Φίλιππος Σοφιανός: «Είναι άχαρος ο τίτλος του ζεν πρεμιέ – Στο υποσυνείδητο περνάει ότι δεν τα λέει καλά αλλά είναι καλοβαλμένος»
Καλεσμένος στην εκπομπή «Στούντιο 4» της ΕΡΤ βρέθηκε ο Φίλιππος Σοφιανός, ο οποίος μίλησε για την πορεία του στον χώρο της υποκριτικής, τον τίτλο του ζεν πρεμιέ που του αποδόθηκε κατά τη διάρκεια της καριέρας του, αλλά και για την ανάγκη ουσιαστικής επικοινωνίας στις ανθρώπινες σχέσεις.
«Είναι άχαρος ο τίτλος του ζεν πρεμιέ», είπε χαρακτηριστικά ο γνωστός ηθοποιός, εξηγώντας πως αυτός ο χαρακτηρισμός λειτουργεί περισσότερο ως εμπόδιο παρά ως τιμητικός τίτλος. «Στο υποσυνείδητο περνάει ότι δεν τα λέει καλά αλλά είναι καλοβαλμένος. Και έχουμε μια ωραία μουρίτσα, όπως και η κατάρα των ωραίων γυναικών. Δεν τις χρεώνουν ωραίο μυαλό, ότι είναι ηλίθιες. Υπάρχει μια κατάρα και υπάρχει δυσκολία στη διανομή. Εμένα με ενδιέφεραν οι “μαύροι” ρόλοι», υπογράμμισε.
Μιλώντας για την εξωτερική εμφάνιση, τόνισε πως η ομορφιά είναι ευλογία, αλλά ταυτόχρονα αποτελεί και έναν παράγοντα που μπορεί να οδηγήσει σε επαγγελματικά στερεότυπα. «Είναι μεγάλη υπόθεση να αξιώνεται κανείς με μια αισθητική, με έναν θαυμασμό από τους ανθρώπους. Είναι εξαιρετικό και ευλογία Θεού. Το αντιλαμβανόμουν», σημείωσε, προσθέτοντας ωστόσο πως βρέθηκε μπροστά σε αντιστάσεις, όταν ήθελε να δοκιμαστεί σε πιο σκληρούς ρόλους: «Εκείνο που με δυσκόλεψε πολύ ήταν να πείσω τον Κουτσομύτη να παίξω το καθίκι. Κάναμε ολόκληρες κουβέντες. Το “κακό” εμφανίζεται ως γοητευτικό, όχι ως κακομούτσουνοι».
Στην πορεία της συνέντευξης, ο Φίλιππος Σοφιανός αναφέρθηκε και στη σημασία των ανθρώπινων σχέσεων και της προσωπικής εξέλιξης. «Μετράμε τις σχέσεις που καλλιεργήσαμε και τι πήραμε από αυτές. Με ποιους ανθρώπους έκατσες, από ποιους έμαθες. Όλη αυτή η πορεία των 45 χρόνων μου έμαθε ότι η μεγάλη περιπέτεια είναι το ταξίδι», υπογράμμισε, διευκρινίζοντας ότι δεν έχει απωθημένα ούτε ρόλους που δεν πρόλαβε να ενσαρκώσει.
Τέλος, σχολίασε τις δυσκολίες της σύγχρονης εποχής στην επικοινωνία μεταξύ των ανθρώπων: «Ζητάω παραγωγικές και ειλικρινές σχέσεις και επικοινωνία. Είναι δύσκολο γιατί η εποχή επιβάλλει αποξένωση, αυτισμό. Δύσκολα επικοινωνούν με τους άλλους ανθρώπους. Αυτά που έχω να θυμάμαι από τις παρέες, δεν υπάρχει καθόλου. Υπάρχει ένα κούμπωμα από όλους προς όλους».