Γιώργος Κοινούσης: »Τα παράτησα γιατί δεν ταίριαζα με το κύκλωμα. Δεν κάπνιζα, δεν έπινα, δεν είχα ψεύτικες φιλίες.»

Ένας άνθρωπος με κύρος μουσικό, καταξιωμένος στον χώρο του, μιλάει για όλα. Ο Γιώργος Κοινούσης μας υποδέχεται στο σπίτι του και μας ανοίγει την καρδιά του για όλα.

Την αποχή του από το τραγούδι, τα δύσκολα χρόνια, την γυναίκα ήρωα της ζωής του, τα παιδιά του αλλά και την επιστροφή του στην δισκογραφία.

Ένας άνθρωπος ιεραπόστολος όπως λέει ο ίδιος που δεν φοβάται ούτε τον θάνατο. Απολαύστε μια συνέντευξη καρδιάς από την Άννα Τσιάλτα  από τον ερμηνευτή που λάτρεψαν οι Έλληνες !!

Θέλω τη γνώμη σας για όλα αυτά που ζούμε σήμερα στην Ελλάδα.

Είναι κάτι που δεν έπιασε τους Έλληνες ετοιμοπόλεμους. Παρομοιάζω τους Έλληνες με ένα στρατό που δεν πίστευε ποτέ ότι θα ξεσπάσει πόλεμος. Άρα, δεν ήταν γυμνασμένοι, δεν είχαν πολεμοφόδια. Ζούσαμε σε μια εποχή ευμάρειας, υπερκατανάλωσης και ξενοιασιάς, αλλά από κάτω υπήρχαν αυτά που θα ερχόταν. Αλλά και κάποιοι, για δικούς τους λόγους, δεν του τα έλεγαν. Οι πολιτικοί, για να μην χάσουν ψήφους, δεν λέγανε στον κόσμο πως τα χρήματα που παίρναμε, τα χρεωνόμασταν, άρα θα τα πληρώναμε σαν λαός. Η Ελλάδα, τα τελευταία χρόνια, στήθηκε σε μια πυραμίδα. Φούσκα ήταν. Από την Αττική Οδό, μέχρι τους Ολυμπιακούς αγώνες. Δεν έγιναν με δικά μας χρήματα. Με λίγα λόγια, μας βάλανε το τυρί στη φάκα και πήγαμε και το φάγαμε. Γίναμε σκλάβοι πολυτελείας.

Ποια είναι η γνώμη σας για την πολιτική και τους πολιτικούς;

Οι πολιτικοί, κάνανε αυτό που τους συνέφερε. Η πρόθεσή τους, δεν ήταν να κάνουν κακό στον ελληνικό λαό, αλλά δεν τους συνέφερε να του το πουν. Τους ενδιέφερε να είναι στην εξουσία. Ακόμα και επί Τρικούπη που φτωχεύσαμε, η κατάσταση δεν ήταν τόσο τραγική όσο σήμερα. Από το 1821 και μετά, το χρέος της χώρας είναι το μεγαλύτερο που είχε ποτέ. Η Ελλάδα σήμερα, είναι χρεωμένη για 99 χρόνια.

Ποιος φταίει γι’ αυτό;

Αυτοί που μας δάνειζαν, για να βρουν την Ελλάδα πτωχυμένη, με φτηνά μεροκάματα, μικρές συντάξεις, για να μπορούν να πάρουν φτηνά σπίτια, οικόπεδα παραλίες κι αγαθά της. Έτσι θα έκανε ένας έξυπνος αγοραστής ή τοκογλύφος. Τζογάρισαν τα λεφτά τους και οι πολιτικοί δεν λέγανε την αλήθεια, γιατί αν την λέγανε, θα του μαύριζε ο λαός. Μάθανε τον λαό έτσι. Θυμάμαι, το 1973, τραγουδούσα και υπήρχαν άνθρωποι μεροκαματιάρηδες, οικοδόμοι, που χρωστούσαν στην εφορία, αλλά ξενυχτούσαν χαλβαδιάζοντας μια τραγουδιάρα.

Μπορεί να ερχόταν και για μένα, αλλά τότε είχα πει το τραγούδι που έλεγε «Να σου δίνουν τα γραμμάτια χαστούκια, μα να θες και το ουίσκι στα μπουζούκια». Σπάγανε πιάτα, βάζανε με ουίσκι φωτιά στην πίστα για να εντυπωσιάσουν την φιλενάδα τους ή την τραγουδίστρια και την επόμενη μέρα πηγαίνανε άυπνοι για δουλειά.

Αυτή ήταν η Ελλάδα εκείνη την εποχή. Συνεχίστηκε αυτό χρόνια και κάποια στιγμή ξέσπασε μια νεροποντή, αλλά οι Έλληνες δεν είχαν ομπρέλα. Τώρα πρέπει να μάθουν να ζουν αλλιώς. Κι όσοι ξεκίνησαν από τα λίγα και είναι προπονημένοι, θα αντέξουν. Οι απροπόνητοι, θα την πληρώσουν άσχημα. Ιδιαίτερα τα παιδιά μας. Δεν ξέρω ποιος τα σκέφτεται. Εγώ, έκανα ένα σπίτι για μένα, ένα για τον γιο μου, κι ένα για την κόρη μου. Σύμφωνα με αυτά που είχαμε μάθει από τους γονείς και τους παππούδες μας. Τώρα, μετανιώνω που τα έκανα, γιατί δεν μπορώ να τα συντηρήσω. Κάποια στιγμή θα φύγω από τα ζωή. Τα παιδιά μου, με 300, 400 ή 600 ευρώ, πώς θα συντηρήσει αυτά τα σπίτια με τους αβάστακτους φόρους; Τα παιδιά πλέον, αποποιούνται τις περιουσίες. Μέχρι τώρα, είχαμε και κάποιες καβάτζες, κι αντέξαμε. Το βαρέλι όμως, έπιασε πάτο. Μας είχαμε μάθει και στο πλαστικό χρήμα, κάρτες για όλα, αλλά όταν δεν βγάζεις χρήματα από την τσέπη σου, δεν υπολογίζεις. Τρέλαναν τον κόσμο που βέβαια έβγαζε απωθημένα. Για τη δική μου γενιά μιλάω. Κι αυτοί που μας δάνειζαν, έτριβαν τα χέρια τους, γιατί έπαιρναν προμήθεια. Μας κάνανε σκλάβους πολυτελείας. Τώρα, βαλτώσαμε. Κι εμείς, μάθαμε να στερούμαστε. Θα προσαρμοστούμε. Οι νέοι όμως; Πού θα βρούμε έναν άνθρωπο που δεν θα τάζει και δεν θα κάνε πράγματα που θα τον κρατήσουν στην εξουσία; Να θυσιαστεί για τον λαό και να πει την αλήθεια; Κι ας μην ξαναβγεί.

Αλλά θα μείνει στην ιστορία. Ο λαός έχει πάθει πολλά. Φταίει κι αυτός, αλλά ξεγελάστηκε. Μοιάζει με μια καθυστερημένη κοπέλα που κάποιος πήγε και την βίασε. Βέβαια, μπορεί να ξεγελάστηκαν και οι πολιτικοί.

Πόσο κορόιδο έχετε πιαστεί στη ζωή σας;

Μ’ αρέσει να πιάνομαι κορόιδο, γιατί έτσι ξεχνώ ότι μεγάλωσα.

Φοβάστε τον χρόνο που περνάει;

Όχι. Έχω καιρό που εξοικειώθηκα με τον θάνατο. Αρκεί να είναι η ψυχή σου καθαρή. Κι αυτό το καταλαβαίνεις στον ύπνο σου, γιατί ο ύπνος είναι πρόβα τζενεράλε του θανάτου.

Πόσο καλός ήσασταν με τους άλλους; Πόσο σας βοήθησαν στη ζωή σας οι καλές πράξεις, η αγάπη, το συναίσθημα;

Προσπαθώ να λύσω το μυστήριο με τον εαυτό μου. Για τους άλλους υπήρξα καλός. Ο άνθρωπος, όταν μεγαλώσει, πωρώνεται, κι εγώ νιώθω ότι δεν μεγάλωσα.

Υπήρξαν άνθρωποι που προσπάθησαν να σας κάνουν κακό;

Ναι. Ένας συνάδελφός σου ας πούμε μου έκανε μεγάλο κακό. Έγραφε σκανδαλοθηρικά πράγματα. Έγραφε πολλά πράγματα που δεν συνέβαιναν, κι η γυναίκα μου είναι ηρωίδα που κράτησε τον γάμο μας κι εμένα.

