρνώντας Oλυμπιονίκης από το Ρίο;

Η δημοσιότητα είναι μια γιορτούλα, για μένα, ένα μπαλόνι που φούσκωσε, αλλά σιγά σιγά θα ξεφουσκώσει, δεν κρατάει για πολύ. Είναι για τώρα, σε λίγο θα έχει τελειώσει. Σημασία έχει αυτό που σου μένει, αυτό που κρατάς μέσα σου εσύ απ όλο αυτό.

Υπάρχουν άνθρωποι που σε βοήθησαν για να φτάσεις εδώ που έφτασες;

Διάφοροι άνθρωποι πέρασαν από τη ζωή μου, σε άσχημες αλλά και ευχάριστες στιγμές, ήταν κοντά μου. Δίπλα μου σε όλα ήταν και είναι η οικογένεια μου, και τους τελευταίους τέσσερις μήνες είναι και ένας υπέροχος άνθρωπος, η σύντροφος μου, Ευαγγελία η οποία με στηρίζει, μου δίνει δύναμη, κουράγιο και θάρρος. Εάν δεν υπήρχε εκείνη το χρυσό θα ήταν ακόμη στόχος. Είμαι ευτυχισμένος που αυτό το υπέροχο πλάσμα είναι αυτή τη στιγμή στη ζωή μου.

Οι δύσκολες στιγμές γιατί πιστεύεις πως συνέβησαν στη ζωή σου;

Τα προβλήματα της καθημερινότητας μπήκαν πολύ έντονα στον τρόπο ζωής μου, στον τρόπο σκέψης μου. Επενέβησαν στην προσωπική μου ζωή με την πρώην σύζυγό μου, δεν θέλει και πολύ.. εάν τα αφήσεις να εισχωρήσουν, σε παρασέρνουν. Πέρασα πολύ δύσκολα με την πρώην σύζυγο μου. Επειδή όμως αν είσαι τυχερός, και εγώ θεωρώ τον εαυτό μου πολύ τυχερό, τελικά, βρίσκεται ένας άνθρωπος που με δύναμη ψυχής, σε τραβάει από αυτό το ψυχικό αδιέξοδο και σου δείχνει τις ομορφιές που αξίζει να ζήσεις για να δεις! Η μοναξιά είναι πολύ κακή συνήθεια.

Ευαγγελία πώς γνωριστήκατε

Αρχές του 2004 ο δίδυμος αδερφός μου έγινε φίλος στο facebook με τον Παύλο. Στη συνέχεια γνωρίστηκαν και από κοντά. Άκουγα για εκείνον, μάθαινα για τα επιτεύγματα του, αλλά αυτό που μου έκανε μεγάλη εντύπωση και μου τράβηξε το ενδιαφέρον για τον Παύλο ήταν ότι άκουγα συνεχώς πόσο λυπημένος ήταν, πόση μοναξιά ένοιωθε. Είπα δεν είναι δυνατόν αυτός ο άνθρωπος να νοιώθει έτσι, να νοιώθει τόσο μόνος, να έχει σκεφτεί μέχρι και να βάλει τέλος στη ζωή του. Αυτός ο άνθρωπος αξίζει να έχει τα πάντα, αξίζει να είναι ευτυχισμένος και μόνο να χαμογελά. Έτσι μου έκανε κλικ.

Παύλο βγαίνεις στον αγωνιστικό χώρο και η αγωνία είναι μόνο δική μας που σε κοιτάζουμε μέσα από την οθόνη της τηλεόρασης. Ποια τα συναισθήματα σου κατά τη διάρκεια αλλά και στην ανακοίνωση του χρυσού;

Εκείνη την στιγμή είμαι μόνος μου, εγώ και η δύναμη μου. Δεν ακούω τίποτα, είμαι συγκεντρωμένος σε αυτό που έχω να κάνω. Δεν υπάρχει κόσμος γύρω μου, δεν υπάρχει φασαρία, νοιώθω τα χέρια του προπονητή μου να δένουν τους ιμάντες και ξέρω πως ήρθε η ώρα να σηκώσω τη μπάρα. Σηκώνομαι και το μόνο που περιμένω να ακούσω κάπου από πίσω μου τη φωνή που θα πει αν η προσπάθεια είναι έγκυρη ή άκυρη. Κατεβάζω τα χέρια και η προσπάθεια είναι έγκυρη, η έκρηξη της φωνής μου και οι κινήσεις μου είναι πλέον μηχανικές. Η νίκη του χρυσού μεταλλίου μου ανακοινώθηκε από τον προπονητή μου αφού πλέον ήμασταν στο προθερμαντήριο εκεί ήρθε η δεύτερη έκρηξη και το κλάμα, εκεί καταρρέεις από ευτυχία για όλα αυτά τα χρόνια προσπάθειας που ανταμείβεσαι.

