Δηλαδή ο Βενιζέλος δεν τσιρίζει;

Όλοι έχουμε εμμονές. Απλώς κάποιοι έχουν τη δυνατότητα τις δικές τους να τις κάνουν τηλεοπτική εκπομπή! Και μολονότι δε διαθέτω τις απαραίτητες ψυχολογικές γνώσεις…


Όλοι έχουμε εμμονές. Απλώς κάποιοι έχουν τη δυνατότητα τις δικές τους να τις κάνουν τηλεοπτική εκπομπή! Και μολονότι δε διαθέτω τις απαραίτητες ψυχολογικές γνώσεις…

Όλοι έχουμε εμμονές. Απλώς κάποιοι έχουν τη δυνατότητα τις δικές τους να τις κάνουν τηλεοπτική εκπομπή! Και μολονότι δε διαθέτω τις απαραίτητες ψυχολογικές γνώσεις…

Όλοι έχουμε εμμονές. Απλώς κάποιοι έχουν τη δυνατότητα τις δικές τους να τις κάνουν τηλεοπτική εκπομπή! Και μολονότι δε διαθέτω τις απαραίτητες ψυχολογικές γνώσεις…

Γράφει ο δημοσιογράφος Τάκης Τσιρτσώνης

…για να κρίνω κατά πόσο όντως η προσκόλληση του Αντώνη Κανάκη και των λοιπών Αρβύλα προς τον Άδωνι Γεωργιάδη αγγίζει τα όρια της εμμονής –όπως ο βουλευτής της ΝΔ έσπευσε να επισημάνει σε δηλώσεις του- ή όχι, εκείνο το οποίο ως τηλεθεατής μπορώ με βεβαιότητα να δηλώσω είναι ότι κάπου έχω σκυλοβαρεθεί η στόχευση των Αρβύλα (αλλά και του Θέμου ή του Λάκη) να είναι ο Άδωνις, η Μενεγάκη ή η Τρέμη (εκπομπές του ΑΝΤ1 γαρ…)

Δεν ξέρω αν εγώ αν έχω γερο-παραξενέψει, μα οι φετινές «σατιρικές» εκπομπές –στην ουσία εκπομπές TV on TV- μου φαίνονται από άνευρες έως ξαναζεσταμένες. Και το γέλιο που προκαλούν είναι εκείνο ενός χιλιοειπωμένου ανεκδότου. Που επειδή κάποτε ήταν καλό, ξυπνά μεν το μειδίαμα μα και μια κούραση. Σαν έργο που έχεις ξαναδεί. Στο κάτω-κάτω δώσε μου και μένα μερικές ώρες μοντάζ (για να παίζω τη σκηνή μπρος-πίσω στο ρυθμό του καραγκιόζη) και το βίντεο από τη σκηνή στο Σινά με την παράδοση των δέκα εντολών και θα σου κάνω τον Μωυσή ανέκδοτο…

Την ίδια ενστικτώδη διάθεση υπεράσπισης μου ξύπνησε και η πρόσφατη ιστορία της εξαγωγής του 1 εκατομμυρίου ευρώ του βουλευτή-φάντασμα στην Ελβετία (που τελικά αποδείχθηκε –προς δόξα της παπαγαλοσύνης που παριστάνει τη δημοσιογραφία- πως μπορεί και να ήταν ένα εκατομμύριο δολάρια και να πήγαν στο Λονδίνο), η οποία τελικά αποδείχθηκε πως αφορούσε στη Ντόρα (για την ακρίβεια, στο σύζυγό της Ισίδωρο Κούβελο). Προσωπικά πιστεύω πως μόνο άμα είσαι πολύ άσχημα λοβοτομημένος μπορεί να θεωρείς ότι είναι στ’ αλήθεια σημαντικό και προσβλητικό προς μια χώρα που αλλάζει νόμους Δευτέρα-Τετάρτη-Παρασκευή ότι κάποιος που μπορούσε έβγαλε τα λεφτά του στο εξωτερικό για να τα διασφαλίσει (ή, ακόμα περισσότερο, όπως φάνηκε για να κάνει κάποια εμπορική συναλλαγή). Κι εγώ θα το έκανα (αν τα είχα).

Βαρέθηκα την υποκρισία. Κι αν κάτι είναι που με κάνει μόνο να απορώ είναι πως σε μια χώρα που αυτή περισσεύει, έχουμε τόσο κακούς ηθοποιούς (δείτε τα σήριαλ και κολλητά ένα Law & Order για να καταλάβετε τι εννοώ).



ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΝΕΑ!