Το «Ασανσέρ» του Δημήτρη Ιατρόπουλου πήγε… Ζάππειο

Προτελευταία μέρα 43^ης Έκθεσης Βιβλίου στο Ζάππειο και τι καλύτερο από το να παρευρεθείς σε μία παρουσίαση Βιβλίου.Όσοι βρεθήκαμε εκεί σε μία εκπληκτική βραδιά απολαύσαμε την παρουσίαση του Βιβλίου «Ασανσέρ» από τις Εκδόσεις Αγγελάκη του Μοναδικού Συγγραφέα-Ποιήτη και Δημοσιογράφου Δημήτρη Ιατρόπουλου.

Όσα και να πει κανείς για τον Δημήτρη Ιατρόπουλο είναι λίγα,άλλωστε τα έχουν πει άλλοι τόσα χρόνια τώρα όπως ο Μάνος Χατζιδάκης, Μίκης Θεωδοράκης, Γιάννης Ρίτσος,Νικηφόρος Βρεττάκος,Μελίνα Μερκούρη αλλά και τόσοι άλλοι άνθρωποι των τεχνών,των γραμμάτων,αλλά και του απλού κόσμου όπου χαίρει άκρας εκτίμησης και θαυμασμού και τον ακολουθεί,στηρίζει σε κάθε του βήμα .Άλλωστε και κανείς να μην μιλούσε το μαρτυράει το σημαντικό έργο του,οι στίχοι του,τα λόγια του,ο αδαμάντινος χαρακτήρας του,οι σπουδαίες γνώσεις του και οι εμπειρίες του αλλά και ο τρόπος έκφρασης του, είτε μέσα από την γραφή του, αλλά και με τον τρόπο που μιλάει.

Σεμνός, ταπεινός, ένας απλός άνθρωπος που πάντοτε μένει στην ουσία.Εγώ το μόνο που θα πω από την γνωριμία μας παλαιότερα είναι ότι οΔημήτρης Ιατρόπουλος είναι ένας εκπληκτικός άνθρωπος και αν μπορούσα να βάλω ένα τίτλο θα ήταν ο «Εμπνευστής του Αύριο»διότι είναι από τους τελευταίους αγωνιστές του αύριο(κάτι που λείπει στις μέρες μας) που μπορεί να δώσει έμπνευση,ελπίδα, χαρά μέσα από το έργο του,διότι αγαπάει την πατρίδα του,αυτό που κάνει μα πάνω από όλα αγαπάει τη ζωή.Στην εξαιρετική αυτή βραδιά διάβασε αποσπάσματα από το βιβλίο η Ζωγράφος Κατερίνα Καραγιάννη-Ιατροπούλου και μίλησε ο Συγγραφέας Κωνσταντίνος Τριανταφυλλάκης όπου και οι δύο απέσπασαν θετικές εντυπώσεις,την βραδιά προβλήθηκε μέσω videowall ένα πολύ όμορφο βίντεο με ιστορίες και εικόνες από το βιβλίο,με μουσική υπόκρουση από τραγούδια όπου οι στίχοι ήταν του Δημήτρη Ιατρόπουλου.Η βραδιά έκλεισε με τον ποιητή να παίρνει το μικρόφωνο και να λέει μια από εκείνες τις ιστορίες που καθηλώνουν όσους είναι τυχεροί να βρεθούν κοντά του ή όσους είναι ακόμα πιο τυχεροί και είναι φίλοι του. Πριν από αρκετά χρόνια ένας φίλος του, ο Έλληνας ποιητήςΜανώλης Τσακίρης πήγε στη Σάμο για να δει τον ποιητή Γιάννη Ρίτσο. Ο Δημήτρης Ιατρόπουλος ζήτησε από τον Μανώλη να του κάνει μια χάρη, να δώσει ένα φακελάκι στον Ρίτσο, ήταν ένας στίχος δώρο για τον δάσκαλο. Ο Ρίτσος είπε μέσω του Τσακίρη «Πες στο Δημήτρη ότι για αντί-δωρο θέλω να του κάνω αυτή την δήλωση: αυτό το στίχο θα ήθελα να τον είχα γράψει εγώ». Ο στίχος ήταν: «Το χειροκρότημα είναι δύο χαστούκια που ερωτεύονται στον αέρα».Αξίζει να σημειωθεί ότι υπήρξε ένας μικρός διάλογος από ερωτήσεις που θέλησαν να του κάνουν κάποιοι από το κοινό,παρακυνόντας ο ίδιος ο ποιητής λέγοντας «θα μπορούσα να είχαμε βάλει κάποιους φίλους να ρωτήσουν και να κάνουν ατμόσφαιρα,αλλά εμείς δεν τα καταδεχόμαστε αυτά,γι΄αυτό ρωτήστε αυθόρμητα ότι θέλετε».Μετά τις καθιερωμένες υπογραφές στα βιβλία του κοινού μου παραχώρησε μία μικρή συνέντευξη.

-Πείτε μου με δύο λόγια τι θα διαβάσει κάποιος παίρνοντας το Βιβλίο «Ασανσέρ»…                          

Θα μπει σε μία πνευματική περιπέτεια πολλαπλών αναγνώσεων.Στην αρχή είναι ευκολοδιάβαστο το βιβλίο και μετά σιγά-σιγά σφίξει και καλεί τον ίδιο τον αναγνώστη να συμμετέχει με συγκεκριμένο τρόπο στην ανάγνωση του, για να αλλάξει και αυτός σε ένα μικρό ποσοστό σαν άνθρωπος(απόψεις,αντιλήψεις)ίσως και τον τρόπο που βλέπει την ίδια του τη ζωή.

-Τι συναισθήματα,εικόνες είχατε όταν γράφατε το συγκεκριμένο βιβλίο;                                            Δεν είχα πολλά συναισθήματα ούτε πολλές εικόνες.Περισσότερο είχα μία αίσθηση ευθύνης ότι έπρεπε να γραφτεί ένα τέτοιο βιβλίο,ήταν ο καιρός πια και ήρθαν τα ίδια τα πράγματα και το δικαιώσανε.Είμαστε όλοι εγκλωβισμένοι σε ένα ανσασέρ και πρέπει να σπάσουμε τον τοίχο για να ελευθερωθούμε,είτε συμβολικά είτε πραγματικά.

«Καλώ το Καλό»

Τον Νοέμβριο θα έχουμε άλλες τρεις παρουσιάσεις στην Αθήνα.Ενώ ο Σύλλογος Αθηναίων θέλει να με τιμήσει για όλη μου την δουλειά και θα παρουσιαστεί πάλι το «Ασανσέρ».Από τον Ιανουάριο ξεκινάμε επιτέλους με τις Εκδόσεις Αγγελάκη την έκδοση όλων των ποιημάτων σε δύο τόμους μου.Δύο τόμοι εφ’όλης της ύλης,θα χωρέσουν όλη μου την ζωή,πορεία πενήντα τόσων ετών .                                    

Κλείνοντας θέλω να τον ευχαριστήσω θερμά για την άριστη φιλοξενία εκείνο το βράδυ, αλλά και το υπέροχο ταξίδι συναισθημάτων που μου χάρισε διαβάζοντας το Βιβλίο «Ασανσέρ» να του ευχηθώ καλοτάξιδο ,όπως και κάθε επιτυχία σε ότι κάνει.