Είσαι υπερήφανος για την Ελλάδα, που είσαι Έλληνας; Πώς κατάφερες να πας στη Βραζιλία και να αγωνιστείς για την Ελλάδα; Ποιος σε βοήθησε;

Είμαι υπερήφανος που είμαι Έλληνας, παρόλο που η χώρα μου δεν με βοήθησε ποτέ και σε τίποτα. Όλα τα εκατομμύρια του κόσμου να μου έδιναν όμως εγώ δεν φεύγω από την Ελλάδα. Εδώ γεννήθηκα και εδώ θα πεθάνω. Οι χορηγοί μου, ΟΠΑΠ Α.Ε., ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΧΡΥΣΟΣ, AEGEAN AIRLINES, Ελληνική Παραολυμπιονική Επιτροπή, η NOVA SPORTS αλλά και πολλοί άλλοι που με στήριξαν από την πρώτη στιγμή, χωρίς αυτούς δεν θα τα είχα καταφέρει και τους οφείλω ένα μεγάλο ευχαριστώ.

Ευαγγελία: Η στήριξη των χορηγών ήταν μεγάλη, πράγματι χωρίς αυτούς, με μια Ελλάδα αδιάφορη οι αθλητές αυτοί τώρα δεν θα είχαν καταφέρει πολλά. Μέσα από την διαφήμιση του ΟΠΑΠ Α.Ε. που έγινε, πληρώθηκαν και τα έξοδα αποστολής της ομάδας. Αυτό που δεν έγινε γνωστό από κανέναν είναι αυτά που έγιναν στο ταξίδι των αθλητών από Ελλάδα-Ρίο και στην επιστροφή τους. Ταξίδεψαν με την IMPERIAL AIRWAYS όπου από Ελλάδα-Μαδρίτη δεν προσφέρθηκε σε αυτά τα παιδιά ούτε νερό, καθώς και στην επιστροφή Μαδρίτη-Ελλάδα. Αντιθέτως στο ταξίδι Μαδρίτη-Ρίο, ταξίδι 20 ωρών και επιστροφή Ρίο-Μαδρίτη οι αθλητές είχαν άψογη μεταχείριση, πλήρη διατροφή και εξυπηρέτηση. Αυτό είναι ντροπή.

Ο περισσότερος κόσμος σε έμαθε μετά τους Ολυμπιακούς, και βάζω και τον εαυτό μου μέσα σε αυτούς. Ποιες είναι οι προσδοκίες σου από εδώ και πέρα επαγγελματικά;

Αυτή τη στιγμή είμαι άνεργος. Παίρνω ένα αναπηρικό επίδομα 700 ευρώ το οποίο με το ζόρι καλύπτει τα προσωπικά μου έξοδα, σχεδόν καθόλου τα έξοδα μου ως αθλητής, ως ολυμπιονίκης. Έχω διάθεση να κάνω πράγματα, έχω όρεξη να δουλέψω. Με καλούν σχολεία, είτε σχολεία για παιδιά με ειδικές ανάγκες, είτε κανονικά σχολεία και μιλάω με τα παιδιά, λύνω τις απορίες τους, τα ωθώ στον αθλητισμό. Ζητάω, λοιπόν από αυτό το κράτος, να διοριστώ στο δημόσιο, να κάνει και η Ελλάδα κάτι για μένα.

Πες μου γα τα παιδικά σου χρόνια, για την ζωή σου ως παιδί.

Ευαγγελία: Παίρνω την πρωτοβουλία να ξεκινήσω να μιλάω εγώ για τα χρόνια του Παύλου ως παιδί γιατί ξέρω πως τον στενοχωρεί αρκετά να μιλάει γι αυτό. Γυρνώντας από την πρώτη μέρα που πήγε σχολείο, στα 5 του χρόνια, ανέβασε υψηλό πυρετό ο οποίος και κράτησε για αρκετές μέρες. Έχοντας απεργία οι γιατροί εκείνη την περίοδο ήταν δύσκολη η διάγνωση, με αποτέλεσμα να παραλύσουν τα πόδια του. Στο σπίτι περπατούσε με τα γόνατα, τότε ήρθε και η διάγνωση. Πολιομυελίτιδα. Ύστερα οι γονείς του, με την σοβαρότητα της κατάστασης, πούλησαν μια μικρή περιουσία που είχαν και πήγαν με τον Παύλο στον Καναδά όπου και του χορηγήθηκαν δυο ενέσιμες θεραπείες για να μπορεί σήμερα ο Παύλος να είναι αυτόνομος ακόμη και στις βασικές ανάγκες της καθημερινότητας.

Παύλος: Ήταν αρκετά δύσκολα όταν έπρεπε να σταματήσω το σχολείο γιατί δεν άντεχα τα σχόλια των συμμαθητών μου, άκουσα πολύ σκληρά λόγια από τον κόσμο γενικότερα στη ζωή μου. Κατάφερα και έβγαλα το σχολείο αργότερα στο σχολείο δεύτερης ευκαιρίας στη Θεσσαλονίκη, πρωί προπόνηση, το μεσημέρι σχολείο και το βράδυ πάλι προπόνηση. Αργότερα πάγωσαν τους διορισμούς στο δημόσιο για τους παραολυμπιονίκες και τα πράγματα έχουν μείνει στάσιμα όλα αυτά τα χρόνια. Όλα τα παιδιά θέλουμε τον διορισμό, τον ζητάμε, θέλουμε να δουλέψουμε, δεν ζητάμε κάτι παράλογο, νομίζω.