Πάντα, πίσω από έναν άντρα, κρύβεται μια γυναίκα.

Όταν λοιπόν πέθανε, ζήτησα άδεια από τη γυναίκα μου, πήγα στο φέρετρό του, έκλαιγα σαν μικρό παιδί και παρακαλούσα τον Θεό να τον συγχωρέσει.

Δεν θα το έκανε κανένας αυτό.

Όταν τραγουδάω, μιλώ, ζω αυτά που έχω. Έχω την ανάγκη να μιλάω με τον κόσμο. Όλα τα χρόνια, από τα 15μου που ήμουν με τον Μπιθικώτση, τα 16 που ήμουν με την Γκρέη, όλα τα χρόνια που ήμουν με το σινάφι μου, ενώ ήξερα τα ονόματά τους, τους αποκαλούσα «Αδελφέ».

Έτσι το νιώθατε;

Ναι. Και σ’ ένα τραγούδι μου λέω «Τον κόσμο βλέπω ανάποδα, σ’ όλο τον κόσμο δίνω τα χέρια  και τους εχθρούς μου, τους βλέπω αδέλφια». Από μικρό παιδί, γελούσα. Τσακωνόμουν με τη γυναίκα μου για κάτι χαζό, ήμουν πιεσμένος και είχα νεύρα. Η γυναίκα μου η μαφιόζα, είχε βρει το κόλπο για να τα ξεχάσω όλα. Μας πιάνανε τα γέλια. Κι έτσι είμαστε παντρεμένοι 50 χρόνια.

Μια ζωή ολόκληρη.

Ο άνθρωπος γεννιέται. Αν έχει τάσεις προς το κακό, μπορεί να τις διορθώσει, αλλά το κουβαλάει μέσα του. Όταν ήταν η Μαρινέλλα με τον Καζαντζίδη και τσακωνόταν, δεν μ’ ενδιαφέρει ποιος έφταιγε, την άφηνε κι ερχόταν στο Μοσχάτο που τραγουδούσαμε, με το λεωφορείο. Τότε λοιπόν η Μαρινέλλα μου έλεγε να πάω λίγο νωρίτερα, για να με δει να της χαμογελώ για να της φτιάξει η διάθεση. Το χαμόγελο είναι θεραπευτικό.

Σας έλεγαν κι άλλοι άνθρωποι να τους χαμογελάτε;

Ακόμα και τώρα, κάνω αποστολή. Με παίρνουν άνθρωποι με βαριά κατάθλιψη.

Πιστεύετε ότι πέρα από το να είστε καλλιτέχνης, έχετε έρθει στη ζωή για να βοηθήσετε ανθρώπους;

Δεν θέλω να το πω αυτό, γιατί θα με μαλώσει ο άλλος από πάνω!

Πιστεύετε στον Θεό;

Ο Θεός είναι το κυρίαρχο στοιχείο μέσα μου. Τρία πράγματα είναι στον άνθρωπο. Να θαυμάσεις, να πιστέψεις και ν’ ακολουθήσεις. Αν δεν θαυμάσεις και δεν πιστέψεις, δεν μπορείς ν’ αγαπήσεις. Δεν μιλάμε για την αγάπη από τη μέση και κάτω. Η αγάπη είναι άλλο πράγμα από αυτό που μας πλασάρουν τώρα. Γι’ αυτό και δεν ευδοκιμεί τίποτα πλέον. Όπως και η φιλία. Πηγαίνουν σε γεύμα εργασίας, έχουν φάει ένα λουκούλλειο γεύμα, τσακώνονται για ποσοστά και μετά λένε «Στην υγειά σου».

Αυτά είναι δήθεν.

Ο κόσμος έχει μετακινηθεί. Έχει πάει αλλού. Γι’ αυτό πάει στην καταστροφή. Έχω ζήσει ζωή 70 χρόνων, από τότε που καταλάβαινα εννοώ. Κι αυτά που συμβαίνουν σήμερα, δεν συνέβαιναν ποτέ. Ακόμα κι αυτό με την αλλαγή φύλου. Ότι είσαι, είσαι. Μείνε έτσι. Δικαίωμά σου να δίνεις το σώμα σου όπως θέλεις. Αλλά, μην κάνεις πράγματα που θα σου στοιχίσουν. Μπορεί να μιλώ μπανάλ, αλλά έχω δει το έργο από την αρχή. Ένας πατέρας μοχθεί, ιδρώνει, ματώνει για να δει το παιδί του να παντρεύεται, να υπάρξει συνέχεια. Σήμερα, οι γάμοι, είναι σε δυο πράξεις.

