«Έκανα παιδί για να είμαι εκεί»
Η Φαίη Σκορδά μπορεί να βιώνει την απόλυτη επαγγελματική επιτυχία, όμως η ουσία της ύπαρξης της βρίσκεται δίπλα στους δύο άντρες της ζωής της, στον Γιώργο και τον Γιάννη. Στις 19 Νοεμβρίου ο μικρός Γιάννης συμπληρώνει τους 7 μήνες ζωής, επτά μήνες που άλλαξαν την καθημερινότητα της Φαίης αλλά και ολόκληρη την κοσμοθεωρία της.
Η Φαίη Σκορδά μπορεί να βιώνει την απόλυτη επαγγελματική επιτυχία, όμως η ουσία της ύπαρξης της βρίσκεται δίπλα στους δύο άντρες της ζωής της, στον Γιώργο και τον Γιάννη. Στις 19 Νοεμβρίου ο μικρός Γιάννης συμπληρώνει τους 7 μήνες ζωής, επτά μήνες που άλλαξαν την καθημερινότητα της Φαίης αλλά και ολόκληρη την κοσμοθεωρία της.
Η Φαίη Σκορδά μπορεί να βιώνει την απόλυτη επαγγελματική επιτυχία, όμως η ουσία της ύπαρξης της βρίσκεται δίπλα στους δύο άντρες της ζωής της, στον Γιώργο και τον Γιάννη. Στις 19 Νοεμβρίου ο μικρός Γιάννης συμπληρώνει τους 7 μήνες ζωής, επτά μήνες που άλλαξαν την καθημερινότητα της Φαίης αλλά και ολόκληρη την κοσμοθεωρία της.
Η Φαίη Σκορδά μπορεί να βιώνει την απόλυτη επαγγελματική επιτυχία, όμως η ουσία της ύπαρξης της βρίσκεται δίπλα στους δύο άντρες της ζωής της, στον Γιώργο και τον Γιάννη. Στις 19 Νοεμβρίου ο μικρός Γιάννης συμπληρώνει τους 7 μήνες ζωής, επτά μήνες που άλλαξαν την καθημερινότητα της Φαίης αλλά και ολόκληρη την κοσμοθεωρία της.
Ακόμα και όταν βρίσκεται στην εκπομπή δεν σταματά να ενημερώνεται ενώ από τη στιγμή που βρίσκεται στο σπίτι ασχολείται αποκλειστικά εκείνη με το μωρό.
Η Φαίη Σκορδά μίλησε στο περιοδικό PEOPLE για το μεγαλείο της μητρότητας. “Τελικά κατάλαβα πως οι αγωνίες που είχα δεν ήταν κανένας παραλογισμός, ήταν τα μηνύματα που έπαιρνα από το ίδιο το παιδί. Όταν εκείνος μεγάλωσε λίγο και έγινε λιγότερο εύθραυστός, ηρέμησα και εγώ. Έκανα παιδί για να είμαι εκεί, δεν έκανα παιδί απλά για να κάνω. Κι αν κάνω, και δεύτερο, θα είμαι το ίδιο. (…) Θα ήθελα πολύ να είναι κοριτσάκι, αλλά και αγοράκι να είναι εξίσου θα χαρώ. Άλλωστε, νομίζω, θέλω να κάνω και τρίτο. Αυτά λέω και ο Γιώργος με κοιτάζει έντρομος!
Βέβαια κι εκείνος θέλει κι άλλο παιδί. ‘Αλλωστε, γι΄αυτό παντρευτήκαμε, για να κάνουμε οικογένεια. Βέβαια, όταν γέννησα, εκείνη την πρώτη μέρα, ήμασταν στο δωμάτιο με τη μαμά μου και τον Γιώργο και ντρέπομαι που το λέω, αλλά τους κάνω:”Μαμά, Γιώργο αυτό ήταν. Δεν το ξαναπερνάω αυτό”. ‘Ηθελα να πάρω όλες τις φίλες μου που μου έλεγαν “καλέ, ο φυσιολογικός τοκετός δεν είναι τίποτα” και να τους τα πω ένα χεράκι. Η αλήθεια είναι πως τις πρώτες δύο μέρες ζούσα με τον τρόμο πώς θα κάνω δεύτερο παιδί. Και μου έλεγε η μαμά μου: “Φαιάκι, θα το ξεχάσεις”.
Πόσο το ξέχασα! Ήδη, όταν η γιαγιά μου με παίρνει τηλέφωνο, μου λέει “την επόμενη φορά που θα μιλήσουμε θέλω να μου πεις “είμαι έγκυος”. Εντάξει θέλω λίγο ακόμη να συνέλθει ο οργανισμός και μετά μακάρι να έρθει”.