Ευαγγελία, η σειρά σου να γνωρίσουμε τον Παύλο μέσα από τα δικά σου μάτια. Ποιος είναι ο Παύλος για σένα;

Με τον Παύλο ήμασταν φίλοι αρκετό καιρό και μπορώ να πω πως είχαμε δεθεί αρκετά μέσα από τις καθημερινές μας συνομιλίες. Όταν πια ήρθε ο καιρός και ειδωθήκαμε και από κοντά ήταν κάτι μαγικό για μένα, ήταν μοναδικό. Είμαι μαζί του γιατί μου δίνει και του δίνω δύναμη, γιατί με στηρίζει και τον στηρίζω, γιατί είναι μοναδικός. Είμαι υπερήφανη για τον άνθρωπο μου. Είμαι δυναμική γυναίκα και θέλω ο άνθρωπος που θα είναι δίπλα μου να είναι άντρας με τα όλα του, και αυτό είναι ο Παύλος. Μου προσφέρει όλα όσα μπορούν να κάνουν μια γυναίκα ευτυχισμένη. Όλοι απορούν, θα το πω, γιατί είναι η αλήθεια, ο Παύλος είναι σε αναπηρικό καροτσάκι, και απορούν που μπορεί και έχει μια φυσιολογική ζωή. Αυτό όμως δεν είναι ελάττωμα. Σμίξαμε γιατί ταίριαζαν οι ψυχές μας και αυτό είναι που μετράει, το μέσα μας.  Εγώ τον Παύλο τον γνώρισα σαν απλό άνθρωπο, όχι ως ολυμπιονίκη, με την προπόνηση σου, με τις στενοχώριες του, με τα άγχη του, με τα απλά.

Τα σχέδια σας ως ζευγάρι; Το μέλλον το έχετε σκεφτεί καθόλου;

Να έχουμε την υγεία μας, να είμαστε καλά μαζί, υπάρχει και μια προοπτική για γάμο στο μέλλον αλλά πρώτα θα έρθει η συγκατοίκηση, αφού είναι και αυτό για το οποίο συζητάμε αυτό το διάστημα. Έχει επικοινωνήσει η Ευαγγελία με τον Δήμαρχο του Καλαμακίου τον Κο Κονδύλη, όπου και σκεφτόμαστε να μείνουμε μαζί στο σπίτι που ήδη μένει εκείνη, για να μπορέσουμε να βρούμε ένα χώρο για τις προπονήσεις μου.

 

Ξέρουμε ότι είχες ραντεβού με τον Υπουργό Άμυνας Κο Καμμένο και σου υποσχέθηκε ότι θα κάνει τα αδύνατα δυνατά να σε βάλει στο Ναυτικό; Θέλεις;

Άννα είναι το όνειρο της ζωής μου … Πάντα το ήθελα αλλά οι συνθήκες δεν με αξίωσαν ..Ευχαριστώ τον Κο Καμμένο για το ενδιαφέρον του και πραγματικά θα κάνω τα πάντα για να είμαι ένας άνθρωπος που θα μπορεί να προσφέρει στην πατρίδα του τα πάντα !! Μακάρι να τα καταφέρω και να αποδείξω σε όλους πόσο δυνατός είμαι. Δεν θα αφήσω κανέναν να μου το χαλάσει!!  Να σκεφτείς πως η Μάνα μου (δεν έχω πατέρα) λέει με τόσα που έχει τραβήξει… Ας δω το παιδί μου να ορκίζεται στο Ναυτικό και ας πεθάνω την επόμενη μέρα …

Κλείνοντας, θέλω μια ευχή σας  για τον κόσμο.

Παύλος: Υγεία και θέληση. Να έχουμε όλοι υγεία και θέληση να πραγματοποιήσουμε τις μεγαλύτερες επιθυμίες μας. Με πείσμα και δύναμη ραντεβού στο Τόκιο. Θα ήθελα επίσης να παροτρύνω ανθρώπους με ειδικές ανάγκες να γνωρίσουν καλύτερα τα παραολυμπιακά αθλήματα αλλά και γονείς με παιδιά με κινητικά προβλήματα να τα ωθούν στον αθλητισμό να τα βοηθήσουν να ενταχθούν σε αυτό τον κόσμο και αν μπορώ να φανώ και εγώ χρήσιμος και να βοηθήσω ή να συμβουλέψω αυτά τα παιδιά θα ήταν μεγάλη μου τιμή και χαρά.

Ευαγγελία: Εγώ με τη σειρά μου θα ευχηθώ στον άνθρωπό μου να ναι γερός, δυνατός να συνεχίσει να μας χαρίζει στιγμές ευτυχίας και δόξας. Θα είμαι δίπλα του να τον στηρίζω και να τον αγαπώ.

 

 

 Φωτογραφίες για το www.bizznews.gr – Γιάννης Γκογκόπουλος 

Ευχαριστούμε πολύ το Penarroubia για την φιλοξενία στον χώρο του την διακριτικότητα του και την φωτογράφηση μας !