”Η Επελαση των Σταυροφόρων”
Τον Αύγουστο που μου χρωστάς, τον ξέχασες, πιο νωρίς ήρθε ο Σεπτέμβρης…
Τον Αύγουστο που μου χρωστάς, τον ξέχασες, πιο νωρίς ήρθε ο Σεπτέμβρης…
Τον Αύγουστο που μου χρωστάς, τον ξέχασες, πιο νωρίς ήρθε ο Σεπτέμβρης…
Τον Αύγουστο που μου χρωστάς, τον ξέχασες, πιο νωρίς ήρθε ο Σεπτέμβρης…
Τώρα αν ειδικά έχεις το συγκεκριμένο μήνα γενέθλια και τα σχέδιά σου ναυάγησαν τον Αύγουστο, είναι το κατάλληλο τραγούδι προς μετουσίωση. Ονομάζω τον Αύγουστό μου, drink-therapy, δοκίμασα όλες τις μάρκες Κρητικών και Μακεδονίτικων κρασιών, έγινα άβουλο πειραματόζωο στις μάλλον ατυχείς εμπνεύσεις barmen για coctails, ανακάλυψα τη Μαστίχα Χίου, ξαναδιάβασα Καμύ και Σάλιντζερ σε μια άκαρπη προσπάθεια να σε ξεχάσω.
Εκεί λοιπόν, που ξυπνούσα με πονοκέφαλο και διερωτόμουν πώς θα ήταν το freddo cappuccino με gin αντί για κανέλα και αν τελικά πρέπει να βγάλω free pass στους Ανώνυμους Αλκοολικούς, παρατήρησα ένα κοινωνικό φαινόμενο που με έκανε να χαχανίζω οργασμικά και να παρασέρνω κόσμο σε μια ανεξήγητη ευφορία.
Το επονομάζω ”Η Επέλαση των Σταυροφόρων”.
Αγόρια διαφόρων ηλικιών, αποτριχωμένα ή δασύτριχα ζωσμένα με ένα βαρύ χρυσό σταυρό στο λαιμό. Ο Βαπτιστικός, το ορκίζομαι.Το θέαμα υπερφυσικό και αβίαστα ξεκαρδιστικό. Να σουλατσάρουν κατά μήκος της χρυσής (ταυτόσημο) αμμουδιάς, να επιδίδονται στις ρακέτες, να κολυμπούν πεφωτισμένα.
Τι είναι αυτό που σας ώθησε αγόρια να μυηθείτε σε cult τρόπους εμφάνισης; Επιστροφή στα Θεία, στη παράδοση, προσπάθεια πειθούς του καλοπροαίρετου χαρακτήρα σας;
Σας χρωστώ ευγνωμοσύνη που μου ταρακουνήσατε τη διάθεση.