Eπιμονή να αυτομορφωθεί

16/12/2012

Η απίστευτη και συγκλονιστική βιογραφία της Κούλας Ξηραδάκη.

Το οικογενειακό της περιβάλλον δεν ήταν θετικό –ήταν σχεδόν εχθρικό– απέναντι στις προσπάθειες της για μάθηση και έρευνα. Η μάνα της πίστευε ότι «αυτό το παιδί δεν είναι στα καλά του», ο άντρας της, αργότερα, την προέτρεπε, «Σταμάτα τώρα και συνεχίζεις όταν θα πάρεις σύνταξη» κι οι φίλες της δεν την ακολουθούσαν πάντα στις πνευματικές της περιηγήσεις. Και επιπλέον ήταν φτωχή. Δεν είχε ούτε τη δυνατότητα να φοιτήσει στη Φιλοσοφική Σχολή και να σπουδάσει ιστορικός, γιατί ήταν αναγκασμένη να δουλεύει. Ωστόσο η αγάπη της για τη γνώση και την ιστορία έφερε στον δρόμο της πολύ σημαντικούς ανθρώπους.

Τα νεανικά της χρόνια συμπίπτουν με την κρίσιμη δεκαετία του 1940, όπου εντάσσεται στο Εαμικό αντιστασιακό κίνημα βοηθάει στα συσσίτια, βγάζει λόγους στις παράνομες διαδηλώσεις και μεταφέρει όπλα, και συμμετέχει στη Μάχη της Αθήνας, το Δεκέμβριο του 1944. Τα γεγονότα αυτά έπαιξαν καταλυτικό ρόλο στη σκέψη και τη δράση της, όπως για όλους όσους τα βίωσαν ενεργά.

Στο εύφορο κλίμα της Μεταπολίτευσης (1974) θα συνεχίσει το συγγραφικό της έργο με μόνο εμπόδιο πια τις αρρώστιες που συνοδεύουν το πέρασμα μας από τη ζωή, μέχρι το Μάη του 2005, όπου ο χρόνος σταμάτησε για κείνην.

Η ιστρορικός Τασούλα Βερβενιώτη, αναφέρει χαρακτηριστικά:

Με δίδαξε να ’χω πείσμα, επιμονή και υπομονή, γιατί ήξερε, πολύ πριν το συνειδητοποιήσω εγώ, ότι όταν ανοίγεις στην έρευνα καινούρια μονοπάτια οι αρχειακές διαθεσιμότητες θα είναι πάντα λιγοστές.

Ασχολιόταν με την Ιστορία από προσωπική «ανάγκη», όπως οι ποιητές γράφουν ποιήματα. Και της άρεσαν τα ποιήματα. Όλα της τα βιβλία έχουν στίχους.

Δεν νομίζω ότι η «κοινωνία της ευμάρειας» μπορούσε να κατανοήσει και να επιβραβεύσει τη δουλειά και τη ζωή της. Ελάχιστες ήταν οι φορές που την τίμησαν.

Ολοκλήρωσα την αυτοβιογραφία της Κούλας Ξηραδάκη, πιστή στο σύνθημά της: Δεν αφήνουμε στη μέση τις δουλειές μας. Δεν τα παρατάμε!-

Πηγή: tvs