Η πρώτη να παντρευτείς και η δεύτερη να χωρίσεις. Δεν είναι μόδα, αλλά νόμος. Αν δεν γίνουμε Κόλαση όπως είναι η Ευρώπη, δεν θα ταιριάζουμε μ’ αυτούς. Όλες αυτές οι απαγορεύσεις περί θρησκείας ή προσευχής, δεν είναι από τους κυβερνώντες.

Έχουν πάρει εντολές να τα κάνουν. Να γίνουμε σαν τα μούτρα τους με λίγα λόγια. Η Ελλάδα ξεχώριζε από την Ευρώπη. Είχε μια παράδοση κι έπρεπε η Ευρώπη να γίνει σαν την Ελλάδα, για να έχει συνέχεια, κι όχι εμείς να γίνουμε σαν την Ευρώπη. Για μένα πια δεν διορθώνεται τίποτα, γιατί είναι στη μέση το συμφέρον.

Θα επιζήσουν μόνο αυτοί που έχουν πίστη. Μην πιστεύεις αν δεν θες στον τριαδικό Θεό. Εκεί πιστεύω προσωπικά, γιατί νομίζω πως είναι η μοναδική αλήθεια. Κανένας Θεός στον κόσμο δεν έχει πει «Αγαπάτε αλλήλους».

Πώς αποφασίσατε να τα εγκαταλείψετε όλα και τώρα κάνατε επιστροφή;

Τα παράτησα γιατί δεν ταίριαζα με το κύκλωμα. Δεν κάπνιζα, δεν έπινα, δεν είχα ψεύτικες φιλίες.

Γιατί δεν σας άρεσε αυτός ο χώρος;

Δεν ταίριαζα με τη νύχτα. Πήγαινα στα τραπέζια, με αγκάλιαζαν και μύριζαν από την μπύρα και το κρασί. Άσε το τσιγάρο. Από μικρό παιδί ήξερα πόσο καταστροφικό είναι το κάπνισμα. Συμπαθώ τους καπνιστές, αλλά μισώ το κάπνισμα. Μ’ έστελνε η Πόλυ Πάνου να της πάρω τσιγάρα. Όταν αρρώστησε και ήταν με το μηχάνημα για ν’ αναπνέει, ήθελε να δώσει μια συνέντευξη για να πει στον κόσμο να κόψει το τσιγάρο. Αλλά δεν πρόλαβε. Η ζωή που είχα διαλέξει να κάνω, με αυτή που έπρεπε να κάνω για να πάρω λεφτά, δεν ταίριαζε. Άντεξα για ένα διάστημα, κι όταν πια η νύχτα έγινε άσχημη, από πράγματα που δεν θέλω να πω, δεν είχα πια διάθεση να τραγουδάω. Ήθελα να βγαίνω να τραγουδάω για πάρτη μου και ύστερα για τον κόσμο.

Συνεχίσατε μετά να κάνετε κάτι στο εξωτερικό; Κάποιες συναυλίες;

Η ζωή μου μετά άλλαξε. Έγινα ιεραπόστολος. Κι εκεί που γέμιζα τις αίθουσες σαν κοσμικός τραγουδιστής, έγινε μέσα μου μια πνευματική αναγέννηση κι άρχισα να γράφω, με την ίδια ευκολία, χριστιανικά τραγούδια. Τα έμαθε ο ελληνισμός παντού, με καλούσαν και τους μιλούσα για τον Χριστό. Για πέντε χρόνια, έζησα μια άλλη ζωή. Ο Νίκος Σωτηρόπουλος είπε ότι ήταν μια νεκρανάσταση για μένα. Ο άνθρωπος μπορεί ν’ αναστηθεί μόνο εκ των έσω. Να γίνει ένας άλλος άνθρωπος και να τα βλέπει όλα διαφορετικά. Τώρα ξέρω πως έχω μια διαφορετική αποστολή που δεν γνωρίζω, αλλά την γνωρίζει ο Θεός. Γι’ αυτό και μ’ έχει σώσει τόσες φορές από βέβαιο θάνατο. Μπορεί να με λένε τρελό.

Είστε λίγο τρελός;

Τρελός είναι όποιος λέει αλήθειες.

