Δολοφονήθηκε ο Μένης Κουμανταρέας

Δολοφονημένος βρέθηκε στο σπίτι του στην οδό Ζακύνθου στην Κυψέλη λίγες ώρες μετά τα μεσάνυχτα ο σημαντικός Έλληνας συγγραφέας Μένης Κουμανταρέας.

Συμφωνα με δημοσιογραφικές πληροφορίες, το ίδιο βράδυ είχε βγεί για φαγητό με φίλους στην περιοχή και αργότερα, όταν τον αναζήτησε στο τηλέφωνο ένας από αυτούς, δεν τον βρήκε και κάλεσε την αστυνομία. Υπήρξε πάλη του θύματος με τον δράστη και στραγγαλισμός. Επίσημη ανακοίνωση από την αστυνομία δεν έχει ακόμη εκδοθεί.

Το τμήμα Εγκλημάτων κατά Ζωής έχει αναλάβει τη διερεύνηση της εξιχνίασης της δολοφονίας του. Στο σπίτι της οδού Ζακύνθου, ο 83χρονος συγγραφέας κατοικούσε επί δεκαετίες, και τον τελευταίο καιρό ζούσε μόνος, μετά τον θάνατο της γυναίκας του Λιλής. Το ζεύγος δεν είχε παιδιά.

Μόλις χθές εκδόθηκε από τις εκδόσεις Τόπος το τελευταίο του βιβλίο, η Αλληλογραφία του με τον Βασίλη Βασιλικό. Επρόκειτο για έναν από τους σημαντικότερους Έλληνες συγγραφείς της δεύτερης μεταπολεμικής γενιάς της ελληνικής πεζογραφίας. Γεννήθηκε το 1931 στην Αθήνα. Το 1949 αποφοίτησε από το Πρότυπο Λύκειο Αθηνών- δεν ακολούθησε συστηματικές πανεπιστημιακές σπουδές. Εργάστηκε επί είκοσι χρόνια σε ναυτιλιακές και ασφαλιστικές εταιρείες. Το 1961 άρχισε να συνεργάζεται με το περιοδικό “Ταχυδρόμος”, και το 1962 εμφανίστηκε στη λογοτεχνία με τη συλλογή διηγημάτων “Τα μηχανάκια”. Κατά τη διάρκεια της δικτατορίας συμμετείχε στην αντιστασιακή έκδοση “18 Κείμενα” και οδηγήθηκε τρεις φορές σε δίκη βάσει του νόμου “περί ασέμνου δημοσιεύμα-τος” για το έργο του “Το αρμένισμα”- ωστόσο, το 1972 πήρε την υποτροφία RAAD για το Βερολίνο. Από το 1982 ασχολείται αποκλειστικά με τη συγγραφή και τη μετάφραση· έχει μεταφράσει, μεταξύ άλλων, Λιούις Κάρολ, Έντγκαρ Άλαν Πόε, Έρνεστ Χέμινγουεϊ, Ουίλιαμ Φώκνερ και Φράνσις Σκοτ Φιτζέραλντ. Τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Διηγήματος (1967, για το Αρμένισμα) και το Κρατικό Βραβείο Μυθιστορήματος (1976, για τη “Βιοτεχνία υαλικών” και, 2002, για το “Δύο φορές Έλληνας”). Είναι ιδρυτικό μέλος της Εταιρείας Συγγραφέων, και τη δεκαετία του 1980 διετέλεσε μέλος του Δ.Σ. της Εθνικής Λυρικής Σκηνής. Έργα του έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά, τα γαλλικά και τα γερμανικά. Σέ ένα από τα πρώτα του βιβλία, το ‘Αρμένισμα” βάζει έναν ήρωά του να λέει:«Αχ είναι ωραία η ζωή, Σίμο, πρέπει να τη χαίρεται κανείς, ν΄αφήνει τον εαυτό του ελεύθερο να τη γλεντά όπως θέλει».