Το πιστεύετε αυτό; Γιατί λένε πως μόνο ένας τρελός μπορεί να πει αλήθειες.

Σου λέω μόνο πώς νιώθω. Αν έλεγα ψέματα, σήμερα θα είχα εκατομμύρια. Δεν θέλω να ντύνομαι στα χρώματα που θέλουν, αλλά στο χρώμα που έχω από τη φύση. Δεν θέλω να μασκαρεύομαι. Αν μου λέγανε να μου δώσουν χιλιάρικα για να τραγουδήσω, θα τους έλεγα να τα δώσουν σε κάποιο ίδρυμα. Ή έστω να κρατήσω τα μισά χρήματα για κάποιες ανάγκες μου. Παίρνω 1400 ευρώ, άρα θα μπορούσα να ζω άνετα με τη γυναίκα μου. Αλλά, είχα την ατυχία να κάνω κάποια περιουσία και οι φόροι είναι δυσβάστακτοι.

Τώρα ετοιμάζετε νέα τραγούδια;

Αν δεν έβρισκα τους κατάλληλους ανθρώπους που θα μπαίνανε στην καρδιά μου και θα τους άνοιγα τη δική μου, δεν θα γινόταν τίποτα. Αν δεν μας ματιάσουν και γίνει αυτή η δουλειά, θα συζητηθεί πολύ. Είναι τραγούδια που έχει ανάγκη ν’ ακούσει ο κόσμος. Πιστεύω ότι είναι η κατάλληλη εποχή να βγουν, γιατί είναι τραγούδια-μηνύματα. Τόσα χρόνια και δεν θέλω να υποτιμήσω κανέναν, ο κόσμος ακούει τραγούδια άνευ περιεχομένου. Υπάρχουν μέσα στα τραγούδια μου και αληθινές, ερωτικές ιστορίες, αλλά το βάρος , η ναυαρχίδα του δίσκου μου, είναι τραγούδια που θα περάσουν μηνύματα. Ένα μήνυμα, ας πούμε, είναι πως όλα αλλάζουν. Λέει «Όλα αλλάζουν. Εσύ είσαι ακόμα εκεί; Σπάσε τα δεσμά σου και βγες από την φυλακή». Πήρα ένα μήνυμα λοιπόν μέσω διαδικτύου που έλεγε «Κοινούση, αν δεν ξεσηκώσεις εσύ τον κόσμο με αυτό το τραγούδι, δεν πρόκειται να πάρει χαμπάρι κανένας».

Θα τον ξεσηκώσετε ν’ αλλάξει;

Δύσκολο. Εγώ δεν μπορώ. Αλλά ο κόσμος θα τα καταλάβει. Άλλο είναι να το διαβάζεις και άλλο να το ακούς τραγουδιστά. Όλες οι επαναστάσεις της ιστορίας, είχαν θούριους.

Αποφάσισα να εμπιστευτώ τη δισκογραφική εταιρία VMI και τον πρόεδρό της Τόνι Μαρτίνι για ένα νέο CD, το οποίο είναι διπλό. Τραγουδούν εξαίρετοι συνάδελφοί μου, όπως η Ελένη Ροδά, η Λιζέτα Νικολάου, ο Δημήτρης Κοντολάζος, ο Ηλίας Κλωναρίδης, η Πίτσα Παπαδοπούλου, ο Γιώργος Σαλαμπάσης και ο Διαμαντής Διονυσίου με τίτλο “αφιέρωμα στον Γ. Κοινούση “. Και το δεύτερο CD, με 18 καινούργια τραγούδια μου που θα ερμηνεύσω εγώ, θα λέγεται “Γιώργος Κοινούσης  χθες και σήμερα” και θα κυκλοφορήσει σε λίγο καιρό.

Τι θα μου ευχηθείτε για τον κόσμο που σας αγαπάει, σας θαυμάζει και ψάχνει να σας βρει;

Τους νοιάζομαι, όπως νοιάζομαι τα μέλη της οικογένειάς μου. Τους έχω στο μυαλό μου, αφουγκράζομαι τις δυσκολίες που περνούν, είναι στην προσευχή μου, παρακαλώ τον Θεό να τους δίνει κουράγιο και δύναμη. Η καλύτερη ευχή είναι δύναμη, κουράγιο, πίστη και ψηλά το κεφάλι.

Φωτογραφίες – Γιάννης Γκογκόπουλος